Levensverhalen (pagina 1296)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

de Knop

Allereerst wil ik de organisators van deze site bedanken.Door het lezen van de verhalen van lotgenoten heeft het de eenzaamheid (vooral t `s nachts)wat dragelijker gemaakt.
Het ik wil dood gevoel is weg.
Het is nu het gemis en verdriet dat er door mij heen gaat
Volgens die psycholoog ben ik bang voor intimiteit en daar is ook een behandeling voor. T zal mij benieuwen want ik geloof niet dat ze mij kunnen veranderen.Mijn karakter sterker maken en mijn "angsten" laten verdwijnen.Maar aan de andere kant weet ik t nie,dus......... ik laat t op mij afkomen.Gisteren met m`n moeke naar de dierentuin geweest. Hoe langer de dag duurde hoe meer ik stampertje (mijn ex)miste tot huilen toe.Zij gaat de hele dag zo wat door, door mijn hoofd.Daar heb ik geen controle op.Feit blijft de reden dat ik haar niet kan loslaten is omdat ik denk dat er nooit meer een vrouw voor mij zal vallen.Dat komt omdat ik mijzelf dom vind.
En niet de knapste.Maar goed,ik heb mij nu voorgenomen om maandag te stoppen met roken en koffie te drinken want dat begint echt uit de hand te lopen(senseoapparaat geweldige uitvinding maar een kopje is nu zo gezet,en nog een,en nog een,enz.) Ik heb 7000 eurie`s al gespaard en nog eens 250 eurie`s elke maand. Ik heb me nu voorgenomen om dit tot volgend jaar bouwvak vol te houden en merk ik dat er niks in mij veranderd is dan accepteer ik dat het zo moet zijn en dan is t nog niet leuk maar dan heb ik mijzelf wel de tijd gegeven om te "veranderen". Het belangrijkste is dat ik weer ga genieten van de dingen die ik doe en dat ik lekker kan slapen.Zoals ik aan de buitenkant overkom zo wil ik mij van binnen voelen. En mensen die nu dingen doen zoals mutilatie of drugs of wat dan ook stop hier mee want het is maar een tijdelijke oplossing maar uiteindelijk kom je dadelijk in zoeen diep dal terrecht dat het steeds moeilijker word om daar uit te klimmen. Je hebt daar uiteindelijk maar 1 iemand mee en dat ben jezelf. Iedereen weet wat die moet doen of laten.Vind die knop om je eigen wilskracht te ontwikkelen!!! Sterkte allemaal en tot volgend jaar bouwvak want dan laat ik weten hoe mij het jaar vergaan is.
Robijntje
Datum:
11-09-2007
Naam:
robijntje
Leeftijd:
37
Provincie:
Limburg

Driemaal stond ok voor de poort!

Zo was het, driemaal heb ik een zelfmoordpoging gedaan en driemaal mocht ik niet binnen en was het voor mij een hel om terug in het leven te stappen. Ik kreeg helemaal geen behandeling of geneesmiddelen, het was taboe en het werd doodgezwegen, met alle gevolgen zodat het voor mij nog erger werd. Ik wil hierbij ook nog vertellen dat ik uit een doktersfamilie kom. De derde maal kreeg ik een behandeling, maar het hielp niet. Door al de pillen werd ik echt een zombi! Ik stopte met die doker .Een psychologe zag in dat het erger werd en stuurde mij naar een phychiatrische kliniek (pas 4 jaar geleden)
Daar kwam er eindelijk een oplosing, ik mocht er regelmatig naar huis en moest na 6 weken opname wel een dagtherapie volgen. Daar kwamen voor mij de verlossende woorden:"het is niet omdat je een ziekte geeëfd hebt van je moeder, dat je er niet mee kunt leven, hier zul je leren hoe je het moet doen"Ik veranderde van medicatie , kreeg Lithium en volgde trouw de dagtherapie. Voor mij ging er een andere werel open. Ik leef en functioneer nu normaal, en ik geniet. Maar ik wil nog wel zeggen, de schade is gebeurt, slechts heel weinig mensen leven met U mee, ze zeggen gewoon dat ze het niet snappen en niet kunnen bevatten. Zelfs in mijn familie kunnen ze het niet vatten. Ze willen zelfs niet aannemen dat het erfelijk is.(ze zagen nochtons ook hun moeder die altijd ziek was en weken lang met depressie in bed lag)Ik erger mij zeer met al dat taboe, ik zou het van de daken roepen, schreef als een een lezersbrief(naar aanleiding van artikels over depressie in de Standaard) naar de krant dat uitgekozen werd en in de krant verscheen, ik mailde dat door naar vele vrienden....de reacties waren pijnlijk en kon ik op mijn 1 hand tellen.
Waarom krijgt depressie zo weinig gehoord, voor andere ziekten hebben ze wel oren. Ik zal een vlakaf tegen een kankerpatient zeggen "ik snap het niet"
Ik ben nu gelukkig, maar als ik bedenk dat ik tot mijn 54 jaar heb moeten wachten op de juiste therapie, sorry dan loopt er iets volledig fout. Weet wel dat Lithium onder de merknaam van Camsolit al zeer lang bestaat.!
Als ik andere kan helpen graag. Bij mij gaat het wel over endogene depressie.

