Levensverhalen (pagina 1263)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

.o0

je weet niet wie je bent
je weet niet wat je doet
je weet niet wat je wil
je weet niet wat je moet op dit moment op dit scherm met deze tijd met deze stemming

er is niets niet iemand niet iets

vraag-maar denk-maar, roep-maar, klaag-maar om hulp
een roeping,
een reden een plicht een gezicht geven
een leven nemen of niet

---------------------
er is op het moment weinig waar ik een gelukkig gevoel van krijg. vluchten is voor mij niet moeilijk. ik blijf gewoon thuis. stop mn studie. neem ontslag. spreek dat leuke meisje niet aan. maar draai me om kijk weg. en loop aan. ik weet dat het anders kan, je ziet het om je heen, vrienden die wel in de jeugdigheid zitten. een leuke vriendin hebben, een leuke studie doen, een leuke baan hebben etc.

ik was een tiener vol angst. angst voor het onbekende. zelfmoord ik denk er wel eens aan.. de ultieme vluchtweg. ik word misselijk van mezelf als ik denk over zelfmoord en wie zou me dan missen? zouden ze dan spijt hebben dat ze niet zagen dat ik het moeilijk had?

zelfmoord is een keuze die meer ballen vraagt dan je leven lang door blijven sukkelen. sukkelen zoals ik de afgelopen maanden, jaren heb gedaan.


tell me when will you, when will you accept your life, the one that you hate

anything is hard to find when you will not open your eyes.
Datum:
24-10-2007
Naam:
feellies
Leeftijd:
24
Provincie:
Zeeland

Jammer

Als je zelfmoord pleegt dan weet je nooit wat je mist. Dat kan erg jammer zijn. Want stel je leven wordt hierna heel leuk. Als je dan al dood bent maak je het niet meer mee! Het lastige is alleen dat je nooit weet wat je nog allemaal staat te wachten.
Datum:
24-10-2007
Naam:
Miep
Leeftijd:
32
Provincie:
Gelderland

et leve heeft geen nut meer.....

ik weet et allemaal nie meer :( ben de hele tijd vedrietig ... geen jonge wilt me hebbe ik heb in me hele leve van 2 jonges gehoude en allebei verliete ze me :S een jonge waar ik ontzettend van hield heeft 3 dage gelede gezegd dat ie me nie meer wilde en dat ie me nie leuk vond . was al depri maar nu zit ik er egt aan te denke om voor de trein te springe beste oplossing waant met school gaat et ook nie goed en et enigste waarvoor ik leef is uitgaan heb wel vriendinne maar die wete me egte gevoelens nie:S:( ik begi nu ook te roke en drink ook nu heel vaak dat is et enigste dat me gerust maakt . iedereen ziet mij altijd lache ik wordt altijd de vrolijke genoemt maar niemand weet wat voor verdriet ik heb:'( iedere avond dat ik nu naar bed ga huil ik:S 3 jaar gelede had ik ook al een dip want toen had me moeder kanker en werd ik gepest mar na zoveel jaar weet ik wat et beste is... maar ik durf et alleen nie et is zooooo moeilijk
gr iemand die et leve geen nut meer vindt hebe
Datum:
24-10-2007
Naam:
iemand die et leve geen nut meer vindt hebe
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Hoe dan?

Door mijn moeilijke jeugd al veel meegemaakt. Nu is mijn relatie al sinds enige maanden verbroken. Ik woon weer op kamers. In het begin ging het wel, maar inmiddels voel ik me heel depressief. Deze man was alles voor mij, was een lichtpuntje in mijn tot dan toe moeilijke leventje.... Nu is het over en ik trek het gewoon niet meer. En niemand ziet hoe erg ik er aan toe ben. Als ik mijn (ex)vriend sms dat ik me heel erg slecht voel, dan zegt hij dat ik aan emotionele chantage doe. Ik ben heel intelligent en een leuke meid, maar alle hoop is vervlogen. Ik ben moe, en er is zo vreselijk veel naars gebeurd. Ik wil heel graag dood, want ik kan gewoon niet meer. Elke dag dat ik op moet staan is een drama. Op mijn stage/studie doe ik wel mijn best, maar ondertussen kan ik nergens anders aan denken dan de bevrijdende eeuwige rust van de dood. Dit is het laatste wat ik schrijven zal, mama ik hou van je, laat papa geen seconde van de begrafenis meemaken, pas op jullie zelf, zusje en broer, nu jullie grote zus er straks niet meer is. En vriendje, je was en bent mijn soulmate, zonder jou, is mijn kracht en hoop weg. Zonder jou kan ik niet en dat is egoistisch, dus ik laat je vrij. Geniet van al het moois wat het leven je te bieden heeft en voel je nooit schuldig. Je wilde niet zien hoe ik er aan toe was... Dag
Datum:
24-10-2007
Naam:
Sanne23
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland

Geen zelfmoord

Beste allemaal
Zelfmoord is het ergste wat iemand die achterblijft overkomt.
Zelf ben ik mijn zus zo verloren, wij hebben thuis niks aan haar gemerkt!
We hebben haar ook niet kunnen helpen omdat we niks in de gaten hadden.
Je kan veel leed voorkomen door te praten over je problemen.
Dus ik zou zeggen doe dat dan ook en zoek anders elders hulp!

