Levensverhalen (pagina 127)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Hoi, ik ben een meisje en als je aan mensen in mijn omgeving zou vragen hoe ik ben zouden ze zeggen: vrolijk, eerlijk, betrouwbaar. Aardig en behulpzaam, maar in werkelijkheid ben ik eenzaam, depressief en denk ik aan zelfmoord.

Mijn vader wilde maar twee kinderen, sus slikte m'n moeder de pil. Toch werd ze zwanger van mij en toen ging mijn vader weg. Ik loop al m'n helele leven met heftige schuldgevoelens. M'n broer en ik hebben autisme en ik heb ook misofonie. M'n broer woonde bij m'n vader en stiefmoeder. Daar werden hij en ik mishandeld. We werden uitgehongerd, onderkoeld laten worden, geslagen, uitgescholden en getrapt. Het was zelfs zo erg dat m'n broer een zelfmoordpoging heeft gedaan en ik hem achterna wilde. Ik heb trauma's en bondingsabgst. Ook nu word ik gepest. Ik kan niet meer. Ik wil dood
Datum:
24-07-2016
Naam:
Bente
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord

Ik kan het leven niet meer aan, en de echte reden is pijn verdriet en eenzaamheid.
Omdat wij onze kinderen niet meer zien,en het ergste is nog onze kleinkinderen die we 3/12 jaar elke dag hier hadden toen onze dochter moest werken,wat hebben we genoten,nu heb ik alleen nog maar gemene mail gekregen,wat was ik gelukkig met mijn kinderen, maar nu zou ik willen dat ik ze nooit gekregen had, na een zeer moeilijke jeugd met een zeer dominante 11 jaar oudere zus en oude ouders heb ik het niet fijn gehad.maar ik wilde graag een gezin, en waar ik er altijd zou zijn voor mijn kinderen.dit laatste heb ik ook gedaan tot de laatste dag dat ze hier kwamen nooit is er vergeefs een beroep op ons gedaan, maar het ergste is de zeer onduidelijke reden van de breuk, zeer onbegrijpelijk morgen word de oudste kleinzoon 12 jaar alweer zo,n vreselijke dag maar morgenavond ga ik het leven verlaten,
Ik kan het niet meer aan gegroet ria
Datum:
24-07-2016
Naam:
Ria
Leeftijd:
70
Provincie:
Limburg

Probleem

Het begon toen ik op de basis school zat. Ik werd gepest omdat ik anders was ik probeerde nieuwe dingen uit zoals me haar rood verven. Ik was al gauw een buiten staander. Ik kreeg op de middelbare school een vriendin maar die is ook anders dan mij en ik werd nog steeds gepest. Toen ontmoette ik een jongen die het leven wat makkelijker maakte na een tijdje begon ik hem leuk te vinden en hij mij ook maar volgens hem was ik te verlegen dus kreeg hij iets met een vriendin van mij. Toen ik dat te horen kreeg was ik zo depressief dat ik me eerst snee in me arm snee zo ben ik een tijdje door gegaan. Na een half jaar was het uit tussen die jongen en mijn ex-vriendin maar ik vond hem nog steeds leuk dus ging met hem praaten en spraken ook een keer af toen kwam me zus er achter dat ik mezelf snee en ging de hele tijd op me letten ik mocht zelfs niet meer in de buurt komen van messen en die jongen ging ook steeds minder tegen me praten en ik begin steeds meer depressief te worden en ik weet gewoon niet wat ik er aan moet doen
Datum:
23-07-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Ik wil niet meer.

Hoi, ik ben een jongen van 15 jaar en ik woon in Brabant. Ik heb het gevoel dat ik niet meer wil leven, soms zijn die gevoelens gewoon weg maar als het even wat slechter gaat dan trek ik het gewoon niet meer. De redenen zijn mijn te strenge ouders en school. Op school behoor ik volgens velen niet tot de normale kinderen en word ik vaak belachelijk gemaakt zonder reden. Thuis mag ik niks en als ik iets fout doe dan worden er meestal strenge maatregelen genomen. Soms denk ik dan aan zelfmoord maar ik durf mijn vrienden en familie dat niet aan te doen, ook vind ik het eng om mezelf pijn te doen. Ik heb echt geen idee hoe ik dit moet oplossen of weghalen, want als het goed met me gaat dan ben ik gewoon vrolijk en wil ik gewoon verder gaan met leven en mijn ouders trots maken. Maar er zijn soms gewoon momenten dat ik niet meer kan.
Datum:
22-07-2016
Naam:
J
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ouders

