Levensverhalen (pagina 1345)

wil gewoon dood, alles achter me laten zoek nu op www de "beste manier" ben nl te chicken op van de flat te springen

nou ik ben 18 en heb een zoontje van 2 jaar.ik had een relatie met der vader het is vandaad uitgegaan met em.ik voel me zoow kloote terwijl ik weet dat het gewoon allemaal mijn schuld is ik ben maar een vrieze hoer ben jaloers en ik zoek gewoon hulp om mijn leven weer een zin te laten geven ik wil met men zoontje weer op de goede benen komen en iedereen laten zien dat ik moeder ben ik hou veel van men kindje maar ik ben pas 18 en zit al zoow diep in de chit ik moet gewoon geholpen worden echt waar want ik wil me veranderen tegen over men zoontje en men ex ik ben alles schuld alles ik kan niet meer zoow verder ik wil gewoon geholpen worden met men problemen en heel snel. ik maak me alleen nog maar gekker.en gekker
en gekker ik wil dit niet meer ik zoek hulp want ik wil men zoontje echt niet kwijt want hij is men alles en ik wil em niet kwijt .help me a.u.b
ik ben een goede moeder die help zoekt.om men leven weer zin te geven.ik kan dit nu niet alleen.
en ik wil niet alleen zijn nu word der gek van.
echt waar.
help me en zeg wat ik het beste kan gaan doen nu .

Ik ben een jongen van 15, en ben erg depri. Niemand luistert thuis naar me, en als ze dat wel doen, dan is het alleen maar gezeik. Ik heb afgelopend schooljaar ontdekt dat ik helemaal geen vrienden heb gehad, dat ze alleen maar een vuil spel met me speelde. ik heb ook afgelopend schooljaar vaak zelfmoord gedachtes gehad. mijn klasgenoten kwamen erachter en zeiden dat ze van me hielden en me niet kwijt willen raken. Gelul! Het schooljaar dat er aan zit te komen zullen ze veel gelukkiger zijn. Zonder mij!!!!! Ik ben ze alleen maar tot last. Een vriendin van mij haat me. ik kan er niet meer tegen. ik ga komend schooljaar echt zelfmoord plegen!

