Levensverhalen (pagina 1338)

ik wil niet meer leven

mijn moeder heeft de pik op mij
en mijn vader is ziek in zijn hoofd

elke dag is er hier ruzie ik kan het hiet echt niet meer aan klooteouders
vanavond nog spring ik onder de trein

vreemd, ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen, dat ik ben waar ik ben... ik heb alles wat je maar kan wensen: ik heb de liefste moeder die je zou kunnen inbeelden, zij is mijn alles, twee geweldige zusjes waar ik alles voor zou doen.. ik heb de beste studie, een eigen huis en een vriend, leuke vriendinnen, werk.. wat niet? maar ik ben in hel.. als mijn moeder zou weten dat ik dit nu doe, zou het haar breken... als ze zou weten dat haar dochter alleen maar blijft leven. omdat anders haar moeder ook zelfmoord zou plegen en haar andere kleine dochtertjes alleen zouden blijven zonder iemand. de reden dat ik nog leef is mijn moeder. ik heb een vriend al ruim 4 jaar maar hij neemt mij niet serieus. ik zie het vaak voor me dat hij van werk thsui komt en ziet dat ik dood ben en me dan gelooft. hij denkt dat ik zo zielig wil doen... mama, ook al zul je dit nooit lezen...jij bent mijn reden van bestaan, jij bent mijn adem, jij bent mijn engel, als jij er niet was, zou ik zo gaan.. ik hou van jou, je weet niet hoe ik mij voel, want het zou mijn hart breken om het je te vertellen omdat het jou kappot zou maken. maman, shoma hameje manien

ik ben echt zo verdrietig me vriendin heeft een auto ongeluk gehad en ze vreen voor haar leven ben er echt kapot van en ga dr echt aan onderdoor

ik wil dood gaan omdat ik de leven zat ben ik haat me zelf en de mensen die mij pijn deden dus darom ik doe het gewoon

ik ben nu al een tijd aan het deken aan de dood, eigenlijk is dat ht enige wat tlt voor mij! kheb al veel pogingen gedan, maar ze vonden me en at wilde ik nie,
kwil gewoon weg van hier ik zie echt gen andere oplosing, ik heb al zoveel meegemaakt, en ik kan d nie meer an


