Levensverhalen (pagina 1307)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

eenzaam

Ook ik leid al jaren aan depressies.
Toen ik 19 was overleed mijn moeder. Met mijn vader heb ik sporadisch contact. Sinds het overlijden van mijn moeder( waar ik een hele goede band mee had) woon ik op mijzelf in een flatje.
Ook heb ik veel problemen met mijn uiterlijk. Door een ziekte aan mijn huid zie ik er vaak slecht uit en heb ik geen symetrisch gezicht. Ik krijg hier vaak opmerkingen over van o.a collega's. Vrienden heb ik nauwelijks op 1 vriendin na, die er, als ze tijd heeft , voor me is. Verder heb ik 1 zusje die erg druk is met haar eigen leventje en vriendje. Een relatie heb ik nog nooit gehad. Ik heb zo'n moeite met mijzelf en met mijn uiterlijk dat ik niemand dichtbij durf te laten komen. Het idee alleen al..onmogelijk! Het erge is ook nog dat de buitenwereld van niets weet. Ik doe meestal zo mn best om mezelf te verfraaien en zet letterlijk en figuurlijk een masker op, dat mensen soms denken dat ik een oppervlakkige barbie ben die teveel met haar uiterlijk bezig is. Dat doe ik dus om snerende opmerkingen uit de weg te gaan. Als ik elke dag 'mezelf'zou zijn zou ik geen leven hebben, als je snapt wat ik bedoel. Mis m'n moeder ook vaak en familie/vrienden om dingen mee te delen en leuke dingen mee te doen. Ik leef nu al 6 jaar als een kluizenaar thuis. Voel me het fijnst als ik thuis opgesloten zit. Niemand die me kan zien, de eniste momenten dat ik wel mezelf kan zijn. Als ik weer in een depri bui ben, zoals vandaag, heb ik gewoon niemand om mee te kletsen/bellen etc. Dat vind ik gewoon zo moeilijk, nergens een schouder om op uit te huilen. Iemand die met je meedenkt en meeleeft. Iemand die je troost en een arm om je heen slaat. Ik rook dan maar weer eens het zoveelste sigaretje, slaap wat, huil wat, kruip weer achter m'n computer en zo herhaald alles zich weer.
Ik heb me deze week ook ziekgemeld van mijn werk, ik kan het soms gewoon niet meer opbrengen. Ik verlang zo naar rust en liefde. Maar de verplichtingen roepen. Ik moet werken om mijn rekeningen te kunnen betalen. Ik moet elke dag die deur weer uit. Elke ochtend vroeg weer, met tranen in mijn ogen naar het werk. Elke dag weer een nieuw gevecht....Ik ben op, ik kan gewoon niet meer. Ik ben zo leeg, zo eenzaam. Bang voor de toekomst. Bang dat ik nooit een vriend zal vinden, een maatje, iemand die van me houd. Ik troost mezelf altjd maar met het idee dat het leven niet oneidigend is. Het houd godzijdank een keer op. Ik weet dat het misschien respectloos is naar mensen die bv ziek zijn en graag willen leven, maar psychische pijn en eenzaamheid kan soms net zo erg zijn. Mijn moeder is overleden aan kanker, na een ziekbed van 6 jaar. Mijn moeder is 1 keer in haar leven getroffen door een zware depressie. Ik weet nog dat ze een keer vertelde: die depressie vond ik erger dan die kanker. Om maar even een voorbeeld te geven dus..Heb al vaak hulp gehad en verschillende therapieen. Met alle respect..maar het helpt helemaal niets. Denk vaak aan zelfmoord maar ben op een bepaalde manier gelovig. Ben bang dat ik hierboven ervoor 'gestraft'zal worden. Heb wel een seen boek van Josef rulof
Datum:
29-08-2007
Naam:
loïs
Leeftijd:
24
Provincie:
Overijssel

leef en geleefd worden

ik wil mijn verhaal zeggen maar dat is te lang ik ben een vrouw van 45 jaar en ben 20 jaar verslaafd geweest aan harddrugs en heb echt in een hel geleefd ik wil tegen de mensen zeggen die een eind aan zijn of haar leven willen maken doe het niet want er is nog zoveels moois misschien op dit moment niet maar er kom een dag dat je het allemaal anders zal zien en geef niet op
Datum:
29-08-2007
Naam:
zomaar iemand
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-brabant

verloren

ik ben verloren
alleen en koud
ik heb niemand om mee te praten
en niemand die me mag

niemand die me begrijpt
ik snij tot ik dood ben ik spring als ik het niej meer trek
ik haat mezelf
ik ga dood
Datum:
29-08-2007
Naam:
broken wings
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

bijna

ik heb op de nacht van 19 op 20 augustus een zelfmoord poging gedaan.door spanning en schulden.zag het al een tijd niet meer zitten.met mijn vriedin{zij wist van niets}had ik nog een top weekend gehad.ik had alles al gepland,brieven,muziek,me hele begravenis!ik had me polsen door gesneden,maar ze vonden me.toen helaas,maar nu niet meer.er is altijd hulp,echt!zie het nu ook pas,gr.joost
Datum:
29-08-2007
Naam:
joost
Leeftijd:
31
Provincie:
Zuid-holland

