Levensverhalen (pagina 1264)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Mijn ouders geven niet om me. Mijn broertje haat me en ik hem. Mijn vriendinnen doen alsof ze me aardig vinden maar vervolgens hoor ik van anderen dat ze over me roddelen en onzin over me vertellen aan andere vriendinnen. Ik heb mijn leven al verprutst door te beginnen met afvallen op een ongezonde manier. Het hielp ik voelde me blijer en mijn vriendinnen waren aardiger leek het. Maar uiteindelijk verlinkte een vriendin me. Toen waren mijn ouders heel boos en moest ik wel weer normaal eten. Toen ik weer aankwam enzo lieten mijn vriendinnen me zitten. Toen was ik opnieuw begonnen en zelf weer gestopt omdat ik bang was wat er zou gebeuren als ik door ging. Ik was 10kg afgevallen en nou is er weer 12kg aan ookal is dat niet te zien aan mij. Ik haat mezelf! Hoe kan ik zo stom zijnn en denken dat alles dan goed komt. Juist nu is de ellende begonnen iedere dag schreeuwen mijn ouder naar me. Mijn broertje schopt en slaat me en zodra ik dat zeg tegen mijn ouders krijg ik straf. Als er ook maar 1 stofje in mijn kamer ligt schreeuwt mijn moeder weer naar me en meot ik mijn kamer opruimen en schoonmaken. Daarbij dreigt ze ook nog dat ze mijn computer, tv en boeken uit mijn kamer weghaalt zodat alles waar ik me in verschuil als ik me kut voel weg is. Vervolgens zijn er ook altijd jongens die zeggen dat ik dik ben en lelijk.. Ik weet eigenlijk wel dat ik niet dik ben want je ziet me ribben en je voelt ze ook enzo maar omdat ik zo'n slecht zelfbeeld heb denk ik dan dat het echt zo is en voel ik me kut en wil weer gaan afvallen. Dat doe ik dan niet maar nu wil ik dood! ik weet niks anders om het op te lossen. Mij hebben ze al zovaak pijn gedaan!
Datum:
23-10-2007
Naam:
...
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

kan het niet

mijn leven is nooit leuk geweest, niet verschrikkelijk, maar nooit leuk. ik kan me niets meer herinneren vanaf mijn zevende, omdat ik sinds die tijd al depressief ben. ik ben het vertrouwen in het leven verloren, alles heeft me teleurgesteld en geluk blijft nooit langer dan een dag. ik was 10 toen ik voor het eerst in mijn polsen ging snijden, ik gebruikte toen nog schaartjes..het is steeds erger geworden en uiteindelijk sneed ik minstens 2 keer per dag in mijn polsen, enkels en nek, oftewel, overal waar een grote ader zit. op mijn 13e heb ik mijn ouders verteld wat ik deed. eerst mijn vader, die zou sterk zijn, mijn moeder kon ik niet onder ogen komen. in Maart 2006 ben ik in therapie gegaan, ik wou mijn problemen oplossen, o.a. omdat ik nu op een nieuwe school zat, het pesten op de lagere school heeft me depressief gemaakt. daar was ik nu eindelijk van af.. de therapie was niet intens, en hielp wel een beetje. toch bleef ik me ongelukkig voelen en wilde ik Prozac gaan gebruiken.daarvoor ben ik naar een psychiater doorgewezen en die schrijft me sinds november 2006 Prozac voor..het werkt niet, maar ik wil het niet vertellen. ik ben bang dat ik weer depressief wordt, ik weet uberhaupt niet of ik ooit niet depressief ben geweest... vanmiddag heb ik weer een afspraak met de psychiater, ironisch eigenlijk omdat ik hier een duidelijke bekentenis geef dat ik nóg steeds dood wil. het enige probleem is dat het niet lijkt te lukken..mijn ouders weten alleen dat ik in mijn polsen 'sneed', dus daar snijd ik niet meer, dat valt teveel op. in mijn enkels heeft niemand door gelukkig. ook slik ik regelmatig teveel pillen Prozac, maar daar wordt ik alleen misselijk van.. aan zelfmoord denk ik elke dag, elk uur en elke minuut. zelfs als ik me fijn voel voel ik dat het overgaat en dat ik dan weer depressief wordt. de enige reden voor mij dat ik nog leef is mijn beste vriendin ellen, mijn ouders en mijn zus iris. zij hebben me nooit in de steek gelaten, me nooit uitgelachen en ze steunden me..nu zijn ze nog steeds alles en heb ik ook veel aan mijn vrienden die ik nu heb.. toch weten geen van ze dat ik me zo rot en depressief voel.. ik huil altijd, niet per se van buiten, maar altijd van binnen.. ik wil dood maar kan het niet, nooit gekund
Datum:
23-10-2007
Naam:
Maartje
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

liefde van me leven..

ik had 12 weken met een meisje die ik echt heel leuk vond, 3 jaar geleden vond ik haar ook leuk maar toen er niks mee gedaan, na een gesprek hebben we afgesproken en is het 1 en ander gebeurd, ik wist het meteen, ik voelde me nog steeds zo als ik me 3 jaar geleden voelde. na 12weken ( gisteren dus ) begeurde waar ik zo bang voor was. ik verloor haar.. ik mis haar zo erg, en zou alles eraan willen doen om haar terug te krijgen.. maja ik heb geen enegerie meer om te vechten.. ik ben zo moe van alles wat er is gebeurd, eindelijk weer gelukkig en dan gebeurd dit.. zoveel pijn.. zoveel verdriet gaat er door me heen.. gewoon geen reden meer voor iets..

ik mis haar zo erg, dat ik bij haar zal zijn op een andere plek
Datum:
23-10-2007
Naam:
eenzaam
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

toch maar niet!