Groetjes een verdrietige L
Datum:
24-10-2007
Naam:
L
Leeftijd:
49
Provincie:
Noord-holland

Hoi Vogel

hoi vogel ik wil met je praten
of zal ik het liever laten
hoi vogel misschien versta je me niet
maar ik wil met je praten over mijn verdriet

pasgeleden had iemand een droom
die droom ging over mij
in die droom hing ik aan een boom
midden in het bos hing ik er verlaten bij

Ik schrok hiervan
en heb er verder niet meer aan gedacht
tot ik op een nacht de zelfde droom had
maar dan vanuit mij

Ik ging er over nadenken
maar dat leverde niks op
ik wil weten hoe het kan
op dat moment stond mijn wereld op zijn kop

hoi vogel misschien heb je me niet eens verstaan
maar nu moet ik gaan
hoi vogel bedankt dat je luisterde
en het spijt me dat ik fluisterde
Datum:
23-10-2007
Naam:
Iris van Veen
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

problemen

ik heb overal problemen...
op school ook al zit ik onder contract noemen ze mij een pester wat ik totaal niet ben. nu ben ik al heel veel vrienden kwijt geraakt en ik voel mij alleen ik kan mijzelf nog tegenhouden door dat mijn mama er nog is zij is de enige wat moet ik doen ik heb geen raad meer....

groetjes en bedankt
Datum:
23-10-2007
Naam:
barthel
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Ik kan niet meer..

Nu ik dit schrijf ben ik alweer aan het huilen.. Vanaf mijn 12e heb ik ze, de depri buien.. Het enige wat ik dan wil is dood zijn maar heb er het lef niet voor om zelfmoord te plegen ook al wil ik het zo graag.. Weet ook niet hoe ik het moet doen en meestal voel ik me de volgende dag weer normaal.. Ik heb een keer op een flat gestaan, op het spoor gezeten, zo vaak mn polsen proberen door te snijden maar doorzetten kan ik niet.. Misschien is het ook alleen maar een schreeuw om aandacht en wil ik helemaal niet dood maar hoe vaker ik de buien heb hoe meer ik ervan overtuigd raak dat ik niet meer verder kan en wil met mijn leven.. Mijn moeder weet van deze buien maar ze zegt dat het door de hormonen komt en dat er genoeg mensen zijn die van me houden en blablabla.. Nu had ik had al een maand geen bui meer gehad en vorige week had ik eindelijk het gevoel dat alles me mee zat maar gister gebeurde er weer iets en kreeg ik een bui.. Dit was echt de ergste tot nu toe, ik werd gek en kon niet meer helder nadenken alleen nog maar dat ik dood wilde.. Heb in mn pols gesneden, 3x op de rand van het balkon gezeten en uiteindelijk heb ik 20 aspirines geslikt.. Ben toen op bed gaan liggen en in slaap gevallen.. Vanochtend werd ik kotsmisselijk en duizelig wakker.. Dit heeft dus ook geen zin, voel me nu de hele dag al beroerd en doordat ik nu al de hele dag alleen thuis ben voel ik me nog meer depri.. Mensen denken nu dat ik gewoon buikgriep heb maar ze moeten eens weten.. Ik kan het ze gewoon niet vertellen, doe ze er alleen maar verdriet mee.. Nu weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen, ik wil dood maar ook weer niet.. Elke keer na zo'n bui probeer ik weer positief te denken maar het houdt een keer op..
Datum:
23-10-2007
Naam:
Ik..
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

