Levensverhalen (pagina 1338)

ik ben ,,
ik ben 18 jaar.
Ik zie het leven egtn iet meer zitten
Toenik 2 was zijn mijn ouders gescheidde, mijn pa kwam teregt in een opvang voor verslaafde ik ben dus opgegroied in een inrichting voor verslaafde, smen met mijn broertje.
Ik heb vroeger veel voor mn broertje gezorgd eigelijk alleen maar.
Toenik 7 was enmn broertje 6 heeft mn vader onze stiefmoeder leren kennen! Daar is mn vader uieindelijk mee gaan samen wonen naa de inrichting toen was ik 10 jaar ongeveer.Maar ik zorgde voor mn broertje van 9. Mijn stiefmoeder heeft altyd alless voor mij en mn broertje en vader gedaan! en dankzij haar kregen iwj een eigen huis en kon mijn vader daar weg het ging allemala goed.Mij nouders zijn getrouwd en mn stiefmoeder raakte in verwacting.9 jaar gelde was dat, toen werd mijn 1e halfzusje gebore mij n broertje enik waren erg blij! Maar dat veranderde al snel! de baby kreeg alleaandacht , niet dat wij veel aandacht ooit hebben gehad maar tog, ik moest alles zelf doen, wat normaal een kind van 10 niet hoefd te doen moest ik wel doen, mn broertje nmaar sgool brenge zijn en mijn brood smeren,eten maken voor ons, Kleden klaarleggen, etcetc alles wat normaal je ouders doen! ik wis niet beter en bleef dat doen.. mn vader wa sgelukkig met mn stiefmoeder en hun KIND! ik heb geen contact meer met mn egte moder want die was ondertusse helemaal verslaafd aaan alle soortde drugs en alcohol! op school werd ik vee gepest omdat ik in oude kleding liep, en geen make up droeg of wat dan ook! dat deed me veel pijn en kwam altyd huilend thuis, maar daar was geen tyd voor, want moes mijn broertje opvoede.Toenik 12 was werd mijn andere zusje gebore.
En toen ik 12 was kwam ik ook terecht op de middelbare school , en daar is het eigelijk helemaal fout gegaan, ik zat er veel mnet mn gedachtes erges anders, zat altyd te denken aan alles wat ik had meegemaakt, ik heb daar nooit met iemand over gepraat ja 1 keer met een zogenaamde vriendin van me, endie heeft alles rond versrpeid!sindsiden vertrouwde ik helemaal NIEMAND meer! en begon met Blowen, veel drinken, allemaal onder school tyd ik kreeg en grote bek tege iedreen! en had overal sgijt aan, ik vocht veel! en kreeg vekeerde vriendjes.
Mijn ouders ? die merkte er wel af en toe wat van e nkreeg huisarest ,, njaa boeiendd een avondje thuis dat betekende de volgende avond maar een blowtje meer rokenEn wat meer drinken..De ruzies metmn stief ma werden alleen maar erger en erger, ik liep weg , maar kwam wel altyd terug .. Op een geven moment liep het titaal uit de hand! en ik besefte dathet zo niet langer kon, ik besloot iig mn beste te gaandoen op school, om iig mn diploma te gaan halen, zodat ik geld kon verdiene en zo snel mogelijk thuis weg kon! bij die rot mense! die laatste jaren heeft mij veel pijn gedaan egt veeel pijn! ik miste de moeder die mn vriendinn wel hadden, met jem oeder naar de stad gaan , een moeder die jj helpt , eenmoeder waar bij je teregt kan vertell over je vriendje, Eenmoder die dingen voor je meeneemt eenmoeder die jj complimentjes geeft! een moeder die van ehoud en dat laat merken! maar dat was bij ons thuiss niet het geval alleen bijmn kleine zusjes.! en ik begon me steeds rotter tevoelen en wist egt n iet mer wat im oest doen enging maar weer blowen! toenik in de 4e zat bijnaa aan het einde van het jaar dus bijna mn examens besefte ik dat ik nog wel mn best moes doen , ik ging weer hele dagen naar sgool .. Mn examens gingen opzich geod en ik had er een goed gevoel over!Maar ik was gezakt op 1 tiende punt!! ik had een 5.4 enmoest een 5.5 hebben! dat beteknde noch een JAAR!! en och een jaar thuiss !!! ik storte helemaal in en begon te geniete van het leven en te feeste alleen maarte feeste,, tot ik bij een junk belande endie begon mn beste vriendin