Levensverhalen (pagina 1377)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Een kijkje in m'n hoofd

Een kijkje in mijn hoofd

"Het leven is een hel, waarom zou je er niet vandaag nog mee ophouden? Misschien gaan de poorten van de hemel wel voor je open!"

Anders gezegd: kijk maar niet in m'n hoofd.
Datum:
15-06-2007
Naam:
xxx
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

....

ik weet niet waar ik moet beginnen. dit is weer een van de nachten waar slapen onmogelijk is. eigenlijk slapen voor mij altijd onmogelijk geweest.
slapen...... mensen denken vaak dat slapen betekent dat je in bed ligt je ogen dicht hebt en droomt.
maar dat is het niet. veel mensen "slapen" wel maar worden nog slechter wakker dan dat ze naar bed gingen. ikzelf "slaap" pas als me lichaam er genoeg van heeft maar dan word ik nog moeier wakker dan dat ik k.o. ging.
mensen vragen dan denk je veel. mijn antwoord is dan vaak valt wel mee of nee. maar onbewust ben ik zo hard aan het denken dat normaal ergens over denken niet meer mogelijk is.
ik ben nou al depressief sinds ik me kan herinneren en slik ook medicatie wat natuurlijk geen verschil maakt.
ik ga het niet over mijn jeugd hebben wat ik heb geen behoefte aan mensen die dit lezen en denken van ahh wat erg etc.
ik ga het meer hebben over hoe ik leef en wat ik bij dingen denk.
iedere dag word ik net als velen wakker (jaja) in mij hoofd slaap ik nog wel daaorm ben ik altijd suf de eerste paar uur.
mijn eerste gedachten vershillen van zo nog niet dood en hmm weer een dag of wat nu.
verder zijn mijn dagen leger dan die van een kasplantje. kompleet doelloos dwaal ik rond door het leven. hoop heb ik niet ook nooit gehad voor zover ik weet.
toekomst beelden zijn voor mij net zo ondenkbaar als voor de meeste een wereldreis is.
mijn moeder vertelde me een keer (nadat ze hier veel mee is geconfronteerd) dat ze dit al wel door had aangezien ik al als 6jarig blaag aan haar vroeg wat het nut van het leven was. ik zeg nog wel moeder omdat het voor iedereen duidelijk is over wie ik het heb maar voor mij heb ik geen moeder.
we hadden een sterke band toen ik klein was aangezien we alleen waren en ze opzig wel alles probeerde om ons leven zo goed mogelijk te houden. mijn vader heb ik niet echt gekend. ik weet wie het is en heb op de basisschool een maand of 2 wekelijks contact emt hem gehad.
na veel tijd door te brengen bij jeugdzorg/gelderse roos leek het een goede zet om mijn vader beter te leren kennen. maar helaas een week later kwam ik een neef van me tegen en die vertelde me dat mijn vader al een half jaar dood was. de eerste dag deed het me wat ik wou me helemaal lam zuipen maar mijn moeder hield me tegen. de volgende dagen was het weer alsof er niks was.
ik was al suicidaal rond de tijd dat ik naar het vmbo ging. ik dwaalde daar wat jaren doorheen totdat een leraar me zat was en vroeg wat wil je nou. mijn antwoord was : dood.
hierna volgde vele gesprekken emt de schoolpsycholoog die me beschreef als een zwart gat. hierna stroomde ik dus door naar jeugdzorg etc.

tegenwoordig zit ik alleen nog bij de gelderse roos bij 2 mensen. echt helpen doet het niet. ik kreeg medicijnen voorgeschreven en slik nog ze nog steeds.
ben nu anderhalf jaar arbeidsongeschikt verklaard er is me nooit verteld voor hoeveel % maar dat is makkelijk te achterhalen door naar het percentage te kijken wat ik aan uitkering krijg en dat valt tussen de 90/100%.
ik heb me een maand of 2 beter gevoeld dat kwam mede door mijn toenmalige vriendin. ik had een doel om te leven ik had IETS. maar dat hield voor mij al snel op.
ergens van genieten kan ik niet. "vroeger" voordat ik medicijnen had kon ikd at wel maar dan alleen op zaterdag ancht. dat was de nacht waar ik voor leefde. alcohol alcohol en nog meer alcohol. als ik aangeschoten/dronken was voelde ik pas mezelf ik kon mezelf zijn ik was iemand anders. die kant van mezelf heb ik met me medicijnen nooit meer gezien.
een jaar lang was ik niet meer suicidaal, de gedachtes waren er nog altijd maar nier zo dominerend. helaas is het weer terug bij af sinds een jaar. het enige waar ik nog aan kan denken is mijn dood en wanneer die nou eindelijk eens komt. zo ga ik naar bed zo sta ik op.
Datum:
15-06-2007
Naam:
smR^
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

tjah..... my end comes closer!