Met de beste groetjes
Monique
Datum:
11-09-2007
Naam:
Monique
Leeftijd:
58
Provincie:
België

niet meer

ik wil het niet
ik hield het niet
Niemaand
Was voor mij perfect
mun vrienden gebruikte mij
en ik liep er gwoon agternaa
we gingen naar discos heen
en ik betaalde voor hun en alles
het was voor mij vervelend dat ik er agterkwam darom ik wil er een eind aan maken .
Datum:
11-09-2007
Naam:
Anomien
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

wat moet ik???

IK heb een hele lieve vriend, hij doet alles voor me en ik stel hem alleen maar teleur ik zit niet lekker in me vel ik vind mezelf lellijk en dik en ben heel onzeker.
ik ben altijd heel onredelijk ga te keer tegen hem en bek hem af maar hij blijft bij me. ik word daar zo onzeker van ik heb zoiets als ik zo door ga zegt hij op een dag het is over. ik ben ook zo dom ik ben vreemdgegaan ik vond het heel wat die aandacht van een jongen ik kreeg hoop ik dacht ik ben blijkbaar niet zo lelijk als ik zelf denk. maarja ik belazer me vriend waar ik heel erg van hou en die ik niet kwijt wil.ik heb het hem eerlijk verteld maar weet niet of hij het me vergeeft ik heb zo spijt als hij het uitmaakt hoeft het leven niet meer zonder hem is geen leven. ik weet wel dat het mijn eigen schuld is maar mensen maken toch fouten ik heb zo een spijt
Datum:
11-09-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

In de steek gelaten

Hallo,
Ik ben erik en ik leefde met mijn vrouw en 2 kinderen een goed maar moeilijk leven in België.We hadden veel schulden en omdat we snel achter mekaar 2 kinderen kregen waren we steeds bezig met opvoeden en werken.toen bleek dat ze weer zwanger was kreeg ik een burnout en werd opgenomen werd in een inrichting
waar ik tegen mijn wil werd vastgehouden.De rechter besliste dat ik voor 4 maanden zou worden ge opserveerd.Daaruit bleek dat ik Manisch depressief was (zeiden ze)en kreeg ik dus veel pillen om dat te controleren.Heb er in mijn hele leven nog nooit last van gehad.Mijn vrouw was 1 keer op bezoek geweest daarna heb ik haar niet meer gezien.Mijn kinderen mochten niet komen.Toen ik voor het weekend naar huis mocht bleek het huis voor een groot deel leeg gehaald te zijn.Mijn vrouw wilde ineens scheiden en was naar haar ouders vertrokken.Mij dus in de steek laten.Toen ik vrij kwam na 4,5 maand kon ik niet meer naar huis en was dus verplicht om bij mijn ouders te gaan wonen in Nederland.Nu woon ik er 2 maanden en de scheiden is er bijna door.Ik kreeg 2 dagen geleden nog een mailtje van mijn vrouw dat ik niet meer gewenst was omdat ze gelukkig was en de kinderen gelukkig waren en dat ze ver weg was gaan wonen zodat ik haar nooit kon vinden.Ik moest alleen allimentatie betalen en hun met rust laten.Nou dan stort je wereld wel in.En ik kan er niks tegen doen.Daarom ben ik erg depressief geworden (ondanks de vele pillen die ik pak) en zie het niet meer zitten.Het is ook niet niks bij je ouders op een zolderkamertje te zitten en opnieuw te beginnen.Daarom heb ik geen zin meer in het leven of nog een relatie te beginnen.
En dus na het mailtje zijn er ook zelmoord gedachten boven gekomen.En omdat het me allemaal niks meer kan schelen worden die gedachten steeds sterker.Kan niet meer slapen,eten enz..
Ben dus ook al gaan onderzoeken hoe je het beste zelfmoord kan plegen.Dus lang gaat het niet meer duren.Ja wat zouden jullie zelf doen als nooit je nooit meer je kinderen mag zien en overall (noem maar op) op de tv,buiten enz....word ik geconfronteerd met kinderen en dan moet ik weer aan mijn eigen kinderen denken en dan word ik weer depressief zo kan ik toch niet meer leven...Daarom zo lang mij niemand kan weerhouden om geen einde aan mijn leven te maken dan gaat dit toch binnenkort gebeuren.Dus Help mij.........
groeten
Datum:
11-09-2007
Naam:
erik
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-brabant

pech?