aan te randen ik heb hem verot geslagen en ben ontsnapt en hebmn avder gebeld die heeft ons toen daar uitgehaald. Ik had veel gesprekke thuiss , maar nooit over wat er egt in me hoofd zat .. alleen dat ik dit jaar n och naar sgool zou gaan enmn best zou doen. mn vader was er helemaalkapot van! dus ik bsloot hetvoo rhem te oden m, ik ben toen gestopt me blowen ,mdrinken ,, en rookte alleen noch ,, Dat sgool jhaar ging goed en ik ben geslaagd me allemaal 8ens. Thuiss ging het noch steeds slecht eigelijk alleen maar slechter maar omdat ik altydd met sport bezig ben geweest vanaf mn 9e heb ik korfbal gedaan en heb ook in het Zuid hollandse team gespeed maar ben toen gestopt door hetblowen ensow! maar doorr da ik altyds portief ben geweest wilde ik na mn sgool naar het Leger, ik was dan eheel de weke vanhuis weg en afen toe alleen in het weekend thuis! nouw dat was geweldig! wnat ik verdiende dan ok noch goed! ik ben door de keuring heen gekomen en 30-10-2006 benik in het leger gegaan ,m het was in het begin erg moeilijk want im iste mn vader heel erg! ik werdin het leger helemaal af getrapt ,, ook psychisch ben ik daar elemaal ingestort maar im oest me bewijzen tegen overmn ouders! ik bendaarom doorgegaan ,, ik kreeg een blessure aanmn kuitspierr waardoorr ik langetydo p krukke liep en veel pijn had maar ik gooide de krukke wegenging verder!! In het leger heb ik veel meegemaakt, ook veel mense lere knnen! ik kwam daar in een remidial peleton teregt om te herstelle van mijn blessure, het was daar een zooitje, mense daar hadden overal sgijt aan gebruikte dag en8 drugs! enalcohol! jaa MENSE IN HET LEGER!!! ik had daar een vriend die ik al 3 jaarkende ,, hij hielp me met alles ook overal vanaf teblijvene nserieus met me toekomst bezig te zijn, en hielp me doorzetten.
Er liepen daar jongendie aaridg oversext ware en het op de meiden gemunt hadde!!mijn vriend was toen een periode weg om zn examens voor korporaal af te leggen.. ik kreeg veel ruzie metmij kamer genoot omdat ze mij uitmaakte voor hoer terwijl ZIJMET 4 JONGESN TEGELIJK AAN HET NEUKENWAS!! op mijn kamer!!
zij maakte mij zwart tege over all jongens ik was makkelijk en was een hoerr,, zo kwame er op een avond 5 negers die hebben me meegenomen en verkracht!!!!!!! Ik heb inwendige onderzoeken gedaan en alles en toenmoest ik naar huis het mn ouders vertelle!! de kapitein heeft mijn vader gebeld endie reed mee naar mijn ouders thuis! ik moes het ze vertelle maar ik kwam niet verder dan5 negers en meegomen,.. de marachaussee heeft alless toen verder gedaan.. ik ben toen volledig ingestort inde armen van mn vader en mn stiefmoeder.. Maar ik moestteug naar de kazerne want ik moest een aangifte afleggend evolgend emorge du ik moest daar slapen daar waar alles was gebeurd!! ik was zo bang dat ik me inde armen van mijn vader heb geklemd!! en begon te huilen en te gillen mijn vader heeft me vast gepakt en gezed er gebeurd niets ik hou van je en we stonden samen mte huilen! maar die hufters hebben mij uit mijn vaders armen getrokken en mee genomen!! mn telfoon was afgenomen dus kon mijn vriend niet bellen mijn vader niet nix!!! ik heb daar een telefoon gejat en mn pa huolend opgebeld! mijn vader is me toen op komen halen! en ben gewoon weggeaan !! uieindelijk ws het een hele zware periode! die jongenis opgepakt, en de regtzaken begonnen! wat heel veel stress thuiss bezorgde!! veel ruzie ,, omdat ik heel de dag liep tehuilen en eigelijkalles oprkopte en weer aan de drugs kwamm te zitten ,, ik kwam avonden nietthuiss en bleef weg.. uieindelijk bleef ik eenn8 bijmn vriend slapen, mn ouders waren het er niet mee eens en vroeg waarom k nie ij hem bleef wonen ,, njaa ke dan ga aik wel weg ik heb huilend mn spullen gepakt en ben hethuis uit gegaan! ik was ziekgemneld bi het leger dus zat ik