Levensverhalen (pagina 126)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Al vanaf mijn 5e

Mijn duidelijkste herinnering van toen ik jong was dat ik dood wou. Ik vroeg me af wat is het nut van mijn leven? Waarvoor ben ik gekozen en niet iemand anders. Ik ben nu 31 en nog steeds zitten deze vragen in mijn hoofd. Ik ben misbruik, extreem gepest, mensen proberen mij altijd mentaal te breken, heb bloedlust dat ik mensen wil vermoorden waar niemand serieus mee omgaat. Om alles op bij elkaar te leggen alles wat tegen kan zitten in een leven zit tegen. Het laatste jaar is mijn drang steeds groter en groter geworden het gevoel hebben dat ik op geleende tijd leef.
Datum:
28-07-2016
Naam:
Kevin
Leeftijd:
31
Provincie:
Friesland

Van hell naar hemel

Het begon allemaal in groep 5. Toen ik van de bank af viel, vol op mijn gezicht. 2 tanden verloren & 1 tand is dood. De pesters gebruikten het om me te pesten. Een gemakkelijke manier, maar helemaal niet zo leuk. Ik groep 6 begon het "echte pesten". Waar ze me letterlijk pijn deden. Ze gooiden dingen naar mijn hoofd toe. Draaide m'n arm om. Gooide me op de grond. Etc etc. In groep 7 zakte ik van mijn verwachte vwo advies, naar havo advies. Ik werd steeds ongelukkiger. Het gescheld ging gewoon verder, maar in groep 8 werd het het ergst. Na groep 8 kamp kreeg ik een vriendje, maar niet voor lang. Hij had een verhaal verzonnen dat hij bij me was blijven slapen. En dat we beiden naakt waren en hadden "geneukt". Hij werd er "populair" door?! En ik zakte naar nog een ergere loser. Maar niet alleen dat. Ze scholden me uit met hoer en slet. In onze klassen groepsapp zetten ze foto's van mij, mer teksten erbij die vreselijk waren. Ik kreeg elke week wel 5 berichtjes met: "val dood". En ook hoop school werd het gezegt. Recht in mijn gezicht. Ik was blij toen ik eindelijk naar de middelbare ging, maar nee. Het ging gewoon door. Ik ben als ik het zelf zeg nogal mager. Maar ik heb nog net geen ondergewicht. Ik krijg op school dus erg vaak te horen dat ik anorexia heb, meer moet eten, dat ik op een skelet lijk. Ook kreeg ik nog steeds berichtjes van mn basisschool klasgenoten met: "val dood", "val nog een keer op je bek en breek nog meer tanden", "zoek een leven", "hoer, slet". Maar ook van kinderen uit m'n middelbare school klas: "Heb je anorexia of zo", "ga meer eten, skelet", "echt een hoer ben jij. Een beetje slank proberen te lijken, slet." Ik werd gek. Ik had zelfmoord neigingen. Ik wilde weg. Dat zou beter gweest zijn voor iedereen. Niet dat het veel verschil maakte, want ik had niemand. Ik had geen vrienden. Maar na alles wat er al gebeurd was, moest 1 van de ergste dingen nog gebeuren. Mijn opa... Werd opgepakt. Ik denk aan privacy, dus ik zeg niet waarom. Die dag veranderde mijn leven van een hell, naar een zwart gat. M'n leven stond op z'n kop. Ik wilde weg. Weg uit dit leven. Dood. Ik wilde er niet meer zijn. Ik begon mezelf pijn te doen door met scherpe dingen op m'n arm te krassen. Het loste niks op, maar ik deed het toch. Opgegeven moment moest ik naar een psycholoog. En ik ben daar zo dankbaar voor. Ze heeft me geholpen met alle problemen in mijn leven. We hebben samen een boek geschreven om alles in mijn leven te verwerken. Ik zal haar eeuwig dankbaar zijn. Dus van alle slechte dingen die er in je leven gebeuren, kan er altijd nog iets goed komen. & Dat was de reden van dit verhaal. Als je zelfmoord pleegt, krijg je de kans niet om misschien alles terug te draaien. Om het weer beter te maken. Zoals bij mij. Heel veel sterkte iedereen. Ik steun jullie allemaal. Heel veel liefs van Anoniempje
Datum:
28-07-2016
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoordgadachten van uw 10 jaar

Hey ik denk al van mijn 10 jaar aan zelfmoord en van af mijn 13 verwondt ik me en stik ik me met een veter en touw ze hebben ter nog niks van gemerkt of gezien ik wil geholpen worden ma ik durft het niet tevragen
Datum:
28-07-2016
Naam:
Jelka
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Ik wil niet meer

35 Jaar geleden ben ik met "mijn Johannes" getrouwd. In het begin waren we denk ik heel gelukkg samen. Maar all snel kwam zijn ware aard naar boven, hij was snel geïrriteerd en verloor snel zijn zelfbeheersing. Na 3 jaar huwelijk werd onze 1e geboren en 2 jaar later maakte ons 2e kindje ons leven compleet. Johannes bleef snel geirriteerd en ik baalde daar erg van, ik was niet gelukkig. Toch bleef ik bij hem, ik gunde onze kinderen een veilige thuishaven. Helaas zijn de kinderen vele male getuigen geweest van Johannes geirriteerd zijn. Hij kon zich voor niemand inhouden. Zijn tegenslagen waren het einde van de wereld.
Ik ging er aan kapot maar Johannes zag alleen zijn "eigen problemen".

