Levensverhalen (pagina 1366)

Het gezeur begon al toen ik 4 jaar was. Ik had een zusje van 2. Mijn ouders gingen scheiden. Ik weet er niet veel meer van maar wel een paar dingen. (gek eigenlijk is al zo lang geleden) Ik weet alleen nog maar slechte dingen van die leeftijd. Me ouders gingen scheiden omdat me biologische pa een ander had. Toen me ouders gescheiden waren gebeurde er allemaal dingen. S ’nachts werden de ruiten doorgegooid door hem. Hij heeft een keer een soort van ingebroken en alle fotolijstjes kapot gemaakt en overal allemaal rot dingen opgezet bedoeld voor me moeder. Me zusje en ik gingen nog wel eens na hem toe. Maar op een gegeven moment wou die ons voor altijd hebben. En dat lukte natuurlijk niet. We waren veel liever bij mama als bij hem. Hij heeft (toen wij weer een keertje bij hem waren) Ons meegenomen en wou nooit meer terug komen met ons. We zouden die avond 7 uur thuis komen bij mama. Om 7 uur waren we der nog niet en me ma belde meteen de politie. Op de grens van Duitsland heeft de politie ons uit de auto gehaald en zijn we weer veilig na huis gebracht.

Op een gegeven moment werd alles zo erg en gek dat we na een blijf van me lijf huis zijn gegaan. Daar weet ik niet veel meer van. Wel dat me zusje en ik de 1e nacht daar heel onrustig waren en continu naar beneden liepen en troost bij mama zochten. Toen ik 5 was en me zusje 3 hebben we gezegd tegen ma dat we niet meer na me biologische pa wilde. Hij hoorde dat en is bij ons voor de deur gestaan (met ze nieuwe vrouw) en heeft me moeder bedreigt. Hij dacht namelijk dat me moeder ons had opgestookt en dat we daarom niet meer na hem toe wouden. Ik moest van me moeder op dat moment in de huiskamer gaan zitten samen met me zusje en het rolgordijn naar beneden doen. We mochten ook een snoepje pakken. Stiekem keek ik onder het rolgordijn door en ik zag dat nieuwe mens van me biologische pa heel schijnheilig naar ons lachen met de bedoeling van kom maar er is niks aan de hand. De overbuurvrouw heeft de politie op dat moment gebeld omdat ze het niet vertrouwde. De politie kwam en ze kregen een straatverbod. Slecht geslapen die avond natuurlijk. Maar mama stond altijd voor mij en me zusje klaar.

Een paar weken later kwam me biologische pa weer aan de deur. Ik deed open samen met me zusje. Mama kwam er natuurlijk meteen aan. Ik zei dat ik niet met hem mee wou en me zusje zei hetzelfde. Hij zei: "Je mag een heel groot cadeau uitzoeken in de speelgoedwinkel en het maakt niet uit hoe duur het is". Ik was een kind dus dat leek me fantastisch en ging dat weekend samen met me zusje mee. Het is de laatste keer geweest dat we hem egt zagen want we wouden gewoon niet meer na hem toe.

Toen ik 6 was ontmoete me moeder een nieuwe man. Heel leuk en gezellig en hij kwam bij ons wonen na een tijd. Hij heeft ons huisje opgeknapt en we vormden al samen een soort van nieuw gezin. Me zusje en ik gingen hem ook papa noemen na een tijdje (bij mij duurde dat wat langer als bij me zusje) wat we nu nog steeds tegen hem zeggen. Alles leek leuk en aardig. Toen moesten we verhuizen omdat me pa een baan had een eind uit de buurt. We gingen verhuizen na een kleiner huis maar dat maakte niet uit. Weer kreeg ik en me zusje een mooie kamer. Helemaal blij. In dat jaar dat we verhuisd waren zijn me ouders getrouwd. Ik vond het wel leuk maar aan de andere kant vond ik het niks. Ik wou niet met me pa op een foto en had het gevoel dat hij me moeder van me zusje en mij afnam. Me moeder werd ook zwanger van hem en toen zijn we weer verhuisd omdat het huis te klein was.

Me broertje werd geboren. Heel trots was ik op me kleine broertje. We schelen 9 jaar met elkaar maar dat maakt niet uit. We woonde in een leuke buurt en ik dacht dat het nooit meer kapot kon gaan. Sinds me broertje was geboren kreeg ik steeds meer ruzie met me vader. Op een gegeven moment moest ik na het ziekenhuis omdat ik een acute blindedarmontsteking had. Toen ik net weer uit het ziekenhuis kwam was er iets gebeurt, me vader werd boos en gaf me een duw in me buik. Omdat ik natuurlijk net geopereerd was deed het ontzettend veel pijn. Me moeder is er tussen gesprongen elke keer. Er kwam steeds vaker ruzie tussen mij en me vader en tussen me vader en me moeder. Op het moment dat er geen ruzies waren was het gewoon leuk thuis. De ruzie konden klein zijn maar ook heel groot. Me vader had last van erge agressie.