in de ziektewet, ik heb 2 nachte buiten geslapen, niet gelape want was hartsikke overstuurr en niet mezelf. ik heb toen een huisje wete te regele, nja een kamer. Waar ik de volgende dag inkon! mijn vader heeft me geholpe ik mogt ook naar huis komen maar dat wilde ik niet ik wilde me leven oppakke!! de eerste periode ging goed! ik kon weer werk krijgenen heb ontslag genomen in het leger! wat moeilijk was wanthet was wat ik eigelijk wel dor wilde ztten! maar ik ging verder.. Een paar wkee daarna kreeg ik een tekeofontje vande marachaausee ik was de hoofverdachte!! Huuhh hoofdverdachhte dagtik ,, jaah want jj heb een valse aangifte gdaan! im oest meteen naar burea komen om me te melde!! ik had mn advocaatgebeldendie was mee gegaan ! ik kreeg vervolgens een verhoord!! nja een verhoord..?! niet egt ik was de hoer de slet de junk , ik heb mn ouders genoeg pijn gedaan vieze hoer beken maar datjj het heb verzone!!! zo gingen ze !! ,, ik be overstuur geworde en mn advocaat wed de zaal uit verwijdert omdat ze me trooste dat mogniet ze mogt er aalleen bij zitten! mn advocaatheeft gezegd datwe zo niet verder gaan! ik ben oversturr naar huis gegaan! ik kwam thuiss en mn beste vriendin was ondertusse bijmij ingetrokke,,Endie heeft me opgevangen! heb veel metmn vader gebeld en de band was beter geworde.! maar in die periode heb ik de drugs en uitgaan en alcohol weer ontdekt! het was ook uit gegaan met mn vriedn na 2 jaar dus ik had zo iets het zal allemaal wel , ik raakte zwaar deprssief en verslaafd aan paracetamol en ubrofen! ,, ik en mn beste vriendin zijn het huis uit gezet daar vanwege overlast,, we hebben een paar n8e buite geslapen en werden toen opgevangen door een vriedn njaa geen vriend een oude bekende,, hij bleek zwaar verslaafd te zijn! we sliepen met mn 2e tusse de bierflesjes en alles met zn2e op een matras op de grond! er was geen douche niets, mn beste vriendin is uieindelijk terug naar der ouders gegaan!ik heb daar noch een maand gewoond, tussen de junkies elke avond weeer.. Snuiven ,, spuiten ,, slike alles werd er gedaan! ,, ik lag heel de dag in bed want had geen zin meer in het leven!!! ik heb uieindelijk huilend mn vader om hulp gevraagd!!
Ik woonde weer thuis!! maar ik werd behandeld als eenkind van 8!! ik had geen werk en geen in komen, ik heb al mn geld toen der tyd opgemaakt aan eten, drinken , en mn huur .. Ik heb nu ontzettend vee rekeningen!! van Mn levensverzeekering, mn telefoonrekeingen,en veel geld wat ik noch moet aflossen!! ik woonde thuiss doorr de situatie ben k thuis weg omdat mn Stiefma me niet geloofd , vande verkrachting! en ze vind me een associaal wijf! ik beneen junk en weet ik het allemaal . mn stiefma die maakt me uit voor hoer alles en da doet veel pijn!! me vader sgreeuwd alleen maar tegen me ,, hij zegt dat ik hem zo veel pijn heb gedaan door alles! en datt ik niet zn dochter ben, ik slaap niet meer doorr nachtmerries en alles zit aan de zware medicijnen! en ben thuis weggetrapt! ik zit bijmn oma, maar elke dag zit ik te huilen, alleen maar tehuilen!! ik heb vande week voor de trein gestaan en wilde egt springe!ik heb vaak met een doos slaappille in me hande gestaan met alle pille in m mond maar kon ze niet doorslikken!!Ennu ..?? ik wet het niet meer,, het is me te veel geowrde mn vriend is vastgezet afgelope maandag en hij hielp me met alles ik hebniemand meer..!! ik wil eg dood!! ik wil zo niet mee rleven!!! alles doet pijn!! ik w8 nu op de uitspraak! of ik celstraf krijg v!!omdat ik aangifte heb gedaan bij die verkrachting!! maar ze gelovenmij niet!! voor een erkrachting krijg ik celstraf!!!alle rekeingen die ik moe betalen!! hoe moet ik die betalen??!! mn ouders die me niet meer willen,, er wordt alleen maargeschreeuwd en dingen naar me hoofd gegooidd in huis!!! , IK WIL EG DOOD!!! :'(

