Levensverhalen (pagina 1342)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik heb er geen zin meer in

ik heb een leven achter de rug van konstante ruzies in de familie en niet alleen dat in 1984 pleegde mijn zus zelfmoord mede door deze
ruzies.een aantal jaren daarvoor kwam haar zoontje(5 jaar) om bij een verkeersongeval.
in 2001 stierf mijn zwager,waar ik gek op was aan een hartaanval/stilstand en 2 jaar
later stierf mijn moeder waar ik stapelgek op
was.een jaar daarna pleegde mijn neefje zelfmoord(zoon van mijn aan zelfmoord gestorven zus)een jaar daarna werd ik ontslagen bij een bedrijf waar ik 20 jaar gewerkt heb en 1,5 jaar daarna werd ik weer
ontslagen bij een ander bedrijf.mijn leven is een dagelijkse hel!elke dag wordt ik helaas
weer wakker!ik ben het zat ik ben moe en
ik wil dood!verlost zijn van mijn ellende!

Datum:
23-07-2007
Naam:
Dick
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-holland

Hulp

Ik lees jullie berichtjes hier allemaal, en ik wordt er vreselijk triest van. Ik heb zelf erg veel last van faalangst, dat heb ik 2 jaar geleden ontdekt. Ik haalde nooit superslechte cijfers, maar toch vond ik het nooit goed genoeg. Ik heb zelfs een paar keer aan zelfmoord gedacht, en dat nooit tegen iemand gezegt.

Na een tijdje stuurde mijn mentrix me naar een vertrouwenspersoon van school. Daarmee kon en kan ik nog steeds heel goed praten.

Nu voel ik me een stuk beter, dus ik wil tegen iedereen zeggen: zoek hulp! alleen kan je er meestal niet uitkomen, maar er is altijd iemand die naar je wil luisteren!
Datum:
23-07-2007
Naam:
Lelie
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

eindeloos gevecht

Vanaf mijn 15 heb ik al zelfmoord gedachten maar ik doe er vrij weinig mee, anders gezegd ik kan er niets mee doen omdat het bij gedachten blijf helaas !!! Ik weet dat er een dag komt dat ik het wel kan en er voor ga maar wanneer is mij een raadsel voorlopig ben ik al 12 jaar aan het wachtten en schiet alleen niet zoveel op. Hulp zoek ik nog steeds maar ik verwacht er eigenlijk niet zoveel van omdat psychologen de afgelopen 10 jaar er niet over willen praten vanwege hun verantwoording, of ze willen je vol stoppen met pillen en je opnemen, terwijl ik in mijn ogen niet gek ben. "het komt wel goed" is mijn levensmotto of dat ook echt zo is vraag ik me steeds meer en meer af. Maar als die bewuste dag daar is dan kan ik eindelijk verlost zijn en hopelijk verder leven in een ander universum want dit houd ik haast niet meer vol.
Datum:
23-07-2007
Naam:
een dweper
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

