Levensverhalen (pagina 1293)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

fuck up life

ik voel me al jaren ellendig..en dat terwijl ik pas 17 ben. Wat er gebeurd is kan ik niemand vertellen, want als mensen het als taboe zien dan, dan weet ik het echt echt niet meer. Ik krop alles op, word agressief en verlies daardoor steeds meer contacten. Hulp zoeken kan ik niet, omdat ik niet kan praten. De enige uitweg die ik ken is de dood, dat is voor mij de enige manier om verlost te zijn van me gevoelens. En boven al die ellende die ik al heb,, ben ik net diegene die gelooft dat je terugkeert op aarde als je dit leven zelf beëindigt als straf. Deze angst om nog eens te moete leven, weerhoudt mij ervan zelfmoord te plegen. Liever nu ellendig, dan opneiuw een heel fuck up live on earth!
mentale pijn vervang ik door me te snijden, te slaan, te knijpen, te bijten of door een ijskoude douche te nemen.
ik heb het idee dat ik het kan oplossen wanneer ik iemand vertel wat er gebeurd is. Ik probeer op zoveel plaatsen te zoeken naar een verhaal dat aansluit op de mijne, zodat ik weet dat ik niet de enige ben, dat ik me niet aanstel. Maar het lijkt wel of niemand dit heeft meegemaakt, je leest enkel over schdeidingen, verkrachtingen en die dingen. Het ergste van alles is mss nog wel dat ik vroeger heel veel om andere gaf enzow en dat ik nu niet eens meer om mensen kan geven. Een goede vreidnin zou ik nooit meer kunnen worden, ojah in mijn gedachte schiet ik te kort. De toekomst zie ik zinloos, dus ik hoop maar dat God gepland heeft me snel lostelaten en me bevrijden van dit aardse bestaan. Ik draag toch niets bij aan deze aarde, dus kan hij me best laten gaan.
I'm just swollowed in my own mind!
Datum:
13-09-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

keep it coming.....

Ik wil ten eerste zeggen dat ik het goed vind dat deze site er is, vaak als ik verdriet had klikte ik meteen naar deze site en zag ik dat ik niet de enige was. Het gaf mij een fijn gevoel om te weten dat er meer mensen zijn die zich rot voelen, ik las vaak de verhalen en ervoer dat het erg knap was hoe deze mensen met zoveel pijn en verdriet hun verhalen konden verwoorden. Zelf heb ik hier paar jaar geleden ook wat getypt, het ging toen slecht met mij, ik was gepest, jongen die niet te vertrouwen waren, gekwetst en toen dacht ik vaak aan zelfmoord. Maar hoe gek het ook is, elke keer als ik het bijna wilde toen, leek het wel of iemand in mij of iemand die over mij waakte mij tegenhield, ik kon het gewoon niet. Misschien was het wel God, of misschien wel mijn beschermengel? Ik weet niet wat het is maar nu, paar jaar later ben ik gelukkiger als ooit. Ik heb een vriendje die echt van mij houd, een jongen waar ik mijn liefde goed mee kan delen, een jongen die echt om mij geeft. Ook zit ik nu op een andere school en doe een andere opleiding daar heb ik het zo naar mijn zin en er zitten aardige mensen in mijn klas. Soms denk ik nog weleens terug aan die vervelende tijd en het blijft soms toch in je spoken, als je bijvoorbeeld iets verkeerd doet of iemand zegt iets ergens van wat je niet goed hebt gedaan dan denk ik soms dat ik alles fout doe en krijgt ik die gekwetste gevoelens die ik vroeger had weer terug. Maar ik wil tegen iedereen hier zeggen: er is hoop, hoop voor iedereen, geef het niet meteen op, vecht ervoor, ik weet dat zachte mensen mensen met pijn en verdriet slim zijn, ze hebben al enige dingen meegemaakt en hebben dus gezien wat goed is of fout. Ik dacht paar jaar geleden ook, hoe moet ik dit nou overleven, die pijn, verdriet, eenzaamheid. Maar toch is alles met mij goed gekomen en ik gun dit iedereen ook toe. Ik heb er wel voor moeten vechten om overal boven op te komen, maar het is de moeite waard, als ik zie hoeveel liefde ik nu heb en hoe gelukkig ik in het leven sta, jah dan ben ik eigenlijk wel een beetje trots op mijzelf. Het is jammer dat ik niet iedereen op deze site kan helpen, het enige wat ik wil zeggen is denk goed na mensen, je hebt maar 1 leven. xxxxxxxx
Datum:
13-09-2007
Naam:
Dark Chest Of Wonders
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

mijn verhaal

pff, hoe beginnen.