hey ik heb sinds 3 a 4 weken last van zelfmoord gedachten en ook 6 keer is het me bijna gelukt om het te doen ik weet niet precies waarom ik zelfmoord wil plegen ik denk omdat ik me thuis niet meer welkom voel er is bijna altijd ruzie tussen me oudste zus en mij en ik ben de jongste en ik heb het gevoel dat ik de gene ben die altijd op zijn kop krijgt.ik ben bijna me baan kwijt geraakt wegens drugs gebruik ik weet helemaal niet meer dat ik op me werk drugs heb gebruik.het zal allemaal wel ik heb zo iets van als het mij leven toch zo moet lopen maak ik er liever een einde aan ben ik tenminsten van al het gezeur en verdriet af
ik ga nu weg want ik moet naar een kennis. daag stellar kart fan

Ik ben een vrouw van 27 heb een dochtertje. En ben nu 12 weken in verwachting van de tweede..Heb al 9 jaar relatie met een man die mij niet begrijpt. Hij heeft zelf ook zo zijn problemen! Wil al vanaf het begin van de relatie er een einde aan maken..maar het wil me maar niet lukken. Ik weet niet waarom? Miss ben ik bang dat ik alles alleen moet doen ofzo..

Ik ga elke jaar alleen op vakantie, dit doet mij ontzettend goed..Ik voel dat ik dan weer helemaal tot leven kom en voel me gelukkig! Zodra ik weer terug ben is het weer zoals het eerst was..neerslachtig gevoel komt dan met een week of 2 terug!Bah!!

Toen ik 9 jaar was ben ik door een familie lid sexueel misbruikt. Dit is tot mijn 14e doorgegaan. Ik was en ben nog steeds ontzettend bang het aan mijn ouders te vertellen. Ik denk dat ze een hartaanval krijgen als ze dit horen. Vandaar dat ik het maar niet vertel, tegen mijn zin in. Want ik weet dat ik het op die manier beter zou kunnen verwerken..
Maarrr..natuurlijk hou ik het niet helemaal voor me, het is tenslotte iets waar je in je eentje niet over heen kan komen. Ik haat hem diegene die dit mij heeft aangedaan. Ik ben nu zo een verbitterd vrouw aan het worden door hem. (Altijd al geweest vrees ik)

Onlangs heb ik mij er voor open gesteld om er over te praten met mijn huisarts. Hij heeft mij weer doorverwezen naar een maatschappelijk werker. Het is goed om er over te praten, je pijn wordt zachter door er veel over te praten met vertrouwens personen.

Maar toch wil ik wel genieten van het leven. Vroeg of laat, er komt voor iedereen wel een tijd dat je gelukkig word. ik hoop het zoooo!!
Groetjes

ik word door iederen uitgebuit en dat ook door de thuiszorg ze wil dat ik voor haar werk betaal als ze niet hier is en zij nvakantie heeft en nu wil ze dat ik dubbel betaal deze maand dat kan toch niet of wel dat maakt mij kapot