zoooo moe

ik ben een vrouw van 41 en denk al aan zelfmoord sinds ik 11 jr was,heb veel mee gemaakt in mijn leven en het gevolg is dat ik er bindingsproblemen van heb gekregen en de mensen pijn doe waar ik het meest van houd en andersom,toen ik 14 was ben ik verkracht door een bekende ,was op dat moment een beetje rebels,mijn vader was overleden na een kort ziekbed en kon het moeilijk verwerken,na de verkrachting raakte ik een beetje verdwaald en kwam met drugs in aanraking,ben verslaafd geweest en op mijn 17e raakte ik zwanger van een man waar ik 18 jr bij was,wat de drugs betreft had ik geluk,ben onmiddelijk gestopt want ik had weer iets om voor te leven,een kindje van de man waar ik van hield,maar het liep een beetje anders dan gepland,tijdelijk waren we uit elkaar en de kleine was toen 2,had oppas in huis om een avond te gaan stappen met een vriendin.Bij thuiskomst kreeg ik een woordenwisseling met de oppas(oude vriend-mannelijk)en hij verkrachte me om me daarna te wurgen en voor dood achter te laten,heb 3 weken in coma gelegen om daarna te horen dat mijn kind in een pleeggezin zat ,mijn huis was opgezegd en ben bij een vriendin in gegaan,mijn kind mocht ik eens per 2weken zien onder toezicht,was helemaal kapot en dat was de 1e keer dat ik mijn polsen door sneed,helaas ben ik op tijd gevonden,een jr later ben ik weer gaan samen wonen met de vader van mijn kind tot 2000 in die jaren dat we samen waren heb ik in het leven gezeten(zijn schuld ?) nou nee was er immers zelf bij het kon me niks schelen wat er met mijn lichaam gebeurde ik wilde iets voelen maar het is me nooit gelukt,ik wist dat ik van mijn vriend hield en het leven niet mocht opgeven..Toen ik in het leven zat ben ik opnieuw verkracht,maar deze keer met schroevendraaiers en ben dus ook behoorlijk verminkt daar beneden,heb het mijn vriend nooit verteld uit angst dat hij diegene iets zou doen,ben een paar maanden weggegaan om te herstellen maar heb het nooit kunnen vergeten,nooit een plekje kunnen geven en nog altijd wordt ik badend in het zweet wakker om vervolgens hard te huilen.ook dat mijn vriend is weggegaan is mijn eigen schuld,ben steeds depresiever geworden door de jaren heen omdat ik niet kon praten,een goede vriend van ons is overleden in 1997 en vanaf die tijd is het snel bergaf met onze relatie gegaan,heb hem gewoon net zo lang gepest tot ie het niet meer vol hield want ik verdiende hem niet.Viel in een diep gat toen hij weg was en 2 jr later wou ik opnieuw zelfmoord plegen en weer werd ik op tijd gevonden,ik was erg boos,het herstel duurde lang en was nog steeds in therapie,maar kon nog steeds niet praten,niets hielp totdat ik verliefd werd op iemand anders dan de vader van mijn kind,alleen al dat gegeven deed me verstijven,wie gaf mij het recht om lief te hebben nadat ik mijn ex had weg getreiterd,maar ik was zo verliefd dat ik de gok heb genomen,zag het allemaal weer zonnig in,hij had 2 kids en ook die 2 hebben mijn hart gestolen,ik houd zoveel van ze,het ging allemaal perfect en we gingen samen wonen,totdat ik stopte met anti-depressiva(omdat ik dacht zonder te kunnen)en terug viel in dat diepe gatik wilde ze er niet mee belasten en ben na 4jr van de een op de andere dag weggegaan,ook hem en de kids verslagen en verdrietig achterlatend,nu 1 jr later kan ik bijna niet meer leven met het schuld gevoel,ik houd nog altijd van hem,als ik toen had geweten hoeveel had ik nog harder gevochten en nog meer hulp gezocht,maar ben ze kwijt en hoewel hij ook nog altijd van mij houd durft ie het niet meer aan(mede ook om de kids)en hij heeft gelijk,ik kan de nachtmerries niet meer verdragen en wil rust,maar hoe ????????????? help me
Datum:
23-07-2007
Naam:
tina
Leeftijd:
41
Provincie:
Groningen

Computeren.

Okee, ik heb een probleem.....
dit jaar is echt een hell voor me..:(
oke het zit zo...: dit jaar ben ik heel erg verslaafd geworden aan de computer zit er dagen&nachten enz.. achter. en later is mijn moeder ook aan de comp verslaafd geworden,en zij zit er nu dus ook de hele dag erachter....en wat gebeurt er dan je krijgt rotzooi en dan nog meer rotzooi en nog meer.. tot dat het te veel is om het met zn 2en opteruimen .. {mn ouders zijn gescheiden} en we doen nu voor niemand meer de deur open ... voel me er echt rot over we doen de deur niet open omdat we troep in huis hebben ... en ik zat zo te denken aan zelfmoord ik vind mn leven niks meer aan............ Ps: ik weet nu niet wat ik moet doen hoor:(
Datum:
23-07-2007
Naam:
Ikbenverdrietig
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Niet zo ernstig verhaal, maar toch zelfmoord!