Vroeger wilde ik op school altijd snel oud worden. Ben 2 keer blijven hangen in het middelbaar dus kwam al terecht bij mensen die jonger waren. Daar heb ik mijn 1ste lief door ontmoet. Zaten in dezelfde klas maar scheelden 2 jaar. Perfect. Ze was niet de braafste en ging al eens vreemd, maar ja , je ziet iemand graag, maar na 2 maanden maakte mijn 1ste lief het af en ik ben er jaren slecht van geweest. Ze is verhuist naar Canada en misschien maar goed, dan kon ik ze niet meer tegen het lijf lopen.
Na mijn studies was ik schoolmoe en dus ben ik gaan werken als heftrucker tot op een dag ik een telefoon kreeg dat mijn beste vriend overreden was en daar ben ik nu nog niet goed van, maar dit heb ik overlaatst verwerkt door naar zijn graf te gaan.
Ik ben toen na 1 jaar ontslagen en had ondertussen mijn vrachtwagenrijbewijs gaan halen, iedereen kan dat hé, en ik hopla, steeds lange dagen, geen tijd om iets te doen, moe, en dat heeft verschilllende jaren geduurd. In die periode ging ik niet weg, had geen vrienden, geen vriendin, geen sociale contacten, ik was verdrietig, wist niet wat doen met men leven tot ik in ene keer een maat vroeg van allé kom uit u kot. Ik trug mee weg, mijn maagband begon te werken, kreeg terug vertrouwen in men eigen en leerde nieuwe mensen kennen en ik ging naar fuiven en festivals, ik werd verliefd en het werd niets natuurlijk want wou dit zelf ook niet, dat gevoel, toen direct erop terug van dat en ik wou het weer niet en zij ook niet natuurlijk, wat wil je nu als je mij bekijkt. Ik ben toen naar Pukkelpop geweest en daar een bangelijke madam leren kennen, maar veel te jong, maar ik ben jong in mijn hoofd en tja, na een maand was het af met haar vriendje en stilletjes aan werd ik verliefd op haar maar ik wou dit niet, roddels staken de kop op en om die te onderdrukken schreef ik mijn gevoelens op en met rede dat ik het niet wou maar ik wou haar niet kwijt. Ze negeerde men vraag om het uit te praten, en tja, dan krop je alles op. Je komt ze tegen en dan denkt ze van, goh, tzal al wel over zijn. niet dus. Dat spelleke is al een half jaar aan de gang. Ik wil zer uit mijn hoofd, ze heeft voor mij veel gedaan, allé praten via msn enzo, en ik veel echt voor haar gedaan, maar telkens gebeurd er iets dat onze koppen tegen elkaar slaat en er spanningen komen.
Ik ben nu ook uit mijn jeugdbeweging geschopt waar ik al 11 jaar leider van was en dat doet pijn.
Ik weet niet wat ik moet doen, je geeft en je geeft, maar je krijgt NOOIT iets terug en zo'n werld ben ik moe.
Datum:
13-09-2007
Naam:
nick
Leeftijd:
27
Provincie:
België

pijn

hoe is t zover gekomen?
altijd al n moeilijk kind geweest,veel heel veel gepest op de lagere school..
Nergens was t veilig..
veel meegemaakt in onze buurt waar ik ben opgegroeid,
politie,drugs ..mensen die hun huis kort en klein sloegen ect,tja dat hakt er misschien in bij n klein kind,alleen hadden ze t niet door.
al vroeg naar instantie s vanwege mijn gedrag..
niemand die me serieus nam laat staan hielp..
liefde? nooit gekend..dus op zoek naar dat gene wat ik zo zocht..
maja dan ontmoet je opnieuw de verkeerde mensen ..
sex.misbruik en echt..t maakt je kapot.
nu jaren later nog steeds die pijn...
t is nog zo dichtbij..
die pijn wil ik niet meer voelen.........
ik ben zooooo moeee
ik wil rust
Datum:
12-09-2007
Naam:
mo
Leeftijd:
29
Provincie:
Drenthe