Waarom

Waarom ben ik zo depressief.
Waarom wil ik graag dood.
Waarom ik.
Waarom?
Datum:
28-08-2007
Naam:
Ekas
Leeftijd:
39
Provincie:
Friesland

diepe pijn

Ik heb zo een diepe pijn van binnen.. Het is nu een maand uit met mijn vriendin.. Ze had na een relatie van 362 dagen gezegd dat ze niet meet verliefd was.. Ik ga nog liever dood dan zo verder te leven.. Ik mis haar zo erg en ik kan haar gewoon niet loslaten..
Datum:
28-08-2007
Naam:
I
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Wat nu?

hoi,
voel me klote
me ouders zijn gescheiden. heb veel ruzie mee ma. denk vaak aan zelfmoord. weet niej meer hoe het moet...
Datum:
28-08-2007
Naam:
....
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

kut gevoel van binnen

ik heb er heel lang over nagedacht warom ik me nou zo leeg voel van binnen, waarom ik iedere dag verdriet heb. ik kom uit een groto gezin, heb leuke ouders die er ook voor me zijn en een lieve vriend. toch heb ik iedere dag verdriet en huil ik om alles. niks gaat goed in me leven. iedereen denk maar dat ik een gelukkig persoon ben. dat ik gelukkig ben met me vriend en dat ik uit een goed gezin kom. ik doe een hbo-opleiding, dus niemand die zich zorgen over mij maakt. niemand weet ook dat ik iedere dag huil. ik heb verdreit om alles. ik weet niet waarom. dan wil ik maar 1 ding. dat is dood. waarom moet ik zo verder ongelikkig leven als het ook anders kan? als je er niet meer bent heb je hier geen last meer van. toen ik klein was had ik een perfectl even, leuke vriendinnen, geen vriendje,geen verplichtingen. en nu 10 jaar verder heb ik geen vriendinnen meer, iedereen heeft nu zijn eigen leventje en denkt aan de toekomst. nou mijn vriend is niet echt een motiverend persoon en me ouders hebben het al druk genoeg met mijn zusje en broertje dat ze zich verder niet om mij bekommeren. niemand die ook zie dat ik verdriet heb en erg graag getroost wil worden. dus ik heb zoiets van waarom dit allemaal? daarom zie ik maar 1 oplossing en dat ik zelfmoord plegen. alleen ik wil graag een pijnloze dood. kan iemand mij hier misschien mee helpen?

gr wendy

ps: ik zou graag met andere mensen willen praten die dit ook hebben en die in dezelfde situatie al mij zitten.


Datum:
28-08-2007
Naam:
wendy
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Teveel

Het is me gewoon teveel als dit gebeurd.

Het begon toen mijn moeder zich heeft opgehangen, mijn wereld storte in elkaar mijn trouw en toeverlaat was weg.
Ik kwam op eigen benen te staan mijn vader was nooit voor me daar en ik moest alleen verder.

Ik had 12,5 jaar een vriendin waarmee ik 6 jaar getrouwd was. Ik werd werkeloos en zij had problemen met haar rug.
Ze werd zwanger via ivf alles waar we op gehoopt hadden leek uit te komen een kind.
Ze kon het niet meer allemaal aan en is het huis uit gegaan, ze vroeg echtscheiding aan toen ze zwanger was.
Ik heb mijn kleine nooit kunnen zien, ik weet niet waar ze woont en moest ik mijn kind tussen een duel in laten komen.
Ik heb me teruggetrokken uit onmacht en hoop dat ze met de kleine gelukkig werd.

Ik vond toen een nieuwe vriendin.
Een meid, echt er bestaat er maar 1 van zo als ze voor me is.

Haar ouders hebben een grote invloed op haar door haar verleden en nu dreigt ze nog geen eigen keuze te kunnen maken wat ze wil. Ze heeft waarschijnlijk teveel druk op zich en ik raak haar waarschijnlijk kwijt.

Ik heb veel mensen die me dierbaar waren door kanker, zelfdoding en onmacht zien gaan.
Nu ik dacht eindelijk weer gelukkig te kunnen zijn gooien andere mensen door grote invloed mijn geluk weer overboord.

Het is teveel, gewoon teveel ik ben op, gaar, moegestreden.

Ik kan niet meer.
Ik wacht nog op een reactie van haar uit een brief van mij maar als ze zelf niet de keuze maakt wat ze wil dan maak ik nu mijn keuze daar waar ik geen uitweg meer in zie.

Teveel!

Pierre
Datum:
28-08-2007
Naam:
Pierre
Leeftijd:
32
Provincie:
Limburg

thesis crisis

hallo,
over 3 weken moet ik mijn thesis indienen. Normaal gezien moest ik die al indienen in juni, maar vanwege een zware inzinking had ik gewoon niks om in te dienen. Over 3 weken heb ik een tweede kans om hem in te dienen, maar ik geraak amper vooruit. Zelfmoordgedachten flitsen door mijn hoofd en blokkeren mij volledig. Alle vorige jaren had ik heel hoge punten. Maar nu lijkt mij dit juist tegen te houden. Op de koop heeft er maar nog eens een vrouw met mijn voeten gespeeld. Volgens mijn vrienden val ik altijd op de verkeerde vrouwen... Vanaf morgen gaat mijn beste vriend mij helpen met mijn thesis, hopelijk helpt hij mij erdoor. Ik wil mijn famillie en vrienden echt niet kwetsen met zelfmoord te plegen, want ik hou van hen...
Datum:
28-08-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.