Uiteindelijk heb ik na lang nadenken voor mezelf gekozen. Ik heb daar veel verdriet van gehad vooral voor onze kinderen.

Mijn leven is nu veel rustiger, geen stress om niets. Ik ben wel verdrietig voor mijn kinderen maar voor mezelf is het beter.
Datum:
27-07-2016
Naam:
maria
Leeftijd:
58
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord

Hoi, ik ben een meisje en als je aan mensen in mijn omgeving zou vragen hoe ik ben zouden ze zeggen: vrolijk, eerlijk, betrouwbaar. Aardig en behulpzaam, maar in werkelijkheid ben ik eenzaam, depressief en denk ik aan zelfmoord.

Mijn vader wilde maar twee kinderen, sus slikte m'n moeder de pil. Toch werd ze zwanger van mij en toen ging mijn vader weg. Ik loop al m'n helele leven met heftige schuldgevoelens. M'n broer en ik hebben autisme en ik heb ook misofonie. M'n broer woonde bij m'n vader en stiefmoeder. Daar werden hij en ik mishandeld. We werden uitgehongerd, onderkoeld laten worden, geslagen, uitgescholden en getrapt. Het was zelfs zo erg dat m'n broer een zelfmoordpoging heeft gedaan en ik hem achterna wilde. Ik heb trauma's en bondingsabgst. Ook nu word ik gepest. Ik kan niet meer. Ik wil dood
Datum:
24-07-2016
Naam:
Bente
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord

Ik kan het leven niet meer aan, en de echte reden is pijn verdriet en eenzaamheid.
Omdat wij onze kinderen niet meer zien,en het ergste is nog onze kleinkinderen die we 3/12 jaar elke dag hier hadden toen onze dochter moest werken,wat hebben we genoten,nu heb ik alleen nog maar gemene mail gekregen,wat was ik gelukkig met mijn kinderen, maar nu zou ik willen dat ik ze nooit gekregen had, na een zeer moeilijke jeugd met een zeer dominante 11 jaar oudere zus en oude ouders heb ik het niet fijn gehad.maar ik wilde graag een gezin, en waar ik er altijd zou zijn voor mijn kinderen.dit laatste heb ik ook gedaan tot de laatste dag dat ze hier kwamen nooit is er vergeefs een beroep op ons gedaan, maar het ergste is de zeer onduidelijke reden van de breuk, zeer onbegrijpelijk morgen word de oudste kleinzoon 12 jaar alweer zo,n vreselijke dag maar morgenavond ga ik het leven verlaten,
Ik kan het niet meer aan gegroet ria
Datum:
24-07-2016
Naam:
Ria
Leeftijd:
70
Provincie:
Limburg

Probleem

Het begon toen ik op de basis school zat. Ik werd gepest omdat ik anders was ik probeerde nieuwe dingen uit zoals me haar rood verven. Ik was al gauw een buiten staander. Ik kreeg op de middelbare school een vriendin maar die is ook anders dan mij en ik werd nog steeds gepest. Toen ontmoette ik een jongen die het leven wat makkelijker maakte na een tijdje begon ik hem leuk te vinden en hij mij ook maar volgens hem was ik te verlegen dus kreeg hij iets met een vriendin van mij. Toen ik dat te horen kreeg was ik zo depressief dat ik me eerst snee in me arm snee zo ben ik een tijdje door gegaan. Na een half jaar was het uit tussen die jongen en mijn ex-vriendin maar ik vond hem nog steeds leuk dus ging met hem praaten en spraken ook een keer af toen kwam me zus er achter dat ik mezelf snee en ging de hele tijd op me letten ik mocht zelfs niet meer in de buurt komen van messen en die jongen ging ook steeds minder tegen me praten en ik begin steeds meer depressief te worden en ik weet gewoon niet wat ik er aan moet doen
Datum:
23-07-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Ik wil niet meer.

Hoi, ik ben een jongen van 15 jaar en ik woon in Brabant. Ik heb het gevoel dat ik niet meer wil leven, soms zijn die gevoelens gewoon weg maar als het even wat slechter gaat dan trek ik het gewoon niet meer. De redenen zijn mijn te strenge ouders en school. Op school behoor ik volgens velen niet tot de normale kinderen en word ik vaak belachelijk gemaakt zonder reden. Thuis mag ik niks en als ik iets fout doe dan worden er meestal strenge maatregelen genomen. Soms denk ik dan aan zelfmoord maar ik durf mijn vrienden en familie dat niet aan te doen, ook vind ik het eng om mezelf pijn te doen. Ik heb echt geen idee hoe ik dit moet oplossen of weghalen, want als het goed met me gaat dan ben ik gewoon vrolijk en wil ik gewoon verder gaan met leven en mijn ouders trots maken. Maar er zijn soms gewoon momenten dat ik niet meer kan.
Datum:
22-07-2016
Naam:
J
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ouders

