Levensverhalen (pagina 1375)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Elke dag is er 1 te veel

Geboren worden,

waarom worden mensen geboren?
waarom worden mensen vermoord
waarom lijden kinderen en waarom
worden ze over boord gegooid

waarom ben ik geboren?
waarom hebben ze me geadopteerd?
waarom hebben ze me niet dood laten
gaan?
je doet het niet goed doe niet zo moeilijk
ga maar in therapie!
ik kies liever voor me vrouw die heb ik
al langer dan haar
waarom nemen ze me niet zoals ik ben
met goeie en minder goeie kanten
zodat ik kan roepen ik ben blij dat ik leef
en dat ik waardeer wat ik heb
een man die om me geeft en van me houd die er voor me wilt zijn
nooit geen agressie meer voelen
nooit meer met dingen gooien
ik weet dat de Heer van me houd
maar toch is het moeilijk Hem te volgen
en al het verkeerde achter me te laten.
dood zelfdoding mag niet maar ondanks dat ik met het geloof ben op gegroeid
is dood het enige wat door me hoofd spookt.

sterkte aan alle mensen om me heen
weet je bent niet alleen God wilt
er ook voor u en jou wezen.

Liefs Annemieke
Datum:
17-06-2007
Naam:
Annemieke
Leeftijd:
35
Provincie:
Gelderland

het doet gewoon zoveel pijn!!

zoals de persoon hieronder, zo voel ik mij ook helemaal! ik kan niet meer tegen die eenzaamheid, dat gevoel de enige op de wereld te zijn. overal zijn mensen druk in de weer en lopen mij voorbij en dan denk ik, het intereseert gewoon echt niemand.
Niemand van mijn klas of mijn leerkrachten of mijn vrienden van vroeger die ik nu niet meer heb, of mijn ouders, niemand weet waar ik verdomme hard naar verlang, en elke seconde van de dag aan denk...
Ik krijg die gedachte maar niet uit m'n hoofd, en ik ga er ook niet meer te lang mee wachten. Ik ben ook al begonnen aan een superlage brief voor iedereen die me nauw aan het hart ligt, een apart tekstje..
ik denk niet dat veel mensen een traan zullen laten, ik heb het dan ook zo verfucked dat niemand mij nog moet.
mijn enige troost is dat het niet lang meer zal duren, ik moet gewoon de moed bij elkaar rapen om het gewoon meteen te doenn!!!
Datum:
17-06-2007
Naam:
annelies
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

waarom

Waarom moet ik elke dag weer opstaan
elke dag weer zien in wat voor mislukte wereld ik leef
elke dag weer geconfronteerd worden met mijn gebrekken
tegenslagen heb ik al veel gehad
soms gaat het een maandje goed soms een half jaar soms een week soms een jaar maar altijd komt weer dat moment van het zwarte gat
niets is duidelijk alles is vaag
je snapt je gevoel niet en je kan niet anders dan reageren
bang voor wat andere denken
ik voel me mislukt
in een leven waarin iedereen rijk en gelukkig is.
en ik arm en ongelukkig
ik voel me alleen ik moet overgeven ik kan nergens naar toe waar iedereen mij niet aanstaart
iedereen kijkt me aan
wat willen ze van me
laat me met rust
waarom ik wie ben ik wat doe ik hier
ik wil hier niet zijn
ik wil dood
dood
wil ik
weg van alles al het gevoel en pijn
ik kan er niet meer tegen
ik pak een mes
en snij me polsen door
ik pak een pistool en schiet mezelf
ik vernietig mezelf
door mezelf in gevaar te brengen
mischien wordt ik ziek
en ga ik dood
wat een rust
wanneer
ik kan niet wachten
altijd dat schuldgevoel
ik ben bang voor mezelf en wat ik andere aan doe
ik doe alles andere aan
het ligt allemaal aan mij
als het nou eens anders deed
dan kon het ook anders zijn
maar nee ik moet het zo doen
zoals ik het wil
en daar moet ik elke dag voor boeten
ik wil niet meer mezelf zijn
ik wil dood
ik wil niet meer leven
en hier meer zijn ik wil hier weg
asjebliefd wie helpt mij
ik kan het niet alleen ik zie geen weg
de enige weg is de uitweg
maar daar ben ik te laf voor
zelfs daar voel ik me schuldig om
Datum:
17-06-2007
Naam:
Lady
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