nu denk ik héél vaak en véél om een eind aan mijn leven temaken. Ik leef met een groot trauma voor mij dan.
Toen ik zes jaar was had die spook ( broer) met mij vieze spelletjes gedaan waar ik met niemand over mocht praten het hield op mijn zestiende. Ik was getrouwd geweest maar dat hield niet in stand omdat ik dingen deed wat niet door de beugel kon. ben vaak hier voor in behandeling geweest. ben vaak depressief maar met professonele hulp was ik er weer maar de problemen waren er nog sterk aanwezig. Ik heb drie kinderen ( die nu in 20 zijn) maar die willen niks met me temaken hebben die heb ik ook al jaren niet meer gezien ik weet ook helemaal niet hoe ze zijn of hoe ze eruit zien. vrienden heb ik haast niet en die paar die ik heb die begrijpen me niet waarom ik zo denk of doe. We gaan ook heel oppervlakkig met elkaar om. Mijn familie zegt dat ik me niet zo moet aanstellen en nemen me dus ook niet serieus. Nu zit ik al enkele maanden in een depressie en ik weet het niet meer. Heb heel veel angsten en herbelevingen. Ben er in behandeling geweest maar die angsten en dreigementen van die spook zijn erg sterk aanwezig en durf mijn mond niet open tedoen. Ik voel me erg schuldig en wil het ook niet aan nemen als ze zeggen dat ik een incestslachtoffer ben en dat het niet mijn schuld is, ik kan het niet geloven dat het daar aan ligt. ze zeggen toen ik mijn behandeling dat ik een bordelinestoornis heb en persoonlijkheidstoornis heb ik wil dat niet hebben ik wil niet meer vechten ik wil niet langer overleven wat ik al die jaren al doe. Als ik naar mijn lichaam kijk ik afschuw het zit vol met littekens die ik me zelf heb aangericht. Elke keer maar in de psychatrie belanden omdat ik het niet meer aan kan. Ja ik heb al verschillende pogingen gedaan maar elke keer misslukt het me op een of andere manier. Ik wil een rustige dood waar anderen niet betrokken zijn. Rustig in slapen met héél veel pillen maar ik heb nog niet voldoende denk ik dan moet nog even doorsparen. Het moet gewoon lukken slapen en nóóit meer wakker worden moe erg moe om nog te strijden. Die spook heeft voor mij gewonnen. Hij heeft meer macht.
Ik heb al heel lang geen hoop en toekomst. Al heel lang moest ik het zien te overleven mee lopen met de massa doen of er niks aan de hand is. Vaak die beelden of dingen wat ik niet kan plaatsen wat me erg onrustig en angstig maakt. Ik ben een mens ja maar een mens die geleefd word door een ander.
oke er zijn wel fragmenten geweest in mijn leven maar daar kan ik niet op leven, dat zijn dan maar een fractie van een seconde. Ach misschien moest ik dit helemaal niet schrijven maar misschien is het ook wel dat ik het kwijt wilde en dat ik aan de dood denk en hoe ik het wil hebben ( dat heb ik al op papier mijn nabestaanden hebben geen kopzorgen erover). Nu alleen nog hoe en wanneer.
gr.

Als ik denk een goede vriendin te hebben gevonden die altijd vor me klaar staat gaat het miss komt er weer iemand tussen..!!!Ik ben depri kan uitvliegen en ik zit hier in een soort gevangenis ik mag niks!!!En als ik 1 keer wat mag zorgen me ouders der vor dat ik altijd wel een grtoe mond geef en dat ik dan door het lintje gaat en dat ik dan niet meer weg mag!!!Heb altijd ruzie.... met iedereen .Ik heb zoveel mee gemaakt gewoon te veel om op te noemen mijn ouders hebben zelfs gedreigt met psychiater maar dat wil ik niet ook al ben ik depri. En weglope helpt ook niet ze vinden je altijd terug.IK WIL NIET MEER ZO VERDER. Ik kan der wel een eind aan maken maar dan doe ik de andere heel veel pijn mijn ouders enzo.Maar om zo verder te leven doe ik mezelf het meest pijn.en ben ik van alle prolemen af.... zo dacht ik eerst....niet duss heb ik gehoord maar dat is mijn enigste uitgang van mijn leve DE DOOD. het lijk niet zo erg mijn verhaal maar der zit nog meer agter

In het razen van de wind,
In de zwartheid van de nacht,
geheel geveld en zonder kracht,
voek ik of ik iemand vind...