Volgens mij is mijn verhaal helemaal niet ernstig ofzo vergeleken bij al die andere verhalen die ik hier lees, maar ik denk er toch vaak over om zelfmoord te plegen.

Mijn vader en mijn broertje hebben allebei n vorm van autisme. Met mijn broertje gaat het wel goed, maar met mijn vader heb ik een heel slechte relatie. Hij snapt veel dingen niet en hij bemoeit zich overal mee. Daardoor krijg ik vaak ruzie met mijn vader. Hij zegt achteraf vaak dat hij het niet zo bedoelt en dat zal ook wel, maar daar heb ik nix aan. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik gewoon geen vader heb.

Verder ben ik niet echt sociaal. Ik heb wel vrienden, maar in gesprekken zeg ik heel weinig enzo en ik ben dus ook niet echt goed in nieuwe vrienden maken ofzo. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik een beetje buiten mijn vrienden sta. Met 2 van mijn vriendinnen doe ik heel veel samen, maar als zij n keertje iets met zn 2en willen doen ben ik daar meteen jaloers op. Dat vind ik echt heel stom van mezelf, want dat slaat echt helemaal nergens op, maar ik weet niet hoe ik het moet veranderen. Soms heb ik ook echt het gevoel dat zij toch liever dingen zonder mij doen.

Ik voel me dus nogal alleen op de wereld. De enige aan wie ik heel veel steun heb is mijn moeder. Een half jaar geleden had ik voor het eerst zelfmoord ideeën en dat had ik toen ook tegen 1 vriendin gezegd en tegen mijn moeder, maar 2 maanden daarna hadden mijn vrienden een feest voor mijn verjaardag georganiseerd en toen ging mijn zelfmoordideeën wel over.

Sinds 2 maanden ofzo komen die ideeën toch weer trug. Volgens mij klinkt mijn verhaal helemaal niet ernstig ofzo, maar ik voel me vaak nogal alleen en ik denk er vaak aan op wat voor manier ik zelfmoord zou plegen. Ik wil echt graag weg van alle problemen, want volgens mij is er toch geen oplossing voor. Ik kan moeilijk tegen mijn vader zeggen dat ie geen autisme meer moet hebben en ik kan ook niet mijn vrienden dwingen om alles met mij te doen, dat zou echt dom zijn ...

Ik hoop dat er mensen zijn die dit lezen en het begrijpen en er misschien een oplossing voor weten. Het enige waarom ik nog geen zelfmoord heb gepleegd is dat k heel veel van mijn moeder hou en haar niet in de steek wil laten, want zij heeft het ook heel moeilijk met mijn vader en verder ben ik heel bang om dood te gaan ...
Datum:
23-07-2007
Naam:
Do
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Beste vriend zelfmoord gepleegd. . .

Het is meer dan een jaar dat mijn beste vriend zelfmoord heeft gepleegd...

Wij G (armeen), E (koerdisch) en ik (Turks) waren vrienden van elkaar. We deden leuke dingen, gingen bij elkaar opbezoek enz. enz. G. was pas getrouwd en net een kind gekregen, E ging trouwen en ik was nog vrijgezel onder hun. De laatste moment samen hebben wij elkaar een groepsknuffel gegeven en elkaar beloofd wanneer wij oud waren en kleinkinderen hadden samen met hun naar het park te gaan en elkaar nooit zouden los laten !

G. zag er zo gelukkig uit, nooit geweten hoe hij zich van binnen voelde. . . (en dan lees ik hier levensverhalen, waarin ze vertellen hoe ze zich van binnen voelen maar dat niemand het weet, waarom? waarom zeg je het niet?
Ik neem G. nog de dag van vandaag kwalijk dat hij niets heeft gezegd, elk probleem heeft een oplossing, als je maar een oplossing probeerd te vinden en het niet opgeeft)

De nacht waarin hij zelfmoord had gepleegd, had ik een droom "ik rij langs een rivier, waar enge zwarte bomen staan omdat er water over de wegdek komt kan ik niet verder rijden en begin ik te gillen en te huilen" toen ik wakker werd begreep ik nix van die droom totdat ik op zaterdag 20.08 uur een telefoontje krijg. . .