ik sterf iedere dag een beetje meer

mijn jeugd was al helemaal niets(veel slaag )en heb het amper overleeft .
met 16 jaar ben ik getrouwd en ik dacht nu komt alles goed.
met met 18 en 19 kwamen er kindjes eerst was ik erg blij maar allees van vroeger kwam weer naar boven.
ik werd erg ziek en kon geen eten meer binnen houden en werdt naar een rusthuis gestuurd en daar heb ik veel aan gehad,
Maar nu heeft mijn man alzheimer gekregen en of dat niet genoeg is zit hij nu ook nog thuis.
onze kinderen zijn getrouwd en hebben nu zelf kids en daar is ook het probleem we doen op onze kleindochter passen en tot onze grote verbazing hebben we nu de grootste ruzie met ze om niets en overal krijg ik de schuld van wat ik doe ik doe het verkeerd. en anders mogen we de kleinkinderen niet meer zien.
mijn ouders hebben nooit van ons gehouden en zoals onze vader altijd zei had ik jullie maar verzopen nu ik wou dat hij het had gedaan.
want op dit moment kan ik de pijn niet meer aan en als ik weet hoe ik het t beste kan aanpakken dan is het gedaan met mijn leven ook al kan mijn man mijn hulp nu goed gebruiken ik ben op .
ik heb niets meer over mijn lichaam wil niet meer en mijn geest zegt stap eruit en je bent overal vanaf ik wou dat het niet zo was maar ik ben zo moe zo moe......
Datum:
12-09-2007
Naam:
maria
Leeftijd:
49
Provincie:
Limburg

echtscheiding is hell !!!!Zo wat zouden jullie doen...?Zelfmoord

Hallo,
Ik ben erik en ik leefde met mijn vrouw en 2 kinderen een goed maar moeilijk leven in België.
We hadden veel schulden en omdat we snel achter mekaar 2 kinderen kregen waren we steeds bezig met opvoeden en werken.toen bleek dat ze weer zwanger was en door de stress die daar uit voor kwam kreeg ik een burnout en werd opgenomen in een inrichting
waar ik tegen mijn wil werd vastgehouden.De rechter besliste dat ik voor 4 maanden zou worden ge opserveerd.Daaruit bleek dat ik Manisch depressief was (zeiden ze)en kreeg ik dus veel pillen om dat te controleren.Heb er in mijn hele leven nog nooit last van gehad.Mijn vrouw was 1 keer op bezoek geweest daarna heb ik haar niet meer gezien.Mijn kinderen mochten niet van haar komen.Toen ik voor het weekend naar huis mocht bleek het huis voor een groot deel leeg gehaald te zijn.Mijn vrouw was met de kinderen vertrokken naar haar ouders en wilde ineens scheiden.Ze lieten dus mij gewoon in de steek.Toen ik vrij kwam na 4,5 maand kon ik niet meer naar huis en was dus verplicht om bij mijn ouders te gaan wonen in Nederland.Nu woon ik er 2 maanden en de scheiden is er bijna door.Ik kreeg 2 dagen geleden nog een mailtje van mijn vrouw dat ik niet meer gewenst was omdat ze gelukkig was en de kinderen gelukkig waren en dat ze ver weg was gaan wonen zodat ik haar nooit kon vinden.Ik moest alleen allimentatie betalen en hun met rust laten.Nou dan stort je wereld wel in.En ik kan er niks tegen doen.Daarom ben ik erg depressief geworden (ondanks de vele pillen die ik pak) en zie het niet meer zitten.Het is ook niet niks bij je ouders op een zolderkamertje te zitten en opnieuw te beginnen.Daarom heb ik geen zin meer in het leven of nog een relatie te beginnen.En dus na het mailtje zijn er ook zelmoord gedachten boven gekomen.En omdat het me allemaal niks meer kan schelen worden die gedachten steeds sterker.Kan niet meer slapen,eten enz..
Ben dus ook al gaan onderzoeken hoe je het beste zelfmoord kan plegen.Dus lang gaat het niet meer duren.Ja wat zouden jullie zelf doen als je nooit meer je kinderen mag zien.En dat je overall (noem maar op) op de tv,buiten enz....word geconfronteerd met kinderen en dan moet ik weer aan mijn eigen kinderen denken en dan word ik weer depressief zo kan ik toch niet meer leven...Alleen mijn ouders weerhouden mij om geen einde aan mijn leven te maken maar denk niet dat ze dat nog lang kunnen volhouden want ik houd het ook niet meer vol en dan gaat dit toch binnenkort gebeuren.
En de rest van jullie wens ik het beste......
Datum:
12-09-2007
Naam:
erik
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