Ik heb eens wat 'posts' hier gelezen over zelfmoord.... ik concludeer uit sommige verhalen dat ze niet geloven dat hun geliefde/ vriend/ vriendin/ pap of mam/ broer of zus zelfmoord heeft kunnen plegen omdat het een laffe en zwakke daad is!
nouw neem het nu maar van my aan... als jij niet in de schoene van die persoon hebt gestaan kan en mag je niet oordelen!
iedereen voelt de pijnt anders die een geliefde, die zijn ouders of wie en wat dan ook hem aandoen en niemand kan inbeelden wat er nu door mijn hoofd ingaat. of als jij het leest wat er dan door jouw hoofd ingaat!
als je gaat lopen zeggen dat het de makkelijke en zwakste weg is! nouw dan raadt ik je eens aan probeer het ook is en dan zie je hoe moeilijk het is!!!
heb het zelf ook al een aantal keer geprobeerd maar iets of iemand houwd me op deze plaats....
nu heb ik me een methode gevonden om niet meer tegen gehouden te worden, ik hou iedereen en alles op afstand en doe ze de laatste tijd ontzettend veel pijn zodat ze me stukje bij stukje beginnen te haten en beginnen te negeren!!

hierdoor voel ik me nog rotter en dat geeft me de kracht om door te zetten!!!

maar op wat voor manier zet ik door....
gah ik me ophangen, rij ik me kapot, medicijnen, drugs overdodes, een mooie grote gele trein of toch die dikke ruige vrachtwagen... er zijn zo veel manieren en ik weet wel. wanneer ik het uitvoer heb ik van iedereen afscheid genomen en dan doe ik het op de manier wat niemand verwacht van me waar wat my het minste pijn doet en de snelste methoden dat ik hier weg ben!!!

Deze wereld is slecht en pijnlijk. geef my dan gewoon me zin en laat me dood gaan!
god bestaat niet ander liet hij geen kleine onschuldige kinderen sterven maar nam hij MY tot zich!!!!


Roses on my grave, dont forget me and please respect my choise!
Datum:
15-06-2007
Naam:
Nobody knows me! Nobody`s care!!!
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

waarom

waarom denken jullie zo fokking moeilijk over dingen na gewoon af en toe uitgaan en wat drinken enzo en niet zo dom lopen denken over zelfmoord dan wordt je ook zo fokking depressief, dit is niet bedoelt jullie aftezeiken maar omdat ik toch wel medel eide had hoe jullie in het leven. groeten albert
Datum:
14-06-2007
Naam:
mongooltje
Leeftijd:
16
Provincie:
Flevoland

het waarom

Tja hier mag ik mijn verhaal vertellen.
't is eigenlijk enorm simpel, voor een klein jaar terug heb ik een geweldige vrouw leren kennen. voor wie ik echt door het vuur ga en letterlijk en figuurlijk alles voor over heb. Ik heb zelfs een huis gekocht omdat ze dat graag wou, met het oog op de toekomst en na verloop van tijd een groter huis kunnen kopen. Ze is nu zwanger van mij en loopt op de laatste dagen. In de regel gaat het erg goed tussen ons maar als ze een x boos is op mij vertikt ze het om de reden op te geven terwijl ik blijf proberen om er achter te komen waarom ze nu boos is op mij. Terwijl zei graag wil dat ik haar een poosje met rust laat. In deze periode begint ze te dreigen met bij me weg te gaan en maakt ze opmerkingen waardoor ik er gewoon echt geen zin meer in heb. Mischien zul je zeggen moet ik de relatie beeindigen en overnieuw beginnen. Maar mijn liefde voor haar is zo groot als ik nog nooit voor iemand heb gevoeld. En als juist zei me in mijn ogen zonder aanleiding compleet negeert en begint met dreigen bij me weg te gaan flip ik helemaal en zie ik het echt niet meer zitten. 1x heb ik al afscheid van ze genomen en was ik echt van plan om tegen de eerste de beste dikke boom aan te rijden. Toen heb ik het niet gedaan maar misschien vannacht wel als iedereen in diepe rust is zoek ik een flinke vrachtwagen of dikke boom op en vindt ik ook eindelijk rust. Eindelijk vind je de grote liefde en dan mag je er niet van genieten. Sandra Je bent echt een wereld wijf maar met sommige nukken kan ik echt niet omgaan. Zeker niet als je mij behandeld als grofvuil en mij compleet negeert! Ik hoop dat je echt gelukkig wordt net zo gelukkig als ik toen ik je heb leren kennen. Dag Dushi XXX
Datum:
14-06-2007
Naam:
h
Leeftijd:
35
Provincie:
Groningen