Ik heb net mijn laatste kamp als lid van de leiding van de scouts achter de rug en wordt nu leiding. We worden met een grote groep leiding waardoor er veel onervarenheid heerst onder de leiding. Ik had heel veel zin om leiding te worden, maar mijn ouders verplichten me om een cursus van kazou (CM: ziekenfonds) te volgen. Dit gaat door in de krokusvakantie, maar ik ging dan al skiën met mijn vriendinnen. Ik keek hier nu al naar uit, het zou het laatste jaar zijn dat ik dit nog zou kunnen doen omdat ik daarna ga verder studeren. Ik had al lang geleden aan mijn ouders gevraagd of ik dit zou mogen en telkens zeiden ze dat ik mocht, maar nu moet ik die cursus volgen van hun. Ik wil dat helemaal niet. Ze geven me niet eens de kans om te bewijzen dat ik wel een goede leiding kan zijn. Al mijn leeftijdgenoten die nu ook leiding worden gaan die cursus ook niet volgen en worden ook gewoon leiding, waarom zou ik die cursus dan wel moeten volgen? Skiën met vriendinnen wou ik al zo lang en nu verpesten mijn ouders dat gewoon voor mij. Ik wil ook gewoon leiding worden zonder die cursus, ik kies toch zelf wat ik met mijn leven doe. Ik leef maar 1 keer en misschien zelfs niet meer zo lang als het zo verder gaat. Mijn moeder scheld me ook zeer vaak uit, ze drinkt veel en wordt dan wel erg mondig. Om het kleinste wordt ze dan kwaad en zegt ze dat ik een trut ben. Telkens als ik over haar drankprobleem begin wordt ze kwaad en zegt ze dat ik haar niks gun, terwijl ik haar dat ook maar gewoon voor haar eigen goed zeg. ik ben dat schelden beu!
Datum:
21-07-2016
Naam:
XXX
Leeftijd:
17
Provincie:
België

heb de hoop verloren op liefde en een bevredigend levensdoel

Ik wil zelfmoord plegen. maar wat is de echte reden dat ik dat wil doen. Ik leid aan somberheid sinds mijn achtiende. En sinds mijn 4de heb ik last van angsten die komen en gaan.

Eigenlijk heb ik zoveel meegemaakt dat ik niet een goed overzicht heb. Maar ik zal proberen vanaf het begin te bginnen.

1 ) hoor mijn moeder schreeuwen van de pijn terwijl ze met haar hoofd herhaaldelijk tegen het houten bed wordt geslgen door mijn vader. Ik ben ongeveer vijf jaar oud.

2) Een psychose waarbij ik letterlijk kabouters zag. Ook rond mijn vijfde jaar

3) Ben bang om naar school te gaan op mijn 7de. Ben bang dat de kinderen mij niet mochten, terwijl ze mij niet pestten.

4) Kom met mijn familie naar Nederland toe op mijn zevende jaar. Aanvankelijk ook hier bang om zonder mijn moeder in de klas te ziten.

5) Mijn angsten zaken weg toen ik eenmaal op een leuke basisschool kwam in Brabant.

6) Rond mijn 18de doen zich twee problemen voor. Ik voelde me niet gerespecteerd door een van mijn jongere broertjes. En ik raak verliefd op een meisje, maar wist niet wat ik met die gevoelens aan moest. De eenzaamheid neemt toe.

7) Vlak na deze periode voel ik me aangeotrokken tot het zusje van het meisje waar ik verliefd op werd. Ik vind deze gevoelens verwarrend en beangstigend. Vooral de angst element houdt me in zijn greep. Ik heb het idee dat dit zusje mij het leven zuur wil maken omdat ze boos op me is dat ik enerzijds doe alsof ik haar mag en anderzijds weer doe alsof e me niet aanstaat. Oftewel dat ze denkt dat ik met haar een spelletje speel. Ik denk dat zij en haar vrienden mij achtervolgen. Pas nu, 16 jaar later ben ik achter gekomen dat dat beginnende symptomen waren van een psychose.

8) Ik word door een heftruck aangereden. Kan als gevolg daarvan niet meer hardlopen. Dit was het enige wat ik had om veel spanning te kunnen loslaten. Drie jaar later stort ik volledig in. Kan mijn studie niet meer voortzetten. Er loopt een letselschade procedure en aan de onderzoekende psychiater vertel ik niet over mijn eerdere psychische klachten. Ik kamp met schuldgevoelens daarover. Diep van binnen weet ik niet meer waar ik echt recht op heb in de letselschadezaak en raak nog verder uitgeput.