Dat kl*te telefoontje vergeet ik nooit meer...

E. belde mij op en zei dat het beter was dat ik ging zitten, ik dacht hij is aan het dollen met mij, toen vertelde hij het "Y., ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar G. ... G. leeft niet meer" Er ging kokend heet water over mij heen, ik kan dat gevoel nog steeds niet uitleggen, ik verstijfde, leek net alsof er geen bloed meer stroomde door mijn aders. Er gaat dan zo veel dingen door je heen, stond gewoon in een shock. E. vertelde verder dat G. zich had opgehangen aan een boom langs een rivier in Nederland. Telefoon werd zwaarder in mijn hand, alles wat we hadden meegemaakt ging als een film voor mijn ogen voorbij. Het is zo erg als iemand zelf er voor kiest om dood te gaan, terwijl je tijd niet is gekomen kies je zelf om te gaan...

Ik ben niet meegegaan naar de mork ik wou hem blijven herinneren hoe ik hem kon, E. was er wel naar toe gegaan. Hij vertelde mij dat hij vinger afdrukken had aan zijn nek. Hij had dus waarschijnlijk "spijt"gekregen en wilde zich los maken, wat hem niet is gelukt....

In zijn zak vonden ze een briefje, waarin hij had geschreven dat hij niet meer verder wilde leven en dat zijn vrouw en kind en vrienden hem het niet kwalijk moest nemen voor wat hij ging doen. Hij had stilletjes afscheid genomen van iedereen...

Sorry maar ik neem hem nog steeds kwalijk voor wat hij heeft gedaan, ik kan er geen vrede mee hebben. De reden waarom hij het heeft gedaan weet niet niemand.... en we zullen er niet meer achter komen...

Hij was een gelovige, hij wist dat dit leven een "droom" een "tentamen" was en na de dood "het eeuwig leven" zou beginnen, maar met zelfmoord is het eeuwig hel . . . misschien daarom kan ik er geen vrede mee hebben wat hij heeft gedaan.

Waarom schrijf ik dit hier? Ik wil dat mensen dit lezen om erbij stil te staan dat zelfmoord geen oplossing is.

Het kan zo zijn dat je in een rot tijd zit, maar dat zal ook over gaan. Als het stormt wordt het daarna weer mooi weer, na de winter komt de lente. De zon zegt ook niet van owww ik heb er geen zin meer in en kom niet meer op, aarde zegt ook niet van ik ben moe, ik stop met draaien. Een bloem zegt ook niet van jaaa daaggg ben vorig lente al wezen bloeien kom niet meer doeeiii. Een mens maakt moeilijke tijden door, maar heb je dan nooit een keer 1 dag maar gehad van heyy toen heb ik gelachen zeg. Tuurlijk wel... hoe moeilijk je het ook hebt, je hebt echt wel leuke tijden mee gemaakt. Praat erover, na de dood van G. hebben E. en ik een closer relatie gekregen, als hij ergens mee zit belt hij mij en we praten er over en anders om ook. Wij hebben ons schuldig gevoeld omdat we nooit erbij hadden stil gestaan, het heeft ons een vriend gekost wat niet had gehoeven. Praat, want mensen weten niet wat er door je heen gaat, mensen voelen niet hoe jij je voeld, praat en bespaar jezelf en de rest van je dierbaren PIJN!

Onthoud 1 ding totdat je natuurlijke tijd is aangekomen om te gaan is het de kunst om door te blijven vechten en te OVERWINNEN, en niet opgeven met vechten en een LOOSER worden!

Trouwens, zijn vrouw is nog steeds niet over zijn dood heen en zijn kind zal G. leren kennen van foto's. Kijk dat is papa . . .

Blijf leven ondanks alles is het leven mooi, kijk goed om je heen er zijn mensen die het slechter hebben . . .

Groetjes,

Y.
Datum:
23-07-2007
Naam:
Y
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord, een oplossing voor mijn pijn en verdriet?