Met me broertje ging ook niet alles goed. Hij kon niet tegen moedermelk. Hij kon niet poepen, toen die ging lopen liep die op mijn tenen, en toen die zijn gebit kreeg waren al zijn tanden niet goed. Daar is heel veel gedoe mee geweest en elke keer ziekenhuis in ziekenhuis uit en weer na de volgende toe. Uit eindelijk is alles met hem goed gekomen behalve het poepen en soms loop die nog op zijn tenen.

Me moeder ging drinken. Ik kwam thuis en me moeder deed heel raar en apart. Elke keer weer. Me moeder dronk niet aan 1 stuk door maar elke keer een periode. Ik zorgde voor me broertje en zusje(ik was 13 toen). Dat ging elke keer zo door en de situaties werden steeds gekker. Elke keer politie in de straat. De band tussen me vader en mij ging telkens iets beter.

We gingen weer verhuizen omdat me vader een andere baan had en me moeder na de plek wou waar al haar familie woonde. Dat is dus ook gebeurt. (ik was toen 15 me zusje 13 en broertje 6). Het was een hele moeilijke tijd voor mij. Ik kon me plek niet vinden en kwam halverwege het 3e jaar van de middelbare school ergens op een vreemde school terecht. Al die meisje waren allemaal een soort van jaloers op mij. Omdat hun allemaal dik vet en lelijk waren en ik gewoon slank. Na 2 maanden ben ik van die school afgegaan en na een andere gegaan. Dat was wel hartstikke leuk en heb daar me diploma ook gehaald.

Me moeder bleef drinken en het werd egt elke keer erger en gekker. Me moeder zorgde niet meer voor ons en raakte der baan kwijt tot 3 keer toe. Ze zat de hele da thuis en bracht me broertje niet naar school toe als ze gedronken had en me vader was werken. Daarom bleef ik vaak thuis van school om op het gezin te letten en te zorgen dat me broertje en zusje eten kregen en op tijd naar bed gingen. Dat heb ik in totaal 3 jaar lang gedaan. Elke keer politie aan de deur die me moeder terug kwamen brengen omdat ze mensen lastig viel en in de bosjes lag. Elke keer als ze nuchter was der excuus aanbieden en beloven nooit meer te drinken. Elke keer ruzie tussen me moeder en me vader en tussen me zusje en me vader. Elke keer opnieuw het gezeur.

Het werd op een gegeven moment zo erg dat me vader me moeder bijna dood had geslagen. En ik kon het horen. Wat erg zeg! Hellemaal overstuur en me vader was opgepakt en me moeder ook. Zat ik daar met me broertje en zusje thuis terwijl ik eigenlijk naar school moest. Ik heb die dag me broertje en zusje ziek gemeld van school en we zijn iets leuks gaan doen om het een beetje te vergeten.

Me broertje was hartstikke bang me zusje en ik ook. Door al dat gezeur kwamen we in aanraking met jeugdzorg en alles. We kregen een voogd en ze vertelde mij dat het niet goed was dat je op deze leeftijd voor je broertje en zusje moest zorgen. Maja ik vond het normaal want ik ga me kleine broertje en inmiddels oudere zusje niet aan hun lot overlaten. Me broertje kon niet eens bij de keuken kastjes en niet zelfstandig naar school fietsen omdat we op een hele drukke weg woonden.

We hadden dus een voogd en hadden gesprekken. De voogd zal na een jaar weggaan als alles goed ging. Maja in dat jaar had me moeder al weer een aantal keer gedronken en de situaties werden telkens erger en raarder. De voogd zei dat ze ons (broertje zusje en ik) uit huis zouden halen. Aan de ene kant waren we alle 3 hartstikke blij maar aan de andere kant voelde we ons schuldig, omdat we dan onze ouders in de steek zouden laten.

Uiteindelijk na veel gezeur en gezeik zijn we uit huis geplaatst. (nu nog steeds ik ben nu 17 me zusje 15 en me broertje 9) Ik heb me rust een heel groot stuk gevonden. Me zusje woont bij me maar me broertje niet. In het weekend zijn we thuis. Me zusje en ik elk weekend en me broertje om het weekend zaterdags overdag. Zaterdags werk ik dus zie ik hem 1 uurtje. Heel erg want in had ondertussen dat het thuis zo k*t was een hele sterke band met me zusje en broertje. Ik mis hem ontzettend elke dag weer.

Ondertussen is me moeder opgenomen en wonen de kinderen niet meer thuis. Me moeder heb vanaf we niet meer thuis wonen niet gedronken en het gaat telkens vooruit. Ze is weer vrolijker en voor meer in staat.

Ik heb ondertussen nog veel dingen mee gemaakt maar het al zo’n lang verhaal.

Ik heb ook wel eens gedacht dat ik gewoon dood wou. Maar later komt alles goed hoop ik. Ik heb nooit een poging gedaan. Ik heb voor alles goed me best gedaan en alvast proberen te zorgen dat mijn leven niet zo word als bij me ouders. Ik zal me kinderen later de beste opvoeding geven die een kind zal verwachten. En mijn kinderen zouden de gelukkigste van de wereld worden. En niet eens omdat ze vol gestopt worden met dure dingen maar op de liefde die ik ze ga geven en de tijd en aandacht.

