Levensverhalen (pagina 1309)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Diep ongelukkig....

Al jaren ben ik diep ongelukkig. Ik ben onzeker, depressief, heb zoveel therapieën gehad... Psychologen... Slik nog steeds medicijnen. Het lijkt een eindeloos gevecht... Een eindeloos gevecht tegen mezelf. Ik ben moe.. En steeds vaker denk ik eraan om er een eind aan te maken. Ik heb er echt geen zin meer in en ik zie het doel van het leven niet meer..... Soms voel ik me goed, om me vervolgens weer zwaar depressief te voele.... Zo wil ik niet leven? Wat is het leven dan waard, als je nergens van kan genieten en sommige "goede" dagen ertussen hebt......
Datum:
26-08-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

schulden

beste mensen.

ik heb vanaf mijn negende al zelfmoord gedachten. mijn moeder heeft er een gedicht over geschreven en dat is een paar jaar geleden in de libelle gekomen.
Ik dacht dat het leven makkelijker werd, maar nu wordt het moeilijker. ik heb schulden en verdien heel weinig ondanks de vijf baantjes die ik heb. ik weet niet hoe ik hier uit moet komen, zonder opleiding of zo. ik heb mezelf al ontelbare keren beschadigt, mijn huid is door de littekens zo dik geworden dat ik een mes moet gebruiken en die komt er haast niet meer doorheen. mijn moeder helpt me, maar ik denk niet dat ik hier nog uit kom. wat nu? ik denk dat ik vroeg of laat wel zelfmoord pleeg.....
Datum:
25-08-2007
Naam:
Isolde
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

why?

Mijn hele leven ben ik al verlegen en heb ik last van tics. (waarschijnlijk doordat ik bij mijn geboorte zuurstoftekort had). Mijn intelligentie is echter niet aangetast en kan verder alles goed. Echter is mijn leven niet echt op rolletjes verlopen. Heel veel gepest op scholen, homoseksueel, nerveus. Rond mijn 19e langzaamaan verslaafd geraakt aan de alcohol tot mijn 30e ongeveer. (soms er ook af geweest)
Wel werk gehad en ook wel naar mijn zin gehad, maar eigenlijk dus de periode tussen mijn 20e en 30e verpest door o.a. de alcohol. Nu ben ik bijna 36, ben ik alleenstaand en ben ik weer verslaafd aan andere kleinere verslavingen die desondanks toch een redelijke grote invloed op mijn leven hebben. Gelukkig ben ik wel met roken gestopt , mede dankzij 'Allen Carr'!. Maar ik zie de toekomst somber voor me. Ik maak moeilijk contact, heb het niet naar mijn zin op mijn werk en val op jongens/mannen van rond de 20-25, terwijl ik zelf 35 en al kalend ben en een buikje begin te krijgen. Doe wel wat meer aan sport tegenwoordig, maar is niet genoeg om slank te blijven. Heb van alles geprobeerd: psychotherapie, hypnotherapie, acupunctuur, possitieve affirmaties (honderden keren per dag opnoemen), massages, een assertiviteitscursus, etc... Maar het hielp allemaal maar ietsje. Bovendien heb ik door een vroegere medicijnverslaving constante symptomen van stress wat mijn leven ook niet echt prettiger maakt. De klachten namen langzaam af maar staan nu al lang stil en bovendien heb ik in de tussentijd weer nieuwe ander verslavingen ontwikkeleld. (geen enorme zoals harddrugs, maar wel lastige). Wat heb ik nu voor toekomstbeeld??: werken, werken, werken , afkicken en waarschijnlijk altijd single blijven. Vraag me soms af of ik dood niet beter af ben. En ja, heb ook lol gehad in mijn leven en goede momenten. Wat ik wel zal missen is muziek. Zonder muziek was ik alllang al 'gesprongen' o.i.d... Maar ik zie wel. Ik merk dat ik soms een maand later weer heel anders over de dingen denk. En die maand erop denk ik misschien weer net als nu. En zelfmoord is definitief. Dat is het enigste wat me nog tegenhoudt. Plus het verdriet dat ik mijn ouders en zus zou aandoen en misschien nog wat anderen.
Maargoed ik kijk wel wat ik doe... Hoop dat ik de juiste keuze maak!
Datum:
25-08-2007
Naam:
Aredni
Leeftijd:
35
Provincie:
Zuid-holland

Wat nu ?