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 maanden oud was. M'n vader heeft nooit enige interesse in me getoond. Via via heb ik op m'n 25ste vernomen dat hij overleden was. Toen ik 3 was, overleed m'n stiefvader waar m'n moeder een jaar relatie mee had. Ze geraakte in een diepe depressie die tot op vandaag z'n effect op me heeft. Bovendien groeide ik redelijk eenzaam op: geen broers, noch zussen, geen neven, noch nichten. Ik kan om verschillende redenen geen intieme relaties aangaan en dat zorgt ervoor dat ik me vaak heel somber voel. Naar verluidt is het leven een geschenk, maar dit cadeau hadden ze toch mogen bijhouden. Toch wil ik tegen iedereen zeggen dat je de toekomst niet helemaal kan voorspellen. Zeker als je uit een gebroken relatie komt of net iemand verloren hebt, moet je jezelf tijd geven. Misschien zie je de situatie binnen 3 of 6 maanden helemaal anders. Bijt daarom zolang mogelijk door. Je leven kan onverwachte wendingen nemen.
Datum:
10-09-2007
Naam:
Liever anoniem
Leeftijd:
33
Provincie:
België

eenzaam

ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen, ik vind het wel heel tof dat deze site bestaat zodat mensen hun gevoelens kwijt kunnen.
het zit zo... ik heb een paar vriendinnen, en met iedere vriendin is wel iets gebeurd. verkracht, misbruikt, mishandeld en bedreigt.
ze vertrouwen me alles toe. ik zou ook nooit hun naam noemen of iets door vertellen, maar de druk die er op mij gezet wordt is erg groot. alsof ik al jaren een loodzware ton vast hou.
ik wil het ze niet vertellen, uit angst dat ze me niet meer vertrouwen. mijn moeder ziet wel wat er met me gebeurd. ze wil graag praten maar dna gooi ik de deur dicht en zeg ik dat ik niet wil. vaak wordt ze dan heel boos en zegt dan dat ik kan opflikkeren. als dat dan niet genoeg is begint mijn broer. hij heeft adhd, dus dat maakt het nog moeilijker. zeg ik dan iets terug kijg ik straf. hij niet...
ik voel me gewoon zo buiten gesloten. mijn vriendinnen komen alleen als ze problemen hebben. mijn ouders besteden geen aandacht aan me en mijn broer scheld me alleen maar de huid vol. ik heb wel eens iets gelezen over zelfmoord. meisjes met problemen. uitgescholden worden, of zwaar gepest te worden. ik leef met hun mee. dat ze zich snijden heb ik nooit begrepen. pijn doen om je goed te voelen. maar nu ik me soms in mijn polsen kras weet ik wat ze bedoelen, het is een soort verlichting. nou is het wel eens te ver gegaan. dat ik echt heel erg aan het bloeden was. ik heb het gevoel dat ik het moet doen. omdat niemand mij moet. Xx anoniempje
Datum:
10-09-2007
Naam:
simone
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

waarom????

dit is de vraag die ik me dagelijks bezig houd!!!!! waarom moest ik 11jaar geleden verkracht worden door 2jongens en nu nog steeds het niet kunnen accepteren.. Dit doet mn zo`n pijn en enorm veel verdriet. waarom ben ik ook een mislukkeling en is tot nu toe (nog niet) de zelfdoding gelukt. 3x met een overdosis drugs en 1xmet een alcoholvergiftiging in het ziekenhuis gelegen en in 2002 wou ik mezelf te pletter rijden tegen een boom.(met mn auto)maar een bocht voor de plaats waar ik mezelf te pletter wilde rijden vlieg ik de bocht uit. en jawel weer niet gelukt!!! volgens mn vader is mn tijd nog niet. hoezo een mislukkeling. Nu nu ben ik mn leven zo zat leef elke dag ma weer met een eetstoornis die nu zo mn leven
overheerd. Ben zo moe en kapot. heb nog steeds erg veel pijn(heb een heupafwijking overgehouden na dat autoongeluk). ach weet je nog even en zal mn lichaam het vanzelf wel opgeven. wens iedereen veel sterkte toe!!
gr van mij
Datum:
10-09-2007
Naam:
C
Leeftijd:
26
Provincie:
Overijssel