femke

Allereerst ben ik blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan zonder dat ik mij daarover schuldig hoef te voelen.
Ik ben 26 jaar. Ben opgegroeid in een gezin; vader, moeder en broertje. Mijn ouders hadden vaak ruzie en mijn broer had vaak driftbuien. Ik zat er altijd tussen, omdat ik bang was dat er iets mis ging. Dat is ook gebeurt: mn broer heeft mijn vader in elkaar getrapt, mijn vader mijn moeder weer etc. Mijn moeder is geen prater, zij doet alles voor iedereen, maar kan vanwege haar eigen jeugd geen echte liefde geven aan haar kinderen. Mijn vader is manisch depressief en daar was dus geen peil op te trekkken. Ze hadden niet veel sociale contacten. Daar zijn zij niet goed in. Ik heb altijd op eieren gelopen en mezelf weggecijferd omwille van de lieve vrede. Ik was 10 en zwaar ongelukkig. Ik ging wel om met andere kinderen, maar echt contact kende ik niet. Terwijl ik zo graag wilde. Al snel werd ik een buitenbeentje en gepest. Zowel bij de sportclub als op school als thuis door mijn broer. Op mijn 12e deed mijn vader een zelfmoordpoging die mislukte. Ik wilde daarvoor al dood. Ik had geen energie meer en zag het leven als een donkere wolk boven mij. Alles wat ik nodig had was liefde en aandacht. Doordat ik mij thuis enorm inhield en niet kon puberen, was ik erg druk op school en kreeg veel straf. Dit was alleen vanwege het praten. Hier werd ik dan verdrietig om (al liet ik dit niemand zien) omdat ik juist het praten met anderen zo koesterde, dan mocht ik er even zijn. En als er om mijn grappen gelachen werd, ging de zon even schijnen. Op de middelbare school ben ik geterroriseerd door een groep leerlingen. Overal waar ik kwam, in het dorp, op schol, het maakt niet uit, werd ik uitgescholden: lelijkerd, manwijf etc. Meerdere keren ben ik bespuugd, in de stront geduwd, getrapt en al wat niet meer. Steeds depressiever werd ik. Op mijn 16e ben ik weggelopen van huis omdat ik het gewoon niet meer aankon. Ik heb op straat en bij kennissen gewoond en ging naar school en mijn bijbaan. Ondanks alle klotezooi ben ik gelukkig nooit mijn verstand verloren en ben ik blijven knokken. Op een gegeven moment ging het niet meer en heb ik gezorgd dat ik terecht kwam in een crisisopvang. Ik was 18 en nieuwe clienten dacht dat ik van de begeleiding was omdat ik zo goed kon luisteren en iedereen hielp. Maar waar bleef ik zelf? Ik vluchtte in het helpen van anderen. 3 maanden later in een begeleid kamerwonen, maar ik had er niets aan, was anderen aan het helpen, want ik kon mijzelf prima redden had nooit anders gedaan.
Paar jaar gewerkt, maar ik kreeg maar geen vrienden. Nog geen liefde en aandacht. Ja, ik heb mij laten gebruiken door mensen om niet alleen te zijn. Maar vrienden....
Op mijn 20e koos ik ervoor mezelf op te laten nemen. heb een jaar in een kliniek gezeten. Ik was de jongste en mensen deden aardig en lief tegen mij. Ik kon er knuffelen en praten over wat me bezig hield. Na een jaar moest ik weg en toen was ik weer alleen. Ik ben gaan studeren, een HBO opleiding. In het begin feesten en allemaal gezelligheid. Het voelde alsof ik erbij hoorde. Zo fijn! Ja, ik was erg onzeker, maar het ging steeds beter met me. Ik voelde mij sterker worden, zeker toen het met mijn opleiding ook nog eens op rolletjes liep. Ik heb vrienden gemaakt en verloren. Verloren, allemaal weer. Omdat ik te hard mijn best doe en niet met anderen kan omgaan zoals zij dat zo makkelijk lijken te doen. Ik ben gevlucht in blowen, seks (ook met mannen ondanks dat ik lesbisch ben) en overmatig alcohol gebruik. Puur om te voelen dat ik leef en om me even geen zorgen te hoeven maken. Vanaf mijn 16e ben ik aan het knokken om financieel rond te komen. Ik vind het mezelf waard om mijn studie af te maken zodat ik ook eens fatsoenlijk geld heb. Maar het is zo moeilijk. Ik moet er veel bij werken en heb totaal geen ondersteuning van een omgeving. eigenlijk ben ik een loner. Maar wel een hele lieve en slim, grappig etc, haha. Daarnaast voel ik mij gewoon een man en geen vrouw. Lange tijd liep ik erbij als een jongetje, maar nu niet meer. Ik kleed mij vrouwelijker en draag make-up. Dit voelt wel goed, omdat ik mezelf mooier vind, t mij meer zelfvertrouwen geeft, maar ook is het contact makkelijker. Al kom ik zo zo steeds verder van mijzelf af te staan. Als ik het geld had, was ik allang een man. De gedachte.. echt fijn. Ondertussen heb ik psychoterapie, sociotherapie en coaching gehad. Ik weet hoe het moet, maar het lukt verdomme niet. Ik ben moe en verdrietig. Al zou ik gewoon even tegen iemand aan kunnen kruipen of een hand op mijn schouder voelen. Ik durf het niet te vragen. Om mij heen maken mensen lol en ik lijk gewoon een toeschouwer. De laatste tijd ging het goed. Ik was vrolijk, voelde mij sterk, had mensen om mij heen en een vriendin. Maar iedereen is mij zo snel zat zo lijkt het. Steeds maar weer proberen en mijn hoofd omhoog houden. Ik ben nu aan het huilen... omdat ik het niet meer weet. Machteloos, boos, verdrietig en moe zo moe.. Een tijd heb ik antidepressiva gehad, maar deze drukt ook mijn positieve gevoelens, waardoor ik helemaal afvlakte. Bovendien was het een surrogaatgevoel dat het goed ging. Dat wil ik niet meer. Sowieso ben ik wel iemand die altijd zegt dat het goed gaat. Wat ik klote vind is dat de mensen die daar wel doorheen kunnen prikken geen contact met mij hebben. Ik durf zelf geen contact te zoeken naar hun. Vreemd dat je word losgelaten door de hulpverlening als het even goed lijkt te gaan. Dat zou niet mogen! Het ligt niet aan die mensen, begrijp mij goed, maar aan de drukte, het systeem en de verkeerde uitgaven die gedaan worden in deze sector. De gedachte om een afscheidsbrief te schrijven waarin staat dat ik weet dat het een egoistische actie is en het een keuze is die niets met anderen te maken hebben (dat vooral niemand zich schuldig hoeft te voelen) en vervolgens mezelf van het leven te beroven voelt zo bevrijdend. Dit heb ik vaak gehad en steeds zag ik wel ergens een uitweg, een andere stap die ik kon zetten. Maar nu niet meer. Alles heb ik geprobeerd in mijn optiek. Met resultaat, ik ben super trots op mezelf dat ik al zo ver gekomen ben. Ik weet het, het is een lang verhaal dat ik heb ingekort en waarschijnlijk zit niemand hierop te wachten. Toch schrijf ik het, zodat ik nu IETS kan doen om mezelf proberen te helpen. En ik moet je zggen, het lucht wel een beetje op. Bedankt voor deze ruimte!