Hallo,

Ik ben pas 13 jaar en dat vinden veel van jullie vast jong. Maar ik heb zelfmoord willen plegen op mijn 10de. Ik kon het allemaal niet meer aan. Ik was heel alleen en niemand gaf me aandacht. Ik ben in elkaar geslagen. Iemand waar ik hopeloos verliefd op was liet me in de steek en ging met een ander en ik had nog nooit van mijn leven een vriendin gehad om mee te praten of te spelen. En mijn geestelijk gehandicapt broertje trok alle aandacht. Als hij driftbuien had sloeg hij me. Ik had ook overgewicht en op school ging het heel slecht. Ik kon er allemaal niet meer tegen. Toen ik van het dak wou springen flitste alles voorbij, mijn familie: wat hebben die eraan als ik spring? niets toch? dan ben ik slap! loop ik voor mijn problemen weg. En je houd toch altijd je eigen gedachten bij? Daar kan je niet voor weglopen. En al die andere mensen om je heen krijgen er allemaal een probleem bij. Ik heb het toen niet gedaan. De dag daarna werd ik meteen beloond. Ik kreeg mijn eerste vriendin, zij werd ook mijn beste. Mijn ouders stuurden mijn broertje naar een speciale school en zijn driftbuien verdwenen. Mijn ouders gingen meer met me om en motiveerden me voor school. Op school had ik ook meer zelfvertrouwen om tegen anderen in te gaan en niet over me heen te laten lopen. Nu zit ik op de middelbare school op het vwo, heb ik mijn eerste vriendje versleten, ben ik best populair en heel blij met mijn leven! Dus geef het niet op. Loop niet weg van je problemen! Je neemt ze toch altijd mee. Hoe dan ook. Probeer ze te overwinnen en er nooit meer voor weg te lopen. En zelfmoord is ook geen optie! Het leven is hard en je moet er van maken wat je kunt. Wie weet kom je wel een goede vriend of vriendin tegen en leven jullie nog lang en gelukkig (klinkt als een sprookje ik weet het maar als je zelfmoord pleegt zal je nooit weten wat er gebeurd) en sterf je in een warm bed. Omringd door je kleinkinderen. Sterf je in je slaap zonder pijn. Geweten dat je een geweldig leven hebt gehad. Geloof mij nou maar! Misschien heb je net zoveel geluk als ik.
Datum:
23-10-2007
Naam:
Vero
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Ik zie het niet meer zitten

Iederren zegt jik bent mooi, leuk, tof maar ik weet dat ze liegen als ik mezelf haat wat moeten ze wel van mij denken?
Ik heb al zelfmoordpogingen gedaan maar er kwam altijd iets tussen. Jammer. Ik wil hier weg.
Datum:
23-10-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Ik kan et niet meer!

Dagen maanden jaren gaan al voorbij met deze pijn!De pijn die mensen mij aan hebben gedaan en nog steeds doen!
Hoe moet ik ermee leven?Ik zie maar 1 uitweg!Hoe acepteer ik nou deze pijn :S
Datum:
22-10-2007
Naam:
Hurt
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

wat moet ik?

Na een mislukte zelfmoordpoging was iedereen blij, behalve mijn zuster en zwager van wie ik op mijn kop kreeg. Daarom vroeg ik om een gesprek met een dominee, die alleen geïnteresseerd was in zichzelf. Hij zei tegen mijn zuster dat ze me dood moest laten vallen, want dan was ze van me af. Ik mag van niemand boos worden op die dominee of mijn zuster, terwijl ik de familie uit gezet ben. Bemiddelaars worden door hen afgewezen. Daarom wil ik graag dood of bij mijn familie weg, wat me niet lukt.
Datum:
22-10-2007
Naam:
Piet
Leeftijd:
57
Provincie:
Friesland

ik heb er geeen zin meer in

ik had mijn leventje net op de rails naar jaren lang gepest te zijn. de relatie metmijn broer was weer redelijk hersteld. nu heeft hij een paardagen geleden te kennen te geven om geen contact meer met ons te willen, zijn vriendin heeft hem in zijn macht maar dat ziet die niet. dat doet me veel pijn mijn ouders hebben er ook veel pijn van. WAAROM KAN MIJN LEVEN NOOIT ZONDER PIJN ZIJN.
Datum:
22-10-2007
Naam:
...
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

Turkije

Nou ik vind het zo zielig voor de soldaten in turkije en voor de haat tegen teroristen de koerden en dat ik er niks aan kan doen zijn mijn gedachten steeds bij zelfmoord plegen.
Datum:
22-10-2007
Naam:
A.aslan
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

ik word gek

hoii

nou ik heb zoveel ruzie laatste tijd met me moeder en niks i goed of dan weer klachten ik word er afentoe helemala gek
van en dan denk ik zelfmoord kan wel maar daar doe ik tevele mensen pijn mee en dat wil ik niet.
wat is een oplossing hoe ik het me me moeder kan verandere?
Datum:
22-10-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
99
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.