Levensverhalen (pagina 1345)

4 jaar ben ik heel erg gelukkig geweest
ik had vrienden een vriendin, en een pracht van een huisje waar ik in woonde
toen kreeg ik stemmen in mijn hoofd, en begon de hele wereld anders te zien, raakte totaal verward.
nu is alles weg, heb gelukkig een huis kunnen vinden maar er is zoveel leegte en eenzaamheid, heb niemand om mee te praten, bijna niemand meer

hoii ik zit met een paar vragen ik wil telkens zelf moord doen omdat ik me slecht voel ma heb onlangd
nog ruzie gemaak met mij 2 beste vriendien en ik voel me slecht heel slecht en ik hoopda je mij wat tips kan geven over hoe ik meer zelfvertrouwen kan winne

ik meisje van 14 zit al 2 jaar in d'r hoofd met dat ik dood wil,, ik heb een rot jeugd gehad ouders gescheiden,, moeder depresief,, vader die je bijna nooit ziet,, een half jaar uit huis geplaatst omdat me moeder het niet meer aan kon en ik niet bij me vader kon wonen,, half jaar met me moeder en me zusje in een huis gewoont voor begeleiding,, een jaar op een dagbehandeling gezeten,, aangerant weet aleen niet door wie,, maar me ouders geloven me niet,, webcam sex gedaan,, dat is nog de grootste fout van me leven,, maar ze bedrijgde me als ik het niet zou doen zouden ze me verkrachten!!,, vriendjes die te vergingen maar ik kon geen nee zegen atans dat durfde ik niet,, maar de reden waarom ik er nogsteeds niet voor lich is me zusje die is mijn alles,, en dit is het verhaal van een meisje ze huilt als een rivier maar ze is sterk,,

ik had en relatie met en heel mooi jong meisje we hadden precies en jaar verkering. totdat ik hoorde dat ze me BESTE vriend leuk vond ik heb het per direct uit gemaakt ongerveer en maand later nu dus kom ik er achter dat ze 2 keer met hem naar bed is geweest :(
en sindsdien heb ik aleen maar haat gevoel zin om hem en haar pijn te doen.. ik krijg de beelden niet uit me hoofd en ik krijg steeds sterker de drang om zelfmoorde te pleege ik weet het echt niet meer.... wat moet ik doen... pleas help me...

hallo iedereen,ik heb hier verhalen gelezen van jonge mensen die al zelfmoord gaan plegen.
voor je dit doet denk toch eerst is na mensen denk aan je toekomst ook al ben je ziek of heb je een slecht leven,je bent nog jong het komt toch goed met je leven.
in de toekomst ga je nog zeggen in je eigen wat ben ik toch dom geweest om vroeger zo iets te denken.
mensen er komt altijd een mooie toekomst er zijn soms slechte dagen maar er zijn veel goeie dagen en dat mag je zeker niet vergeten.
en ik heb ook veel gelezen van dat ik gepest word en zo.
omdat je gepest word moet je zeker geen zelfmoord gaan plegen.
mijn moeder was vroeger ook veel gepest dat heeft ze mij allemaal verteld.
en nu lacht mijn moeder met die die haar gepest hebben omdat mijn moeder nu veel gelukkiger is dan die dat haar gespest hebben nu zijn zij jaloers op haar omdat zij het veel beter heeft dan die.
de meeste zeggen ook dat ze geen vrienden hebben als je groter word kom je altijd iemand tegen die je beste vriend of vriendinn word en dan ga je ook je beste vriend of vriendinn haar vrienden ook leren kennen en dat zullen je vrienden dan ook blijven.MENSEN DENK EERST NA VOOR JE HET DOET ER KAN JE EEN MOOIE TOEKOMST TEGEMOET KOMEN EN ER IS TOCH ALTIJD IEMAND DIE VAN JE HOUD MAAR DAT JE HET ZELF NIET WEET.

