Levensverhalen (pagina 1290)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

help

IK HEB DE LAATSTEtijd best ruziie met mijn ouders maar hu begrijpen mij niet en ik zit niet bepaald in een leuke klas ze peste mij en daar zt ik heel erg mee ik zou best wel willen plegen maar ik durf het niet en ik denk niet echt dat ik het zou doen.ik haat mijn ouders.
dan net als de ruziie voorbij is dan denk ik ik wil nu plegen maar dan durf ik het niet
Datum:
17-09-2007
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

ik word gek,onoplosbaar

Na myn ongeluk kan ik al zoveel niet,nog erger is dat ik voor een huis ingeschreven stal al langer dan half jaar,nu blykt ook nog dat er 260mensen in de ry staan.Ongeluk by het ongeluk zeg maar.
Graag niemand reageren hierop,het is al er genoeg zo.(ow ja,urgentie heb ik hierop niet omdat het in andere stad is)
Datum:
17-09-2007
Naam:
Cathy
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

In de put en er weer uit.

Maart 2006

Ik kan me niet uiten. Ik woon bij me vriendin en haar moeder en haar zus. Als we samen zijn (dat is altijd behalve als ik werk) is het alsof ik niks meer zeker weet.
ik hou van haar maar het uiten ik kan niet. Zelfs als ik tegen haar zeg dat k van dur hou denk ik :\"klonk dit wel geloofwaardig genoeg. als ik dit al denk wat moet zij dan wel niet denken?
Mijn leven gaat met grote onzekerheid, niet over wat ik leuk vindt. Maar hoe ik met mensen om moet gaan. voor mezelf heb ik alles op een rij. maar als ik met andere mensen ben klap ik dicht. k voel me enorm ongemakkelijk en ik wil weg. k raak steeds verder verwijderd van mezelf. ik weet wel hoe het werkt, maar het voelt als sterker dan mezelf. als ik er eenmaal in zit kom ik er bijna niet meer uit. en ik kom erin als iets niet uit. dat doe ik nooit meer en als ik het wel doe klinkt bot hard, k vin het zo moeilijk om aan te geven als ik iets niet leuk vindt dat het alleen nog maar zo kan. lol heb ik niet meer met moeite kan ik een glimlach laten zien die niet lacht. maar ik wil mensen niets laten merken zodat de mensen om me heen niks door hebben. dat ze niet in de gaten hebben hoe ik me voel, want ik ben bang dat ze me dan niet meer moeten. ik voel me niets en ben altijd bang. behalve als ik alleen ben. bang voor afwijzing. er is weinig dat me interesseert, overal zijn mensen en ik kan niet goed met mensen omgaan. ik ben bang voor hun oordeel over mij. verwilderd door onzekerheid altijd achterdochtig en geen zelfvertrouwen. ik heb al vaak aan zelfmoord gedacht maar dat durf ik niet, maar er zitten echt tijden bij dat ik dood wil. op die momenten denk ik dat het altijd zo zal blijven. ik kan het zelf veranderen dat weet ik. ik denk dat ik wat meer met vrienden om moet gaan, dan kan ik misschien weer lachen. maar ik heb geen vrienden meer, ze vinden me raar en zelfs me beste vrienden durf ik niet meer te bellen. ik maak me veel te veel zorgen over wat mensen van mij denken. ik trek het me allemaal veel te veel aan en dat maakt me kwaad op mezelf.