In de hitte van het vuur,
In de kille stilte om me heen,
ik kijk, ik schreeuw, maar 'k ben alleen,
alleen, alleen... het leven is guur...

In mijn hoofd en mijn hart,
wordt dat laatste vuur gedoofd.
niemand is er die me gelooft,
dit leven is voor mij... TE hard...

Nee men ziet de diepten niet
de diepste diepten, aarde zwart
zijn de spiegels van mij hart
maar van buiten mij, nee daar zie jet niet....

Er is een God op wie ik hoop, een licht, een kracht,
maar ach waar is Hij nu 'k lijd?
Is dat beproeving, louteringstijd?
Is er een God die op mij wacht?

Soms dan denk ik: ik wil weg
rust, genade, stilte, vrij van zorg
daar in de hemel bij mijn borg
maar niet via de bedoelde weg...

Die weg kan ik niet aan,
want al mijn kracht is uitgeput,
wat moet ik nu, leeg, onbeschut,
er rest mij maar één ding:
huiswaarts gaan...

Maar ach hoe graag ik het ook wil,
in mijn hoofd spreekt nog een stem,
is die van mij, is die van Hem? (ze zegt:)
Ik moet zolang leven als dat Hij het wil...

Maar nee, hoe graag ik ook zou willen,
mijn God ik heb U lief, gedenkt daaraan,
wanneer ik eens voor U zal staan,
mezelf de rust verleend, zoudt U dan mijn honger (naar rust) stillen?

Of doet U mij weg van de rust?
Voor eeuwig dan nog meer te torsen pijn
terwijl ik Heer, bij U wil zijn,
in 't mooie land der rust...

Ik MOET nu gaan,
lieve mens, lieve God,
ik ken een elk gebod,
maar 'k kan het even niet meer aan...

Neemt GIJ mij dan in genade aan...


Lieve iedereen,

Ik weet echt wat ieder van jullie doormaakt... zelf kan ik me er ALLES bij voorstellen. Het bovenstaande gedicht, door mijzelf geschreven, geeft mijn stijd een beetje weer. Nog steeds lokt het idee me om mezelf de rust te verschaffen.... maar ik moet, na alles wat ik door anderen heb meegemaakt, nu ook nog eens een strijd tegen mezelf voeren... Soms word je daar enorm moe van. Ik heb een partner, ik heb 'vrienden' en familie... maar als alles aan de oppervlakte blijft... dan voel je je nog steeds dood en doodeenzaam. En ik kan niet alleen zijn... Hoe verlang ik naar de rust en die zou ik me zo graag gunnen... maar ik denk ook aan hierna, ik geloof dat daar Iemand is waar 'k heel graag bij wil zijn: God...en kan dat samen gaan dan: jezelf de dood gunnen en toch bij Hem eindigen? Ach... weet je wat, soms zet ik ook die denk-modus uit, en ik hoop dat ooit één van die momenten me dat geven waar ik intens naar verlang...

Willen jullie praten? Mail me dan, of zet op deze site een berichtje neer voor me... tot gauw? Om 't laatste stuk samen te gaan, kort, lang, misschien een dag, misschien we 50 jaar... Ik verheug me erop...

we gaan morgen op vakantie en mijn ouders hebben al van gisteren ruzie het is iedere dag hetzelfde en ik kan het niet meer aan .soms gaat het goed maar nu niet. ik heb ze vandaag nog tegen gehouden meer ik kan het niet meer wie kan mij darbij helpen en wat moet ik nu doen. ik zou er graag een eind aan maken dan ben ik van al die zever af. ik ben het echt moe

Hallo,
ik ben een meisje van 16jaar en zit met zelfmoordgedachte in men hoofd.
Dit komt door vanalles die gebeurt is in men leven en weet niet echt waar te beginnen.
Ik heb nog 2 andere zussen, 20 jaar en 8jaar, ik zit dus in het midden. Mijn mama heeft onlangs een winkeltje overgenomen en zit met veel stress, doordat ze zoveel hoge rekeningen moet betalen en alles ineens moet leren( hoe met de kassa te werken enzo..). Mijn papa werkt in de carrosserie (of hoe zeg je dat) en gaat redelijk veel op café. Men jongste zusje is van een andere vader. Nu, mijn oudste zus en ik gingen sinds vroeger al, als we bij onze papa waren, op café zitten als we bij hem waren. Ik vond dit vroeger niet erg, maar ik begon het niet meer leuk te vinden sinds dat ik begon op te merken dat die oude venten heel de tijd naar men oudste zus zaten te kijken enzo. Als ik met men oudste zus op stap ben, dan zie ik ook altijd jongens kijken naar haar.
Hierdoor wist ik dat ik er niet goed uitzie.

