Levensverhalen (pagina 1284)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik kan niet meer!!!!

Problemen problemen en nog is problemen ik kan mijn leven niet anders beschrijven dan dit. Ik kom er niet uit en denk sinds 3 weken elke dag aan de dood. In het verleden heb ik het wel is geprobeerd maar ik durf niet toen niet. Ik loop in mn hoofd continu met en pistool op mn hoofd en wil hem af laten gaan maar het lukt niet Mn vriendin ben ik kwijt. Ze wil niet meer verder zo. En wie wil mij ook eigenlijk ik ben toch niks niemand mist mij waarom zou ik nog door gaan!!!! Ik ben nu constant aant huilen en heb de neiging om naar het spoor te lopen. Ik wil dit ook gaan doen. Ik heb het gehad hier op aarde. Ik ben op!!! En zie op dit moment geen andere opties meer!! Voor iedereen die dit leest wens ik veel geluk in het leven iets wat ik nooit gekent heb of zal krijgen.
Datum:
25-09-2007
Naam:
Roy
Leeftijd:
27
Provincie:
Overijssel

leven

wat is leven? Eigenlijk is het moeilijk om uit te leggen , wat is de oorzaak ? Eigenlijk zijn we niks . Dat geeft me meestal een angstig gevoel maar toch is het zo , wie heeft ons gemaakt? .................
Datum:
25-09-2007
Naam:
nobody
Leeftijd:
34
Provincie:
België

...

Alles gaat fout en ik doe nog zo mn best om het allemaal juist te doen , k kijg ook altijd de fout en k heb slechte punten op school . Mn jongens dumpe me altijd al na een week ...pfff LIFE SUCKS :(

I wanne sleep and never wake up :(

x
Datum:
25-09-2007
Naam:
J.
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

zelfmoord

hallo
ik zit nu op me kamer te denken over de dood. maar als ik weg ben is het verdriet dan groot.

ik heb probleemen met me vrienden en iedereen. oon een probleem is een probleem ook al is het er 1.

ben ik nou de enigste die denkt aan de dood of ben ik egouisties want het verdriet daarna is groot
Datum:
25-09-2007
Naam:
Rick
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Bla bla

Jezelf bijten,slaan,knijpen,het is allemaal idiootgedrag.nl.
Maar dat is wat ik met mijzelf doe.
Waarom? Om die frustatie wat er heerst weg te krijgen zodat het weer rustig in mijn hoofd word.
Somber in t leven staan dat brengt niks.
Maar dat doe ik wel.Een hele hoop ideeen,maar er gebeurd zo weinig.Snik snik.
Het is verlammend .
Elke dag wer opstaan om naar t werk te gaan om weer die somberheid te verstoppen.
Biljarten met een smile en toch somberheid voelen.
Sparen voor de toekomst omdat die toch beter word is het enigste verstandige wat ik nu kan doen.En als het volgend jaar bouwvak nog niet veranderd is in mijn hoofd dan heb ik tenminste dat geld wat mij dan ietsiepietsie meer "blij"maakt.
Ik moet eigenlijk eten maar heb daar geen zin in.
Ik ben gaan werken om weer een geregeld eetpatroon te krijgen maar nu eet ik `s avonds weer niet.
Dom dom dom.
Hoe kan ik er voor zorgen dat die somberheid verdwijnt zodat ik blij mag zijn met de dingen die ik heb en doe??????????
A way of life and thoughts is difficult to change!!!!!!!!!
Daarom klooien wij maar aan tot t bordje stop er staat
En mocht er een rustige toekomst voor mij weggelegd zijn dat is dat mooi meegenomen.
Een van de buitenkant zelfverzekerd iemand.