Ik woon nu 6 jaar in Nederland ; had 11 jaar de wereld gezien !!!! Had alles gedaan wat ik wou heb alles wat ik wil !! Maar steeds zoek ik iets wat weet ik niet ? Heb juist een leuk baan !! Heeft een scharel die ik heel leuk vind maar er mis iets wat weet ik niet ??!! Als ik maar net tot rusten kan komen ;rust is dood en dat is het terug naar de begin , mischien is het begin beter !!!!!!
Datum:
25-08-2007
Naam:
Eric
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-holland

ik heb het geprobeerd

drie maal heb ik op dezelfde manier geprobeerd zelfmoord te plegen, maar het leek gewoon alsof ik een bescherm engel op mijn schouder had. het lukte niet, bijna was ik dood geweest, maar natuurlijk als je het echt wil dan gebeurd het niet. drie maal ben ik in het ziekenhuis terecht gekomen. nu begin ik er gek van te worden, de gedachte is er nog, maar waarom zou ik het doen als het me gewoon nooit lukt. mensen beginnen te denken dat ik niet echt dood wil, dat ik het alleen maar doe omdat ik aandacht wil, ik heb genoeg reden om het te doen. ik woon namelijk al vanaf mijn negende in een jeughulpinstelling. ik had vreselijke problemen met mijn stiefmoeder en daar kon ik niet tegen.

als ik over straat lopen noemen de jongeren van de instelling me pillenslikster, omdat ze me natuurlijk drie keer weg hebben zien dragen met de brancard en weg ziwen rijden
Datum:
25-08-2007
Naam:
clarissa
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

Hulp

Beste mensen,

Het doet mij verdriet jullie verhalen te lezen. Ik hoop dat je wil nadenken bij het volgende. Jezelf ellendig continu ellendig voelen is misschien wel het ergste wat er is. Leven is nooit alleen rozegeur en manenschijn. Uit sommige verhalen op deze site blijkt dat zo ongeveer alles kan tegenzitten. Maar zelfmoord is niet de oplossing. Er moet een grote ommekeer plaatsvinden in je hersenen. Depressieve gedachten moeten worden weggevaagd en plaatsmaken voor zelfvertrouwen en levenszin! In Nederland is hulp. Ook als je nergens terechtkan en je denkt dat niemand om je geeft, probeer het. Loop
niet met zelfmoordgedachten rond, maar zoek professionele hulp. Zij kunnen medicijnen en psychische hulp geven. ik hoop dat je ernaar wilt luisteren.

Sterkte en succes!

Datum:
25-08-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-brabant

Dit leven sucks big time!

Na letterlijk 21 jaar heb ik er schoon genoeg van. Vanaf mn 10e denk ik al aan zelfmoord. Vanaf mn 13e ben ik er echt achter gaan staan, telkens weer dacht ik:
We zien het morgen wel weer, je kan er altijd nog een einde aan maken als je het morgen niet ziet zitten. En dan gebeurd er weer iets... En dan gaat het weer een paar dagen goed. Die schommelingen zijn echt vreselijk. De eerste psycholoog waar ik mijn problemen neerlegde, zag er eigenlijk ook geen heil in... Hij kon alleen maar luisteren. De psycholoog die ik nu heb, luistert nauwelijks, vergeet driekwart en komt alleen maar met de zogenaamde standaard adviezen. Sinds een jaar of wat geleden denk ik dagelijks aan de dood. Ik ben gerust gesteld, de dood lijkt me alles behalve beangstigend. Het doorleven tot en met mn 80ste lijkt me een hel. Things have to change... I have to change. Tis moeilijk om je eigen leven te leiden met zoveel baggage. Mensen die je terughouden omdat ze bang zijn.

Op een dag zal ik vrij zijn, mijn geest heeft zich al afgezonderd. Ik ben eigenlijk al weg, alleen mn lichaam is hier nog.
Sommige mensen zeggen: als je over zelfmoord praat is het gewoon een vraag om aandacht... Dat ben ik allang voorbij.
Vroeger schreeuwde ik nog wel eens dat ik dood wou, nu word het ijzig stil.
Men denkt dat het goed met me gaat.

Ik kan 2 dingen doen; doorleven en wachtend op iets of iemand die mijn leven weer zin geeft (iets waarvan ik denk van: pffff weer zon loser die je leven verknalt en je kwetst) óf ik kan nu gewoon simpelweg met 1 been over het balkon stappen en voor eeuwig kiezen voor de rust en vrijheid.

Als ik geen familie, huisdieren of vrienden achter zou laten; was ik wss al veel eerder dood geweest. Ik neem nu tijdens het leven al afscheid van ze, zonder dat ze het weten... Misschien dat ik ze allemaal afzonderlijk nog een brief ga schrijven... Ik wil ze geen pijn doen, maar dit leven verscheurt me van binnen. Dagenlang huil ik en ziet niemand het. Nachtenlang lig ik wakker, hopend dat mn hart stopt zodat ik de zonsopgang niet meer hoef te zien. Er is niemand voor me...

