Levensverhalen (pagina 1291)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

HAllo!!??

Mensen ik wil eventjes wat kwijt mijn vader heeft ook zelfmoord gepleegd toen ik 11 jaar oud was ., en als één van jullie er ook maar aan denkt om dit te doen wil ik eventjes zeggen dat je denkt dat je alleen staat maar als je dan daat werkelijk dood bent dan doe je heel veel mensen vedriet ik snap wel dat het 1 van de makkelijkste dingen is om te doen als ik dit doe ben ik gelijk van al mijn zorgen af denk aan je vader je moeder (als je die al hebt ) Je kinderen Kom op mensen .., probeer helder na te denken je komt er wel uit je moet gewoon eventjes heel veel rust.., en juist heel veel plezier maken..,

Als je weet hoeveel pijn het mij heeft gedaan .., het is nu nog niet verwerkt en zit nog erg diep en we weten ook niet waarom ie het heeft gedaan.,

Liefs:
Datum:
16-09-2007
Naam:
manon
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

Er is geen reden.

Er is geen reden.Om te blijven leven.Het leven doet mij alleen pijn.Zo is het gewoon niet fijn.Om op deze wereld te zijn.Daarom ben ik het zat.En heb ik het hier helemaal gehad. Maar het is zo moelijk om mensen te verlaten. Want hoe graag ik ook naar de dood verlang .. Ik zou het mij zelf niet kunnen vergeven dat ik ze heb achtergelaten.

Groetjes ;
Datum:
15-09-2007
Naam:
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Problemen

Tbegon allemaal in februari, ik werd verliefd op een jonge en we kregen wat twas de mooiste dag van m'n leven maar het begin van een hel. Na een maand ofzo vertelde hij me wat hij allemaal heeft meegemaakt... hij was verslaafd en had veel problemen met gaste. Kben nou al een half jaar aan het hopen dat alles goed komt, het heeft wel geholpen maar niet genoeg. Ik heb vaak zelfmoord proberen te plegen maar deed het toch maar niet. M'n vriendje probeerd nu nog steeds zelfmoord te plegen en ik houd em steeds weer tegen gelukkig. Hijs nu van alle problemen af behalve van het probleem met z'n zelfvertrouwe, dat heeft die nu nog nie. Kwil hem egt niet kwijt maar ik weet het nu zelf ook niet meer. Tlijkt me heerlijk om van alles af te zijn en er gewoon van door te gaan, maar kkan niet zonder hem.
Tis allemaal heel ingewikkeld...
ik weet het allemaal niet meer.
Kusss Hopeloosjee
Datum:
15-09-2007
Naam:
Hopeloosje
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

weet het niet meer

Ik zie het gewoon niet meer zitten
Datum:
15-09-2007
Naam:
M
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

NOOOIT GEEN ZELFMOORDPLEGEN!!!!!!!

Ik zal nooit van me leven zelfmoord kunnen/willen plegen. Ik heb zeker niet het makkelijkste leventje op aarde gehad maar toch heb ik geen moment gedacht van gohhh laat ik er een eind aanmaken,. Dat komt voornamelijk omdat mij Ooms dat wel hebben gedaan 1tje heeft het gedaan toen ik nog heel jong was een jaar of 5 maar die andere heeft het vorig jaar nog gedaan ik vind als je zelfmoordpleegt dat je dan zo zelfingenomen en egoistisch bezig bent dat is nog erg dan dat je iemand vermoord bijwijzen van spreken.... Als je is wist hoeveel verdriet je ouders en andere familie leden er om zouden hebben als je je dat is in zal leven dan zal je je heel anders tegen zelfmoord opstellen... Ik heb me oma me moeder en me oom er aan kapot zien gaan me moeder leeft dan nog wel omdat ze blijft vechten voor mij en me broer en me zussen maar me oma en me oom zijn er allebei aan onder door gegaan omdat die andere oom zo nodig zelfmoord moest plegen... Oke ik geef toe soms voel je je leeg van binnen en lijkt het net alsof niemand maar dan ook echt niemand om je geeft omdat niemand tegen je praat of juist achter je rug om over je praten... maar dat dat gebeurt hoeft niet tebetekken dat je ouders en je naaste familie niks om je geeft. Het enige wat ik nog wil zeggen is ik vind dat als je zelfmoord gedachtens alleen al heb dan moet je met je ouders gaan praten doe het maar is geloof me het lucht op en je zal zien je staat veel positiever in het leven gelijk... Maar bedenk wel goed als je er eenmaal aan begint is er geen weg terug dus DOE HET GEWOON NIET DAT SCHEELT JOU PIJN MAAR DE MENSEN OM JE HEEEN OOK!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
14-09-2007
Naam:
Niet gegeven
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

