Levensverhalen (pagina 1257)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

...

1 jaar gelede heeft men nicht/beste vriendin zelfmoord gepleegt.. zij was de enige wara ik egt mee kon praten en we wisten alls van elkaar.. we zijn same opgegroeit woonden naast elkaar.. tot ze verhuisden.. ik zag ze nog 3x per weerk.. maar tog bleef onze band eve sterk.. en nu zie ik ze nooit meer.. ik mis haar kei hard en niemand begrijpt mij.. ze zegge allemaal hoe kan je iemand missen die zich zelf van kant maakt ?.. ik weet wel beter..
nu.. ik heb problemen thuis met men ouders, denk elke dag aan zelfmoord.. maar ik weet van me zelf dat ik het nooit ga doen.. ik ben daar te laf voor en weet hoeveel mense ik verdriet aandoe.. ik kan het ze niet aandoen.. maar tog als ik het zou doen weten ze wat het is..
ik val nu nog elke dag huilend in slaap.. gewoon omdat ik het niet kan verwerken dat men nicht zelfmoord pleegde.. in het begin kon ik het niet aan om zonder haar te leven.. ik had niemand meer waar ik alls tege kon vertelle waar ik mee kon lachen, plezier maken.. ik kon me geen leven zonder haar voorstelle.. maar ik moest wel verder.. ik denk nu tog nog elk uur aan haar en aan zelfmoord maar tog verzet ik me ertegen..

dat zouden we allemaal moeten doen.. je doet veel te veel mensen vredriet aan.. ook de mensen waar je het niet eens van verwacht..
Datum:
31-10-2007
Naam:
mariska
Leeftijd:
15
Provincie:
België

in de steek gelaten

Hoi

Ik had afgesproken met vrienden.
Wij gingen met de step eingelijk naar het specturm bibielotheek
Hun gingen ergens anders naartoe vroegen ze en toen mocht ik niet meer nooit meer zeiden ze!
Datum:
31-10-2007
Naam:
mike van de rijdt
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

My thoughts

Ik heb dit nog nooit gedaan, mijn verhaal doen aan iemand, als is het maar aan een fucking beeldscherm. Ikzelf heb nooit naar mijn eigen verhaal geluisterd, dus voor mij gaat dit ook de eerste keer worden.

Mijn jeugd: onstabiel, op school werd ik veel gepest. Ook door mijn zogenaamde beste vriendin. Mijn vader zat aan de drugs waardoor wij in de schulden kwamen en het huis uit moesten.

Mijn ouders gingen scheiden en mijn pa kwam op straat te leven. Mijn moeder had een nieuwe vriend met losse handjes. Toen ze eindelijk bij die man weg ging, woonde ik samen met mijn moeder en broertje in een flatje. Ma depressief, ik werd weer gepest door de kids uit de buurt.

Ma kreeg weer een nieuwe vriend, aardige man. Te aardig zelfs. Hij had geld en was goed voor ons. Wel jammer dat hij met zijn handen niet van me af kon blijven toen ik 11 was. Ik durfde er niets van te zeggen, mijn moeder had eindelijk het perfecte gezin en ik wilde haar illusie niet verneuken. Gelukkig hield de relatie tussen mijn ma en die vent niet stand en weer gingen we terug naar de flat.

"Ha eindelijk van die kut basisschool af !"dacht ik toen ik eindelijk naar de middelbare school ging toen ik 12 was. Pesten werd minder, maar kwam nog steeds voor. Ik was intussen zo bang dat ik er niets van durfde te zeggen. Ik wilde natuurlijk niet in elkaar geslagen worden.

Nu ben ik 21, heb op de een of andere manier veel angsten van me af laten vallen. Mede door drank en drugs. Alleen ben nog steedts bang om zelfmoord te plegen. Omdat er nog steeds een sprankje hoop in me zit.

Ik vraag me altijd af, is dit nu het leven? Wie bepaald mijn leven? Ik of anderen? Ben er achter gekomen dat ik het bepaal. Ik bepaal zelf of ik naar school ga of niet. Ik bepaal zelf of ik ga werken of niet, ik bepaal zelf of ik sociaal ben of niet. Ik bepaal zelf wie ik ben of wil zijn. Maar niet iedereen accepteerd mij... Mijn vrienden en familie ook niet. Mijn familie haat me sowieso omdat mijn ma, broertje en ik het uitschot van de familie zijn. Wij zijn de armen, de zwakke, zonder bmw onder onze kont.

Mijn vrienden negeren me. Ze zeggen altijd dat ze me niet kennen, omdat ik zo stil ben. Maar ze zijn zelf gewoon te lui om de tijd voor me te nemen en dingen aan me te vragen. Ze snappen gewoon niet dat er mensen zijn die bepaalde dingen niet vanuit zichzelf zeggen. En als ik ze wat vertel dan luisteren ze niet. Dan kijken ze om zich heen, afgeleid door de omgeving en ze stellen geen vragen of slaan een arm om me heen.

Ik kan de oneerlijkheid van de wereld niet aan. Mensen liegen zoveel. Zoveel van de wereld is gebaseerd op onwaarheden, dingen als geloof, vriendschap, liefde. Het klinkt allemaal zo magisch maar ik kan de magie er niet in vinden.

