Levensverhalen (pagina 1308)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Bodemloze put

Al mijn hele leven ben ik het zwarte schaap thuis. Met mijn vader heb ik veel problemen gehad en nu nog steeds. Hij is erg onredelijk en er is niets tegenin te brengen, hij was tenslotte mijn vader en ik had naar hem te luisteren. Hij heeft mij geestelijk en lichamelijk veel verdriet gedaan. Ik kon er niet aan wennen, het bleef pijn doen. Ik was nog geen maand 18 jaar en ben het huis uitgegaan. Als ik eenmaal op mezelf zou zitten zou het wel goed komen! Ondanks dat ik het contact heb verbroken met mijn vader blijft hij macht uitoefenen. Bijvoorbeeld met financiele steun. Voor de buiten wereld houdt hij de schijn op 'ze is op kamers gegaan omdat dat makkelijker is voor haar studie' Ook ik laat zien aan de buiten wereld dat het 'goed' gaat. Doe mijn best voor mijn studie en werk hard voor mijn centen. Maar van binnen huil ik alsmaar, ik ben niet sterk genoeg voor dit. Ik kan het niet! En dan komen die gedachten weer, wat zou het heerlijk zijn als al het gezeur weg zou zijn, helemaal niks, alleen rust.. Niemand begrijpt mij.. 'Ze heeft het toch goed, zo op zichzelf'.. dat maakt me knettergek! Soms zie ik geen uitweg meer, maar hoop op betere tijden..
Datum:
27-08-2007
Naam:
.
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

...

Wat ik wil is zo duidelijk, maar hoe? En waarom durf ik het niet?!
Zolang ik niet uit mezelf ga, hoop ik dat mijn tijd snel zal komen.
Datum:
27-08-2007
Naam:
flipje
Leeftijd:
20
Provincie:
Drenthe

Ik zag het niet meer zitten.

Ik heb zoals de meeste hier veel meegemaakt in mijn leven.
En op mijn 14e kon ik niet meer ik beschaadigde me eigen lichaam om zo me andere pijn niet meer te voelen.
Maar iemand vertelde mij toen dat als iemand dat doet het alleen maar kreet op hulp is.
En later dacht ik daar nog eens overna en dat klopt!
Omdat je zo in je eigen hoofd hebt gestampt dat er niemand om je geeft geloof je daar ook heilig in.
En zal je niemand vertellen wat je voeld van binnen.
Dus ga je jezelf verminken omdat je niet weet wat je er anders mee aan moet als je dit doet moet je goed onder ogen durfen komen dat dit niks oplost want je wordt alleen maar bozer omdat je jezelf weer hebt verminkt met het gevolg dat je het nogmaals gaat doen.

Maar goed ik was dus 14 en zag het allemaal niet meer zitten en bleef leven voor mijn moeder.
Ik ben toen ik 15 was mezelf goed tegen gekomen en heb het allemaal onder ogen durfen komen en ben gaan praten huilen praten huilen ect..

Nu ben ik 17 bijna 18 en ik kan je zeggen dat ik zo gelukkig ben!
Nog niet alles is zoals ik het zou willen maar dat is het leven niet alles gaat zo als jij het wilt!
En dat moet je dan maar accepteren.

Veel mensen zeggen er komt een dag dat het beter gaat.
Maar je moet er wel voor knokken!!
Niks komt zomaar aan waaien.

Ik ben blij dat ik er geen eind aan heb gemaakt.
En dat ik nu kan zeggen ja na zo'n tijd ben ik toch weer een heel gelukkig mens.
En dat kan ook andere mensen overkomen.

En wou dit verhaal even delen omdat ik weet hoe het is om door zo'n hel te gaan.
Maar ook weet hoe het is als je alles verwerkt hebt en je weer over de toekomst druft te gaan dromen.

Ik gun jullie het beste en praat want dat is het allerbelangrijkste en als je denkt dat er niemand is of je bent bang voor afwijzing.
Wees niet bang er zal altijd iemand in je leven zijn die veel om jou geeft en die zou jou dan helpen om ook weer van jezelf te gaan houden.
Datum:
26-08-2007
Naam:
Anomiem
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