Om met de deur in huis te vallen; Mijn inspiratie om het niet te doen was een uitspraak op een soortgelijk forum wat ongeveer als volgt klonk:
"Zelfmoord is een definitieve oplossing voor een tijdelijk probleem!"
Ik kan er een lange uitleg aangeven, wat mij in die uitspraak geïnspireerd heeft, maar ik vind dat een ieder voor zich zijn eigen interpretatie er aan moet geven. Mijn interpretatie is, dat hoe diep je ellende ook is, hoe lang het ook duurt, er ooit betere tijden zullen komen. Maar als je nu stopt (met leven), zal je die nooit meer kunnen beleven.
Ik begrijp dat des te minder 'geluks-momenten' je in je leven/verleden hebt gehad, het des te moeilijker is je te kunnen voorstellen wat het is om weer (hoop op) een gelukkig leven te kunnen hebben. Ik ben getrouwd heb drie schatten van kinderen, maar toch overheersde drie jaar geleden de zelfmoordgedachten mijn hele leven achttien maanden lang.
Door drankgebruik was ik het verkeerde pad op gegaan en heb fouten gemaakt, waardoor ik uiteindelijk in contact met justitie ben gekomen. Ik zou mijn baan, huis, vrouw en kinderen verliezen! Zo stelde ik mijn toekomst voor, ik had dus niets meer om voor te leven.
Bovenstaande uitspraak hielp me er niet bovenop, loste mijn problemen niet op, maar gaf me wel uitstel om mijn besluit werkelijk uit te voeren. Het gaf me tijd na te denken, te herstellen en de pijn die ik voelde bij mijn besluit, door de tijd te laten helen. Natuurlijk speelde het ook een belangrijke rol dat ik wilde blijven leven voor mijn kinderen en ze niet vaderloos achter wilde laten, maar in mijn diepste dalen was ik egoïstisch en dacht alleen aan mijn eigen leed.
Verwar mijn denkbeeld niet met mijn visie over anderen. Ik geloof niet dat mensen die zelfmoord (willen) plegen egoïstisch zijn. Ik ben er van overtuigd dat er veel mensen komen op een punt waarop geen enkele uitweg zichtbaar is en er (schijnbaar) niemand baat zou hebben bij hun bestaan op de wereld. De stelling waar ik wel achter kan staan is dat het meestal van tijdelijke aard zal zijn, hoewel dit tijdelijke misschien wel maanden of jaren kan duren. "Want er komen betere tijden" van Boudewijn de Groot, schiet me nu te binnen.
Later heb ik veel kracht gehaald uit de spiritualiteit, voor veel mensen misschien 'hocus pocus', maar beschouw het als iets wat tussen geloof en psychologie in staat. Het maakt ook niet veel uit waar je je energie vandaan haalt; het geloof in een bepaalde God, de westerse psychologische theoriën van Freud of de oude wijsheden uit het oosten, die vaak gedoopt worden als spiritualiteit. Het belangrijkst is dat je een extra kracht in je leven binnen laat die je in "dit aardse bestaan" niet hebt kunnen vinden.
Een hele harde uitspraak die ik ooit ben tegengekomen is: "Dat ieder leven geslaagd is, ieder leven goed is, ieder leven een succes is. Ieder volgt zijn pad, goed of slecht en ieder leven is het waard om geleefd te worden. Behalve zij die zelfmoord gepleegd hebben, want zij zullen nooit weten hoe hun leven anders af had kunnen lopen. Alleen zij zijn niet geslaagd." Ik weet de letterlijke tekst niet meer, maar de boodschap blijft gruwelijk voor iemand die werkelijk geen uitweg meer ziet. Hoe hard de uitspraak ook is, onbewust bleef toch het gevoel kleven; ik heb maar één leven, het geeft niet als het fout gaat, maar ik doe het op mijn manier, volg mijn eigen pad en ga door!

Ik had alle mogelijke zelfmoordpagina's op internet bezocht en alle mogelijkheden vergeleken, voorbereidingen getroffen, maar bovenstaande inzichten weerhielden mij steeds om de laatste stap te nemen. Uiteindelijk werd het rustiger en kreeg nog twee of drie terugvallen, waarbij weer dezelfde gedachten boven kwamen, maar toen was de gedachte aan mijn kinderen vaak voldoende om niet door te gaan met mijn besluit.
Desondanks ben ik verschillende keren heel dichtbij geweest maar daar wil ik om privacy-redenen liever niet over praten. Ik heb het overleefd en door stom toeval kreeg ik ineens een aanmelding van deze site, die ik jaren geleden bezocht had, en wilde deze eerst in mijn spam-bak gooien, maar ik vind dat een ieder die het nu moeilijk heeft, recht heeft om mijn verhaal te lezen.
Nog een paar tips die mij hebben geholpen:
Vermijd: -Drugs en alcohol, ze versterken je negatieve emoties - Negatieve kritieken; zeg gewoon; ik ben het niet met je eens, vermijd inhoudelijke discussie
Zoek hulp: - Wanneer je afhankelijk bent van middellen (kan van alles zijn, maar vaak alcohol of drugs), zijn er veel instanties die je anoniem, professioneel en onafhankelijk willen helpen. - Boeken; zonder lid te zijn, mag je in de bibliotheek gratis boeken lezen, ga naar de goddienst-, psycholgie of spiritualiteit-hoek voor boeken die jou moraal kunnen oppeppen.
Tenslotte kan ik mij voorstellen dat mensen in een vicieuze cirkel, ouders, partner, vrienden, of wat dan ook groep van mensen, een plaats, (gedwongen) werk of wat dan ook zich bevinden, waaruit het onmogelijk is om uit te stappen en zelfmoord de enige laatste optie is. Probeer dan toch op een andere manier uit die gevangenis te ontsnappen dan door zelfmoord, want je hebt maar één leven en zolang je niet dood bent, is er altijd hoop op een beter leven.