Nobody will know me as much as i know myself. Ik wil dit leven niet meer!
Datum:
25-08-2007
Naam:
Felidae
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

suicide

ik wil geen moderne slaaf zijn van de maatschappij! je word hier van kinds af aan gedwongen om naar school te gaan en daarna heel je leven te werken, doe je dat niet, dan hoor je er niet bij. waarom is alles niet zoals 10.000 jaar geleden. dan werd er pas geleefd. toen besliste de natuur no wie er overleefde. nu houden wij zelf de meest zieke mens nog 5 jaar in leven? waarvoor? de zwakke moeten eruit dat is nu eenmaal zo. pffff. de is nog zoveel meer waar ik mij aan stoor. niemand begrijpt me gewoon!...
Datum:
25-08-2007
Naam:
unknown
Leeftijd:
24
Provincie:
België

....

heel men leven loop ik al eenzaam rond. heb nooit liefde gehad van men ouders...
nu dacht ik dat ik eindelijk liefde had gevonden is het niks geworden tussen ons... ik hoop dat ik nog een kans krijg anders... hoeft het voor mij ook niet meer! nu had ik iemand die om mij gaf, maar door mijn eigen idioote gedrag heb ik ze kwijt gespeeld...
Datum:
25-08-2007
Naam:
..
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

wa is het nut om door te gaan

Het is nu 2:14 ben net terug van feest het leven is gewoon kloten ik haat me leven ons sma is weer dronken Ik wil gewoon dood ik geef me zelf ook maar iets van een half jaar tot een jaar
Ik weet klinkt raar als je dit leest majha voor mij is het logies niemand snapt me ik heb nie echt iemand waar mee ik kan praten tjha 1 iemand die ik echt kan vertrouwen mjha voor hoelang he ik weet nie alles wa ik doe is nooit nie goed alles wa ik zeg is altijd slecht
Niemand mag me tjha van zien en zo maar als ik vertel wa er zou kunne zijn is het o o
Weet je het maakt me niks meer uit ik denk ook da ik binne nu en een jaar alleen ben helemaal alleen ik weet nie ik he b het gevoel da niemand me echt mag tjha op 1 iemand na dan waarom heb ik dit verdiend wa heb ik ooit fout gedaan he het maakt me nie echt meer uit ik heb me zelf al eens gesneden nie in me pols maar eerder uit woede en haat in me arm of niemand weet het want je kan het verbergen en als iemand het ziet tjha is gebeurt op me werk
En weet je niemand kan het ook interesseren ik ben ook nie echt belangrijk ik ben een niemand die gewoon al z`n hele leven van kloten is het maart nie uit hoe je het draai of keert
Iemand meer of minder is nie erg ik denk als ik dood ben da er minimaal 1 hoog uit 2 mensen erg zouden vind en das ook de rede weet je da ik er nog ben ik heb niks te verliezen
Na tjha je kan zeggen wa heb je wel te verliezen je heb een eigen huis en je heb een baan
Mjha wa is da wa betekend het voor je nie echt veel een huis is iets waar je in woont meer nie
Ik vind het belangrijker da ik alles kan vergenten en over nieuwe kan beginne majha da zit er nie in ach weet je de rede da ik er nog ben is ik kan het nie ik denk er over maar iets hout me nog tegen wa het is ik weet het nie en tjha ik ben pas 21 jaar en tjha je weet nie wa de toekomst je brengt da is ook zo mjha het verleden is gewoon ook je toekomst het blijft in je alles wa je ook doet je duwt het weg en zo maar wa je ook doet het komt terug op tv op straat overal en dan denk je weer aan het verleden het begon leuk alles maar het eindigt kut gewoon
Zoals al heel me leven is ik zeg ik ben nie bang meer voor dood het zou ff duren da ik het zelf doe maar het zou me niks kunne interesseren of vandaag of morgen ik omver word gereden en kan toch niks meer kapot aan me leven tjha lol moe maar een je zelf afvragen wa heb ik bereikt he na nie veel toen ik rond 14 was veranderen de hele wereld wa een geweld alles wa je bijna kan denk ik heb teveel mee gemaakt om me nog zorgen te maken over me zelf
Na ik denk als ik niemand kan vind of iedereen weg ga en ik nog alleen ben da ik nie een lang en gelukkig leven heb en denk ook niks anders als de hele dag aan 1 ding wa het is nie echt relevant I neat to find a rezen to relive my live gr dave
Datum:
25-08-2007
Naam:
dave
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.