Levensverhalen (pagina 1373)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Gekwelde Leven...

ik ben 15 jaar oud.
Mijn leven wordt echt zuur gemaakt door mijn ouders (vooral mijn moeder). Als ik dit jaar niet slaag voor het 5e middelbaar, gaat mijn vader me in een andere richting sturen, bv humane wetenschappen, economie, ... (ik zit momenteel in moderne wetenschappen) en dat is het laatste wat ik zou willen!
Ik doe mijn best voor school, ik gedraag me zoals een goede leerling/zoon,... en toch heb ik de indruk dat mijn ouders me niet mogen. Ze beseffen gewoon niet wat ik allemaal doe, of meemaak. Bv: ik zit zaterdag thuis te studeren voor mijn nederlands mondeling die ik op woensdag 20/6/07 krijg (en mijn ouders zijn niet thuis). De dag wanneer ik mijn mondeling heb afgelegd (woensdag dus) viel het tegen. Mijn moeder beschuldigde me dat ik alleen de dag op ervoor had gestudeerd, terwijl ik al van zaterdag bezig was! Maar dat is niet alles, ik heb mijn mondeling minstens 1 keer voor de examenperiode en 1 keer in de examenperiode bekeken (zonder de zaterdag, zondag, maandag en dinsdag meegerekend). Ik studeer grondig voor al mijn vakken, en ik ken ze ook goed, maar ze vallen vrijwel allemaal tegen, omdat ik een enorme last heb van stress (= black outs). En dat is niet het enige, zo gaat het al heel mijn leven, zolang als ik het me kan herinneren. En ik doe al hartstikke mijn best om de ruzies met mijn moeder te voorkomen --> ik zeg wanneer ik dat ga studeren, waarom ik moet computeren (bv voor school), noem maar op...
En TOCH blijft ze me beschuldigen. daar leef ik dus al heel mijn leven mee samen... Het is gewoon te erg voor mij, ik kan het niet meer aan. Een paar jaar geleden ben ik beginnen te dromen van zelfmoord, ik wil gewoon weg van deze wereld, het maakt me als het ware kapot. Alleen is het moeilijk voor me om afscheid te nemen van al die spullen, en de goede tijden die ik beleefd heb. Het houdt me tegen, maar soms verlang ik er zo sterk naar om zelfmoord te plegen, maar ik kan mijn vrienden de pijn en rauw niet aandoen, ze zijn er niet op voorbereid.
Ik ben al heel mijn leven gepest, door iedereen zo wat, omdat ik van Taiwan afkomsting ben. Iedereen (buiten de paar vrienden die ik heb en familie) scheldt me uit voor Chinees, Koreaan,... en ik begin er stilletjes genoeg van te krijgen. Ik heb al zitten nadenken hoe ik het beste zou omkomen. Ophanging, van een gebouw afspringen met het hoofd gericht naar de grond, voor een trein springen,...??
Ik hoop dat de dood me zeer snel gaat vinden. Ik wil wel nog eerst meemaken hoe mijn moeder sterft (ik hoop een zeer pijnlijke dood voor haar). Mijn leven is gewoon helemaal op zijn kop gedraaid, en ik kan me er niet uit redden.
Datum:
20-06-2007
Naam:
BP
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Waarom

Ik verlies me vriend, hij heeft zelfmoord gepleegt vorig jaar.
Ik heb enorm veel moeite ermee omdat mijn familie en zijn familie mij de schuld ervan geven.
Het verwerken gaat moeizaam, eerlijk gezegd het lukt gewoon niet.
De laatste dagen denk ik aan zelfmoord.
Waarom? Ik denk eraan omdat ik bij hem wil zijn om weer gelukkig te zijn samen weer een stel.
Ik ontmoette een paar maanden geleden een leuke jongen via internet.
Leuke gesprekken en al snel werd het een fijne persoon die ik goed vertrouwde.
Maar de laatste tijd mis ik mijn overleden vriend Montxo heet hij.
Ik krijg steeds vaker ruzie met de jongen uit Groningen.
Ik vind dit zo rottig ik heb niks, geen familie geen vrienden om me heen.
ik zit dagelijks alleen thuis en dan denk ik elke ochtend als ik opsta, "Waarom doe ik dit nog, doe ik dit alleen maar voor mezelf om te leven? Als dat zo is dan hoeft het van mij niet"
Vandaag ook weer een hele tegenvaller.
Ik voel me enorm gebruikt deze avond en dat alles bij elkaar zet me alleen maar aan het einde te denken.
Elke dag denk ik: wat zal me vandaag overkomen?
En elke dag denk ik, laat ik uit het leven stappen.
Datum:
20-06-2007
Naam:
Elientje
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

weet niet

ik zit vast, weet niet wat ik moet. ik wil graag praten over hoe ik me voel. maar ik heb geen woorden. ik wil dit leven niet, ik wil zo graag dat iemand me ziet, dat het weer niet goed gaat....
Datum:
20-06-2007
Naam:
Lotte
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Dakloos, na 6 maanden geen goed leven wat nu?