wil gewoon dood, alles achter me laten zoek nu op www de "beste manier" ben nl te chicken op van de flat te springen

nou ik ben 18 en heb een zoontje van 2 jaar.ik had een relatie met der vader het is vandaad uitgegaan met em.ik voel me zoow kloote terwijl ik weet dat het gewoon allemaal mijn schuld is ik ben maar een vrieze hoer ben jaloers en ik zoek gewoon hulp om mijn leven weer een zin te laten geven ik wil met men zoontje weer op de goede benen komen en iedereen laten zien dat ik moeder ben ik hou veel van men kindje maar ik ben pas 18 en zit al zoow diep in de chit ik moet gewoon geholpen worden echt waar want ik wil me veranderen tegen over men zoontje en men ex ik ben alles schuld alles ik kan niet meer zoow verder ik wil gewoon geholpen worden met men problemen en heel snel. ik maak me alleen nog maar gekker.en gekker
en gekker ik wil dit niet meer ik zoek hulp want ik wil men zoontje echt niet kwijt want hij is men alles en ik wil em niet kwijt .help me a.u.b
ik ben een goede moeder die help zoekt.om men leven weer zin te geven.ik kan dit nu niet alleen.
en ik wil niet alleen zijn nu word der gek van.
echt waar.
help me en zeg wat ik het beste kan gaan doen nu .

Ik ben een jongen van 15, en ben erg depri. Niemand luistert thuis naar me, en als ze dat wel doen, dan is het alleen maar gezeik. Ik heb afgelopend schooljaar ontdekt dat ik helemaal geen vrienden heb gehad, dat ze alleen maar een vuil spel met me speelde. ik heb ook afgelopend schooljaar vaak zelfmoord gedachtes gehad. mijn klasgenoten kwamen erachter en zeiden dat ze van me hielden en me niet kwijt willen raken. Gelul! Het schooljaar dat er aan zit te komen zullen ze veel gelukkiger zijn. Zonder mij!!!!! Ik ben ze alleen maar tot last. Een vriendin van mij haat me. ik kan er niet meer tegen. ik ga komend schooljaar echt zelfmoord plegen!