Ik heb al zo'n lessen gevolgd die rond zelfvertrouwen draaiden. Maar het hielp helemaal niet.
Nu zijn we voor een paar weken verhuist omdat men mama haar winkeltje in een andere stad was dan waar we woonden. Ik moet nu ook naar een nieuwe school en die gedachte vind ik niet tof.

In mijn basisschooljaren ging alles perfect, ik had heel veel zelfvertrouwen en vrienden. In het 1ste middelbaar was dit ook nog zo, ik zat in een nieuwe school maar met nog een paar vriendinnen van vroeger.
In het 2e middelbaar moest ik van veranderen van school van men moeder. Ik had helemaal niemand en ben veel veranderd. Ik had ineens geen zelfvertrouwen meer, ik maak heel moeilijk vriendinnen, daarmee.
Nu, ik moet in september weer naar een nieuwe school, en ik denk dat ik dat niet ga overleven.

Ik woon nu een halfuur ver van twee goeie vriendinnen van me (eigenlijk men enigste vriendinnen die ik heb) en ik heb het gevoel dat ik denk moest ik weg zijn, er niemand echt last van zou hebben. Ik loop eigenlijk meer in de weg dan wat anders. Mijn ma zou me zeker niet missen. Soms, als ze kwaad is op me, zegt ze dat ik wel het moeilijkste kind van de 3 was en zo van die dingen.
Mijn familie zal me ook niet missen, ze hebben allemaal liever iemand die durft zijn mening te zeggen( wat ik dus niet durf), en die niet beschaamd is om eens naar de winkel te gaan, of die een vakantiejob langer kan uithouden dan ik deed.

Daarom denk ik tegenwoordig veel aan hoe ik het best zelfmoord zou plegen. Ik denk er aan om slaappillen te kopen en er heel veel te nemen achter elkaar. Ik zoek ook op internet voor mogelijkheden.

Mijn vriendinnen zullen waarschijnlijk wel vlug over me heen zijn, er zijn andere en betere vriendinnen die ze hebben dan ik.
Ik denk dat ik het meeste gezegd heb die ik wou vertellen.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.

Hallo allemaal,
Ik ben Rachel Ringeling en ik ben 12 jaar.
Ik wou graag even mijn verhaal kwijt!:

Het was eind februari en ik had nogal veel ruzie's thuis en ook met vriendinnen. En m'n vader sloeg me. Ik haalde ook slechte cijfers. En voor mij had het leven gewoon geen zin meer. Ik had er ook helemaal geen zin meer in. Ik dacht: Nou als ik toch alleen maar problemen kan maken waarom dan geen zelfmoord?! niemand zal mij toch missen! want ik maak toch alleen maar problemen!
dus ik was alleen thuis en ik dacht: nou nu
ga ik zelfmoord plegen want dan ben ik er maar vanaf! dus ik pakte een mes en ging met dat mes aan m'n keel staan. Maar ik kón het gewoon niet! Ik wilde het wel maar ik kon het niet. Dus toen ben ik in huilen uitgebarstte en heb ik mijn vriendin en mijn vriendje opgebeld. Nou die schrokken zich helemaal rot en gingen allemaal dingen tegen mij aanpraten. Maar het heeft allemaal denk ik niet geholpen. Want soms dan denk ik weer: Ik ga zelfmoord plegen! Maar dan weet ik dat ik het gewoon niet kán! Maar er zitten toch nog stemmetjes in mijn hoofd die dat telkens weer zeggen.. Nou dit was mijn verhaal en ik hoop dat iemand mij er nog wat meer over kan vertellen..
Groetjes Rachel