Levensverhalen (pagina 1340)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Adviezen

ik wil even iets zeggen tegen de mensen die het moeilijk thuis hebben of het leven niet meer zien zitten.Ik heb het ook een tijdje gehad tot ik goede hulp heb gehad. ik heb thuis ook een moeilijke situatie mee gemaakt. me ouders gingen scheiden me vader keek niet meer naar me om geen goed contact met me moeder elke keer ruzie's tot ik uit huis ben gegaan ik heb toen een jaar in een crisisopvang gewoond ik heb veel dingen mee gemaakt wat een meisje van 15 niet eens hoort mee te maken. ik heb ook veel aan zelfmoord gedacht tot ik bij Groot Batelaar goede hulp kreeg ik kon me verhaal daar goed kwijt bedachten goede oplossingen voor me problemen.Ik heb ook maar 1 vriendin met haar doe ik alles zei is een deel van me leven zonder haar zou ik niet kunnen,zei heeft me ook in alle tijden gesteund. ik Wil jullie allemaal 1 goede tip geven, zoek goede hulp en zorg dat je je verhaal bij iemand kwijd kan,je doet andere veel verdriet ermee als je er niet meer bent,ook al doen je ouder heel erg tegen je of slaan ze je je doet ze altijd verdriet,
Datum:
26-07-2007
Naam:
Gurly
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

VERLANGEN NAAR RUST

Tegenslag op tegenslag stapelen, en dat dan 45 jaar lang. Het word allemaal
te veel. Ik lijd van kinds af aan al aan depressies, en dat heeft mijn kinderjaren daardoor negatief beinvloed.
Ik ben moe van alles.en de stap om er een eind aan te maken is nu zoveel
eenvoudiger dan doorleven.
Mijn depressies hebben me belemmerd om verder te komen in mijn leven,zodat ik me een topklasse loser vind,endat ben ik ook.
In leven blijven om geliefden geen verdriet te doen is dat een optie?

Nee, door in leven te blijven doe ik mijn omgeving ook verdriet,en dat dan mijn leven lang. Ik ben er niet op uit om mijn omgeving verrdriet te doen, maar door mijn depressieve gedrag gebeurt dat ook.
Daarom vind ik het beter om mijn omgeving een keer,deallerlaatste keer verdriet te doen. Zodat ze daarna, als het verdriet is verdwenen, weer een normaal leven op te bouwen, gevrijwaard van het verdriet en de spanning die ik ze bezorg.
Ik wil me ook niet tegen laten houden door een pscychiater, in een GGZ inrichting waar de deskundigheid ontbreekt en je dus niet op begrip hoeft te rekenen.
Ik ben niet in detaill ingegaan op de reden waarom ik naar het eind velang,
maar geloof me,dat ik dan 7 boeken op
Harry Potter formaat kan volschrijven.
Maar dat woorden dan boeken die nog meer mensen depressies zullen bezorgen.
Ik heb geen aandelen in Prozac, dus daar zie ik maar vanaf.
Wie weet lukt het nu wel eens een keer,
dan heb ik eindelijk eens goeds gedaan in
mijn leven. En de begrafenisondernemer zal blij zijn met de extra inkomsten, want
een doodskist van 2,15 verkoop je ook niet iedere dag.

Groeten van Di Prezz
Datum:
26-07-2007
Naam:
ED
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