heey ik ben ..
myn ouders zyn gescheiden toen ik 2 was
me vader is een alcholist en heeft veel met de politie te maken
myn moeder lijd aan het bordeline syndroom en gaf nooit zoveel ons
myn moeder is kort na de scheiding hertrouwt en kreeg een kind we waren nu met zyn 4e ,, hij werd erg veel voorgetrokken en we ik en broer kregen vaak een pak slaag als we iets fout deden of het zinde haar niet ook dit huwelijk is helemaal kapot gegaan en we zyn op straat beland , myn tante heeft ons opgevangen.Ik was toen 9 jaar.Ik weet nog goed dat ze ons vertelde nooit meer te zou gaan trouwen of een kind erbij te krijgen , maar was bleek haar vorige man had haar verlaten omdat ie haar betrapt had met een andere man ! Ze heeft dus als die tijd gelogen tegen ons ! Vooral me zus en broer konden hier niet mee leven.Mijn was ook van dit allemaal op te hoogte en kwam vaak pols hoogte nemen en dan bedoel ik neit ff een kopje koffie komen drinken maar nee het liefs zou hij me moeder en haar man willen vermoorden het verbaast dat ie dat nog niet heeft gedaan . het is de eerste 4 jaar aardig goed gegaan tot myn broer 15 werd ( ik was 12 ).Me moeder was ondertussen getrouwd en had weer een baby erbij .Myn broer kon het niet vinden met zyn stiefvader en ze hadden oko erg vaak ruzie . myn moeder was hele dage werken dus wist niet was er allemaal speelde.Als ze in de avond thuis kwam begon hij te vertellen wat we allemaal fout hadden gedaan en dan was me broer vaak de dupe..hij begon met weglopen en stelen en is uiteindelijk in een opvanghuis terecht gekomen,Myn oma heeft hem hieruit gehaald en hij is bij hun gaan wonen maar ook hier ging het niet goed en nu is hij inmiddels 18 en woont bij een man die ik niet ken maar heeft nu zyn diploma en alles op een rijtje maar veder.We gingen altijd om de 2 weken naar ons echte vader maar hier kwamen we vaak huilend terug omdat ie dan weer dronken was geweest en we weer eens ruzie hadden gehad met zyn vriendin..Me zus was toen 16 en werkte hele dagen dus was ik vaak alleen met me stiefzusje en broertje( hij was elk weekend naar zyn vader en dat ging goed) sinds myn broer weg was was ik vaak de klos en kwam byna elke dag huilend naar school omdat me moeder me weer geslagen had maarja op school kunnen ze er niks aan doen ( k zat in groep 6 ) Dit is een jaar doorgegaan . Toen ik 15 werd me zus ondertussen 18 me stiefzusje 2 en me stiefbroertje 8. Vertelde me moeder dat peter ( me stiefvader) ernstige hartproblemen had en misschien nog maar 2 jaar te leven heeft iedereen geloofde dit en was best geraakt zelfs myn oma en tante in spanje waar ze hevige ruzie mee had vanwege me broer die ze in huis hadden genomen ( me oma,opa.tante,oom , neefje , nichtje ( familie van me moeder ) hun waren ondertussen naar spanje verhuis omdat ze geen zin meer hadden en ruze ) Dat ze hebben gezegd kom dan maar bij ons wonen we hebben een groot genoeg huis waar we wel met zy alle in kunnen wonen want de dokter had gezegd in spanje heb je misschien nog wel 4 jaar dus logish dat je dan de volgend maand gelijk in spanje zit , en dat zaten wij , Me broertje mocht niet meer naar spanje want zyn vader liet hem niet gaan dus ging hij bij zyn vader wonen het was dus ik me zus stiefzusje me moeder en peter die zijn gegaan . Dit was de slechtste beslissing ooit ! na De eerste week ging het mis en de weken erna werden alleen maar erger en erger
ze hadden elke dag ruzie met elkaar en konden elkaar wel vermoorden ! We zyn in October gegaan en in Januari bekende me zus dat helemaal nooit naar spanje wou gaan dus is zij alleen terug gegaan is is bij der vriend gaan wonen ( waarn iemand iets van af wist ) Me moeder begon ook heimwee te krijgen en we zyn in maart terug naar nederland gegaan . Ze had inmiddels haar huis verkocht en ze wou zo snel terug dat we een huis hadden gehuurd.Toen we in Maart terug kwamen ging het alleen maar slechter het was alleen nog maar 1 en me stiefzusje en ze werd erg voorgetroken ze kreeg alles wat ze wou en ik mocht toekijken en helpen schoonmaken de hele dag ! Toen ze me begon te slaan begon ik het zat te worden en begon ik ook weg te lopen en soms dingen te pikken , Me moeder kwam er altijd er achter en kreeg ik een nog hardere klap . Op 1 avond liep het uit de hand: ik was 5 min te laat en ze ging door het lint alleen voor 5 min omdat ik een afspraak had bij de dokter ( wist ik niks vanaf ) vanwege me bloedruk dus 185 was ( TE HOOG , k denk zelf dat het kwam door alles was er in spanje was gebeurd ) ze flipte en schreeuwde dat ik mooi me leven op het spel zette en toen ze zij merk je niet meer dat ik nooit meer iets leuks voor je meeneem en toen ik antwoorde ja maar maakt mij niet uit , gooide ze een bord naar me toen ze gooide hem zohard dat ik kapotsloeg op me arm en hand k