Levensverhalen (pagina 1296)

Ik ben iemandt die probelemen heeft hele grote probelemen ik wil dood ik wil niet meer leven ik ga niet meer leven. Ik kan niets geods doen ik maak me moeder gek met mijn verhalen ik ben dik ik wil dun worden mijn vader mishandeld mij mij moeder slaat me ook. Ik heb geen vrienden op school ik ben van plan om een mes te steken in mijn buik en naar boven trekken of me pols door snijden van boven naar beneden zodat ze me ook niet meer kunnen redden, DOOOD DOOD GAAN DAT WIL IK WEG VAN DEZE LEUGENS JE BENT MOOI IK BEN DIK DIK DIK :(

engel kom me halen
ik heb het hier gehad
engel kom me halen
ik wacht al zo lang
waarom ben ik op deze aarde?
haal me er vanaf

engel kom me halen
ik doe zo me best
wat moet ik doen voor
dat jij me komt halen
wacht maar engel
ik wel naar je toe
engel tot straks in heaven


bloed
het bloed stroomt door de wonden die jij me aandeed.
het bloed stroomt door alles behalve me hart die jij kapot maakte
het bloed stroomt de wonden die ik mezelf aandoe de wonden die voor jou pret waren zijn voor mij een hel

Soms weet ik het af en toe gewoon niet meer..
Heb de laatste tijd er gewoon gn zin meer in..loopt kut af en toe en zit er gewoon de laatste tijd over na te denken om het te doen.
Gewoon mn polsen doorsnijden..denk daarover veel de laatste tijd..
Ben mischien gewoon te schijterig om het echt te doen..
Weet niet..mischien dat er een tijd komt dat ik het doe..
Denk er wel erg vaak over nu..

Ja hoeveel kan iemand hebben. Ben zo teleurgesteld in dit leven. Al 4 jaar aan het vechten en nog geen einde van alle ellende te zien. Durf van niemand meer te houden. Zelf niet meer van mijn kinderen. Ik durf nog niet. Maar het komt steeds dichterbij. De grens is bijna bereikt.

het lijkt wel of ik stemmen hoor die mij deze dingen zegen
ik wil dood... kan niet meer denken
heb een hoop meegemaak en maak nog elke dag dingen mee hebt het gevoel dat ik er alleen voor sta zit in de schuld en zitten nu in de falisiment hebben inkomsten beheer
mijn zoon die goed voor zijn kinderen zorg maar toch het vrije leven niet kan opgeven waar door hij en zijn vriendin continu ruzie hebben mijn man die mij daar niet in steunt alles moet ik zelf regelen word er gek van nu mijn hond die ziek is ik krijg gewoon alles in een keer
heb in het verleden vaak ruzie gehad met mijn broer die mij zelfs bijna wurgde waar door ik in het ziekenhuis ben beland
en mijn man die dee niks om mij tehelpen wil ook scheiden van hem maar dat wil ik al een hele tijd mischien dat ik me dan beter ga voelen weet het niet
maar ik hou wel van hem en dat maak het zo moeilijk
heb drie kleinkinderen waar ik stapel op ben maar zelfs die kunnen mij hier niet van weer houden ik voel me zo kut heb nergens meer zin in en daarom wil ik dood