ik ben ,,
ik ben 18 jaar.
Ik zie het leven egtn iet meer zitten
Toenik 2 was zijn mijn ouders gescheidde, mijn pa kwam teregt in een opvang voor verslaafde ik ben dus opgegroied in een inrichting voor verslaafde, smen met mijn broertje.
Ik heb vroeger veel voor mn broertje gezorgd eigelijk alleen maar.
Toenik 7 was enmn broertje 6 heeft mn vader onze stiefmoeder leren kennen! Daar is mn vader uieindelijk mee gaan samen wonen naa de inrichting toen was ik 10 jaar ongeveer.Maar ik zorgde voor mn broertje van 9. Mijn stiefmoeder heeft altyd alless voor mij en mn broertje en vader gedaan! en dankzij haar kregen iwj een eigen huis en kon mijn vader daar weg het ging allemala goed.Mij nouders zijn getrouwd en mn stiefmoeder raakte in verwacting.9 jaar gelde was dat, toen werd mijn 1e halfzusje gebore mij n broertje enik waren erg blij! Maar dat veranderde al snel! de baby kreeg alleaandacht , niet dat wij veel aandacht ooit hebben gehad maar tog, ik moest alles zelf doen, wat normaal een kind van 10 niet hoefd te doen moest ik wel doen, mn broertje nmaar sgool brenge zijn en mijn brood smeren,eten maken voor ons, Kleden klaarleggen, etcetc alles wat normaal je ouders doen! ik wis niet beter en bleef dat doen.. mn vader wa sgelukkig met mn stiefmoeder en hun KIND! ik heb geen contact meer met mn egte moder want die was ondertusse helemaal verslaafd aaan alle soortde drugs en alcohol! op school werd ik vee gepest omdat ik in oude kleding liep, en geen make up droeg of wat dan ook! dat deed me veel pijn en kwam altyd huilend thuis, maar daar was geen tyd voor, want moes mijn broertje opvoede.Toenik 12 was werd mijn andere zusje gebore.
En toen ik 12 was kwam ik ook terecht op de middelbare school , en daar is het eigelijk helemaal fout gegaan, ik zat er veel mnet mn gedachtes erges anders, zat altyd te denken aan alles wat ik had meegemaakt, ik heb daar nooit met iemand over gepraat ja 1 keer met een zogenaamde vriendin van me, endie heeft alles rond versrpeid!sindsiden vertrouwde ik helemaal NIEMAND meer! en begon met Blowen, veel drinken, allemaal onder school tyd ik kreeg en grote bek tege iedreen! en had overal sgijt aan, ik vocht veel! en kreeg vekeerde vriendjes.
Mijn ouders ? die merkte er wel af en toe wat van e nkreeg huisarest ,, njaa boeiendd een avondje thuis dat betekende de volgende avond maar een blowtje meer rokenEn wat meer drinken..De ruzies metmn stief ma werden alleen maar erger en erger, ik liep weg , maar kwam wel altyd terug .. Op een geven moment liep het titaal uit de hand! en ik besefte dathet zo niet langer kon, ik besloot iig mn beste te gaandoen op school, om iig mn diploma te gaan halen, zodat ik geld kon verdiene en zo snel mogelijk thuis weg kon! bij die rot mense! die laatste jaren heeft mij veel pijn gedaan egt veeel pijn! ik miste de moeder die mn vriendinn wel hadden, met jem oeder naar de stad gaan , een moeder die jj helpt , eenmoeder waar bij je teregt kan vertell over je vriendje, Eenmoder die dingen voor je meeneemt eenmoeder die jj complimentjes geeft! een moeder die van ehoud en dat laat merken! maar dat was bij ons thuiss niet het geval alleen bijmn kleine zusjes.! en ik begon me steeds rotter tevoelen en wist egt n iet mer wat im oest doen enging maar weer blowen! toenik in de 4e zat bijnaa aan het einde van het jaar dus bijna mn examens besefte ik dat ik nog wel mn best moes doen , ik ging weer hele dagen naar sgool .. Mn examens gingen opzich geod en ik had er een goed gevoel over!Maar ik was gezakt op 1 tiende punt!! ik had een 5.4 enmoest een 5.5 hebben! dat beteknde noch een JAAR!! en och een jaar thuiss !!! ik storte helemaal in en begon te geniete van het leven en te feeste alleen maarte feeste,, tot ik bij een junk belande endie begon mn beste vriendin aan te randen ik