moest alles opruimen en naar kamer gaan . k had allemaal krassen op me arm en ze bloedde . Me moeder kwam later naar boven en schreeuwde hoe dat kwam op me arm ik zei dat het door dat bord kwam k kreeg een stomp in me rug en ze zei spreek de waarheid en toen zei het was u met het het bord ging ze door met slaan tot ik begon te huilen en zei dat ze moest stoppen.ze stopte en peter was inmiddels ook naar boven gekomen en zei dat ie ook losse handjes begon te krijgen , me moedr zei laat doen en tegen mij ga je douchen ! K ging doucen en toen ik naar beneden kwam begon ze te huilen en zei dat het haar speet en dat ze me nooit meer zou slaan , k ben die volgende dag thuis gebleven maar me vriendinnen wisten ongeveer was er allemaal afspeelde en vonden het raar dat ik niet op school ( was normaal altijd op school ) en ze belde me op k vertelde het hun en ze zeiden dat ik de kindertelefoon enz moest bellen , dit heb ik niet gedaan het enige wat ik heb gezegd is dat het misschien 1 van de laatste weken zou zijn dat ze me zouden zien en dat klopte .. k was het weekend bij me vader en was op msn toen me oma en tante online kwamen k heb hun me arm laten zien en me blauwe oog die ze me ook nog had geslagen . Ze zeiden durf je alleen naar spanje te komen ik heb ja gezegd en ben met hun hulp en me broers hulp ( k had hem in jaren niet mee echt gezien en hij stond bij het station te wachten om me geld voor de trein te betale ) dus ben ik met de fiets naar het station gegaan en toen naar schiphol het duurde 2 uur vanuit zeeland maar het leek een eeuwigheid , me oma had ondertussn de vlucht geboekt en zo ben ik naar spanje gegaan , me moeder en vader kwamen er die avond al achter en hingen schreeuwend aan de telefoon .. k heb later een email gehad van me moedr dat ik lekker daar mocht blijven en waarom ik het niet had gevraagd of ik naar spanje wou dan had ze me zelf gebracht , me vader heeft later gezegd dat het beter was voorm ij dat ik bij me moeder weg was en dat ie me gelukkig wenste in spanje maar hij zal me missen ( hij heeft veel gescholden maar heeft me nog nooit geslagen ) ik dacht dat het beter zou gaan had veel moeite met alle regels was niet gewend dat ik mee moch met boodschappen doen dat ik mee moch naar een terrasje of uit eten , of dat ik zelf moch eten wa ik wou en dat als er een verjaardag was ik moch praten me mening moch geven en er bij moch zijn en niet op me kamer hoefde te zitten , K ging naar school en had best moeite met alles op te pakken . K ben in Juni gegaan naar spanje en in Januari ging het mis . Me moeder begon me opeens mails te sturen met ik mis je hou van je enz,k kreeg heimwee en ben terug gegaan ( me oma en de rest hadden gezegd het is een val ga niet ) maar ik luisterde neit en ben gegaan , in nederland aan gekomen vroeg ze wat ik daar deed en ben 2 weken daarna in een opvanghuis terecht gekomen ,, Me oma kon het niet aanzien en heeft me 1 kans gegeven om terug te komen en beter me best te zou doen ( me school ging ook slechter begon te spijbelen en heb zelfs een paar x geblowd ! ) het is nu Juli het kben alweer een jaar terug en k begin te voelen dat ik weer terugzak naar al e verleden . k heb hier heel veel ruzie met me oma en ze heeft al een paar x gedreigt me terug te sturen en k moet vaak meehelpen met alles en als ik dat niet doen worden ze allemaal erg boos op mij en praten ze niet tegen mij ,, k weetn iet meer wat ik moet doen k dacht het dat he in spanje beter zou gaan en ja het is voor 1 jaar goed gegaan maar ik begin terug te vallen ... k heb al een paar keer gedacht aan zelfmoord en ben er ook steeds meer mee bezig door niks meer te drinken heel weinig eten en medicijnen te slikken die niet ken uit de mediecijnbox k heb ook de neiging om hun alllemaal hier te vermoorden !! het gaat steeds slechter en dat merken ze hie ook wel .. k heb nu zomervakantie en ben vaak thuis en ze letten dus ook op wat ik doe en als ik iets fout doet en ik ben 1 keer weg hoor ik ze over mi praten en daar kan ik niet tgen en dan ga ik huilen en begin me zelf open te krabben als me oma later vraagt hoe dat komt zeg ik geschaft of gevallen en ze geloven ik weet niet wat ik moet doen ik ben nu 16 maar zo voel ik me niet .. k probeer alles op orde te krijgen en het is raar maar met me vrienden en op school vragn ze altijd af waarom ik zo vrolijk ben en niemand weet wat er allemaal is gebeurd in myn verleden en ik snap zelf ook niet hoe ik nog zo vrolijk kan zijn en toch zelfmoord willen plegen ,, we hebben engelse buren 1ntje is vroeger model geweest en ze vind me knap ze me ermee helpt om model te worden we hebben al foto's enz gemaatk maar oma enz vind het niet leuk bang dat ik misschien het leuk vind en dat wil ze niet !! HELP ME IEMAND IK ZIE ME LEVEN NIET MEER ZITTEN ZO !!!