' het gaat niet meer'

Weetje, waarom leef ik nog? Echt, het is zo nutteloos, ik plaatste hier al eerder mijn verhaal. Over mijn vader die depressief is enzo.

Weetje, eigenlijk moet ik niet zo laf zijn, en het gewoon doen. Maar ik zou nooit van een flat af of voor de trein springen! peinig je zelf niet meer. je leven is al verrot. Een over dosis is genoeg. Dan waarschuw je ook gelijk de mensen, dat je het niet meer ziet zitten als je er niet aan overlijd. Zoals ik. Ik kan het niet meer. Mijn kracht is op. Mijn leven is eenmislukte puinhoop. Ik vind geen geluk, en als ik denk het gevonden te hebben, veranderd binnen een minuut mijn zon in een onweers bui. Ik wil niet meer leven, ik kan het niet meer. Waarom is het allemaal zo moeilijk? waarom zijn er zoveel mensen depressief. Weetje eigenlijk ': de gemenen mensen,blijven leven, de lieve, willen zelfmoord. Maar de gemenen krijgen later hun trekken nog wel. Ik heb bijvoorbeeld ook 2 meisjes in mijn klas, onder wie Angela, die ik al in mijn vorige verhaal noemde. Maar iemand anders. ik druf niet eens haar naam te noemen, omdat ik bang ben dat ze me anders dood maakt. Ookal vind ik dat niet erg, maar ik wil een pijnloose dood. heb al genoeg pijn en gun haar het geluk niet om mij te doden. Ik zal haar maar ** noemen. Kijk die Angela uit mijn klas, doet eerst heel aardig alsof we vriendinnen zijn, en ik altijd bij haar terecht kan. Maar later naait ze me. ze bedijgt me, maakt me bang, doet gemeen zodat ik me echt onwys klote voel. Die ** voert haar opdrachten uit, zoals mij slaan, spuugen, bedrijgen enzo. weetje ik haat het leven. Wil er uitstappen maar ben te laf. waarom geeft niemand wat om mij?
enkelt 3 vriendinnen. of is dat ook schijn? ik wil troost nij iemand. iemand met wie ik kan praten. Maar waarschijnlijk vind ik die niet meer, en is het telaat. ik wil zo graag een gelukkig leven, me blij voelen. waarom voel ik dat niet. Ik heb bijna geen kracht meer. en geen zin meer om te leven. Ik ben er gewoon lichaamelijk ziek van. Ik kan niet meer.

help help

Datum:
14-06-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

'dood en leven'