heey ik ben ..
myn ouders zyn gescheiden toen ik 2 was
me vader is een alcholist en heeft veel met de politie te maken
myn moeder lijd aan het bordeline syndroom en gaf nooit zoveel ons
myn moeder is kort na de scheiding hertrouwt en kreeg een kind we waren nu met zyn 4e ,, hij werd erg veel voorgetrokken en we ik en broer kregen vaak een pak slaag als we iets fout deden of het zinde haar niet ook dit huwelijk is helemaal kapot gegaan en we zyn op straat beland , myn tante heeft ons opgevangen.Ik was toen 9 jaar.Ik weet nog goed dat ze ons vertelde nooit meer te zou gaan trouwen of een kind erbij te krijgen , maar was bleek haar vorige man had haar verlaten omdat ie haar betrapt had met een andere man ! Ze heeft dus als die tijd gelogen tegen ons ! Vooral me zus en broer konden hier niet mee leven.Mijn was ook van dit allemaal op te hoogte en kwam vaak pols hoogte nemen en dan bedoel ik neit ff een kopje koffie komen drinken maar nee het liefs zou hij me moeder en haar man willen vermoorden het verbaast dat ie dat nog niet heeft gedaan . het is de eerste 4 jaar aardig goed gegaan tot myn broer 15 werd ( ik was 12 ).Me moeder was ondertussen getrouwd en had weer een baby erbij .Myn broer kon het niet vinden met zyn stiefvader en ze hadden oko erg vaak ruzie . myn moeder was hele dage werken dus wist niet was er allemaal speelde.Als ze in de avond thuis kwam begon hij te vertellen wat we allemaal fout hadden gedaan en dan was me broer vaak de dupe..hij begon met weglopen en stelen en is uiteindelijk in een opvanghuis terecht gekomen,Myn oma heeft hem hieruit gehaald en hij is bij hun gaan wonen maar ook hier ging het niet goed en nu is hij inmiddels 18 en woont bij een man die ik niet ken maar heeft nu zyn diploma en alles op een rijtje maar veder.We gingen altijd om de 2 weken naar ons echte vader maar hier kwamen we vaak huilend terug omdat ie dan weer dronken was geweest en we weer eens ruzie hadden gehad met zyn vriendin..Me zus was toen 16 en werkte hele dagen dus was ik vaak alleen met me stiefzusje en broertje( hij was elk weekend naar zyn vader en dat ging goed) sinds myn broer weg was was ik vaak de klos en kwam byna elke dag huilend naar school omdat me moeder me weer geslagen had maarja op school kunnen ze er niks aan doen ( k zat in groep 6 ) Dit is een jaar doorgegaan . Toen ik 15 werd me zus ondertussen 18 me stiefzusje 2 en me stiefbroertje 8. Vertelde me moeder dat peter ( me stiefvader) ernstige hartproblemen had en misschien nog maar 2 jaar te leven heeft iedereen geloofde dit en was best geraakt zelfs myn oma en tante in spanje waar ze hevige ruzie mee had vanwege me broer die ze in huis hadden genomen ( me oma,opa.tante,oom , neefje , nichtje ( familie van me moeder ) hun waren ondertussen naar spanje verhuis omdat ze geen zin meer hadden en ruze ) Dat ze hebben gezegd kom dan maar bij ons wonen we hebben een groot genoeg huis waar we wel met zy alle in kunnen wonen want de dokter had gezegd in spanje heb je misschien nog wel 4 jaar dus logish dat je dan de volgend maand gelijk in spanje zit , en dat zaten wij , Me broertje mocht niet meer naar spanje want zyn vader liet hem niet gaan dus ging hij bij zyn vader wonen het was dus ik me zus stiefzusje me moeder en peter die zijn gegaan . Dit was de slechtste beslissing ooit ! na De eerste week ging het mis en de weken erna werden alleen maar erger en erger
ze hadden elke dag ruzie met elkaar en konden elkaar wel vermoorden ! We zyn in October gegaan en in Januari bekende me zus dat helemaal nooit naar spanje wou gaan dus is zij alleen terug gegaan is is bij der vriend gaan wonen ( waarn iemand iets van af wist ) Me moeder begon ook heimwee te krijgen en we zyn in maart terug naar nederland gegaan . Ze had inmiddels haar huis verkocht en ze wou zo snel terug dat we een huis hadden gehuurd.Toen we in Maart terug kwamen ging het alleen maar slechter het was alleen nog maar 1 en me stiefzusje en ze werd erg voorgetroken ze kreeg alles wat ze wou en ik mocht toekijken en helpen schoonmaken de hele dag ! Toen ze me begon te slaan begon ik het zat te worden en begon ik ook weg te lopen en soms dingen te pikken , Me moeder kwam er altijd er achter en kreeg ik een nog hardere klap . Op 1 avond liep het uit de hand: ik was 5 min te laat en ze ging door het lint alleen voor 5 min omdat ik een afspraak had bij de dokter ( wist ik niks vanaf ) vanwege me bloedruk dus 185 was ( TE HOOG , k denk zelf dat het kwam door alles was er in spanje was gebeurd ) ze flipte en schreeuwde dat ik mooi me leven op het spel zette en toen ze zij merk je niet meer dat ik nooit meer iets leuks voor je meeneem en toen ik antwoorde ja maar maakt mij niet uit , gooide ze een bord naar me toen ze gooide hem zohard dat ik kapotsloeg op me arm en hand k