Sommige mensen, hebben het echt moeilijk.! Toen ik klein was hoopte ik niet in zo'n leven als een dakloos persoon.
Best raar als je dakloos bent en niet wilt zijn. Wat moet je doen na 6 maanden? werken, dat doe ik al. Maar niemand die je wilt respecteren. Geld? Heb ik nog een beetje. Dan maar hopen op een wonder.! Want zelfmoord staat bij mij hoog in de toren van mijn lichaam. Toch denk ik er aan... Omdat je nooit wenste om dakloos te worden en alles te verliezen wat je in je leven hebt opgebouwd. Zoals je eigen zaak en je eigen inkomen, die wordt binnen 1 dag op je 22e verjaardag afgepakt. Dan ben je zuur. Dagen na uren naar... alle kanten. Wat moet ik nu nu 6 maanden ongelukkig zijn van binnen en van buiten gelukkig?
Datum:
20-06-2007
Naam:
DeeMoe
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

somaar eventjes me zelf zijn?

is dat dan echt te veel gevraagt?
het begon op jonge leeftijd al.
mijn vader sloeg mijn moeder en mijn oudere broer.
mijn moeder hielt van mijn vader en e had toch 2 kinderen met hem.
ik bedoel dan ga je niet zo maar bij iemand weg.
maar hij begon steeds meer te drinken, bleef tot laat ik de kroeg kwam helemaal bezopen thuis.
en ik was zijn prinsesje.
maar hoe vaak ik ook zei papa niet doen.
hij stopte niet.
en liet mij toekijken.
vaak heb ik tot diep in de nacht ligen huilen.
na dat mijn moeder een tijdje is opgenomen in het ziekenhuis zijn we bij hem weg gegaan.
jaren lang heb ik het mijn moeder kwalijk genomen.
en eerlijk gezegt doe ik dat nu nog.
hoe dom het ook van me is.
het was niet haar schuld ze koos voor haar zelf, en daarbij voor ons. ze wou niet dat mijn vader mijn broer wat aan deed.
maar mijn vader had het niet meer, hij ging nog meer drinken raakte aan de drugs en overleed aan een overdosis.

dat stuk heb ik nooit kunne afsluiten.
en hoewel ik weet dat het fout is van mij, geef ik nog altijd mijn moeder de schuld van mijn vaders dood.
mijn moeder is er inmidels ook niet meer.
dus hoe het nou allemaal zit. kan ik niet vragen.
zo veel vragen die onbeandwoord blijfen.
tot hier en niet verder wil ik jullie een kijk in mijn verlede geven.

dit is wat er op jonge leeftijd heeft gespeeld.
iets wat ik niet kan vergeten.
maar ook iets waardoor ik niet weet wat ik moet.
mijn moeder had zo veel pijn en verdriet dat ze eigelijk niet als moeder er voor me was.
k heb me vaak allen gevoeld.
vooral toen we gingen verhuizen,
mijn broer noemt het vluchten want dat was het. we waren voor mijn vader op de vlucht

we kwamen in een klein dorp wonen.
waar ik en mijn broer de enige kleurlingen waren.
dat vroeg gewoon in discriminatie.
dat heeft mij veel verdriet gedaan.
daardoor ben ik een tijdje depresief geweest.
alles ging beter tot k hem ontmoete.
en hele leuke jongen in het begin was ik echt mega verliefd.
na een tijdje verandere dat en werden we gewoon vriende.
uiteindelijk kregen we iets.
dat heeft bijna een jaar geduurt.
en toen heeft hij zelf moord gepleegd.
hij heeft mij een boek gegeven als het waren een dagboek.
van af de piriode dat we vrienden werden.
ik heb er nog niet in durfe kijken.
bang voor wat er geschrefen staat.

maar al het verdriet en de pijn die mijn jonge jeugd jaren met zich hebben mee gebracht.
hebben mij tot snijden aan gezet.
ZWAK vind ik het. niks meer en niks minder.
het is vluchten in iets wat helemaal geen beter gevoel geeft want sodra de pijn is weg getrokken voel ik me nog net zo kut.

ik wil inderdaat dood.
maar ik doe het niet, ik heb nu vrienden ik heb een half zusje ik kan die niet zo maar in de steek laten.
ik weet wat dat bij mij heeft veroorsaakt het is niet aan mij of over het leven van andere te beslisen.

