Ik wilde nooit een vriend omdat mijn ouders dat niet toe laten. Ik word namelijk uitgehuwelijkt. Toen ik 12 was kreeg ik mijn eerste vriendje. mijn moeder had me betrapt. En op mijn 15e kreeg ik weer een nieuwe vriend, die heeft me zelf ontmaagd. het is een schande voor de familie als ze er achter komen dat ik al ontmaagd ben. Maar dat boeit mij niks. Na bijna 3 jaar iets met die jonge te hebbe gehad heb ik het uit eindelijk met hem uitgemaakt. Ik besfte dat ik alleen maar bij hem was omdat ik niet alleen wilde zijn als mijn ouders weer iets zeiden over mijn vriend werd ik altijd zo boos. Ik pakte dan een mes en zette dan zijn naam of geboorte datum op mijn lichaam. Ik dacht ook heel vaak dat ik er een eind aan wou maken. dan was ik teminste van al dat gezeik af.
Maar ik ben blij dat ik nu nog leef. Ik heb nu een hele lieve vriend. Ik ga naar school doe een mbo opleiding en ik leer elk jaar weer tientallen mensen kennen met stage.
Wat ik met dit verhaal wil zeggen is...... Ik vecht heel erg voor mijn toekomst. ik ben er nog niet. En ik heb heel vaak in donkere hoekjes gezeten. Dus ik snap echt hoe jullie je voelen. Maar dat moet je juist sterk maken. elke keer als je de dood overwint dan maakt dat je sterker.
Jullie zijn nog zo jong. een heel leven kijkt je tegemoet. Ben je niet benieuwd naar wat voor leuke mensen je nog kan ontmoeten en wat je later gaat worden. en hoe je kinderen er uit gaat zien. Ik weet dat jullie erg onzeker zijn. zo heb ik me ook gevoeld. Misschien is het goed om een vriendje of een vriendinnetje te zoeken waar je iets leuks mee wil beginnen. Kijk bv op een chat site. op chatten.nl ik heb daar mijn vriendje gevonden. ik ben in middels zo gelukkig als wat. behalve mijn ouders dan. En ik ga zelfs binne kort uit huis. Omdt ik denk dat het dan nog beter met me zal gaan.
Echt jongens en meiden.... dood gaan kan je altijd nog. maar dan moet je toch echt wel een keer alles hebben mee gemaakt. anders kan je geen oordeel geven over je leven. je mag geen snelle conclusies trekken. Je leven kan nog beter worden. je moet er gewoon in geloven... En ik geloof in me zelf en ik geloof dat jullie het ook kunnen.
liefs ikke
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.