Zo alleen

Ik ben zo alleen! Iedereen op school laat me zitten me beste vriendin gaat alleen maar met een andere meisje om! En daardoor ben ik erg alleen. Me andere vriendinnen hebben dat niet eens door, dat ik me daardoor k*t voel.! En ze willen niet eens naar me luisteren. Ze zijn alleen maar met zichzelf bezig.! Daardoor gaat het ook erg slecht op school.! Ik haal telkens maar onvoldoendes en dat is gewoon niet leuk meer! Ze vragen ook de hele tijd?! "Ben je boos" en dan zeg ik maar nee terwijl ik eigelijk woedend ben! En 't is gewoon zoo stom! En thuis me ouders zijn gescheiden. Daardoor als ik al iets over me vader zeg dan wordt iedereen al weer boos op mij! En dat is ook echt niet leuk.! Ik wil ook steeds weglopen maar als ik klaar sta om te gaan. Dan durf ik niet meer! Daarom denk ik dat het beter is om zelfmoord te plegen! Maar ik zoveel verschrikkelijke verhalen over andere mensen gelezen. Dat ik dat al zelfs niet eens meer durf!
Kan iemand die voor een deel hetzelfde heeft me alsjeblieft helpen!
Datum:
12-09-2007
Naam:
Moniek
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

...

Ik ben een jongen van 16 jaar, die dood wil. Op zich heb ik een goed leven. Ouders die van me houden, krijg goed te eten, goede opleiding. Alleen het probleem is dat ik wel vrienden heb maar die me altijd pesten en treiteren, enzo. Soms slaan ze me opeens mollen me fiets, pakken spullen van me af. En daarbij komt ook nog dat ik denk dat ik homo ben, niet dat ik daar iets tegen heb. Maar ik ben opgegroeid in een milieu waarin iedereen homo's uitlacht enzo. Daardoor verschil ik heel erg van mijn vrienden. Ik hou ervan om te zingen. Pop enzo, maar mijn vrienden houden van Hiphop en rap, ik ben zeg maar het buitenbeentje van de groep. De jongen die altijd gedumpd word als we een keer ergens heen gaan. We gingen bijvoorbeeld een keer naar een cafeetje. Ik fietste voorop en dacht dat zij achter mij fietste, maar opeens waren ze weg, ik zag ze nog net aan het eind van de straat de hoek omgaan. Toen dacht scheit kga wel gewoon naar huis. Ik dacht het zijn dan wel geen vrienden van me, maar ik denk de hele tijd, als ik hun niet heb wie heb ik dan. Door deze hele situatie snij ik mezelf, blow ik heel veel en gebruik ook nog andere drugs.
Ik ben de mensen die het mogelijk hebben gemaakt dat mensen hun verhaal hier kwijt kunnen heel erg dankbaar. Dit lucht heel erg op.
Datum:
12-09-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

zo lelijk

ben een meisje, 18 jaar, vwo diploma gehaald, nu studie aan de universiteit, maar ik haat mezelf zoveel, vooral me uiterlijk, ik kan niet iets zeggen wat ik knap aan mezelf vind.

vooral me kop vind ik afschuwlijk, het is zo dik en vierkant. vervolgens heb ik wallen, een grote neus, een kleine mond die er dus niet bij past, no boobs, blubberbuik, vette benen, dikke ass, lelijke tenen, bah

heb ook nog nooit echt een vriendje gehad.

ben vroeger op middelbare school gepest, maar dat was omdat ik zo stil was. ben daarom ook nog eens sociaal gestoord en denk tijdens alle gesprekken, praat ik wel genoeg, of doe ik wel normaal

ik wil echt vanmezelf af :@

ik haat mezelf
Datum:
12-09-2007
Naam:
laoeda
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

onmacht

Alles ben ik kwijt wat mij lief was, gewoon door de verkeerde beslissingen te nemen of het geloof dat mijne vent alles voor me was en kdacht dat de liefde alles overwon.
Iedereen heeft hij weggejaagd zodat hij mij in zijn macht kreeg en kon laten doen wat hij wou en zijn lust op mij botvierde en anderen erin te laten deelnemen.
Ik haat mezelf, kan niet meer lachen ben tegen mijn zin hier op de wereld.
Walgen doe ik van mezelf, heb gewoon geen eigenwaarde meer.
Datum:
12-09-2007
Naam:
nietsnut
Leeftijd:
35
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.