vanwege onbeantwoorde liefde

Ik voel me vervloekt als het op vrouwen aan komt. Vanaf een al vrij vroege leeftijd werd ik verliefd. Heel naief had ik alle hoop op verkeringen. Maar het meisje waarop ik verliefd was wilde mij niet. Dan was het uithuilen bij mam, koppie thee, en alles was 2 dagen later weer over.
Maar hoe ouder ik werd, hoe meer de afwijzingen pijn gingen doen. En toch werd ik steeds weer opniew verliefd. Nu zie ik mijzelf niet als een slecht uitziend, onaardige jongen. Dus ik snapte maar niet wat er aan de hand was. Vorig jaar stond ik heel dicht "aan de rand" maar heb me toen ingeschreven bij zo'n datesite. En gek genoeg was daar een relatie uitgekomen. "Waarom schrijf je dit dan?"hoor ik je al zeggen. Deze relatie was niet met iemand van wie ik hield. Ik had haar omdat ik EEN vriendin wilde hebben. Het ging mij niet om haar, maar ik voelde me zo verdomd alleen. Zij was mijn vangnet voor die zomer. Maar omdat ik niet van haar hield verbrak ik deze relatie al snel.
Ik heb me toen voorgenomen om alleen nog maar een relatie aan te gaan met iemand van wie ik houd.
Van de winter werd ik weer verliefd, en deze keer wilde de andere partij ook met mij uit. Maar na een paar keer uit geweest te zijn kreeg ik te horen dat het bij een vriendschap bleef ( terwijl het wel klikte ). Ik heb nog lang gehoopt dat het wat zou worden, en eerlijk gezegd hoop ik dat nog steeds omdat ik van haar houd. Maar om een lang verhaal kort te houden zit het er niet in. Ik ben vaak verliefd geweest, maar ik hou zo ontzettend veel van deze vrouw. Het vreet me van binnen op dat ik nog nooit ware liefde heb gekend. Ik heb geen hoop meer voor de toekomst wat betreft de liefde. Met elke afwijzing ben ik meer zeker van het feit dat ik alleen zal zijn, en zal blijven. Het is niet voor me weggelegd, en ik ook denk eraan...
Datum:
26-08-2007
Naam:
SBS
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

vader

het begon allemaal zo'n 3 jaar geleden toen ik mijn plechtige communie deed het was een prachtige dag we hadden goed gegeten en mijn vader had weeral teveel gedronken op zich niks abnormaals totdat we thuis kwamen hij sloeg alles kort en klein het was verschrikkelijk ik had schrik van hem en sindsdien haat ik hem mijn moeder kwam er verschrikkelijk voor overal blauwe plekken aan mij had hij niks gedaan toch niks lichaamelijks maar in mijn hoofd ik kon hem niet in mijn omgeving verdragen het bleef een paar maand rustig geen ruzie niks en op een avond heeft mijn vader met mij en mijn moedere zich willen doodrijden ik zat vol met schrik hij heeft ons achtergelaten in aalst terwijl we daar niet woonden en mijn klas maakte het er niet beter op ze peste me lelijk ben ik nie maar kan soms rare dingen zegen dus ik wilde naar een andere klas da mocht nie en ik wilde niet terug nooit meer maar ik moet wel enkele weken geleden sloeg mijn vader weeral alles kort en klein deze belde ik de politie ze kwamen inderdaad sinds dien teroriseerd mijn vader mij op alles wat ik doe weet hij wel iets negatief ik mag geen andere richting volgen omdat ik volgens hem niks kan ik heb geen zin meer om te leven voor wie mijn vrienden? ik heb maar 1 vriendin ik ga hier echt aan kapot en sinds kort is mijn grootste vriend mijn hond dood ik ween elke avond ik kan dit niet meer aan
Datum:
26-08-2007
Naam:
sanne
Leeftijd:
15
Provincie:
België

wrm is het zo moeilijk?

ik wil heel graag zelfmoord doen omdat ik me niet goed meer in mn vel voel. maar ik heb heel veel bang dat het niet zal lukke en dat ik het overleef, dat wil ik absoluut niet. Wrm is het zo erg dat je dood wil gaan als je geen zin meer hebt in je leven??
Datum:
26-08-2007
Naam:
nampie
Leeftijd:
17
Provincie:
België