Ik heb net mijn laatste kamp als lid van de leiding van de scouts achter de rug en wordt nu leiding. We worden met een grote groep leiding waardoor er veel onervarenheid heerst onder de leiding. Ik had heel veel zin om leiding te worden, maar mijn ouders verplichten me om een cursus van kazou (CM: ziekenfonds) te volgen. Dit gaat door in de krokusvakantie, maar ik ging dan al skiën met mijn vriendinnen. Ik keek hier nu al naar uit, het zou het laatste jaar zijn dat ik dit nog zou kunnen doen omdat ik daarna ga verder studeren. Ik had al lang geleden aan mijn ouders gevraagd of ik dit zou mogen en telkens zeiden ze dat ik mocht, maar nu moet ik die cursus volgen van hun. Ik wil dat helemaal niet. Ze geven me niet eens de kans om te bewijzen dat ik wel een goede leiding kan zijn. Al mijn leeftijdgenoten die nu ook leiding worden gaan die cursus ook niet volgen en worden ook gewoon leiding, waarom zou ik die cursus dan wel moeten volgen? Skiën met vriendinnen wou ik al zo lang en nu verpesten mijn ouders dat gewoon voor mij. Ik wil ook gewoon leiding worden zonder die cursus, ik kies toch zelf wat ik met mijn leven doe. Ik leef maar 1 keer en misschien zelfs niet meer zo lang als het zo verder gaat. Mijn moeder scheld me ook zeer vaak uit, ze drinkt veel en wordt dan wel erg mondig. Om het kleinste wordt ze dan kwaad en zegt ze dat ik een trut ben. Telkens als ik over haar drankprobleem begin wordt ze kwaad en zegt ze dat ik haar niks gun, terwijl ik haar dat ook maar gewoon voor haar eigen goed zeg. ik ben dat schelden beu!
Datum:
21-07-2016
Naam:
XXX
Leeftijd:
17
Provincie:
België

heb de hoop verloren op liefde en een bevredigend levensdoel

Ik wil zelfmoord plegen. maar wat is de echte reden dat ik dat wil doen. Ik leid aan somberheid sinds mijn achtiende. En sinds mijn 4de heb ik last van angsten die komen en gaan.

Eigenlijk heb ik zoveel meegemaakt dat ik niet een goed overzicht heb. Maar ik zal proberen vanaf het begin te bginnen.

1 ) hoor mijn moeder schreeuwen van de pijn terwijl ze met haar hoofd herhaaldelijk tegen het houten bed wordt geslgen door mijn vader. Ik ben ongeveer vijf jaar oud.

2) Een psychose waarbij ik letterlijk kabouters zag. Ook rond mijn vijfde jaar

3) Ben bang om naar school te gaan op mijn 7de. Ben bang dat de kinderen mij niet mochten, terwijl ze mij niet pestten.

4) Kom met mijn familie naar Nederland toe op mijn zevende jaar. Aanvankelijk ook hier bang om zonder mijn moeder in de klas te ziten.

5) Mijn angsten zaken weg toen ik eenmaal op een leuke basisschool kwam in Brabant.

6) Rond mijn 18de doen zich twee problemen voor. Ik voelde me niet gerespecteerd door een van mijn jongere broertjes. En ik raak verliefd op een meisje, maar wist niet wat ik met die gevoelens aan moest. De eenzaamheid neemt toe.

7) Vlak na deze periode voel ik me aangeotrokken tot het zusje van het meisje waar ik verliefd op werd. Ik vind deze gevoelens verwarrend en beangstigend. Vooral de angst element houdt me in zijn greep. Ik heb het idee dat dit zusje mij het leven zuur wil maken omdat ze boos op me is dat ik enerzijds doe alsof ik haar mag en anderzijds weer doe alsof e me niet aanstaat. Oftewel dat ze denkt dat ik met haar een spelletje speel. Ik denk dat zij en haar vrienden mij achtervolgen. Pas nu, 16 jaar later ben ik achter gekomen dat dat beginnende symptomen waren van een psychose.

8) Ik word door een heftruck aangereden. Kan als gevolg daarvan niet meer hardlopen. Dit was het enige wat ik had om veel spanning te kunnen loslaten. Drie jaar later stort ik volledig in. Kan mijn studie niet meer voortzetten. Er loopt een letselschade procedure en aan de onderzoekende psychiater vertel ik niet over mijn eerdere psychische klachten. Ik kamp met schuldgevoelens daarover. Diep van binnen weet ik niet meer waar ik echt recht op heb in de letselschadezaak en raak nog verder uitgeput.

9) Ik krijg nog twee psychoses.

10) Door de psychische klappen die ik heb opgelopen kan ik me niet meer goed concentreren en weet ik niet meer hoe ik mijn dag moet invullen.



Datum:
21-07-2016
Naam:
MR
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.