denk na voor je iets doet.
de gevolgen zijn groter dan je kan overzien.
Datum:
19-06-2007
Naam:
kayleigh
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

zelfmoord

vaak eb ik deral aan gedacht en zelf ebk et al 2 keer gebprobeert.
Ze zegge leven is mooi ? maar wij wete wel betr !
bedoel mijn pa heeft me bijna eel mijn leve mishandeld tot hij vn mn moedr scheide !
mijn ma zegt da ik aar leve eb verwoest en sgool is gwn een hel.
Elke ochtend sta ik op en elke ochtend huil ik da'k ni bn gestrove in mn slaap.
ik loop moe, vies gezind en kapot.
wa moet nen mens doen om te kunne sterve ?!
Ik ben lelijk heb niet zoveel vrienden en snij mezelf.
ik heb een zware jeugt gehad en hij is nog ni eens gedaan.
kweet ni oe ik verder moe ? elke nacht heb ik nachtmeries van mijn vader eigenlijk zijn het meer flashbacks.
Ik kan gewoon zo niet mer verder en wil dood maar is dat wel normaal op zo een jonge leeftijd ??
Datum:
19-06-2007
Naam:
wendy
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

kansloos

I used to be the happy girl. Altijd was ik vrolijk, hyperactief, spontaan. Ik maakte mensen aan het lachen en ik werd er zelf ook blij van. Op een gegeven moment brokkelde dat af. Er was ineens een leegte in mn leven die gewoon niet opgevuld kon worden, door niemand niet. Ik kreeg verkering en hij ontgroende me, het heeft heel veel voor me betekent.. hierna dumpte hij me en binnen de kortste keren had hij met een 'vriendin' van me. Althans, dat was ze. Hij liegt nu tegen haar overal over, dat we hebben gezoend en alles. Zij denkt dat ik lul tegen haar, de rest van de mensen om me heen denkt dat. Ik ben gewoon dik, lelijk en niets waard, het is allemaal mn eigen schuld. Ik heb veel geprobeerd: roken, drinken, uitgaan, snijden en boven alles niet eten en overgeven. Het heeft voor mij geen zin meer, ik ben nutteloos waardeloos, ik beteken voor niemand wat. A few people zullen me missen, de rest zal dansen en blij zijn.
Datum:
19-06-2007
Naam:
susan
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Snijden ...

Snijden ja daar weet ik allles vn en me vriendinnen ook we snijden ons pijn verdriet liefde die we missen littekens letters kruizen alles staat op onze armen (W) we gaan niet verder onze ader kunnen we niet raken (W) bye
Datum:
19-06-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Wat moet ik met mijn leven?

Ik weet eigelijk niet waar ik moet beginnen maar ik begin maar bij het begin:
toen ik 10 was ging alles nog gewoon , toen ik 11 was ging mijn oma dood. dat vond ik heel erg. een half jaar daarna overleed mijn opa ook . toen werd ik gek , ik begrepp hoe het leven ging/gaat. toen ik ong 12 was begon ik mijzelf te snijden ( dat doe ik nu dus ong.2 jaaar) . ik snij mijzelf omdat ik een hekel aan mijzelf heb . ik verpest alles, ben lelijk etc. toen ik 13 was overleed mijn paard, die ik 7 jaar had. dat vond ik super erg . toen heb ik mijn pols door gesneden, mislukt dus. mijn ouders vonden mij , en toen moest ik naar het zieken huis, mijn ouders hebben mij een maandje oplaten sluiten in een psygies centrum ( of zo iets:S) . ik werd daar gek . en nu ben ik weer gewoon thuis. mijn ouders doen heel anderes tegen mij , het lijkt alsof ze mij ontlopen , ik zit nu sins 2 maandjes ook op een andere school . en mijn sogenaamde 'beste vriendinen' die mijn nooit in de steek zouden laten !, die laten mij stikken . ze kijken niet meer naar mij om. en mijn vriendje waar ik 2 jaar mee had, en die mij nooit heeft laten stikken is vreemd gegaan met mijn beste vriendin, hij heeft het gewoon met haar gedaan !, Met mij BESTE vriendin:S, en nu heb ik eigelijk helemaal nietmand meer!ik zit echt te denken om een eind aan mijn leven te maken , wat heb ik nu nog dan?
niemand , niets!het enige waar ik nog voor leef is voor mijn paard!, maarja :S die red het heust wel zonder mij. ikga nu stoppen . kan iemand mij helpen . ik zit namenlijk in een diepen put waar ik niet meer uit kan komen . ( in mijn eendjE) . ik weet gewoon niet meer wat ik meot doen
HELP ME! ,
Datum:
19-06-2007
Naam:
M-meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

Geen toekomst?

Sinds anderhalf jaar heb ik door omstandigheden een enorm gevoel van zinloosheid in alles, ik geef enorm veel om anderen maar geen flikker om mezelf. Ik laat alles lopen en regel bijna helemaal niks voor mezelf. Emotioneel, financieel en relationeel ben ik helemaal stuk en ik weet bij god niet hoe ik dit kan veranderen. Ik ben verwezen naar een psychotherapeut maar kan mezelf er niet toe zetten om te gaan, ik wil wel denk ik. Ik zie gewoon niet in hoe ik uit deze puinhoop kan komen waar ik nu in zit. Ik zie wel dat ik waarde hecht aan dingen als muziek en vrienden maar ben enorm bang om ze kwijt te raken nu ik (ik wil hier niet op in gaan) zo in de shit zit met echt alles. Het lijkt zo makkelijk om achter alles een punt te zetten maar ik kan het mijn ouders en broer niet aan doen. Ik ben zo fckng bang.
Datum:
19-06-2007
Naam:
Bert
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.