ik ben geen type dat snel aan zelfmoord denk. maar het zit me echt niet meer mee, ben vroeger toen ik klein was naar een pleeggezin gestuurd omdat Mn moeder een psychiatrisch patiënt is en ze kon niet meer voor mij zorgen. mijn vader is homo en is niet erg dol op meisjes. en heeft ook nog nooit een vrouw in zijn leven meegemaakt mijn moeder was zijn eerste vrouw en zijn laatste en wil daarom geen vrouw meer en mijn vader is ook aangegeven voor mishandeling op 2 van zijn kinderen ik en mijn broer swen die in 2004 overleed. toen ik naar een pleeg gezin moest, ging mijn broer er ook heen en waren heel hecht met elkaar was er wat konden we naar elkaar toe gaan. toen ik in dat pleeg gezin zat gingen die mensen op vakantie en ik en mijn broer konden niet mee en moesten voor een weekje bij de familie koesteren (privé familie naam) logeren, daar werden we ook flink afgekraakt en geslagen. nadat pleeg gezin kwam ik bij de nieuwe vriend van mn moeder en die bleek heel aardig te zijn. maar dat veranderde hij was manisch depressief en kon zich soms niet beheersen met mij erbij. mijn broer is uit huis geplaatst omdat hij fysiek agressief was als hij boos was. nadat ik mijn stief vader goed kende zou mijn moeder weer thuis komen wonen. maar dat ging niet door na een paar maanden hebben gewacht kwam zij ook weer thuis en kreeg ik een zusje. ik was redelijk zelfsstandig en kon me makkelijk alleen redden. maar sinds kort kan ik dat niet meer na heel veel alcohol gedronken te hebben belde ik naar huis of ik langer mocht blijven bij een feestje dat mogt niet maar omdat ik zo aan geschoten was zeurde ik door en had mezelf niet onder de handen en begon achresief te worden. omdat ik gewoon zoveel bij Mn moeder weg was werd ik heel erg zelfstandig en begon me als een 13 jarige als een zelfstandige van 15 te gedragen. volgens onderzoeken. nou ben ik 16 en kan ik in mn hart me heel goed zelf redden. ouders vinden toch dat ik me maar moet gedragen als iemand van 16. maar zo ben ik helemaal niet. ik ben gewoon altijd me zelf en dat willen ze niet accepteren van me. ma na die woede aanval ben ik naar huis gegaan ben echt zo tekeer gegaan. ik zat gewoon helemaal fout. toen heb ik gezegd ik kap met die fucking drank! ik heb al 2 maanden niet gedronken doordat ik het huis ben uit gezet ben naar een crisisopvang gestuurd en kon me daar niet thuis voelen en heb de heleboel op stelten gezet daar. Ik heb bier gekocht en allemaal andere alcohol gemixte drankjes en heb dat uit woede op gezopen. toen ze erachter kwamen dat ik bier had meegesmokkeld ben ik eruit gezet. Ze hebben nog er even bij gezegd dat ik nogal een alcohol probleem zou hebben. Maar dat heb ik helemaal niet. mijn probleem was gewoon van alles, Mn ouders wouden me niet thuis hebben en toen ze dat hebben gezegd ben ik heel erg achteruit gegaan ik at een week niet meer huilde me s'avonds in slaap. hoe konden Mn ouders dat zeggen? over dat ze mij niet thuis wouden hebben. toen ik uit dat crisiscentrum werd gestuurd. had ik eerst geen plek meer om heen te gaan. maar nog geen uur later hoorde dat ik bij een goede vriendin kon blijven voor 2 maanden. maar na 1 maand wou ik echt gewoon naar huis. heb toen naar huis gebeld en gewoon gehuild aan de telefoon. en mijn moeder leed er gewoon onder dat ik niet thuis woonden maar ze kon het gewoon niet aan. omdat ik geen hulp accepteer bijv. ik hou niet van om te praten met psychiaters of met jeugdzorg. daar kan ik niet tegen dan voel ik me net alsof alles aan mij ligt. en mijn ouders gingen altijd naar een psychiater. ze leed aan haar stress dat ik niet thuis was. ze was er psychotisch aan het worden. maar als ze weet dat ze zo word als ik niet thuis ben. waarom heeft ze niet zelf gebeld naar mij om te vragen wanneer ik thuis kwam. het heeft me zo hard geraakt toen ze zei: Ik wil even niks met haar te maken hebben of Ik wil haar niet thuis hebben. die zinnen hebben me geraakt. ik dacht dat ik flut was dat niemand om me gaf. dat ik alleen was. dat niemand naar me omkeek. ik voelde me zo flut. dat ik me gewoon niet meer verzorgde. dat ik gewoon zei als er vliegen om me heen zoemen ik stink ik ben niks meer en wou alleen nog dood. mijn vriendin mocht van haar moeder zich niet veel met mij bemoeien omdat ze zich misschien te veel met mij zou zitten. na dat ik bij mijn beste vriendin heb gezeten kwam ik weer thuis. en daar ben ik nou nog steeds. en voel me nog steeds niet op mijn gemak. ik heb al een rechtszitting gehad. over wat er met mij moet gebeuren. ik moet nog 1x het huis uit. als ik me daar niet aan hou moet ik naar een gesloten inrichting. maar ik ben helemaal niet gestoord of wat dan ook. ik ben gewoon hoe ik ben. ik heb lullige dingen tegen Mn ouders gezegd maar hun ook tegen mij. en dat raakt me gewoon erg. ik heb daar zoveel spijt van ik kan gewoon niet zeggen hoeveel spijt maar wel heel veel spijt. maar het heeft geen zin meer ik moet toch weer het huis uit. dan moet ik me weer in slaap huilen want ik ben bang dat ze me niet meer willen dat ze me niet meer mogen. dat ik maar een vreselijk slecht iemand ben. maar dat ben ik niet ik ben ik. ik heb veel meegemaakt. ik had iemand om mee te praten maar die overleed in 2004 en nou moet ik het in Mn 1tje opknappen. maar daar heb ik geen zin meer in ik zou gewoon van de wereld willen zijn helemaal. ik wil niet meer het huis uit. ja op mezelf wonen wil ik graag maar daar heb ik geen geld voor. sinds kort blow ik me ook suf. het geeft me een goed gevoel om alles te vergeten voor een paar dagen... soms ben ik wel weken stoned als ik me shit voel. maar het helpt wel. als ik stoned ben kan ik alles weer aan maar ik kan niet Mn hele leven gaan blowen. ik wil geen junk worden of wat dan ook. ik wil een gelukkig iemand zijn. die nog een mooi leven tegemoet wil aan gaan maar dat kan ik niet. enigste waar ik nog gelukkig van word is aan Mn graf te denken waar ik in kom te liggen als Mn ouders me het huis uit zetten. dan ben ik echt helemaal kapot. ik vind dat ik verstandig ben na alles wat ik heb meegemaakt met Mn leven en wil dat ik die verstandigheid zo snel mogelijk kan delen met Mn vriend samen wonen in een mooi klein huisje van mij part. als ik maar niet in de buurt van Mn ouders gaan wonen. want daar heb ik straks geen zin meer in. Ik en Mn ouders hebben gewoon te veel meegemaakt en ik wil daar niet meer aan herinnerd worden als ik alleen woon. maar als ik nog 1 keer het huis uit moet als ik er word voor gedwongen dan weet ik zeker dat ik niet lang leef.