september 2007

Ik ben nu 1,5 jaar verder. ik ben ergens anders gaan wonen. de angst voor mensen werdt erger, maar nu hoefde ik tenminste geen schijn op te houden. precies een jaar geleden ben ik begonnen met waterpolo en ben ik weer gaan werken (ik heb 3 maanden thuis gezeten op me vorige baan werdt geintimideerd omdat ik ook daar geen grens aangaf) toen ik begon met sport kreeg ik weer vrienden en doordat ik steeds in een zwembroekje stond kon ik steeds beter tegen een oordeel van mensen. of eigenlijk.. het boeide me niet meer wat ze dachten. wel een beetje, maar niet zo dat ik me laat weerhouden te zwemmen. ik heb over veel dingen nagedacht en er zijn een hoop dingen die ik van mezelf moet verbeteren. ik zit nu ongeveer op hetzelfde punt met zelfvertrouwen als 4 jaar geleden, alleen met wat meer zelfkennis. De reden dat ik dit schrijf is omdat niemand ooit zal begrijpen hoe het voelt om zo bang te zijn en niemand meer vertrouwt. toen ik het stuk uit m'n dagboek een jaar later voor het eerst weer las moest ik huilen en begreep ik pas hoe ver weg ik ben geweest. weg van de wereld.



Datum:
17-09-2007
Naam:
Sebas
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

dood

Haalloo
ik Heb de laatse tijd egt veel Erge dingen
ik doe ook ales verkeert dat ik het niet wil
Doen Maar Tog als ik wat verkeert doe dn lagen se my uit
en dn voel ik me eenzam self voel ik me populair
maar dat ben ik ook
niet dat ik kapsones heb hoor maar Jhaa
ik weet niet wat ik moet doen er is maar
1 oplossing en dat is
ZELFMOORDPLEGEEN :*: Noujhaa ik zie spreek juliee oot wel een keer
Veel plezier alemaaal (L)
Datum:
17-09-2007
Naam:
MB
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

hulp kan ik mezelf niet bieden

ik zou graag mezelf willen helpen,maar ik heb nooit geluk in geen enkele opzichte.
Datum:
17-09-2007
Naam:
Cathy
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

vreemd...

heel vreemd dat ik zeker medemens kan bystaan om zelfmoord niet te plegen,maar mezelf kan ik niet helpen!
Datum:
17-09-2007
Naam:
Cathy
Leeftijd:
23
Provincie:
Gelderland

kutleven

ik weet niet wat ik met mijn leven aan moet. al heel mij leven lang heb ik dierbare mensen moeten verliezen en dat trek ik me erg aan. op mijn vierde mijn tante. daarna kort na elkaar een opa en een oma. vier jaar geleden heb ik mijn eigen moeder voor mij ogen zien sterven en afgelopen voorjaar heeft mijn neef zich zelf opgehangen. bovendien weet ik nie wat ik met mijn leven wil. ik heb genoeg hersens om te studeren, maar sinds de dood van mijn moeder lijkt het allemaal toch gen zin meer te hebben. mijn vader is een prima kerel maar hij is een alcoholist en er valt niet met hem te praten. ik weet et niet meer
Datum:
17-09-2007
Naam:
-
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

ik haat dat ik mens ben

IK WIL GWOON DOOD,OMDAT IK HET LEVEN ALS MENS EN ONDER MENSEN HEEL RAAR EN ONREAL VIND.IK HAAT DAT IK MENS BEN. EN DIT LICHAAM VOL BEGEERTJES EN VERLANGEN WIL VOORGOED VERLATEN.ACH WIE ZAL ME VERLOSSEN UIT DIT LICHAAM DES DOOD?
Datum:
17-09-2007
Naam:
ALI
Leeftijd:
38
Provincie:
Utrecht

waarom???

ik ben een 19 jarige meisje, die al sinds 2004 een vriend heeft,, pasgeleden heeft me vriendje me hand gevraagd, en me ouders weigeren.. ik heb alles gedaan.. geprobeert me ouders over te halen, ik kan echt niet zonder me vriendje.. ik hou zoveel van hem.. en als ik niet van me ouders mag trouwen met hem, pleeg ik zelfmoord.. want ik heb nu slapeloze nachten,, pijn in me hart, huilbuien, help me!!!!
Datum:
17-09-2007
Naam:
help me??
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Pijn..

Alles doet zoveel pijn.. Iedere stap, iedere adem, ieder minuut.. Ik wil niet meer moe zijn, niet meer verdrietig zijn, geen pijn meer hebben.. Laat het alsjeblieft snel over zijn..
Datum:
16-09-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.