alleen en pijn

Hallo zeggen heeft al geen nut meer nu.
Ik ben 36 en sinds een paar jaar gescheiden.
Mijn kinderen en ik hebben het proberen zo goed mogelijk te doen daarna.
Ik heb daarna een man leren kennen, waar ik helemaal gek op was, in die tijd clampte ik me helemaal aan hem vast.
Helaas heb ik in die tijd mijn eigen kinderen tekort gedaan naar mijn gevoel.
Na een periode zijn we getrouwd, hij is geweldig lief ook mijn echtgenoot, maar alles moet wel zoals hij wil het huis moest naar zijn smaak ingericht worden.Mijn kinderen doen erg hun best.
Maar er zijn zo vaak ruzie's tegenwoordig, en aangezien ik nu niet meer in de buurt van mijn familie woon, heb ik het gevoel dat ik me verhaal nergens kwijt kan.Ik heb al verschillende keren laten merken dat ik het niet meer aankan, hij word steeds agressiever en kortzichtiger.
Hij is helemaal verhard.
Ni is het al zo, dat steeds als er ruzie is dat ik me weg wil trekken en dat ik mezelf pijn wil doen, ik snijd mezelf dan.
Mijn leven bestaat uit het huishouden en de kinderen verzorgen, waar nix mis mee is, maar er is geen tijd voor liefde en communicatie.
Hij wil enkel tv kijken of slapen en ik moet mijn mond houden.
Contacten maken is er niet bij, mijn man wil enkel dat ik contact maak met christenen, maar er is meer.
Hij wil niets ondernemen, gaat niet mee naar de nieuwe vrienden die ik heb proberen te maken, hij wil geen mensen over de vloer.
Iedereen is niet goed in zijn ogen.
Mijn leven is gevuld met GOd en toch kom ik dit niet te boven, ik ben alleen en lijd met enorme emotionele pijnen.
Ik kan nog heel lang doorgaan, maar het lost niets meer op.
Het gevoel is veel erger dan dat ik hier kan beschrijven.
Ik ben kapot en kan en wil niet meer.
Ik ben een wrak geworden i.p.v de spontane vrouw die ik was.
Ik zie aan mijn kinderen dat het ook veel van ze vraagt, maar ze durven er niet veel van te zeggen, soms hoop ik maar dat er een tijd komt dat ze zeggen"mams we willen graag bij hun papa wonen, dat gun ik ze dan ook.
Daar kunnen ze plezier hebben en geen pijn en ruzie meemaken.
Wat ik wel kan zeggen, is GEDAG.
Datum:
17-06-2007
Naam:
zegiklieverniet
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

wou zelfmoord plegen omdat ik niet nuttig ben in het leven. de brieven liggen al klaar, had een mes gekocht, maar heb het tegen een meisje verteld wat ik van plan was en nu heb ik helaas geen mes meer, anders zou ik dit verhaal niet schrijven. weet niet waarom ik het verteld heb, want ik wou graag dood en nu ook. ik dacht dat ze me konden helpen, maar ze zeggen zelf dat ze niks kunnen doen om me te helpen dus het is de beste dat ik zelfmoord pleeg, maar weet alleen niet hoe ik dat moet doen nu. kan een overdosis nemen van medicijnen, of me proberen te verminken bij mijn polsen. of een keer weer een mes kopen en niks zeggen. tegen niemand. alleen pas een bericht sturen naar die gene van wie ik houd. en dan zelfmoord plegen.
Datum:
17-06-2007
Naam:
devi
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

..

ik wil echt heel graag weg zijn hier.. het lijkt me allemaal zo vredig, zo rustig.. ik snap mezelf niet meer, ik ben borderliner, en reageer daardoor op sommige dingen misschien raar.. maar toch.. het is al een hele tijd aan de gang..
het gaat nooit goed, niks lukt..
alles mislukt gewoon wat ik probeer..
net zoals nu.. mijn vriend maakt het uit.. op zicht kan je daar gewoon overheen komen, maar het is alles bij elkaar wat het zo ondraaglijk maakt..
ik kan er niet meer tegen, en wil graag weg.. maar ik weet dat ik er mensen pijn mee zal doen..
hou van jullie
Datum:
17-06-2007
Naam:
els
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