Datum:
25-09-2007
Naam:
Carpenter
Leeftijd:
37
Provincie:
Limburg

zie geen toekomst

hallo,
heb al vaak gedacht aan zelfmoord,
vooral omdat ik niet weet hoe ik verder moet.iedereen ziet mij als normaal en iedereenvraagt steun aan mij,die kan ik meestal ook wel geven maar niemand weet hoe ik in elkaar zit.toen ik nog jonger was,was ik vrolijk en blij en als ik nu terug kijk snap ik ni hoe ik zo heb kunne zijn?mijn vader ken ik niet heb contact probere te krijgen en hij woont al jaren op nog geen 500meter van mij.
men moeder maakt hem zwart tegenover iedereen,net als mijn zus.toen ik 12 was is mijn broer gestorven,oorzaak is onbekent kreeg ik eerst te horen,nu blijkt dat mijn moeder en zus meer weten en het ni willen zeggen.ik ben op men 15de verkracht door een man,mijn moeder heeft me bij de politie kome ophalen en er is nooit over gesproken.heb uiteindlijk problemen gekregen op school en die niet kunne afmaken.ik zat echt in de knoei met mezelf en wou praten en uiteindelijk zijn alle gesprekke met men moeder over mijn gevoelens geeindigd hoe ik rekening moest houde met haar gevoelens.zij ontkent alles,kheb tegen men zus gezegt dat ik homo ben,mijn moeder vraagt nog altijd of ik een vriendin heb.een paar maande geleden was ik zo kwaad dat ik haar zegde dat ik haar hate en me het niks kon schele als ze morge doodviel.de dag daarna deed ze of er niks gezegt was tot op de dag van vandaag.één van de redene dat ik nog niets heb geprobeerd is ook door haar,zij zal dan weer alle aandacht opeisen en iedereen zal hun medeleve moete tonen want alles draait om haar.ik zie echt geen uitweg,ik wil gewoon verdwijne,ik kan iet meer lachen,ik leef niet graag.ik wil ook ni leven
ik heb geen enkele rede om hier nog te zijn.
Datum:
25-09-2007
Naam:
J
Leeftijd:
19
Provincie:
België

schattie ik mis je

Ja sorry kan het niet aandoen, ben nu zo geboren, ben homo, en mijn vriend heeft het 3tal maand geleden uitgemaakt, ik heb alles voor hem gedaan, ja heb ook fouten gemaakt, wie maakt geen fouten, maar hij blijft diep in mij zitten, s'morgens heb ik de neiging om uit het raam te springen, 3verdiepingen hoog, maar denk dan wie weet ben ik niet kreupel, denk ook aan pillen, maar als ze je dan op tijd vinden, denk ook aan me onder de trein te werpen, maar die verscheurende pijn, nu juist gezien dat mijn (ex) vriend op de rendez-vous.be site staat, onder marcksken, waarom doet hij me zo een pijn en waarom wil ik dit leven verlaten, heb al paar relaties achter de rug en steeds mislukken die, ik wil echt goed doen, waarom mislukt alles steeds bij mij, ik weet het niet meer, enige wat me overeind helpt zijn mijn ouders, denk aan de onverdraaglijke pijn die ze zullen hebben als ik ooit een einde aan mijn leven zou maken, ik weet het echt niet meer, maar probeer me iedere dag toch nog overeind te houden, ook al is het moeilijk, ik wacht nog tot vrijdag, dan zie ik wel, de beste vriendin van mijn ex heeft gevraagd om met haar eens te gaan praten, ze wil ook de kant van mijn verhaal eens horen, waarom heb ik naaktfoto's van hem gevonden, waarom zat hij op de tmf chat, en waarom nam ik mijn beslissingen nooit vlug genoeg voor hem, en waarom zie ik hem nog zo graag, sorry voor diegene die dit lezen, het leven kan toch zo mooi zijn, waarom doen we elkaar zoveel aan
Datum:
25-09-2007
Naam:
stephan
Leeftijd:
36
Provincie:
België

Brief over mijn persoonlijke situatie

Hallo,

Ik ben Matthijs en 29 jaar jong. Ik denk al heel lang aan zelfmoord. Eigenlijk vanaf mijn 16e leeftijd. Ik heb veel tegenslagen gehad en ik vind het leven moeilijk.
Ik heb een MBO opleiding administrateur en een HBO opleiding (HEAO-Bedrijfseconomie) afgerond!!!! Ik ging altijd uit verveling studeren. Ik dacht om hierna 1 dag in de week Universiteit Controller te gaan volgen. Studeren heb ik altijd leuk gevonden als afleiding en ik kan goed leren, omdat ik hele goede cijfers haal. Maar aan de andere kant ben ik aan het studeren, omdat ik mij vaak alleen voel en totaal niet gelukkig.

Verder zie ik mijn vrienden alleen in het weekend en ik ben doordeweeks altijd alleen. Doordeweeks voel ik mij dan erg alleen……..
Mijn vrienden zie ik alleen op zaterdag avond en dan gaan we naar het café of discotheek.
Al mijn vrienden drinken veel bier. Ik doe dat ook, want dit zijn mijn enigen vrienden en ik wil mijn vrienden niet laten vallen…..Ik ga 1 keer per week naar de psycholoog.
De psycholoog probeert mij te helpen, zodat ik geen zelfmoord neigingen zal hebben.
Ik heb namelijk moeite met sociale contacten en ik ben heel vaak alleen en ongelukkig.
Ik speel 1 keer per week volleybal, wat goed voor mij is.
Ik sta ongeveer 8 maanden ingeschreven voor een eigen woning en uiteindelijk ben ik voor een woning uitgelood. De woning heeft 3 slaapkamers en een grote tuin voor mij alleen.