Op de basischool ben ik tot groep 6 gepest. Ik was altijd het type dat nooit zijn mond open deed. Ik dacht altijd dat ze er wel een rede voor zouden hebben. Ik ben heel vaak aan mijn zelf gaan twijfelen, en heb uiteindelijk de stap genomen om naar een andere klas te gaan. eenmaal en een andere klas heb ik de laatste 2 jaar echt een onwijs leuke tijd gehad. Heel prettig. Ik had toen wel veel vrienden en ben daardoor ook fijn naar de middelbareschool gegaan. Je blijft natuurlijk wel altijd de klap voelen. In groep 8 werd mijn vader heel erg depressief, en heeft op een flat gestaan. Toen ik thuis was, sloeg ik een van zijn favoriete boeken open om er in te gaan lezen. Toen ik die open sloeg kwam er een afscheidsbrief uit. Mijn vader bedankte daar mee zijn ouders,mijn moeder, zijn zussen en zijn lieve vrienden, maar ik ontbrak. hij vertelde niets over mij. Vroeger sloeg hij me ook wel eens. Ik kreeg toen echt het idee dat hij niet van me hield. Eenmaal op de middelbareschool ging het wat beter met mijn vader. Hij is uiteindelijk geret, en was weer thuis. Echter had ik nogsteeds die klap. Ik zat in de brugklas, en probeerde een nieuwe start te maken. Maar dat werd fataal. Weer werd ik gepest aan het begin. Omdat ik gepest werd, leerde ik me zelf te verweren. Zei iemand dan ook maar iets tegen mij, kon die een hele gemene meid terug verwachten. Ik heb ook heel vaak steraf gekregen opschool. Toen ik eenmaal in de 2de zat, probeerde ik het anders te doen. Ik was liever het ' niets zeggende' meisje, dan de gemenerik. We hebben dit jaar een hele drukke klas. Het ene hele vervelende incident na het andere. Ik ben er vrijwel altijd bij betrokken. Ze moeten mij altijd hebben. Ben best vaak in elkaar geslagen. Dit jaar werd mijn vader voor de 2de keer depressief. Hij wou weer zelfmoord plegen en probeerde het voor mijn ogen. Net alsof hij dacht dat het mij niets kon schelen & alsof het hem niets kon schelen dat ik zijn dochter was. Als ik er met mijn moeder over wilde praten, schonk ze er geen aandacht aan. Ik heb geen broers of zussen, dus ik had niemand. Ik moes het echter ook nog stil houden, omdat mijn vader teamleider(coördinator) was van de zelfde school is van waar ik op zit. Ik had helemaal niemand waar ik wat mee kon. Ik dacht vaak dat het geen zin meer had,en dacht aan zelfmoord. Nu aan het einde van de 2de klas word het er alleen maar erger op. Ik weet niet meer wat ik moet. Echt iedereen haat mij. Ik zou zo graag willen dat dat anders was. Ik probeer altijd uit mijn hart het goede voor mensen te doen, maar niets helpt. Ik heb wel een paar hele lieve een goede vriendinnen. Dat zijn pas echte kanjers. Ik dacht ook dat ik een goede vriendin had, het meisje hete Angela. Uiteindelijk probeerde ze mij altijd in een vervelende situatie te krijgen. Hoe meer pijn ik had, hoe meer zij genoot. Ik ben echt totaal kapot. Konstant word ik geslagen. Als of ik grof vuil ben. Dan vraag ik me vaak af waarom ik nog leef! Want ja, waarom leef ik? Ik heb ouders die net doen alsof ze om me geven, maar het niet doen. Ik heb geen broers of zussen waar ik iets aan kwijt kan. Ik heb geen familie. Het lijkt alsof ik leef voor de pijn, alsof dat mijn lot is. Ik zie het nu echt niet meer zitten. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik hoop dat god het goed met me voor heeft.

het spijt me dat ik leef,

Datum:
14-06-2007
Naam:
Anomien
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

When will you hurt me again to tell me I've told you so?