ik wil echt niet meer

Ik heb besloten niet meer verder te gaan met mijn leven, het is genoeg geweest.
Ik voel me nu niet depressief meer, maar redelijk rustig. Ik heb een datum gepland, spullen in huis waarvan ik zeker weet dat ik dood ga en ben bezig met mijn afscheidsbrieven aan oa. mijn kinderen. Ik ben ook voorbereidingen aan het treffen zodat ik niet te vroeg gevonden wordt en zeker niet door mijn kinderen of vrienden. Ik wil geen hulp meer, maar ik vind het wel erg, dat ik met niemand over deze beslissing kan praten, het maakt me nog eenzamer.
Ik heb deze beslissing twee maanden geleden genomen, na een voorjaar waarin ik me voor het eerst in jaren redelijk goed ging, kwam er toch van de zomer weer een forse dip en willen bepaalde dingen echt niet lukken. Het gevolg, ik voel me waardeloos, nutteloos, een mens zonder doorzettingsvermogen, een slapjanus.
Aan een rampzalige jeugd die tot mijn 18e geduurd heeft vol ellende en nooit iets leuks of goeds heb ik de nodige stoornissen overgehouden. Borderline, depressies, paniekstoornissen, chronisch post traumatisch stresscyndroom en nog een paar kleinere dingen.
7 jaar ben ik nu in therpaie geweest, en heb ik zo hard geknokt om mijn leven leefbaar te maken en er iets leuks van te maken en ook te accepteren dat mijn stoornissen niet meer over gaan en ik daarmee moet leren leven.
Maar ik kan het niet, altijd somber, altijd moe, eenzaam en vechtend voor een beetje redelijk bestaan. Ik kan het niet meer.
Vorig jaar na een samenwoning/huwelijk van 24 jaar gescheiden, mijn kinderen beide in de puberleeftijd en deels van de week bij mij, levend van de bijstand (ik ben afgekeurd) en eten van de voedselbank, omdat ik mezelf slecht bedeeld heb bij de scheiding, ook volop (vroeg) in de overgang en slapen doe ik nauwelijks, het lukt gewoon niet. Alles bij elkaar, het is genoeg geweest, ik heb genoeg mijn best gedaan, ik wil echt niet meer. Maar wat had ik hier graag met iemand over willen praten.
Ik heb het geprobeerd met mijn huisarts, maar die dreigt direct met de crisisdient, en dat wil ik niet, dus ga ik niet meer heen.
Helaas dood gaan doe je alleen.
Datum:
14-09-2007
Naam:
jo
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

pijn :(

pfff kbn zo verliefd op een meisje klinkt mss wel dom maar bn ng nooit zo verliefd geweest :(
en het doet tog zo een pyn opmdat ik weet dat het nooit zal zyn zoals ik wil :(.
Kheb nooit echt geluk gehad op het vlak van liefde :( .
kheb echt geen zin meer gewoon om zo verder te leven :(.
nu was ik eens echt maar echt verliefd ik bn nu al byna 1 jaar op haar verliefd , het is echt gewoon niet normaal hoeveel ik voor haar voel mja :(.
kzie alleen nog maar 1 oplossing en dat is verdwijne :(
Datum:
14-09-2007
Naam:
G-J
Leeftijd:
15
Provincie:
België

zelfmoord

ik word er zo ziek van
al mijn vrienden laten me altijd in de steek
en dan zit ik hier thuis dan komt het er allemaal uit,
het huilen, het schoppen en slaan
nooit houd het op
zovaak geprobeerd pillen te slikken
maar te laf om het te doen
als het zo nog langer doorgaat dan red ik het echt niet meer
er zit iets in mij dat mij helemaal van binnen opvreet het is gewoon niet leuk meer
zo word het leven vanzelf een donkere wolk

Datum:
14-09-2007
Naam:
e.
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Eenzaam

verhaal is eigenlijk niet bijzonder, behalve dat ik me extreem eenzaam voel. Praten helpt niets. Enige wat ik wil is iemand om van te houden, maar er is gewoon niemand die mij leuk vind. Steeds maar weer het eeuwige "ik mag je als vriend".
Ik ben gewoon te moe om me vrolijker voor te doen dan ik eigenlijk ben, maar ook mezelf voor te liegen dat het allemaal wel goed gaat komen.

Er is niets wat me zal gaan stoppen, enige wat ik nu nog wil is een manier vinden om er een eind aan te maken zonder m'n lichaam te veel schade aan te doen.

Laat mjin mislukte leven dan tenminste iemand wat gezond weefsel opleveren.
Datum:
14-09-2007
Naam:
c.j.
Leeftijd:
31
Provincie:
Zuid-holland

moe

ik ben alles zo verschrikkelijk moe,niemand geeft ene moer om me,elke dag wou ik dat ik dood was,elke keer grijp ik naar de scheermesjes maar ben te laf om egt te snijden,iedereen doet alsof er niks met me is,want ik heb toch hulp gehad en slik toch medicijnen voor mn depressie,niemand vraagt hoe t egt met me gaat,niemand die het interreseert,ik doe alsof alles prima is,en dat ik me wel goed voel,maar dat doe ik niet ik voel me waardeloos ongewenst nutteloos gehaat door iedereen,ik word gek vanmezelf gek van de mensen om me heen,ik wil huilen schreeuwen,weg rennen en nooit meer omkijken,ik wil gewoon eeuwige rust,ik heb dr niet voor gekozen om te leven,als het aan mij ligt had ik nooit geleefd,er is niks positiefs in mijn leven,helemaal niks,voor mij hoeft er niks meer,ik wil gewoon dood.
Datum:
14-09-2007
Naam:
moe
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.