just wanna be home

Mijn moeder haatte mij. Ik wete niet waarom. En ik kan me ook niet anders herinneren dan dat ze me haatte. Ze sloeg me om elk klein dingetje. Om alles en om niks, ik dee dhet nooit goed. Ik was 11 toen ze me in gebroken glas liet zitten en smeken om vergeving dat ik nog bij haar in huis mocht wonen.
Mijn vader sloeg me niet. Hij kwam ook niet voor me op. Hij maakte altijd opmerkingen als: je had beter niet geboren kunnen zijn. je moeder schrikt van je, je bent lelijk je bent dom. hij sloeg mij met de stofzuiger, niet met zijn eigen handen, die zou hij niet vuil maken aan mij. ik moest al het huishoudelijke werk doen, en ik dee dhet nooit goed. ik durfte mniet naar huis te gaan, ik was bang voor wat er dara gebeurde. Dus was ik altijd bij mijn vriendin. het was mijn tweede thuis, haar ouders zeiden vaak dta ik hun adoptie kindje was. ik kwam daar sliep dara vaak ook als mijn vriendin er niet was, het was mijn tweede thuis. Maar haar vader misbruikte mij. "dat doen echte vaders""dat hete liefde""dat deed je vader niet, omdat hij je haat maar je verdient het wel, elke echte vader doet dat."ik geloofde hem. maar het deed pijn, ik was er bag voor en ik mocht noooit iets zeggen het was ene geheim, ik wilde dat geheim niet en ik wilde dan maar geen vader als vaders dat deden. het wende niet, zoals hij zei. toen werd hij boos, als ik me verzette, ik mocht niet huilen niet praten niet gillen.
hij zette ene pistool naast mijn hoofd, hij zou me vermoorden al ik iets zei. iedereen haatte mij dus wat was ik waard. Hij verhuurde mij aan "vrienden" voor geld. dara wa sik voor, ik was zijn hoer en ook voor anderen. 7 jaar lang.
ik ging aan de drugs, ik vluchtte weg maar hij vond me overal. YUIteindelijk heb ik een zelfmoordpogig gedaan, die mislukte. ik kwam in het zieken huis en ik wilde niet meer terug nara huis. ik kwam in tehuizen. heel veel. in een jaar 13 verschilende plekken. En nooit had ik een thuis. ik heb een post traumatische stress stoornis waarvanm ikm flashbacks krijg. ik zit nu were zwaar aan de drugs en woon zo overal en nerges. ik heb geen idee hoe verder, en of ik dat nog wil. MIjn gedachten zeggen ga verlaat deze kutwereld, mara mijn hart laat me niet gaan. Ik wil niet verliezen ik gun mijn ouders niet het plezier, dat ik dood ben, dat is wat zij willen. Maar ik heb zo het gevoel dat ik het nergen voor doe. Leven. Niet voor mezelf, want ik wil niet meer, niet voor anderen want die willen mij niet. ik heb geen thuis...nooit hgehad geen familie meer, geen contact...niks. ik weet het niet meer. ik wi, gene lozer zijn en zelfmoord pllegen omdat het leven te hard was. ik wil., hard zijn en doorgaan, maar het lukt me niet.
Datum:
23-10-2007
Naam:
nevermind
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

bijna dood

Ik ben een meisje van 14 jaar en kamp er al mee… Het begon allemaal zo onschuldig. Ik zat in het eerste leerjaar. ‘k was en ben nog steeds vrij klein, stil en bang. Ik had maar 2 of 3 vrienden maar af en toe moesten ze niets meer van me hebben of hadden we ruzie. Vaak was ik het slachtoffer van een paar pestkoppen. Nu het middelbaar. Toffe klas, paar leuke vrienden en jamer genoeg pestkoppen en die lieten me niet doen. Ik werd gek. Heel gewoon een keer je hoofd tegen de muur kloppen. Een keer prikken met een naald in je hand. Geen zelfvertrouwen. Vaak ups en downs en dan als je je goed voelt val je nog al eens diep. Leuke leerkrachten. Free podium. Een opvoering mey kerstmis waaraan je mocht meedoen. Ik wou laten horen dat ik kon zingen maar het werd een flop. Ik hoorde mezelf nog niet eens omdat ik met een Cd meezong en de Cd stond te luid. Voetbal. Ze vonden me een heel goeie keeper. Halve finale, verpeste ik alles. Ik liet 4 van de 6 goalen binnen. Weer huilde ik in het aanzicht van heel de school. De ploeg voor de voetbal was wel anders. Nu derde middelbaar. Opnieuw voetbaltoernooi maar mij vragen ze niet hoor. 2007 begin. Ik neem de schaar in een slechte bui en snijd. Iets te hard, litteken, zal me altijd bij blijven. Sinds dien snijd ik zachter maar toch hard genoeg. M’n moeder merkte het over laatst en vertelde een leugen. Die zal me waarschijnlijk nog dieper in de problemen brengen. Ik schreef ook een verhaal in het Engels over mezelf die wegloopt van huis en verandert in een vampier enz… Nu ben ik het aan het vertalen in het nederlands. .... Ik denk aan zelfmoord heel dikwijls. Mijn punten zijn normaal maar af en toe slecht en dan denk ik snel dat alles slecht gaat. Het enige dat me tegenhoud is mijn zus. Ik zou haar niet kunnen achterlaten. En mijn 2 goede vrienden.
Datum:
23-10-2007
Naam:
Natalie
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.