Waar moet ik beginnen? Niemand, zelfs ik niet weet waarom ik dit doe. Is het omdat mijn ouders nooit naar me omkeken? Is het omdat daardoor mijn oom vrij spel met me had? Want een kind van 4 weet niet beter. Is het omdat in al die jaren van misbruik nooit iemand een idee heeft gehad van wat er zich afspeelde op zijn zolderkamer? En de tekens waren zo duidelijk..zeggen ze. Nu het allang te laat is voor me, zien ze het eindelijk. Te laat, weeral. Nog steeds beïnvloed het mijn leven en nog steeds kan ik geen normale sociale relaties aangaan. Enkel haat en liefde, niets er tussenin. Geen grijs voor mij, alleen zwart met af en toe een streepje wit. Eindelijk vond ik iemand die ik niet haatte, houden van, met heel je hart en zodanig veel dat je er alles voor zou opgeven. Ken je dat? Ik nu wel. En toch zal hij me nooit zien. Niet omdat hij me niet tof vindt(want we lachen altijd) en niet omdat hij me lelijk vindt(want dat ben ik niet)maar om het enigste wat ik nooit zal kunnen veranderen. Mijn leeftijd. 16,61,6*1,1+6..allemaal getallen toch? Nee, voor hem niet. Alsof 5 jaar verschil onoverkommelijk is? Hij is mijn enigste kans te overleven, maar hij weigert te geloven dat WIJ zou kunnen werken. Mijn hele leven draait rond hem en elke stap die ik zet is er één om dichter bij hem te komen. Hoe hard ik ook probeer, hij blijft me wegduwen.. Maar ik lieg, niet alleen mijn leeftijd, maar ook mijn verleden en mijn visie op de toekomst houden hem tegen, omdat hij net als ik maar al te goed beseft dat er een dag komt dat ik beslis dat het genoeg is geweest. Ik bereid me voor, ik heb al allerlei instructies voor de nabestaanden klaar gelegd en ik ben ook klaar. Misschien wacht ik er nog jaren mee, maar dat betwijfel ik. En dankzij het feit dat ik aan posttraumatische stressinsomnia leid(Hell Yeah!!) heb ik genoeg slaappillen om een gezin voor eeuwig te doen slapen. Drugs en alcohol, de enigste twee dingen die me nu nog een beetje doen leven, zullen ervoor zorgen dat ik zal sterven. Met een gelukzalige glimlach op m'n lippen.

WAVE

Have you ever felt the way I'm feeling now?
No, you would be dead by now
The pain you can not burry
The anger you can not stand
My life is over, no need to hurry
Just carved your fucking name in my hand
Wish I was you and not the
Fucked up person I am
No, that's not what I want
'cause you're just half a man
Want to escape from this fucked up life
Maybe I'll laugh with it
later with my wife
NO!
I don't want to marry
I don't want to make plans
Just want to say goodbye
And wave from above to all
My friends

TIME FADES

Don't, don't let time
pass you by
Don't, don't leave me
it's allready to late

LOVE AND LET GO

When did you choose to end my life?
That I had to walk your path of betrail
You handed me my suicide knife
And it's your crack that I inhale
Is it because I still love you
that you refuse to let me in your heart
Is it because I never knew you
You never knew from the start
Your eyes so bright, always
Sharp as a razor
I always know when I'm right
and in the end you'll be my savior
You never see me and you pretend like I'm not there
But sometimes, I know it, I feel it,
it's your life with me that you want to share
I love you and I miss you
Blame me for all I care
I'm affraid of what's behind me
'cause I don't know what it is
And who'll be my savior
'cause again it's you I miss

The gun was still warm on the night that she died
I love you, I miss you
I'll wave to you 'till you're out of sight
Datum:
14-06-2007
Naam:
Sabbe
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

zelfmoord

hey,,
2jaar geleden,,
is me hond gestorven sindsdien wil ik bij hem zijn in de hell.
en heb altijd ruzie enzo
ik doe niets goed enzo
kwil dood
Datum:
14-06-2007
Naam:
Melissa
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Ik weet het allemaal niet meer..