heb hem verot geslagen en ben ontsnapt en hebmn avder gebeld die heeft ons toen daar uitgehaald. Ik had veel gesprekke thuiss , maar nooit over wat er egt in me hoofd zat .. alleen dat ik dit jaar n och naar sgool zou gaan enmn best zou doen. mn vader was er helemaalkapot van! dus ik bsloot hetvoo rhem te oden m, ik ben toen gestopt me blowen ,mdrinken ,, en rookte alleen noch ,, Dat sgool jhaar ging goed en ik ben geslaagd me allemaal 8ens. Thuiss ging het noch steeds slecht eigelijk alleen maar slechter maar omdat ik altydd met sport bezig ben geweest vanaf mn 9e heb ik korfbal gedaan en heb ook in het Zuid hollandse team gespeed maar ben toen gestopt door hetblowen ensow! maar doorr da ik altyds portief ben geweest wilde ik na mn sgool naar het Leger, ik was dan eheel de weke vanhuis weg en afen toe alleen in het weekend thuis! nouw dat was geweldig! wnat ik verdiende dan ok noch goed! ik ben door de keuring heen gekomen en 30-10-2006 benik in het leger gegaan ,m het was in het begin erg moeilijk want im iste mn vader heel erg! ik werdin het leger helemaal af getrapt ,, ook psychisch ben ik daar elemaal ingestort maar im oest me bewijzen tegen overmn ouders! ik bendaarom doorgegaan ,, ik kreeg een blessure aanmn kuitspierr waardoorr ik langetydo p krukke liep en veel pijn had maar ik gooide de krukke wegenging verder!! In het leger heb ik veel meegemaakt, ook veel mense lere knnen! ik kwam daar in een remidial peleton teregt om te herstelle van mijn blessure, het was daar een zooitje, mense daar hadden overal sgijt aan gebruikte dag en8 drugs! enalcohol! jaa MENSE IN HET LEGER!!! ik had daar een vriend die ik al 3 jaarkende ,, hij hielp me met alles ook overal vanaf teblijvene nserieus met me toekomst bezig te zijn, en hielp me doorzetten.
Er liepen daar jongendie aaridg oversext ware en het op de meiden gemunt hadde!!mijn vriend was toen een periode weg om zn examens voor korporaal af te leggen.. ik kreeg veel ruzie metmij kamer genoot omdat ze mij uitmaakte voor hoer terwijl ZIJMET 4 JONGESN TEGELIJK AAN HET NEUKENWAS!! op mijn kamer!!
zij maakte mij zwart tege over all jongens ik was makkelijk en was een hoerr,, zo kwame er op een avond 5 negers die hebben me meegenomen en verkracht!!!!!!! Ik heb inwendige onderzoeken gedaan en alles en toenmoest ik naar huis het mn ouders vertelle!! de kapitein heeft mijn vader gebeld endie reed mee naar mijn ouders thuis! ik moes het ze vertelle maar ik kwam niet verder dan5 negers en meegomen,.. de marachaussee heeft alless toen verder gedaan.. ik ben toen volledig ingestort inde armen van mn vader en mn stiefmoeder.. Maar ik moestteug naar de kazerne want ik moest een aangifte afleggend evolgend emorge du ik moest daar slapen daar waar alles was gebeurd!! ik was zo bang dat ik me inde armen van mijn vader heb geklemd!! en begon te huilen en te gillen mijn vader heeft me vast gepakt en gezed er gebeurd niets ik hou van je en we stonden samen mte huilen! maar die hufters hebben mij uit mijn vaders armen getrokken en mee genomen!! mn telfoon was afgenomen dus kon mijn vriend niet bellen mijn vader niet nix!!! ik heb daar een telefoon gejat en mn pa huolend opgebeld! mijn vader is me toen op komen halen! en ben gewoon weggeaan !! uieindelijk ws het een hele zware periode! die jongenis opgepakt, en de regtzaken begonnen! wat heel veel stress thuiss bezorgde!! veel ruzie ,, omdat ik heel de dag liep tehuilen en eigelijkalles oprkopte en weer aan de drugs kwamm te zitten ,, ik kwam avonden nietthuiss en bleef weg.. uieindelijk bleef ik eenn8 bijmn vriend slapen, mn ouders waren het er niet mee eens en vroeg waarom k nie ij hem bleef wonen ,, njaa ke dan ga aik wel weg ik heb huilend mn spullen gepakt en ben hethuis uit gegaan! ik was ziekgemneld bi het leger dus zat ik in de