moest alles opruimen en naar kamer gaan . k had allemaal krassen op me arm en ze bloedde . Me moeder kwam later naar boven en schreeuwde hoe dat kwam op me arm ik zei dat het door dat bord kwam k kreeg een stomp in me rug en ze zei spreek de waarheid en toen zei het was u met het het bord ging ze door met slaan tot ik begon te huilen en zei dat ze moest stoppen.ze stopte en peter was inmiddels ook naar boven gekomen en zei dat ie ook losse handjes begon te krijgen , me moedr zei laat doen en tegen mij ga je douchen ! K ging doucen en toen ik naar beneden kwam begon ze te huilen en zei dat het haar speet en dat ze me nooit meer zou slaan , k ben die volgende dag thuis gebleven maar me vriendinnen wisten ongeveer was er allemaal afspeelde en vonden het raar dat ik niet op school ( was normaal altijd op school ) en ze belde me op k vertelde het hun en ze zeiden dat ik de kindertelefoon enz moest bellen , dit heb ik niet gedaan het enige wat ik heb gezegd is dat het misschien 1 van de laatste weken zou zijn dat ze me zouden zien en dat klopte .. k was het weekend bij me vader en was op msn toen me oma en tante online kwamen k heb hun me arm laten zien en me blauwe oog die ze me ook nog had geslagen . Ze zeiden durf je alleen naar spanje te komen ik heb ja gezegd en ben met hun hulp en me broers hulp ( k had hem in jaren niet mee echt gezien en hij stond bij het station te wachten om me geld voor de trein te betale ) dus ben ik met de fiets naar het station gegaan en toen naar schiphol het duurde 2 uur vanuit zeeland maar het leek een eeuwigheid , me oma had ondertussn de vlucht geboekt en zo ben ik naar spanje gegaan , me moeder en vader kwamen er die avond al achter en hingen schreeuwend aan de telefoon .. k heb later een email gehad van me moedr dat ik lekker daar mocht blijven en waarom ik het niet had gevraagd of ik naar spanje wou dan had ze me zelf gebracht , me vader heeft later gezegd dat het beter was voorm ij dat ik bij me moeder weg was en dat ie me gelukkig wenste in spanje maar hij zal me missen ( hij heeft veel gescholden maar heeft me nog nooit geslagen ) ik dacht dat het beter zou gaan had veel moeite met alle regels was niet gewend dat ik mee moch met boodschappen doen dat ik mee moch naar een terrasje of uit eten , of dat ik zelf moch eten wa ik wou en dat als er een verjaardag was ik moch praten me mening moch geven en er bij moch zijn en niet op me kamer hoefde te zitten , K ging naar school en had best moeite met alles op te pakken . K ben in Juni gegaan naar spanje en in Januari ging het mis . Me moeder begon me opeens mails te sturen met ik mis je hou van je enz,k kreeg heimwee en ben terug gegaan ( me oma en de rest hadden gezegd het is een val ga niet ) maar ik luisterde neit en ben gegaan , in nederland aan gekomen vroeg ze wat ik daar deed en ben 2 weken daarna in een opvanghuis terecht gekomen ,, Me oma kon het niet aanzien en heeft me 1 kans gegeven om terug te komen en beter me best te zou doen ( me school ging ook slechter begon te spijbelen en heb zelfs een paar x geblowd ! ) het is nu Juli het kben alweer een jaar terug en k begin te voelen dat ik weer terugzak naar al e verleden . k heb hier heel veel ruzie met me oma en ze heeft al een paar x gedreigt me terug te sturen en k moet vaak meehelpen met alles en als ik dat niet doen worden ze allemaal erg boos op mij en praten ze niet tegen mij ,, k weetn iet meer wat ik moet doen k dacht het dat he in spanje beter zou gaan en ja het is voor 1 jaar goed gegaan maar ik begin terug te vallen ... k heb al een paar keer gedacht aan zelfmoord en ben er ook steeds meer mee bezig door niks meer te drinken heel weinig eten en medicijnen te slikken die niet ken uit de mediecijnbox k heb ook de neiging om hun alllemaal hier te vermoorden !! het gaat steeds slechter en dat merken ze hie ook wel .. k heb nu zomervakantie en ben vaak thuis en ze letten dus ook op wat ik doe en als ik iets fout doet en ik ben 1 keer weg hoor ik ze over mi praten en daar kan ik niet tgen en dan ga ik huilen en begin me zelf open te krabben als me oma later vraagt hoe dat komt zeg ik geschaft of gevallen en ze geloven ik weet niet wat ik moet doen ik ben nu 16 maar zo voel ik me niet .. k probeer alles op orde te krijgen en het is raar maar met me vrienden en op school vragn ze altijd af waarom ik zo vrolijk ben en niemand weet wat er allemaal is gebeurd in myn verleden en ik snap zelf ook niet hoe ik nog zo vrolijk kan zijn en toch zelfmoord willen plegen ,, we hebben engelse buren 1ntje is vroeger model geweest en ze vind me knap ze me ermee helpt om model te worden we hebben al foto's enz gemaatk maar oma enz vind het niet leuk bang dat ik misschien het leuk vind en dat wil ze niet !! HELP ME IEMAND IK ZIE ME LEVEN NIET MEER ZITTEN ZO !!!