Wees sterk

Hallo iedereen, ik ben een redelijk succesvolle jongen, met een diploma, heb m'n eigen appartementje, heb een wagen, heb het financieel goed,

Maar het is allemaal de fucking schuld van men ouders en de vrouwen, ik ben afgewezen door een twingtigtal meisjes,

Heb m'n eerste vriendin laten gaan op vraag van m'n ouders en dacht dat ik wel een goede meisje zou vinden na haar , en het klopt helemaal niet, ik ben nu helemaal alleen achtergebleven, heb ruzie met m'n ouders, ben gestopd met werken,


Mijn leven is voorbij aan het gaan, ik heb geen gevoelens, ik voel me niet goed in m'n vel, maar probeer het te camoufleren, door aan de buitenkant te werken aan m'n lichaam, maar het loont niet,


Ik ben zeer ongelukkig, al mijn leeftijdsgenoten zijn getrouwd, en ik ben nog steeds niet getrouwd,

Soms probeer ik me blind voor te doen, en daar niet op te letten, maar soms schiet je wakker en wordt je dubbel zo hard gekwetst,



Dit is een tekst dat ik hier neerschrijf dat bedoeld is voor de zachte jongens en meisjes, de gevoelige meisjes, de lieve mensen die een goed hart hebben, die een beetje naïef zijn, die uitstraling hebben,

Ik was een jongen die vaak gehaat werd en die vaak gepest werd, vanuit mijn karakter wist ik echt niet waarom?, de reden was dat de mensen jaloers waren, omdat ik heel veel bereikd had,en omdat ik er goed uitzie, en veel aandacht krijg van meisjes,….

Ik ben van aard heel zacht, en heel lief, en gevoelig, ik werd door bijna iedereen gepesd, uitgemaakd, iedereen vernederde me, en beledigde me, mijn neven, mijn ouders, mijn broers, mijn zussen, buurtjongens, meisjes, collega’s, zelfs mijn moeder, maar op dat moment was ik mentaal zwak als gevolg van een depressie die weeral het gevolg is van een breuk met m’n verloofde (zij heeft me ook zwaar vernederd), mensen wouden me kapotmaken, en ze wouden me de grond in boren, ik dacht dat monsters enkel in films bestonden, maar wist niet dat monsters ook in menselijke gedaantes bestonden, zoals Allah gezegd heeft “Sjeitaan minal Jinn wal Ins”

Je hebt duivels onder de geesten en onder de MENSEN

Hetgeen ik niet begrijp is WAAROM zijn mensen zo slecht, waarom zijn mensen zo? Waarom proberen mensen zwakkeren kapot te maken, zelfs dieren doen zoiets niet??????

Wat ik wil zeggen is: Zachte broeders en zusters die zacht van aard zijn, Geef de moed niet op!!!!!!!! laat jullie niet doen door NIEMAND, zelfs uw familie niet, en let op voor je entourage, let op voor je vrienden, want er kunnen echte vijanden in schuilen, en volg jouw geloof de Islam, dit prachtige godsdienst, deze prachtige godsdienst zal als een GOUDEN schild zijn tegenover aanvallen van zowel mensen als geesten
Wees sterk, en wees alert en waakzaam, en werk aan uw eigen persoonlijke leventje, en luister niet naar de kritici, want mensen willen u alleen afbreken, en vertrouw niemand, en doe enkel uw ding!!!!! Benut uw tijd zoveel mogelijk, en doe zoveel mogelijk zaken die u ten goede gaan komen, zo wordt je sterker en sterker,

Het ga je goed
Datum:
10-09-2007
Naam:
Naieveling
Leeftijd:
28
Provincie:
Drenthe

Moeilijk leven

De laatste tijd zit ik meer en meer met de gedachten om er een eind aan te maken. Ik heb een zeer moeilijke jeugd gehad, da ligt niet aan mijn ouders of vrienden maar heb me gewoon met de verkeerde dingen bezig gehouden. Ik probeer nu om een gewoon leven op te bouwen maar die drang om terug te keren naar vroeger wil gewoon niet weggaan. Het is precies of ik kan het leven niet nuchter aan. Ik weet ni meer wa ik moet doen. Ik word elke dag deppresief wakker. Kan het allemaal nimeer aan.
Datum:
10-09-2007
Naam:
Ivo
Leeftijd:
23
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.