Datum:
31-10-2007
Naam:
Leonie
Leeftijd:
21
Provincie:
Utrecht

pijn pijn en nog eens pijn

kort maar krachtig.
mijn ouders zijn gescheiden en ze willen allebij geen contact meer met mij,, met mijn famillie heb ik ook geen contact meer. en ik heb van 1 meisje geleerd wat echte liefde was, en het is sinds gister kapot gegaan. ik zou alles willen vergete door mezelf kapot te maken
Datum:
30-10-2007
Naam:
danny
Leeftijd:
19
Provincie:
Flevoland

Gewoon lekker doen

Tja leuk hoor schrijfje verhaal maar op of dat helpt. Niet dus sommige mensen zijn echt ziek en daar zijn geen medicijnen voor of leuke praatgroepen of een website waar je dood leuk je verhaaltje kan schrijven wat een krap!!! Mensen als je zelfmoord wil plegen spring voor een trein dat is de beste manier vaarwel!! Morgen is het mijn dag
Datum:
30-10-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

het leven is een grote leugen''

je woont in een grote stad en je hebt het enige meegemaakt in het leven:
gestoorde geliefdes,seksueelmisbruik,mishandeling, en ook nog eens veel vergeten door een druk op je hersennen..
je komt de ware liefde tegen en laat alles achter voor hem omdat je van hem houd, je voelt je veilig bij hem, je houd van hem, je wil een nieuw leven en hij ook, en dan kom je erachter dat jij meer doet dan hij en voelt je enorm leeg alleen en klote


het leven is kut alleen werken en vederest profiteert iedereen van je en begrijpt niemand je!!

was ik maar in de hemel ben het vechten zat
Datum:
30-10-2007
Naam:
Antoine
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

yow

yooo ik voel me weer een beetje kut maar dat gaat hopelijk wel weer snel weg.
Datum:
30-10-2007
Naam:
Max
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

dood

hallo mij vriedin is met mijn neef van door ge gaan ik ben er kapot van we hebben een dochter van 4 ze is bij mij neef weg ge gaan en nu is ze bij iemand anders zij is 29 hij is 40 ik ben er kapot van ik wil ze zo graag trug zij is nu 12 weeken weg ik eleke keer aan dood ik kom normaal nooit op kerkof ik ga nu elekeer heen naar mij familie toe ik denk steets aan mij dochter wat moet ik doenik huil elekekeer
Datum:
30-10-2007
Naam:
bekerssies
Leeftijd:
35
Provincie:
Drenthe

FUCK LIFE

Nou, ik wil mijn droom najagen, maar dat kan niet want niemand (behalve mijn beste vriendin) steunt mij erin. Ik word belachelijk gemaakt en uitgescholden door mijn familie, terwijl ik weet dat ik het kan. Maar er is dus geen hoop...
Datum:
30-10-2007
Naam:
Layla
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Gelukkig

Mijn leven is niet kut. Dat is het ook nooit geweest. In feite zou je kunnen zeggen dat ik relatief een erg gelukkig wezen ben. Zeker in vergelijking met bepaalde verhalen die ik hier lees.

Dit neemt niet weg dat ik nog steeds begerig uitkijk naar de dood, passief of actief. (Actief heeft toch de minste voorkeur, omdat dat mij ongelooflijk veel moeite schijnt te kosten.)

Na het lezen van verschillende verhalen, vroeg ik mezelf af waar mijn eigen drang naar zelfdoding vandaan komt.

Vroeger dacht ik dat het voornamelijk kwam door het ontwijken van vervelende gevoelens als 'schuld', 'schaamte' of 'verdriet'. Maar het idee om zelfmoord te plegen komt regelmatig bij me op wanneer ik juist helemaal geen last heb van zulke emoties. Het is een neutrale gedachte van me geworden.

Zoiets als: "Ik moet nog enkele opdrachten voor wiskunde maken voor morgen. Niet vergeten gitaar te spelen! Misschien een goede vriendin nog bellen vanavond. Ohja, en ik wil ook graag dood."

Die gedachte op zich maakt me het leven nog niet zo moeilijk. Waar ik wél moeite mee heb is het feit dat ik er vervelend genoeg ontzettend van bewust ben dat ik helemaal niet in staat ben om zelfmoord te plegen. Ik zal nooit voor een trein springen, aderen doorsnijden of mezelf van een hoge hoogte storten. Ook lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat ik op een willekeurige dag toevallig een geladen pistool op straat vind. Mezelf ophangen of verdrinken baart me zorgen en na wat re-search ben ik er ook achtergekomen dat het vrijwel onmogelijk is jezelf te doden met een overdosis aspirine. Na een gesprek met de dokter over het automutileren (ook een middel om mezelf ervan te overtuigen dat het een fluitje van een cent is jezelf te doden) zal hij me ook niet vrijwillig de mogelijkheid aanbieden grote potten slaappillen aan te schaffen.

Het feit dat ik mezelf dus helemaal niet kan doden is zo'n verstikking dat ik daar juist vervelende gevoelens aan over houd.

Ik ben dus eigenlijk heel gelukkig, als ik niet constant van plan was dood te gaan.
Datum:
30-10-2007
Naam:
I.
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.