ik weet niet waar ik moet beginnen ben gewoon moe van binnen heb geen zin meer !
elke dag opstaan met het gevoel ik wil dood !! het liefst neem ik een doos slaap pillen in en gewoon rustig gaan slaapen en niet meer wakker worden !
Ik heb altijd het gevoel of ik niets goed s doe en niets kan ik zie me zelf als een dom meisje die niks van haar leven bakt alleen maar fouten maakt !!
Ik ben nu gewoon op elke avond huilen het liefst schreeuwen elke dag en elke seconde van de dag wil ik het liefst dood.
ik weet het gewoon niet meer
ik ben echt op gewoon echt op !! ik ben gewoon een niets nut niemand ziet me staan geen vriendinen of vrienden .

soms wou ik dat ik dood was
of in de keiharde regen gewoon lag in een grote plas
op de grond....

gek op twee mensen een man en een meid. op een verschrikkelijke manier gedwongen een keuze te maken tussen die twee, nu mis ik haar zo 'maar kan hem ook niet laten gaan, dan zie ik hem nooit meer terug

mijn droom is kapot
dit is slechts een kleine samenvatting

Moet even mijn hart kunnen luchten aan mensen die er mss begrip voor kunnen opbrengen. Ben al een drie jaar mentaal aan het vechten tegen mezelf. Ben al twee maal opgenomen in phychiatrie. 2en keer voor een zelfmoordpoging en de tweede keer voor alcohol- en pillenmisbruik. Toen zijn we teweten gekomen dat ik Borderline heb. En de bal is aan het rollen gegaan.... Automutulatie was dagelijkse kost, net als zelfmoordgedachten. Zelfverminking doe ik ondertussen niet meer. Maar ik zou niks liever willlen dan mijn leven te beeindigen.... Ik ben echt niet gelukkig. Ondanks dat ik een vriend heb sinds kort, maar daar twijfel ik dan weer aan of dat wel wat kan worden. Woon alleen , dus massa's geldproblemen. Het enige wat me hier houd zijn mijn dieren, niet wetend of ze een goede thuis zouden krijgen. Mijn familie lijkt niks te begrijpen wat er met me gebeurt. Heb één vriendin die het plaatje snapt. Heb veel te veel moeten meemaken al in mijn leven. de miserie begon al toen ik nog een klein kind was en het lijkt net of ik het niet verdien om een goed leven te hebben, ondanks dat ik ga werken en alles doe zoals het moet of zou moeten... Ik zie gewoon geen toekomst meer. Voor mij stopt het hier.....

Al geruime tijd ontgaat me de zin van mijn bestaan, Ik schrijf me suf, maar al reflecterend kom ik er niet achter. Ik heb me altijd wel tot nut kunnen maken of mezelf uit de problemen kunnen vechten. Maar nu is de energie er niet meer. mijn lichaam heeft het opgegeven en mijn geest is zo goed als leeg. Ik ben er hardleers achter gekomen dat je het zelf moet doen, en dat er niemand is die je problemen voor je oplost. Als ik nog iets van eigenwaarde met me mee wil nemen is de enige oplossing zelf mijn einde bepalen. Ik weiger om anderen dat te laten doen. Ik leef niet in de rimboe. Dit noemen ze een beschaafde samenleving? Nou ik zie het niet meer. geen uitkering(waar ik recht op heb) geen hulp van dure instanties en vrienden? houd toch op, zelfs mijn eigen vriendin is te beroerd om naar de brievenbus te lopen voor me. Nee ik heb het hier wel gezien. Egoistish? ja, na 44 jaar kies ik voor mezelf. En nu ik dit geschreven heb moet ik me beter voelen? nee dus. dus wordt dit niet gepubliceert want dat staat niet goed. Ik mag niet haatdragend zijn, maar is dat niet de basis van alle ellende? gebrek aan liefde? Naastenliefde dus? dus ook even verder dan de buurman? zeker als je voor een baan hebt gekozen bij de SOCIALE dienst? Nee Angst regeert deze maatschappij. Bang om niet aan de regeltjes te voldoen, bang om fouten te maken, bang om je nek uit te steken voor een ander. Ik steek mijn nek uit voor een ander, ik laat hem er afhakken als het moet, als voorbeeld voor mensen met oogkleppen op. En zelfs daar schrikken ze niet van. Gewoon een sukkel denken ze en gaan weer verder.......

Al zo lang alleen; terwijl iedereen zegt dat het wel goed komt! (wanneer dan? dit leven nog?). Het wordt me allemaal te veel; het werk (alles wat ik zeg en doe wordt negatief opgevat), mijn priveleven; ook al heb ik een eigen huis, auto en motor. Tja, materialistisch gezien mag ik neit klagen. Maar ik mis die schouder, aanraking, die ene persoon die SAMEN met mij lacht en huilt. Ik voel mij zo verdomd alleen en ben zo doodmoe! HELP!Waar moet ik naar toe? HELP!

Het loopt niet echt lekker, ben het laatste halfjaar aan het automutuleren, thuis loopt t niet lekker problemen met mn broer enzo.. ruzies... mn broer heeft bepaalde achterstanden en is zooo moeilijk soms. Ook begrijpen mn vrienden me niet en niemand weet dat k mezelf snij..

soms wil ik gwoon dood, niks meer voelen, geen zorgen alles voorbij. Heb vaak aan zelfmoord gedacht maar het nog nooit geprobeerd