ik blijf graag onbekend..
en ik wil geen zelfmoord plegen maar ik wil wel een verhaal kwijt..
ik heb al een aantal erge dingen meegemaakt in me leven..
alle eerste:
toen ik nog best klein was ging me vader en me moeder scheiden.. dat liep goed af maar ik heb altijd raar gevoel er over gehad en is me nooit verteld waarom ze gingen scheiden.. maar paar jaar later kreeg me vader een zware beroete en moest met iets betalen wat hij nooit had verwacht.. hij kon de helt van zij lichaam niet bewegen heel slecht.. hij moest stapje voor stapje weer gaan lopen en dingen met ze hand oppaken..
toen kwam 11 setember 2001.. aanslag op twin towers.. daar is me beste vriend vermoord kan ik meer zeggen..
daar heb ik veel moeite meegehad..
ik kwam na een jaar eindelijk erbovenop..
maar om 11 setember 2002.. je gelooft het niet ik kan het teminste niet gelofen maar om 11 setember 2002 heb ik me vader dood gevonden in een plas bloed bij zijn hoofd.. wat blijkt nou.. me vader had al 3 weken lang een hersenbloeding in zijn hoofd .. en op die dag zei de dokters dat hij opstond en net toen hij opstond knapte de hersenbloeding.. hij was opslag dood maar hij viel wel om en klapte met zijn hoofd tegen de punt van de tafel.. dat heb ik eigelijk nog steeds niet verwerkt.. ik zal ongeveer vertellen wat er gebeurt is toen.. maar eerst ff 1 ding.. ik sliep naar die beroete altijd bij me vader want ik was eigelijk zijn medicijnen jongen.. ik gaf hem zijn medicijnen 3 keer per dag.. en als er iets gebeurde ik was zelf nog maar 10 maar als er iets gebeurde
kon ik teminste iets doen.. maar op die avond nog zatten we film te kijken met me zus en me vader.. we keken elke dag film dat was eigelijk een traditie geworden..
maar op die avond werd hij boos op ons en stuurde ons boos naar bed.. ik werd in die ochtend wakker en naast me lag me vader niet er was ook niet in geslapen.. en dat was raar want altijd lag me vader nog te slapen :).. maar ik d8 er niet al te veel aan en wilde de ontbijt maken ( ik maakte ook altijd de ontbijt want dat vond ik leuk) dus ik liep naar beneden.. en toen ik de deur opmaakte zag ik een hoop spullen op de grong liggen en ik dee een paar stappen naar links en ik zag daar me vader liggen in een plas bloed.. ik liep er naar toe want ik wist god geen idee wat er aan de hand was.. dus ik liep er naar toen en ik riepte wel 40 keer de naam van me vader.. Ton lambij maar ik kreeg geen reactie dus ik verplaatse me vader.. ik rende naar boven om me zussen wakker te maken.. me oudste zus liep naar beneden en belde gelijk 112.. en daarna me moeder.. toen de ambulance er aan kwam duwde hij mij in de gang ik stond in de weg :) .. niet veel later zei hij tegen ons dat onze vader was overleden.. op dat moment knappte iets in mij op dat moment verandere ik terplekke gewoon.. ik ben nu 15 en heb het nog niet verwerkt.. ik heb al met een hoop psygoloogen gepraat en niks gewerkt
ik ben niet depresief of zo maar wel erg aggresief en druk.. ik ben zoals uiterlijk en innerlijk zo erg verandert.. ik heb wel hulp nodig maar ik weet niet hoe..
sinsd die jaren zijn we bij onze moeder gaan wonen.. daar kregen we erg veen geld broblemen.. en we zijn ook zelf 1 keer uit de huis getrapt dus we hebben met me moeder en me zus en ik bij goede vrienden gewoont voor 6 maanden toen kreeg me moeder eindelijk haar eigen huis.. maar ik heb nog zo rot gevoel dat me moeder weer die rekeningen niet betaalt en dat het weer gebeurt