ben het vechten moe

Nou, hier dan mijn verhaal. Mijn moeder heeft me altijd mishandeld en gaf geen donder om me. Ze gaf alleen om haar katten en liet ons (6 kinderen) eigenlijk maar doen. Op school werd ik altijd gepest. Ik ben seksueel misbruikt door een ex van mijn zus toen ik 10 was. Op mijn 15e ben ik het huis uit gevlucht naar mijn vriend van 30. Hij mishandelde me ook als hij dronken was, maar het was beter dan bij mijn ouders wonen. Een achterbuurjongen van me heeft een keer drugs in mijn cola gedaan en me toen verkracht waardoor ik zwanger ben geraakt. Toen was ik 16. Mijn zoon is geboren toen ik 17 was, maar ik was toen nog steeds bij die vriend van (inmiddels 32). Afgelopen september ben ik eindelijk bij hem weggegaan uit angst dat mijn zoontje zou worden weggehaald door jeugdzorg. Ik ben toen in de crisisopvang gekomen en vanuit daar kreeg ik eindelijk een huis toegewezen. Ik woon nu sinds maart op mezelf, ben nu 19 en mijn zoon is 2. Begin april ben ik weer zwanger geraakt, van een jongen waar ik superverliefd op was. Het raakte uit, en ik moest mijn kind weg laten halen van hem... ik heb hier lang over nagedacht en besloot dat dit misschien inderdaad wel het beste was. Nu, drie weken na de moord op de baby in mijn buik, ben ik het vechten moe. Ik heb niemand meer, ik heb alleen mijn zoontje nog, maar die huilt en schreeuwt de hele dag. Ik geloof oprecht dat hij beter af is bij mijn vriendin dan bij mij... ik snij mezelf al een paar weken... ik kan het gewoon niet meer aan, er is teveel gebeurd in mijn leven. ook denk ik dat ik borderline heb, ik heb in ieder geval alle symptomen. ook daarin sta ik alleen, want niemand ziet het, of neemt me hierin serieus. Ik ben het vechten zo moe... ik stop er mee... neem een overdosis slaaptabletten en word niet meer wakker... welterusten.
xxx esmeralda
Datum:
26-07-2007
Naam:
esmeralda
Leeftijd:
19
Provincie:
Zeeland

dood willen maar niet kunnen.

ik zie het niet meer zitten,ik heb zoveel schulden opgebouwd in het verleden en door ziekte en niet kunne werken zit ik nu in een bijstandsuitkering.er komt amper wat binnen.ben zo paniekerig en het gevoel van rust en er niet meer willen zijn dringt goed binnen.ik denk dat dit nooit overgaat.doordat ik erg depresief ben kom ik nergens aan toe,heb totaal geen disipline en doorzettingsvermogen en ben recentelijk aan het krassen gegaan op armen en benen.ik raak zo snel in paniek en die angst groeit alleen maar.voel me alleen en zie geen uitweg meer.doordat ik vroeger verkeerd heb geleefd zit ik er nu zo bij.ik vind het lastig om dingen om te draaien in positiviteit wel ik dat wel voor anderen kan bedenken maar niet voor mezelf.ik wil denk ik graag leven maar de NEE in mij wordt steeds groter....

een enorme paniekeraar..
Datum:
26-07-2007
Naam:
linda
Leeftijd:
30
Provincie:
Utrecht

mijn grote kut leven op het moment.

Hallo allemaal,

Nou mensen het is echt heel erg geworden nu, me vriendin heeft me verlaten na 9maanden relatie ik ben er helemaal kapot van, ik kan alleen nog maar huilen... Ik huil zo enorm hard terwijl ik dit verhaal zelfs schrijf.

Het begon allemaal:

toen ik van school ging
-1000euro in casino verloren en zelfde dag ontslagen
-1100euro online poker vergokt
-4000 schade gemaakt aan auto door ongeluk (geen rijbewijs en de auto van de broer van en vriend van me) dus die 4000 moet ik ook nog betalen.
-2 jaar voorwaardelijk.
-geen werk
-dus gokprobleem en ook nog een blowprobleem (blow extreem veel)
-depressie
-me vriendin heeft me vanavond verlaten (niet door het gokken en alle problemen zegt ze), ze zei dat ze nog ontzettend veel van me hield en me nog steeds heel veel wil zien, ze gaf me ook nog kusjes en knuffels enso en ze huilde telkens omdat ze het zo * vond voor mij maar ze gewoon niet meer zo verliefd op me was ik ben er echt helemaal kapot van, dit is het complete ramp scenario voor mij! dit alles op slechts 18jaar, ik zie me leven instorten en kan nu niet meer stoppen met huilen... de pillen in de kas zijn zo verleidelijk op dit moment, ik ben de weg kwijt.. ik heb mijn vriendin nodig ik voel me zo verloren kan zoveel janken nou SNIK SNIK ik voel me zo slecht... ik wil mijn relatie terug.. ik wil niet meer

bedankt voor het lezen
Datum:
26-07-2007
Naam:
B
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

subtiel monster

is het voor mij zo beldoeld?