Aangezien ik goed kan leren is de praktijkervaring erg moeilijk voor mij.
Ik was al een aantal keren ontslagen, zowel op een MBO als op een HBO functie. Het probleem is dat ik niet goed ben met sociale contacten met collega´s.
Ik ben goed in formele gesprekken (zakelijk), maar in informele gesprekken ben ik een stille persoon, waardoor ik niet in de cultuur pas………
Ik zou met een uitkering moeilijk een eigen woning kunnen financieren. Het liefste zoek ik een baan op MBO niveau waarmee je langzaam kunt doorgroeien op HBO niveau.
Maar ik ben helaas al een aantal keren ontslagen, waardoor ik het allemaal niet meer ziet zitten. Ook ben ik doordeweeks veel alleen en moet ik veel huilen.

Tevens ben ik in de liefde niet gelukkig. Ik heb 2 jaar verkering gehad, maar het was helaas uit gegaan. Haar ouders vonden ons niet bij elkaar vonden passen. Dit kwam omdat ik nog bij mijn ouders woonde, ik had toen geen baan, ze vonden het raar dat ik met mijn ouders op vakantie ging en ik moest een grote bek geven als ze te ver ging in dingen. Dit heeft voor mij een negatieve impact gehad. Vervolgens was ik heel lang vrijgezel en doodongelukkig.
Ik heb via dating sites met een aantal meisjes afgesproken, maar dat was helaas geen succes. Dit kwam omdat ik een verlegen persoon ben, waardoor er geen klik was geweest.

Mijn broer, broertje en zus zijn wel gelukkig, getrouwd en hebben kinderen.
Ik ben 29 jaar en ik heb helemaal niks. Mijn zus en broer wonen in het Westen en ik woon in het Oosten, waardoor ik ze bijna nooit kan zien..
Ik wil uiteindelijk ook een huisje, boompje, beestje. Mijn ouders zijn Christelijk en volgens hun moet ik bidden. Ik geloof in God, alleen ik ga niet naar de kerk. Dat is volgens mijn ouders niet zo erg…..Mijn ouders vinden het belangrijk dat ik er wel mee bezig ben.
Ik ben vaak aan het bidden, maar het helpt voor mij allemaal niet……

Mijn problemen zijn: geen werk op MBO of HBO niveau, moeite met sociale contacten (verlegen), geen vriendin, niet gelukkig, binnenkort een eigen woning (kan ik deze woning wel financieren?) en zelfmoordneigingen.
De oplossingen zijn: 1 keer per week naar de psycholoog, 1 keer per week volleyballen en over de problemen vertellen bij verschillende vertrouwenspersonen.

Ik denk vaak aan zelfmoord. Ik weet alleen niet hoe ik een galg kan maken.
Misschien zal ik van een gebouw of voor de trein springen.
Ik heb al een afscheidsbrief geschreven en ik moet vaak huilen. Ik denk dat ik er binnenkort een einde van ga maken. Alleen ik durf het niet…….Ik wil niet ongelukkiger worden.

Matthijs
Datum:
25-09-2007
Naam:
Matthijs
Leeftijd:
29
Provincie:
Gelderland

Geen Medelijden Meer Met Mijzelf

Ik ben hopeloos verliefd op mijn leraar en ik weet niet wat ik er mee aanmoet.
Ik had zelfs het lef om het hem te vertellen maar natuurlijk zei hij nee.
Thuis gaat het ook al niet lekker en het liefst pleeg ik vandaag nog zelfmoord.
Er is niemand die me kan helpen wand ik ben egt wanhopig. Ik heb al eens gepraat met een vertrouwenspersoon maar die heb ik HET niet vertelt.
Mijn leven betekent niets meer, er is niemand meer die van mij houd.
Ik schrijf iedereen een afscheidsbrief, ook aan mijn leraar.
Zijn schuldgevoel kan me niks schelen.
Adios iedereen, ik meen dit serieus!
Datum:
25-09-2007
Naam:
Lara
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