Groetjes van mij.

ik zie het niet meer zitten me vader denkt alleen maar aan zig zelf. ik kan niks goed doen, wat het ook is!!! en niemand die het snapt. en het ergste is dat me vader er niet wil aan geloven dat hij mijn leven heel ongelukkig maakt!! het is beter als ik er niet meer ben!!!

hey allemaal ik wil jullie alleen zeggen dat jullie best egoistisch zijn dat jullie zo over jullie leven denken terwijl iemand die in de oorlog leeft er een moord voor zou doen hoe jullie nu leven iedereen heeft problemen niks komt er op een zilveren dienblad aan je moet er wat voor willen doen en positief willen zijn dus kom op allemaal grtz allemaal en FEESTEN DUDES :P

Ik wil niet meer leven en ik ben gewoon liever dood, dan ben ik van alles af. Hoef ik niet meer te vechten. Mijn leven heeft geen zin meer.

De titel verraad het al,
ik ben in een fase beland van mn leven
dat ik door enkele ernstige gebeurtenissen
een balans opmaak van mijn leven,
en konstateer dat ik niks bereikt heb,
alleen nog maar afbouw, afbraak, aftakeling, als een komeet de berg afraas.... en ik geen geduld of zin meer heb om door te rolllen naar het einde,
ik wil nu acuut stoppen met die naar benedende gaande spiraal ,
en zie maar een manier om die te stoppen
en dat is de stekker eruit trekken,
dood, dan is die spiraal ook stilgezet,
en dat heb ik dan wel zelf bereikt. en
mezelf bewezen dat ik wel wat kan,,,,,
mezelf doodmaken, daar heb je lef voor nodig, en ik wil moedig zijn, en geen
laffe nikskennende lamlul....

zefmoord heeft geen nut je kan beter je uitwerken op de mensen en de dingen die je in de weg liggen bv als je gepest word ga geen zelfmoord doen maar pak de pester ook eens serieus aan en desnoods eens goed doorslaan ;)

Nou ik moet ook even wat kwijt het spookt wel door mijn gedachtes maar ik zou het nooit echt doen. Doordat mijn liefste tante het gedaan heeft en ik heb gezien wat er daarna gebeurd zou ik dat niet meer kunnen en willen door de ervaring. Ik ervaar het ook als een opoffering en een les dat het in onze familie gebeurt is. Als dat niet gebeurt was zo dichtbij in de familie dan besef je nooit wat er mee gemoeid is. Toen was ik klein en een tiener en ging het langs me heen. Alhoewel ik nu wel voel wat een bevrijding de dood zou zijn. Forseren lijkt me geen goed plan ook al druist het door je hersenpan. Als ik mezelf verdoof met drank of drugs of weet ik veel wat je tegenwoordig niet beschikbaar hebt lijkt het moment ook even verdoofd. Maar waarom die wil om in de bloei van je leven het op te geven. Al sla je me dood ik zou het niet weten. Veel liefde voor wie dit leest....

Haalloow.
Ja ik heb het er moeilijk het laatste jaar, het eerste wat er was gebeurt is wel dat ik 2 keer bijna dood ben geweest in 2 weken, dat is zeer angstig, dat komt door een allegie die ik heb, het volgnede is dat is al 2 jaar lang erg gepest word op school, het 3de is wel dat ik ben aangerand. het 4de is dat mijn ouders gaan scheiden. Sinds dat nina van der plas, zelfmoord heeft gepleegt, heb ik al steeds dat ik niet emer wil leven, nu nog dat is al bijna 1.5 jaar, mijn leven is er erg door verandert. Ik heb 2 keer zelfmoord proberen te plegen, de 3de keer zal niet meer lang duren ben ik bang voor !. Mijn ouders zijn nu het grootste punt waaorm ik dood wil !. ze maken steeds ruzie en ik akn er niet meer tegen.ik ga al weer verhuizen de 2de keer in 3 jaar, dat is ook pas de 2e keer in mijn leven dat ik ga vberhuizen. het is erg moeilijk voor mij. ik kan moeilijk vrienden maken, en ben erg bang om weer gepest te worden. Mijn familie was blij dat ik had gezegt dat ik van me zelfmoord neigingen af was, maar dat is helemaal niet zo, ik denk steeeds AH NEE niet nog 1 jaar er bij, want ikw il namelijk echt niet meer. Ik wil niet meer. ik ga nu stoppen want het gaat erg slecht nu
Daaaaaag.
Ik hoop dat ik nog een keer zal schrijven.

Ik wil niet meer leven en ik weet niet waarom. Ik ben gewoon liever dood, dan ben ik van alles af. Mijn leven heeft geen zin, geen nut.

hoi ik ben een gevoelige jongen die nu echt zo iets heeft het hoeft allemaal niet meer daar rik ik ook vandaag de auto pak en me zelf dood ga rijden das beter voor mij en de omgeving