Ik ben een meisje van 16 jaar. En heb volgens mij al veel dingen meegemaakt in mijn leven, meer dan andere mensen van mijn leeftijd.
Toen ik 1 jaar oud was, overleed mijn broer die toen 13 jaar oud was aan de ziekte van Hunter. Mijn ouders waren er kapot van, waardoor ze knallende ruzie's kregen enz. Daardoor gingen ze op mijn 2e scheiden. Mijn zus (die 10 jaar ouder is dan ik) liep toen weg. Ze ging -geloof ik- bij mijn oma wonen voor een tijdje, en daarna op kamers. Ik ben dus niets anders gewend dan dat mijn ouders gescheiden zijn en nog steeds niet elkaar kunnen accepteren en nog altijd knallende ruzie hebben als ze elkaar zien, dat ik geen oudere broer meer heb, en dat mijn zus ergens anders woont dan ik.
Niet zo heel ernstig op zich toch? Maar schijn bedriegt. Door al die 3 gebeurtenissen achter elkaar is mijn hele leven naar de klote. Al die 3 dingen zijn één grote oorzaak dat er bij mijn moeder in haar hoofd toen iets is geknapt. Ik heb zóvaak ruzie met haar wat echt niet normaal is. Ze scheld me uit voor dingen, ze zegt zo vaak als we ruzie hebben dat ze mij niet als dochter wilde hebben, dat ik een foutje was. Ze zeikt al over echt hele kleine dingetjes, en daar kan ze ook heel erg lang over doorzeiken. Ze heeft ook iets tegen mijn vriendje, waardoor ik daar ook onzeker over word. Ik kan ook nooit iets goed bij haar doen lijkt het wel. Als we ruzie hebben word ik ook vaak tegen dingen aangesmeten of geduwd. Ik ben zo vaak ontiegelijk moe van dat gedoe dat ik gewoon een xtje rust wil.
Maar dat is nog niet alles.
Mijn vader is getrouwd met een nieuwe vrouw. Mijn stiefmoeder dus. En ik kan dat mens niet uitstaan. Ik heb ook heel erg vaak dikke ruzie met haar (maar zij is ook geen kinderen gewend). Mijn vader zelf doet daar niet veel aan, en het heeft ook geen zin om het daar met hem over te hebben. Bij mijn vader kan ik ook nooit wat goeds doen. Het moet altijd beter. Hij wilde ook persé dat ik vwo of gymnasium zou gaan doen, maar dat red ik gewoon niet. Ik heb net mijn vmbo diploma gehaald en dat geloofde hij zelfs niet. Hij zei aan de telefoon zelfs dat ie dacht dat ik zou zakken.
Ik heb dus ook een vriendje. Hij heet Ricardo. En ik ben al bijna 2 jaar samen met hem. Dat is het enige nog waar ik voor leef. Voor die relatie die ik heb. Alleen het probleem is, dat mijn vriendje zelf ook heel erg veel problemen heeft. Veel te veel om op te noemen. Hij wilde net voordat ik hem leerde kennen zelfmoord plegen, maar ik heb hem daarvan weerhouden. Laatst wilde hij het ook weer doen, maar ik hield hem weer tegen. Maar wie houd mij tegen?
Mijn vriendje is echt heel erg lief en, naja je kent het allemaal wel. Maar doordat hij veel problemen heeft (en hij moet dat natuurlijk ook afreageren) reageert ie dat op meestal op mij af. We hebben dan ook best vaak ruzie, om de abnormaalste dingen. En daardoor voel ik me ook zwaar klote. Hij is jaloers, waardoor ik niet met mensen om mag gaan die hij niet mag.
Hij mag mijn vriendinnen namelijk niet.
De reden is ook één groot fiasco. Ik ben namelijk ( ja ik geef toe ik ben echt héél erg dom geweest :( !!!) vreemd gegaan. Ik miste hem toen zo erg (hij woont ongeveer 50 km van mij vandaan) dat ik -toen er een andere jongen mij leuk vond en mij opeens ging zoenen- terugzoende. Mijn vriendinnen hadden dat door/gezien en hebben meteen het aan Ricardo laten weten. Ik wilde hem helemaal niet kwijt dus heb ik 1 groot lulverhaal opgehangen dat hun dat verzonnen hadden om mij te pesten en dat ze oorlog zochten enz.
En Ricardo geloofde dat uiteindelijk.
Nu heeft ie natuurlijk dus iets tegen hun, en moet ik doen alsof ik ook iets tegen hun heb. Dus ik moet 2 werelden gescheiden houden. En dat klinkt veel makkelijker dan het is. Ik lijd er erg onder. Maar het is natuurlijk uiteindelijk mijn eigen schuld. Maar Ricardo heeft vaak nog zijn twijfels over dat verhaal, waardoor hij mij niet 100% kan vertrouwen en dat voelt nog kuttiger.
Mijn vriendinnen zelf vinden het allemaal wel best. Zolang hun er maar geen last van hebben. Sja.. zulke goede vriendinnen zijn het ook niet. Zo goed helpen ze mij ook niet. Ik ben zo vaak depressief geweest en dat ik last had van mijn hart daardoor. Maar waren ze dan bezorgt? Nou nee. Hun vonden dan dat ik me aanstelde. En deden er dus niets aan.
En nog steeds doen ze niets. Ze doen maar alsof er niets aan de hand is en ik altijd nog blijf leven.
Nou..
Ik weet het niet meer..
Datum:
14-06-2007
Naam:
Diana
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.