een intelligente jongen, voor veel dingen talent, technisch, sociaal en spiritueel.

een echte waterman....

alle mooie excuses om steeds weer nieuwe uitdagingen te zoeken. ik weet niet wat ik zoek, of wanneer ik er ben. niets voldoet. misschien wel heel verwend, wie weet...

nu na een aantal biertjes verder erg verward... Heeft mijn leven zin? heb ik zin? waar ga ik voor? wat is mijn basis voor het bestaan?

geen idee.

ik ga zo slapen, hopelijk is het mogen beter. ik heb vakantie nata bene!


godverdomme
Datum:
25-07-2007
Naam:
grrrzzzbbbnnnzzzd
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

Pijn

Ik ben altijd een vrolijke man geweest.
Tot een paar maanden geleden alles veranderde.
Ik was verliefd op iemand, en die heeft mij veel pijn en verdriet bezorgt.
Mijn Ex-vriendin was in die tijd nog verliefd op mij, en heeft na ons laatste gesprek (telefonisch) ook zelfmoord gepleegd.
Daar voel ik zeer schuldig over.
Ik kan niet meer slapen, eten of lachen.
Dus, nu loop ik met die gedachten.
Ik snij mezelf alleen om iets te kunnen voelen.
Ik weet dat het vreemd klinkt.
Als ik mezelf snij dan voelt het goed, snap je?
Nee.......nou, ik ook niet.
Ik doe alles verkeerd, ik verknal alles.
Niemand zal me missen.
Is het verkeerd, om de pijn te willen stoppen?
Mensen zeggen altijd "het zal met de tijd minder worden"
Het is nu maanden geleden en het wordt steeds erger.
Dus, nu rest mij nog maar één ding.
Dat is..........Vaarwel
Datum:
25-07-2007
Naam:
Niemand
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

Is zelfmoord wel een optie?

Ik ben een paar maand geleden een goede vriendin kwijt geraakt, we zijn uit elkaar gegroeit ofzo.. Naja ik weet wel beter ze zette me aan de kant.. Nu hebben al mijn andere 'vriendinnen' me aan de kant gezet omdat ze wel veel met haar omgaan.. Iedereen denkt dat dit mijn fout is.. Ik weet dat dit een gevoel van nu is blablabla en dat is als ik ouder ben, het allang vergeten ben en die domme dingen. Ik weet niet eens of ik het nog red tot wat ouder. Ik verveel me elke dag, ik heb 1 vriendin, al 2,5 jaar lang geen vriend meer.. Ik zit heel erg met mn uiterlijk, mijn neus is verschrikkelijk en ik heb een erg lang gezicht, iedereen herinnert me hier dan ook dag op dag aan.. Ik weet serieus niet wat ik hier nog moet. Ik weet alleen niet wat de snelste makkelijkste en minst egoistische oplossing is..
Datum:
25-07-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

mijn lief heeft onze relatie verbroken

mijn lief heeft gedachten om onze relatie stop te zetten. ik overleef dat niet, ik kan niet zonder hem, hij betekent echt alles voor mij. het probleem is dat hij denkt dat ik nooit gelukkig kan worden met hem. hij beseft niet wa hij zegt. ik ben zo gelukkig met hem. soms heeft hij wel te weinig tijd voor mij en gaat hij liever met zijn vrienden op stap, ben ik dan niet goed genoeg. op zo'n momenten weet ik ook geen raad, maar mijn leven is zonder hem niets waard. ik mag er niet aan denken dat wij nooit meer fijne momenten gaat beleven. daarom zie ik zelfmoord de enige oplossing om mij uit mijn leiden te verlossen...
Datum:
25-07-2007
Naam:
sally
Leeftijd:
17
Provincie:
België

ik word egt gek

ik wil echt zelfmoord gaan plegen ik word gek van me broertje die maar dom zit te doen en ik praat gewoon normaal volgens mij maar niemand verstaat me en net zo als de net doet mijn moeder ook weer stom telkens weer jij dit jij dat doe dit doe dat en me broertje hoeft helemaal niks echt ik haat dit leven misschien is dit wel zo iets om dag te zeggen tegen iedereen.......
Datum:
25-07-2007
Naam:
een meisje van 13
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.