ziektewet, ik heb 2 nachte buiten geslapen, niet gelape want was hartsikke overstuurr en niet mezelf. ik heb toen een huisje wete te regele, nja een kamer. Waar ik de volgende dag inkon! mijn vader heeft me geholpe ik mogt ook naar huis komen maar dat wilde ik niet ik wilde me leven oppakke!! de eerste periode ging goed! ik kon weer werk krijgenen heb ontslag genomen in het leger! wat moeilijk was wanthet was wat ik eigelijk wel dor wilde ztten! maar ik ging verder.. Een paar wkee daarna kreeg ik een tekeofontje vande marachaausee ik was de hoofverdachte!! Huuhh hoofdverdachhte dagtik ,, jaah want jj heb een valse aangifte gdaan! im oest meteen naar burea komen om me te melde!! ik had mn advocaatgebeldendie was mee gegaan ! ik kreeg vervolgens een verhoord!! nja een verhoord..?! niet egt ik was de hoer de slet de junk , ik heb mn ouders genoeg pijn gedaan vieze hoer beken maar datjj het heb verzone!!! zo gingen ze !! ,, ik be overstuur geworde en mn advocaat wed de zaal uit verwijdert omdat ze me trooste dat mogniet ze mogt er aalleen bij zitten! mn advocaatheeft gezegd datwe zo niet verder gaan! ik ben oversturr naar huis gegaan! ik kwam thuiss en mn beste vriendin was ondertusse bijmij ingetrokke,,Endie heeft me opgevangen! heb veel metmn vader gebeld en de band was beter geworde.! maar in die periode heb ik de drugs en uitgaan en alcohol weer ontdekt! het was ook uit gegaan met mn vriedn na 2 jaar dus ik had zo iets het zal allemaal wel , ik raakte zwaar deprssief en verslaafd aan paracetamol en ubrofen! ,, ik en mn beste vriendin zijn het huis uit gezet daar vanwege overlast,, we hebben een paar n8e buite geslapen en werden toen opgevangen door een vriedn njaa geen vriend een oude bekende,, hij bleek zwaar verslaafd te zijn! we sliepen met mn 2e tusse de bierflesjes en alles met zn2e op een matras op de grond! er was geen douche niets, mn beste vriendin is uieindelijk terug naar der ouders gegaan!ik heb daar noch een maand gewoond, tussen de junkies elke avond weeer.. Snuiven ,, spuiten ,, slike alles werd er gedaan! ,, ik lag heel de dag in bed want had geen zin meer in het leven!!! ik heb uieindelijk huilend mn vader om hulp gevraagd!!
Ik woonde weer thuis!! maar ik werd behandeld als eenkind van 8!! ik had geen werk en geen in komen, ik heb al mn geld toen der tyd opgemaakt aan eten, drinken , en mn huur .. Ik heb nu ontzettend vee rekeningen!! van Mn levensverzeekering, mn telefoonrekeingen,en veel geld wat ik noch moet aflossen!! ik woonde thuiss doorr de situatie ben k thuis weg omdat mn Stiefma me niet geloofd , vande verkrachting! en ze vind me een associaal wijf! ik beneen junk en weet ik het allemaal . mn stiefma die maakt me uit voor hoer alles en da doet veel pijn!! me vader sgreeuwd alleen maar tegen me ,, hij zegt dat ik hem zo veel pijn heb gedaan door alles! en datt ik niet zn dochter ben, ik slaap niet meer doorr nachtmerries en alles zit aan de zware medicijnen! en ben thuis weggetrapt! ik zit bijmn oma, maar elke dag zit ik te huilen, alleen maar tehuilen!! ik heb vande week voor de trein gestaan en wilde egt springe!ik heb vaak met een doos slaappille in me hande gestaan met alle pille in m mond maar kon ze niet doorslikken!!Ennu ..?? ik wet het niet meer,, het is me te veel geowrde mn vriend is vastgezet afgelope maandag en hij hielp me met alles ik hebniemand meer..!! ik wil eg dood!! ik wil zo niet mee rleven!!! alles doet pijn!! ik w8 nu op de uitspraak! of ik celstraf krijg v!!omdat ik aangifte heb gedaan bij die verkrachting!! maar ze gelovenmij niet!! voor een erkrachting krijg ik celstraf!!!alle rekeingen die ik moe betalen!! hoe moet ik die betalen??!! mn ouders die me niet meer willen,, er wordt alleen maargeschreeuwd en dingen naar me hoofd gegooidd in huis!!! , IK WIL EG DOOD!!! :'(