Ik zit al enkele dagen met de gedachte om mijn leven te beëindigen..
Sinds begin dit jaar is onze relatie gestopt en ik ben er echt kapot van. Ik wil mijn vriend terug en doe dan ook alles om mijn liefde terug te krijgen, ik schreeuw om zijn aandacht en zijn liefde, maar tevergeefs.. Ik eet niet meer, ik kan niet slapen, en moet constant huilen.. en dit duurt al 3 maand! Ik ben al 10kg vermagerd en voel me heel zwak.
Donderdagnacht had ik mij bijna laten gaan en wou ik met hoge snelheid tegen een boom aanrijden, maar heb dit toch niet gedaan.
Waarom niet? Er zijn een aantal mensen die ik niet in de steek kan laten. Ik ben op mijn 18de (nu 6 jaar terug) mijn moeder verloren en heb enkel nog mijn zus. Ik kan haar toch ook niet in de steek laten en vooral haar zoontje niet waar ik zo dol op ben..
En toch, de gedachte blijft en wordt eigenlijk almaar erger... Heb in t verleden al een poging gedaan met pillen (toen ik net geen 18 was) omdat ik het toen moeilijk had met de ziekte van m'n moeder..
Misschien wil ik het helemaal niet, maar vanwaar dan die gedachte?
Is het dan enkel een schreeuw om aandacht of wil ik de mensen wakker schudden dat ik zo kapot van mijn breuk in m'n relatie?
Ik doe me altijd sterk voor bij anderen, en waarschijnlijk ziet niemand aan mij dat ik met zo'n ideëen rondloop... Maar éénmaal thuis, alleen, laat ik mij volledig gaan..
Datum:
23-07-2007
Naam:
Cookie
Leeftijd:
24
Provincie:
België

machteloos

ik heb het gevoel dat ik door mijn machteloosheid het leven binnenkort niet mee aan kan. ik weet niet of ik echt zover zal komen, maar denk er steeds meer aan, om het te doen. ik heb de middelen hier in huis. misschien als ik het hier van me af schrijf dat het beter gaat met me. slecht heb ik het ook niet, ben helemaal niet zielig. het is alleen dat ik van een vrouw hou met wie ik een jaar een relatie heb gehad. een hele heftige relatie, pure liefde was het, heb nog nooit zoiets gevoeld voor een vrouw. hou teveel van haar denk ik. zou alles voor haar doen,zelfs sterven denk ik, ik weet het niet. de liefde is niet(meer) wederzijds. ze houd wel van me , dat weet ik, dat voel ik ook, maar we kunnen niet samenzijn, door veel redenen. het enige dat ik wil is bij haar zijn, meer vraag ik niet in dit leven. ik moet haar loslaten, is me eerder gelukt, maar het lijkt nu moeilijker en moeilijker te worden. ben gewoon mezelf niet meer, functioneer nog wel, maar dat is het enige. het meeste pijn heb ik doordat ik haar heb gekwetst afgelopen week. dat deed mij nog meer pijn. het zal nooit meer zo zijn als het was, en dat frustreert me, geeft me wanhoop, woede, het zijn zoveel gevoelens die mij niet meer mezelf maakt. ik was vrolijk, genoot van het leven. dit is niet haar schuld, ik doe het mezelf aan, dat weet ik. ik denk ook wel dat ik er wel uitkrabbel uiteindelijk, maar ik wil het toch opschrijven, van me af schrijven en weten dat er mensen zijn die het lezen. mis gewoon de liefde, net als velen denk ik. ik wil sterk zijn en doorgaan, maar steeds val ik weer terug. dan denk ik, ik ga lekker naar mijn moeder, ben klaar hier met alles en iedereen. maar als ik ga doe ik ook veel mensen pijn, dat wil ik ook niet. ik zie wel x
Datum:
22-07-2007
Naam:
man37
Leeftijd:
37
Provincie:
Gelderland

NIKS

Ik voel niks
Ik weet niks
Ik zie niks
Liefde is niks
Haat is niks
Mijn leven in niks
kan beter dood zijn
dan heb ik nog steeds niks
Datum:
22-07-2007
Naam:
Janina
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.