9) Ik krijg nog twee psychoses.

10) Door de psychische klappen die ik heb opgelopen kan ik me niet meer goed concentreren en weet ik niet meer hoe ik mijn dag moet invullen.



Datum:
21-07-2016
Naam:
MR
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

wat moet ik met mijn leven :(

Stoornis: selectief mutisme , & depressief , sinds mijn geboorte had ik all selectief mutisme , dit betekent niet durven praten & zwijgen verder google je het maar op "selectief mutisme" , ik heb mijn basisschool niet afkunnen maken omdat ik niet durfde te praten , ik ben blijven zitten tot groep 5 en daarna naar een speciale school gegaan , dus ook geen middelbaren school gehad , dus op mijn speciale school begon ik angst te krijgen en ik durfde niet te praten tegen leerlingen en leraren , en elke dag dat ik van school naar huis liep vroeg mij vader : of ik heb gepraat op school , ik zei heel vaak nee maar soms ook ja want ik kon niks anders , als ik nee zei werd hij boos of ieder geval hij keek altijd boos , die druk die je elke dag krijgt met het zelfde vraag daar werd ik heel depressief van op 5 - 12 jarige leeftijd , en als ik een fout had gemaakt of mijn raport was niet goed "onvoldoende" kreeg ik klappen soms met hand en soms met een riem , en toen ook naar andere speciale scholen gezeten tot me 17e , op mijn 17e werd ik opgenomen in umc utrecht daar vonden ze uit dat ik selectief mutisme had maar de behandel heeft niet geholpen , en ook de 2e opnamen heeft ook niet geholpen om minder angst te hebben , en nu zit ik hier thuis geen school geen werk nog steeds met selectief mutisme en een depressie , en nu nog heb ik gedachten van zelfmoord , want ik weet niet wat ik met me leven moet zonder ene succes , bijstand uitkering helpt wel maar , helpt niet om weer sociaal te zijn en geen angst te hebben in het leven , of vrienden te hebben want ik heb er nog geen één , ik zit dagelijks achter te computer te gamen , youtube kijken etc , ik weet van me zelf dat dit ook niet op schiet , maar ik weet het ook niet meer wat ik met mijn eigen leven moet het liefst wil ik voor altijd slapen , of het liefst er niet meer zijn en einden aan maken
Datum:
19-07-2016
Naam:
Selectief Mutisme
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

bioloische ouders verloren

Hallo

Ik ben 16 jaar en ben geadopteerd. Ik ben begonnen aan een lastige zoektocht naar mijn bioloigische ouders. Na een heftige periode van 2,5 jaar ben ik erachter gekomen dat zowel mijn biologische papa als mama gestorven zijn in een natuurramp. Dat is heel hard binnengekomen. Nu ik dat weet dringt het ook tot me door dat ik nooit antwoorden zal kunnen krijgen op die 1000 vragen in mijn hoofd. Nu wil ik niets liever dan bij hun zijn. Ik weet dat het geen verstandige keuze is en dat zelfmoord NOOIT een optie is. Ik heb hulp gezocht bij een psycholoog die me na 1 maand nog steeds begleid. Af en toe ben ik nog somber en denk ik nog wel eens aan zelfmoord, net zoals nu. Maar dan denk ik aan de woorden van de psycholoog dat ik nog veel te beleven heb en dat ik misschien wel eens op reis kan gaan naar mijn oand van herkomst. Ik wil dan ook met mijn verhaal iedereen motivereren om GEEN zelfmoord te plegen. Niet alleen in deze situatie is zelfmoord geen optie maar in elke situatie zijn andere oplossingen dan zelfmoord. Ik hoop dat deze woorden een steun kunnen zijn voor veel mensen.
X
Anoniem2000
Datum:
17-07-2016
Naam:
Anoniem2000
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Bay bay wereld

Hallo iedereen ik ben Dimitri en ik ben 12 jaar maar niet lang meer ik ben het beu en pleeg eens op een ZELFMOORDomdat mijn ouders zo kwaad zijn en mijn mama zij eens dat ik er eigenlijk niet moest zijn dus Bay Bay
Datum:
17-07-2016
Naam:
Dimitri
Leeftijd:
12
Provincie:
België

ik wil dood

IK WIL DOOD
Datum:
16-07-2016
Naam:
Chirs
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.