in september een meid leren kennen, was enorm tof en voor mij liefde op het eerste gezicht.
Een tijdje samen daar op het feestje gelachen en plezier gemaakt, ik dacht dat ik echt de ware had gevonden. Volgende keren zagen we elkaar wel eens terug op een feestje ofzo, en heb veel kansen laten vervliegen.
Zo was er een studentenfuif waar ik lang bij haar stond, na de fuif hand in hand naar buiten gegaan en op de plaats van afscheid voelde ik dat het enorm kriebelde en zij ook naar mij bleef kijken. Toch niets gedaan uit vrees dat ze me niet meer wou zien maar toch beter gedaan.
Volgende keer op een fuif zag ik ze weer, een tijdje buiten gestaan samen en weer naar elkaar gekeken maar ik werd steeds verward en durfde niets doen.
Nu zijn we al een half jaar verder, en sinds ik haar die 2de fuif vertelde dat ik echt gevoelens had maar het niet had laten merken, begon het om te keren
ik wist dat ik echt verkeerd was, begon te veel te bellen, schreef veel smsjes, ze beloofde steeds om nog eens af te spreken maar stelde het steeds uit.
Ik was het zo beu en bleef oververliefd op haar, begon maagpijn te krijgen, heb zelfs een week echt last gehad van diaree, hoofdpijn en krampen. Kon maanden lang niets eten, bleef toch maar proberen tot ik wist dat ze verkeerde met iemand
Deze laatste was er echt te veel aan, ik wou ze echt veel zien en werd gewoon echt depri en kwaad op mezelf, begon alles uit te werken op andere zoals vrienden, die na een tijdje echt raar begonnen te zien naar mij.
Niemand kon mij kalmeren, ben echt niet meer mezelf en kon niet meer menselijk overkomen. Ze snapt echt niet wat ik allemaal heb meegemaakt, of als ik het haar uitleg interesseert het haar echt niet merk ik.
Haar nicht kon mij wel allerlei dingen vertellen maar daar kon ik het ook mee doen alsof het een naald in een hooiberg was.
Ben echt maanden ziek geweest van oververliefdheid en bezie ze nog steeds als een perfecte meid die mijn leven compleet kon maken, maar heb het dus allemaal echt verknalt en voel mij serieus overbodig op deze wereld.
Door mij depressief gedrag ben ik ook nog eens mijn vrienden verloren, weet echt niet waar ik heen moet en als ik het thuis vertel gaat het weer als een beekje verder over de verschillende mensen die zij weer kennen.
Voel mij gewoon echt volledig alleen, er zijn wel mensen die wel eens aan mij denken heel mss maar laten echt niets horen.
Een half jaar geleden was alles echt nog super, ik deed in het weekend wat ik wou zoals lightjockey en zag toen nog allemaal vrienden.
Vele mensen zeggen dat ik ellen moet vergeten maar het gaat echt niet, als ik hoor wat ze doet en meemaakt, is voor mij altijd gewoon wat ik echt verwacht van een meisje en dat maakt het echt altijd moeilijker om haar te vergeten, ook is ze totaal mijn type, welk het echt veeel te moeilijk maakt.
Krijg nooit geen goeie reacties, ben altijd gepest geweest op school, alles komt even bij elkaar, ik ben het echt suuuper beu op deze wereld en wil er gewoon ni meer zijn.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.