hey ik heb sinds 3 a 4 weken last van zelfmoord gedachten en ook 6 keer is het me bijna gelukt om het te doen ik weet niet precies waarom ik zelfmoord wil plegen ik denk omdat ik me thuis niet meer welkom voel er is bijna altijd ruzie tussen me oudste zus en mij en ik ben de jongste en ik heb het gevoel dat ik de gene ben die altijd op zijn kop krijgt.ik ben bijna me baan kwijt geraakt wegens drugs gebruik ik weet helemaal niet meer dat ik op me werk drugs heb gebruik.het zal allemaal wel ik heb zo iets van als het mij leven toch zo moet lopen maak ik er liever een einde aan ben ik tenminsten van al het gezeur en verdriet af
ik ga nu weg want ik moet naar een kennis. daag stellar kart fan

Ik ben een vrouw van 27 heb een dochtertje. En ben nu 12 weken in verwachting van de tweede..Heb al 9 jaar relatie met een man die mij niet begrijpt. Hij heeft zelf ook zo zijn problemen! Wil al vanaf het begin van de relatie er een einde aan maken..maar het wil me maar niet lukken. Ik weet niet waarom? Miss ben ik bang dat ik alles alleen moet doen ofzo..

Ik ga elke jaar alleen op vakantie, dit doet mij ontzettend goed..Ik voel dat ik dan weer helemaal tot leven kom en voel me gelukkig! Zodra ik weer terug ben is het weer zoals het eerst was..neerslachtig gevoel komt dan met een week of 2 terug!Bah!!

Toen ik 9 jaar was ben ik door een familie lid sexueel misbruikt. Dit is tot mijn 14e doorgegaan. Ik was en ben nog steeds ontzettend bang het aan mijn ouders te vertellen. Ik denk dat ze een hartaanval krijgen als ze dit horen. Vandaar dat ik het maar niet vertel, tegen mijn zin in. Want ik weet dat ik het op die manier beter zou kunnen verwerken..
Maarrr..natuurlijk hou ik het niet helemaal voor me, het is tenslotte iets waar je in je eentje niet over heen kan komen. Ik haat hem diegene die dit mij heeft aangedaan. Ik ben nu zo een verbitterd vrouw aan het worden door hem. (Altijd al geweest vrees ik)

Onlangs heb ik mij er voor open gesteld om er over te praten met mijn huisarts. Hij heeft mij weer doorverwezen naar een maatschappelijk werker. Het is goed om er over te praten, je pijn wordt zachter door er veel over te praten met vertrouwens personen.

Maar toch wil ik wel genieten van het leven. Vroeg of laat, er komt voor iedereen wel een tijd dat je gelukkig word. ik hoop het zoooo!!
Groetjes

ik word door iederen uitgebuit en dat ook door de thuiszorg ze wil dat ik voor haar werk betaal als ze niet hier is en zij nvakantie heeft en nu wil ze dat ik dubbel betaal deze maand dat kan toch niet of wel dat maakt mij kapot