ik zit al een tijdje aan zelfmoord te denken. een vriendin van me is depressief en heeft hulp gezocht via haar school. ik durf geen hulp te zoeken, want dat betekent dat ik het mn ouders moet vertellen, en zij zijn deel van de oorzaak. toen ik 7 was, brak ik mn been. ik bleek kanker te hebben, en ik werd geopereerd. 4 jaar later kwam het terug, wat niet zou kunnen gebeuren aangezien er geen enkel geval van bekend staat. Ik kan voor de rest van mijn leven een beperkte afstand lopen en met heelveel moeite rennen. Ik heb lieve vrienden, maar ze snappen niet hoe ik me voel. Ik wil hun er ook niet mee dwarszitten, maar ze hameren erop dat ik dat juist wel moet doen. thuis ben ik de middelste van 3, en de jongste krijgt altijd gelijk. de oudste wordt ook atijd voorgetrokken en de middelste, ik dus, word vaak 'vergeten'. of erg afgezeikt. anderhalf jaar terug leerde ik een jongen kennen via msn. Hij woonde in LA . hij werd verliefd op mij, n ik op hem. Hij heeft zijn vriendin voor mij gedumpt. we wisten allebei dat het moeilijk zou worden een internet-ralatie te hebben, maar niet onmogelijk. het tijdsverschil was niet zo'n groot probleem, we mailden heel veel. in mei gingen we met school op excursie, en ik praatte erover met mn vrienden. zij vonden het een beetje raar denken en vertelden me hoe zij erover dachten; dat het een glibber uit de buurt was. ik vroeg hem wie hij echt was (hij sprak namelijk vloeiend nederlands), en wat bleek? het was een zielig kereltje uit maastricht. We hadden ee hele sterke band omdat we echt heel erg veel gemeen hadden en heel vaak met elkaar praatten. Dat hele incident is nu 5 maanden geleden, maar het raakt me nog steeds. Hij schreef altijd gedichten voor me, en laatst las ik er een terug. Ik realiseerde me dat dit weer een typisch geval van naiviteit is, iets wat niet bij mij past. het klinkt zo cliche, maar ik hield echt van hem. Na het incident ben ik andere muziek gaan luisteren, en nu ben ik wat sommigen noemen een goth (ik luister alternatieve rock, das heel wat anders dan gothic-muziek). Ik heb me gister tot bloedens toe zitten snijden, wat betekent dat ik de komende tijd uit moet kijken met wat ik draag... wedden dat niemand dit leest, maar mss ga ik me idd wel beter voelen. hoop ik.
Gr. depressief iemand
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.