ik heb echt ff goeie gevoel nodig.. ik ben met emotioneel erg verandert.. sinds me vader dood heb ik totaal geen angs , of verdriet, ook ben ik nooit depresief maar wel eenzaam ...

dat was ongeveer mij verhaal...

twee jaar terug dacht ik er aan om zelfmoord te plegen, ik had er het lef niet voor. vanaf de twee jaar geleden tot nu heb ik me gesneden. zit nu onder de littekens. ik kan er gewoon niet meer tegen. De pijn die ik van binnen voelde kwam het jaar daarop weer terug. en nu weer. en nog nooit verliefd geweest totdat die ene jongen in mijn leven kwam. zei allemaal lieve dingen sprak met me af enzo, en ik vond hem steeds leuker en uiteindelijjk verliefd, hoor ik van een vriendin dat ie me alleen als een gewone vriendin ziet. Ben ik nou echt zo lelijk ? bevalt mijn karakter je niet ? zeg dan ook geen lieve dingen, spreek dan niet met me af en ga me niet helemaal fijn knuffelen. ik kan er gewoon niet meer tegen alles loopt verkeerd ! ik ben gebroken. als er geen verandering komt en elk jaar zo door moet gaat, stop ik er mee.

hoi

ik weet dat iedereen hier nja ,, bijna ierdereen zelfmoord wil plegen maar de mensen die je plagen of heel kattig tegen je doen voelen zich dan heel erg schuldig het heeft egt geen zin denk eens aan je ouderers aan je broers of zussen aan je vrienden aaan je familie hoe zouden die het vinden ik weet dat er tijd van koomen en gaan is maar die hoeft er nu al niet te zijn hoor er is nog veel meer in het leven dan denken aan zelfmoord ik heb er eerderer ook heel veel over na gedacht maar toen dacht ik aan mijn vrienden en famillie en toen kon ik het niet maken om zelfmoord te plegen want mijn vrienden enfamillie staan altijd voor me klaar me dan ben ik er niet meer voor hun ....

ik hoop dat ik hiermee jullie gedachten heb verandert wat jullie hebben er niks aan om dood te gaan .:s

.xs

Ik wil niet meer... ik kan het blijven herhalen... maar ik durf niet. Pillen slikken helpt niet, ik ga gewoon niet dood. Het lukt me niet. Ik wil het zo graag. Weg van deze klote wereld. Weg van degenen van wie ik hou en ook zoveel pijn doe. Ik wil weg. Help me, ik wil weg.

Mijn vriend heeft me na 6 jaar gedumpt. Karakterprobleem & nog een probleem. Ik wil niet meer. Hij was alles, ik wilde trouwe, kinderen, alles... alles met hem. Wat moet ik? Waar moet ik heeb? Wat moet ik doen?

Elke nacht bid ik, alsjeblieft laat me dood gaan. Zelfmoord kan niet... dus laat me gewoon gaan. Laat me gaan!! Laat me gewoon dood gaan!!! Een ongeluk, hartaanval, het kan me niet schelen wat het is. Ik wil niet meer. Alles is voorbij. Ik wil niet meer.

Ik ben er nog voor mijn ouders en ik ben er nog voor het latste beetje hoop dat ik nog heb. Ik ben er nog een klein beetje. Als een omhulsel, waar niks in zit.

Ik heb een manier gevonden om van deze wereld af te komen, danwel door zelfdoding... maar ik vraag me af of ik het kan. Durf ik het? Ik ben bang. Heel bang dat ik het durf en dat mijn leven maar kort was... Ik hou zoveel van hem, ik word gek. Liefde maakt niet blind, liefde maakt je leven tot een hel... dus wat maakt het uit als ik door zelfdoding in de hel kom? Wat maakt het uit? Niks. Ik word gek. Ik hou van je, veel en veel te veel tot het einde. Tot de laatste dag, tot mijn laatste adem, zoveel... Snap het nou eens!!

Ik wil veranderen voor je, ik doe alles voor je... maar ik kan het niet meer aan. Ik hoop dat je me ooit terug vind, voordat het te laat is.