Levensverhalen (pagina 1287)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoordgedachten

ik ben een meisje van 14 jaar en ik ben supper lang gepest. ze scholde me uit en schopte en slochen me. ik zag eigelijk geen nu meer in me leven. dus d8 ik aan zelmoord, maar toen ik er aan d8 besefte ik nog niet wat ik andere aan kan doen als ik het deed. zoals me ouders.
Datum:
20-09-2007
Naam:
shirley
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

alles

hallo,

ik heb de laaste tijd zo veel ruzie met mijn ouder.
dat ik gewoon niet meer weet, in mijn ogen haten ze mij en halle ze me steeds naar beneden!!
als het zo door gaat dan hoeft het echt gewoon niet meer van mij en mischien janken ze dan wel op mij begravennis!!

mischien kunnen jyllie mij helpen ander ga ik zelf moordplegen !!!!
ik hou het echt niet meer vol !!!
Datum:
20-09-2007
Naam:
verdriet
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

waarom leven?

T is niet zo dat ik een slecht leven heb of iets dergelijks. Maar ik zie gewoon de zin van het leven niet in. Waarom blijven leven? Een opleiding volgen, werken zadot je leuke dingen kan doen en de rekeningen betalen. Waarom zou je?? Waar doe je het nou in het einde allemaal voor?? Ik zie het echt niet.
Er zijn moment dat ik het leven erg leuk vind. als het goed gaat, lekker stappen, leuke dingen doen. Maar wil ik zo mijn hele leven doorgaan? Voor mij hoeft het allemaal niet zo. Uiteinelijk gaan we toch allemaal dood.
Soms denk ik aan zelfmoord. Dat het makkelijker zou zijn, dat ik dan niet meer aan al deze dingen hoef te denken. Maar dan denk ik weer aan mijn ouders, familie, vrienden. hoe hun zich zouden voelen als ik het doe. Dan kan ik het gewoon niet. En waarschijnlijk vind ik het ook gewoon eng. Maar leven vind ik geen zin hebben. Er is geen eindpunt waar ik naar toe wil leven.
Datum:
20-09-2007
Naam:
rianne
Leeftijd:
19
Provincie:
Flevoland

verantwoordelijk

Ik zie het ook niet meer zitten maar een eind maken aan mijn leven gaat me te ver.
Verantwoordelijkheden tegenover de man en kinderen is te hoog maar voor mezelf hoeft het niet meer
Datum:
20-09-2007
Naam:
Trees
Leeftijd:
43
Provincie:
Gelderland

mijn vrouw

marja is mijn vrouw wij zijn op 14-o207
getrouwd en nu denkt zij aan zelfdoding
voor mij waanzin als je elkaar net kent
bovendien is mijn eerste vrouw op de
zelfde manietr omgekomen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
20-09-2007
Naam:
arie
Leeftijd:
56
Provincie:
Zuid-holland

overlevende

Ik ben overlevende van 7 serieuze zelfmoordpogingen. Ik ben autistisch, dat komt door iets heel ergs wat ik voor mijn geboorte heb meegemaakt. Ik woon in Israel, ben weduwe,heb hier mijn kinderen en 12 kleinkinderen, ik zou dus gelukkig moeten zijn, maar dat ben ik niet.Het is heel erg moeilijk om als overlevende verder te moeten!
Datum:
20-09-2007
Naam:
Malka
Leeftijd:
62
Provincie:
Anders

wel of niet

hoi ben moeder van 4 kids heb een hoop meegemaakt teveel heb ook veel gezien ik kan daar niet over vertellen ik weet niet wat ik moet doen ik heb sins een paar maanden iemand leren kennen die me begrijpt maar ben ook al bijna 10 jaar getrouwd maar die begrijpt me niet en waar ik nou mee omga wel wat moet ik doen
Datum:
20-09-2007
Naam:
laila
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

kan het niet meer aan/weet niet wat ik wil

Ik heb eczeem heel erg zelfs soms word ik er zo knettergek van dat ik niet meer weet wat ik moet doen..ik heb zalfen/pillen maar die helpen toch niet. Mensen kijken me gek aan naar me huid..ik weet niet wat ik er mee aan moet, ik word er soms zooooo gek van, ik wou dat ik er niet meer was had ik er ook geen last meer van, de pijn...nee dank je
Datum:
20-09-2007
Naam:
E.
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

Na regen komt zonneschijn en na zonneschijn komt weer regen.

Wat lieve mensen .. heeft het leven voor zin, als hetgeen wat jouw leven voor moet stellen niets meer is dan een hoopje uitwerpselen.
In mijn jeugd ben ik behandeld als oud vuil door mijn vader en door al mijn klasgenootjes, ik had nooit vrienden en mocht nooit een kind zijn van mijn vader. Ik heb geen broers, zussen, neefjes of nichtjes. Ik kreeg alleen slapeloze nachten door een vader die dronken thuis kwam en mijn moeder mishandelde.
Quality-time met pappa bestond uit psychische martelingspelletjes om mij zogenaamd 'hard te maken voor de grote boze buitenwereld'. In plaats van liefde kreeg ik louter haat met de paplepel ingegoten.
Op school was ik de grootste mislukkeling ooit. Ik had de mogelijkheid om naar het vwo te gaan en eindigde met een vmbodiploma op zak. Daar kan ik net zo goed mijn kont mee afvegen.
Alle leuke jongens zijn homo of zien me niet staan en de rest van ze, zien me louter als neukvlees. De enige jongen die ik enigzins begon te vertrouwen en waarvan ik vandaag de dag nog zielsveel van houd, heeft me laten vallen als een baksteen en leeft gelukkig verder alsof ik nooit heb bestaan. Ik probeerde met hem te praten over wat er in mijn hoofd spookte, maar mijn vertrouwen in de mens is er niet meer en daarom lukte het nooit. Hij ziet me nu vast als een achterlijk kind, ik zie hem als de zon.
Daarnaast ben ik zo arm als de pestvlooien van een dode kerkrat en dat terwijl ik me krom werk voor mijn studie, probleem'vrienden', verprutste hersenen en geheugen door drugsgebruik van vroeger, bindingsangst, slaapproblemen, eetstoornis, ongelukkige moeder, een verscheurde ziel.. etcetera. Ik blijf elke dag vechten, vechten voor mijn trieste bestaan...Bij tijden van absoluut verdriet, wanneer ik mijzelf opzettelijk pijn doe door mijn armen tegen kasten te slaan, vraagt mijn schaduw wel eens of ik niet met hem mee wil gaan weg van het licht en op naar de duisternis. De twijfel is groot, vandaag is het weer een verleidelijke dag. Het enige wat me nog tegenhoud zijn de vrouwen van mijn kleine familie, ik wil hen geen verdriet aandoen. Alleen de pijn die ik draag is zo groot, dat ik niet weet of ik lang mee kan gaan zonder echt ziekelijk gestoord te worden. Het liefst wil ik er totaal niemand mee lastigvallen. Kon ik maar gewoon verdwijnen, verdwijnen als as van een sigaret. Verdwijnen alsof ik nooit heb bestaan.

afzender, obscura met een vrolijk masker op tegenover de buitenwereld.
Datum:
19-09-2007
Naam:
obscura
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

muis

Ik voel me eenzaam. Wil niet langer leven, Maar ik heb niet de moed om het te doen terwijl het alles op zou lossen. Instanties willen me niet helpen. Ik weet niet wat ik moet doen
Datum:
19-09-2007
Naam:
erica
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.