There's peace when life ends

Waarom nog doorgaan? Deze hele wereld lijkt maar aan 1 ding te denken de rijke worden rijker en laten de armen diegene die minder te besteden hebben hiervoor werken.
Ik geloof niet dat we echt vrij zijn, vroeger was je vrij, tijdens de slavernij. Je wist op z'n minst waar je aan toe was, i.p.v. deze gedekte manier van uitmelken.
Nu heb ik 7 keer mijn salaris niet ontvangen en geen enkele instantie doet wat. Advocaat valt onder eigen kosten. Dus niks hulp van de staat.
Als je zelf je recht gaat halen, wordt je uiteindelijk opgehaald, en je verhaal heeft geen zin, want je bent al veroordeeld voordat je de deur van de rechtszaal binnen loopt. Mijn vrouw doet weinig moeite om de relatie gaande te houden. Die is nu fijn met de kids op vakantie naar eigen land. Kaartje sturen of enig ander vorm van contact is compleet uit den boze. De sex kan ik dit jaar nog steeds op 1 hand tellen. Ik ben niet meer interessant voor haar, werk zowat 24 uur per dag alleen maar voor de rijken.
Waarom zou ik doorgaan, verder leven. Ben wel hulp gaan zoeken, maar vraag me werkelijk af of dat zal helpen. Hoe kunnen ze de hersenen van iemand veranderen. In het verleden heb ik al meerdere malen eraan gedacht en ook geprobeerd, maar op de een of andere manier ben ik wel nieuwschierig hoe de mens zichzelf zal vernietigen...De mens is van nature jaloers,bezitterig en egoistisch, en zal willen bezitten wat de ander bezit en het zal gaan over lijken...
Hopelijk kan ik nog de moed vinden om dit nog vol te houden, want het wordt met de dag zwaarder en harder. Gelukkig zijn er nog middelen (pretsigaret) om de dagen door te komen.

Datum:
26-08-2007
Naam:
D
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

me vriendin

al een tijdje hebbe me vriendin en ik ruzie omdat ik zou zijn vreemd gegaan vond zij in de klas was een meissie wa het heel goed mee klikte we werde maatjes maar volgens mijn vriendin kon datn iet in 3 weke zon goeie vriendschap hebbe en dat begon al meer dan 8 maande trg dit gezeik dus ze vond dat ik vreemd ging en ik had maar met die meid moete zoene en noem maar op maar steeds zeg ik ik wil door met de relatie ik hou van jou en steeds word ik de grond in getrapt ze wil mij gewoon dood hebbe maar als ik dan zeg ik spring van de flat word ze kwaad en moet ik niet zo raar denke maar zoals van dag weer ruzie omdat zogenaamde vreemd gaan alles wat ik zeg is tog geloge vind me vriendin en als ik dan zeg er is niks gebeurt dan ben ik een eikel een sukkel en een loser wat ik heb wel wat met haar gedaan want da wijf me vriendin dus als die wa in der kop haalt gaat het er nooit meer uit wat je ook zeg maar goed kort samegevat er hoeve nog maar paar dinge te gebeure en ik maak een eind aan me leve want ik voel gewoon da me vriendin da wil door me zo naar benede te hale
Datum:
26-08-2007
Naam:
Vince
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

Ik kan niet meer...

Begin deze zomervakantie trok in naar Rome. Het was mijn eerste reis alleen naar een verre bestemming. Een goede week later kwam ik terug. Ondertussen was mijn moeder zwaar ziek opgenomen in het ziekenhuis, waar ze uiteindelijk overleed.
Onze moeilijke weg was nog niet af. Voor mijn vertrek waren er al tekenen van haar ziek-zijn, maar zelf was ik als ziende blind en als horende doof. Ik was vooral bezig met mijn eigen reisplannen, waardoor ik heel gespannen was.
Nu, zovele weken later, voel ik alleen verdriet, gemis en leegte... en voel ik me mede-verantwoordelijk voor het voortijdig heengaan van mijn moeder. De pijn is vaak niet te harden en bid vaak tot mama en God om ook mij te laten gaan, nu mijn leven zo zinloos geworden is...
Datum:
26-08-2007
Naam:
Sergio
Leeftijd:
45
Provincie:
België

ze is weg....

na 7 jaar heeft ze een eind gemaakt aan onze relatie.
Ik heb veel gefaald, ik had naar haar moeten luisteren. Er is een hoop gebeurt. Maar nu ze weg is stort me wereld in.
Ik had niet verwacht dat het echt zover zou komen. het enigste wat ik nog kan denken is dat ik dood wil, helaas heb ik het lef niet mezelf van kant te maken.

Zonder haar zie ik het gewoon niet meer zitten, me allesje is weg..


Leven kan echt kut wezen.

Ik ben absoluut niet gelovig, maar hoop stiekem toch dat er iemand daarboven is die zorgt dat ze weer terug komt...anders blijft het een lege toekomst.

Ik kan dit niet meer.
Datum:
26-08-2007
Naam:
trick
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.