ik zal altijd met vraagtekens moeten leven

waarom? de eenzaamheid? Ik kan er echt wel inkomen dat je word aangezet om een actie te willen ondernemen in je leven. Ik ben mijn vader net amper drie weken geleden verloren door zelfdoding hij heeft zichzelf opgehangen in het bos. Jullie mogen gerust weten ik ga nu echt door een hel,.ik geef jullie ook groot gelijk als jullie denken maar daar zitten we toch al maar hoe je het ook went of keert er zijn altijd wel lichtpuntjes in je leven dat je wel moet lachen of iets leuk vind. Morgen is het vaderdag en precies drie weken geleden dat ik dit voor mij gruwelijke nieuws kreeg,.hij was voor mij mijn grote voorbeeld een positief persoon die mij juist uit alle dalen trok en waar iedereen echt tegenop keek daarom kon ik het ook niet geloven dat hij dit had gedaan. Het kan niet het kan gewoon niet dat hij deze beslissing heeft genomen. Als hij nu eens gezien had hoeveel mensen er voor hem stonden tijdens zijn afscheid honderden mensen stonden te huilen en huilen nog steeds met dit oh zo grote verlies!
Snapen zal ik het denk ik nooit niet maar wat er ook is gebeurt of nog zal gaan gebeuren ik moet de moed erin zien te houden ik wil dit verdriet niet aan de mensen om mijn heen doen,.ik wil niet dat zij voelen wat ik nu moet voelen en probeer de kracht te putten dat er wel degelijk dingen zijn om voor te leven dat wil ik en daar zal ik voor proberen te vechten! Hij zei altijd Jij en Ik wij vechten ervoor maar dat is nu niet meer IK zal verder moeten vechten totdat het weer die dag zal zijn dat we weer samen komen en het weer een WIJ zal zijn!
Datum:
16-06-2007
Naam:
verdriet
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

KRIJG ALLEMAAL WAT

fuck die kk leventje van my ik haat mezelf en al dat gezeik ik word gek van alle leraren en weet ik veel .. ik zie het niet meer zitten ik wil dood niet meer leven DOOOOOOD wie wil der met mij mee doen? gaan we tegelijk
Datum:
16-06-2007
Naam:
boosboosboos
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Terugkijken

Ik weet nog de dag dat ik op de wereld kwam en iedereen was blij.
Alleen was dat het begin van ellende voor mij.
Het leven was zwaar , eenzaam en alleen.
Heel veel mensen om me heen .
Maar toch het gevoel van ik sta in t niets.
En als ik om me heen kijk zie ik enkel verdriet.
Of is dit slechts een spiegel van mijn hert.
Zo ontzettend eenzaam en verward.
Vertrapt en verstoten , en zo veel pijn gedaan.
Levend een leven , voor een ander een onmogelijk bestaan.
Waar een ander allang was afgehaakt ,
en al meerdere malen de strijd had gestaakt.
Sta ik hier nu aan t einde van mijn weg,
word t links of wordt t rechts.
Ik kijk terug en wat ik dan zie,
verscheurt mijn hart vol van verdriet.
Ik zie wat ik andere heb aangedaan,
omdat ik nooit geleerd heb normaal in t leven te staan.
Was als een wals ging over alles heen,
de wereld draaide om mij alleen.
Ik had nooit geleerd wat liefde is,
wist alleen maar er is iets mis.
Terugkijkend denk ik , had ik misschien,
dit alles niet eerder moeten zien?
Mijn weg loopt dood , t is beter dat ik hem verlaat,
voordat mijn verwoesting verder gaat.
Ik hoop alleen dat iedereen weet ,
het was geen opzet wat ik deed.
Ik deed mijn best maar ik wist niet,
hoe je kon leven zonder pijn en verdriet.
Ik zeg u allen , doe het beter dan mij,
want mijn tijd is voorbij.
En als ik zo meteen terugkijk uit de hemel of de hel,
dan snap ik waarschijnlijk wel,
waar de essentie van het leven ligt,
maar nu gaan mijn ogen voor altijd dicht.

Datum:
16-06-2007
Naam:
Wilfried
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

eenzaamheid sluipt in de schaduwen van mijn donkere pijn

iedere dag rond 22 uur komen de tranen. er is weer een dag voorbij gegaan zonder liefde,hoop,warmte.
Iedere dag hoop ik dat er iemand is die mij nodig heeft,van me houd en iedere dag is het weer even stil,even koud.
Iedereen verlaat mij,niemand heeft mij nodig. Er is niemand die mijn hart wil verwarmen,me hoop wilt geven.
Mijn ouders zijn er niet en mijn vrienden zien mijn lijden niet.
Ik wil de rust die dood brengt,en die een einde brengt aan de eenzaamheid.
soms vraag ik mij af wie er een traan zou laten om mij moest ik mezelf vermoorden,wie zou er aan mijn kist staan? ik vertrouw niemand meer,iedereen van wie ik ooit gehouden hebt laat me vroeg of laat in de steek. en wat is leven zonder liefde?
ik ben moe,ik vecht al 4 jaar tegen die donkere kracht.ik heb al een poging ondernomen maar ze hebben me gered.
hadden ze dat maar niet gedaan...
Datum:
16-06-2007
Naam:
inge g.
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.