ben helemaal op

Is dit de bedoeling van het leven elke keer weer opnieuw een tegenslag.
Zal met het begin beginnen, toen ik een jaar of 12 was en ik gek was op de natuur ging ik regelmatig met mijn fiets fietsen door de natuur in vlaardingen en op een gegeven moment kwam ik een man tegen en die heeft mij toen mee genomen de bosje's in en ik moest aan zijn piemel zitten,ik heb hier nooit en te nimmer hier met iemand over gesprolen omdat ik mij hier over schaam.Maar nu omdat ik het leven spuugzat bent kan ik t hier toch van me afzetten hoef ik dit namelijk niet meer met me mee te dragen als ik op mijn eindbestemming ben.
In het jaar van 1986 kwam ik mijn eerste vrouw tegen en waren heel gelukkig samen en we wilde heel graag kinderen,helaas kon dit niet want achteraf bleek dat ik onvruchtbaar ben ik ben namelijk een des-zoon,mijn moeder heet toen zij zwanger was medicijnen geslikt omdat ze bang was mij en mijn tweelingzus te verliezen.Nu dit bekend was bij mij zijn we wezen kijken of we in aanmerking kwamen voor ivf ( kunstmatige insiminatie ) en na een tijdje is mijn vrouw ( ex ) bevallen van een tweeling, twee meisjes naomi en manon.Heel blij waren we met onze twee meiden maar toen onze dochter's 1 jaar waren geweest kreeg ik op een zondagmiddag te horen nadat we bij haar ouders waren geweest dat ik maar moest zorgen voor een advocaat en ik zei nog tegen haar ik lust geen advocaat want ik begreep haar in eerste instantie niet.Maar puntje bij paaltje we gingen uit elkaar en was niet mijn keuze,ik helemaal in de war en verloor kort daarna ook nog eens mijn vaste baan was ik ten einde raad.
Ik heb toen in die periode ook gelopen met zelfmoord neigingen maar door hulp van vrienden en anderen heb ik hier van afgezien.
Vijf jaar heb ik weggegooid van mijn leven omdat ik mijn kinderen niet meer mocht zien en werkeloos werd.Na een tijd ben ik gaan internetten en kwam een lieve vrouw tegen in het noorden van t land en t klikte zo goed dat ik ben verhuisd en enige tijd later voor de 2e maal ben getrouwd.Dit was t domste ( achteraf ) wat ik heb gedaan had zelfs mijn baan opgezegd en mijn vrienden achtergelaten,t klopt wat ze zeggen liefde maakt blind.
Na 5 jaar kwam mijn vrouw thuis en met de medeling dat ze niet meer van me hield, nou daar sta je dan en moest van haar zo snel mogelijk t huis verlaten.
Achteraf bleek dat ze een nieuwe vriend had,ook van dit huwelijk waren er kinderen in t spel maar we hadden geen kinderen samen maar heb ze wel opgevoed en voor ze gezorgd of het mijn eigge kinderen waren.
We hadden ook een lieve hond sproetje is haar naam en haar wilde ik meenemen naar mijn nieuwe woning waar ik alleen zou gaan wonen maar omdat de kinderen verdrietig zouden worden was t beter om sproetje daar te laten.
Na een tweetal maanden had ik mijn ex een smsje gestuurd dat ik sproet op zou komen halen en kreeg laat in de avond een berichtje terug met t antwoord dat zal helaas niet gaan want sproetje woont ergens anders anders ivm uitlaat problemen. Ik dacht dat ik gek werd en heb me die avond klemgezopen en ben op mijn scooter gestapt met de gedachte wie rijd me dood maar helaas het was stil die nacht op de weg.
Na een tijdje vond ik een nieuwe baan omdat ik voorheen maar 20 uur werkte en verplicht was van t uwv in groningen om aanvullend werk te vinden of een baan voor 40 uur.
Ik vond een baan en kreeg een contract voor bepaalde tijd van een half jaar, ik had het er prima naar mijn zin en deed alles zo goed als ik kon om mijn baan maar te mogen behouden.
Na 2 maanden ben ik op mijn werk met een rolcontainer met oude documenten van de trap gegaan en verstuikte hierbij mijn enkel,ik heb me die dag erna ziekgemeld omdat lopen haast niet ging zo pijn had ik maar werd later door mijn baas gebeld dat er geen vervanging voor me was en ik zij de gek maar ben gaan werken, ik heb zelfs doorgwerkt met een gekneusde teen en met griep terwijl ik 38,7 graden koorts had omdat er GEEN vervanging voor me was en puntje bij paaltje op 28-08-07 kreeg ik te horen dat mijn contract niet werd verlengd vanwege t vele praten en omdat ik last had van mijn voeten ( enkel ).Nu heb ik een uitkering moeten aanvragen en omdat ik volgens t uwv groningen te weinig heb gesolliciteerd voordat ik werkeloos werd word ik gekort op mijn uitkering 20% voor de komende 16 weken, ik heb dit uitgerekend en kom op t bedrag netto 650 euro terwijl mijn lasten meer dan 850 euro bedraagt hierbij zit ook de schuld van mijn 2e exvrouw bij.
Weet heb t nu helemaal gehad en voor mij hoeft t niet meer om dit klote leven heb ik niet gevraagd en zo wil ik al helemaal niet oud worden.
Ik ben niet iemand die voor de trein springt maar graag een pijnloze dood wilt en hoop dat iemand hier op deze klote planeet mij hierbij wilt helpen,liever nu nog dan morgen
Datum:
25-09-2007
Naam:
Fred
Leeftijd:
45
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.