Levensverhalen (pagina 1258)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Gewoon lekker doen

Tja leuk hoor schrijfje verhaal maar op of dat helpt. Niet dus sommige mensen zijn echt ziek en daar zijn geen medicijnen voor of leuke praatgroepen of een website waar je dood leuk je verhaaltje kan schrijven wat een krap!!! Mensen als je zelfmoord wil plegen spring voor een trein dat is de beste manier vaarwel!! Morgen is het mijn dag
Datum:
30-10-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

het leven is een grote leugen''

je woont in een grote stad en je hebt het enige meegemaakt in het leven:
gestoorde geliefdes,seksueelmisbruik,mishandeling, en ook nog eens veel vergeten door een druk op je hersennen..
je komt de ware liefde tegen en laat alles achter voor hem omdat je van hem houd, je voelt je veilig bij hem, je houd van hem, je wil een nieuw leven en hij ook, en dan kom je erachter dat jij meer doet dan hij en voelt je enorm leeg alleen en klote


het leven is kut alleen werken en vederest profiteert iedereen van je en begrijpt niemand je!!

was ik maar in de hemel ben het vechten zat
Datum:
30-10-2007
Naam:
Antoine
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

yow

yooo ik voel me weer een beetje kut maar dat gaat hopelijk wel weer snel weg.
Datum:
30-10-2007
Naam:
Max
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

dood

hallo mij vriedin is met mijn neef van door ge gaan ik ben er kapot van we hebben een dochter van 4 ze is bij mij neef weg ge gaan en nu is ze bij iemand anders zij is 29 hij is 40 ik ben er kapot van ik wil ze zo graag trug zij is nu 12 weeken weg ik eleke keer aan dood ik kom normaal nooit op kerkof ik ga nu elekeer heen naar mij familie toe ik denk steets aan mij dochter wat moet ik doenik huil elekekeer
Datum:
30-10-2007
Naam:
bekerssies
Leeftijd:
35
Provincie:
Drenthe

FUCK LIFE

Nou, ik wil mijn droom najagen, maar dat kan niet want niemand (behalve mijn beste vriendin) steunt mij erin. Ik word belachelijk gemaakt en uitgescholden door mijn familie, terwijl ik weet dat ik het kan. Maar er is dus geen hoop...
Datum:
30-10-2007
Naam:
Layla
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Gelukkig

Mijn leven is niet kut. Dat is het ook nooit geweest. In feite zou je kunnen zeggen dat ik relatief een erg gelukkig wezen ben. Zeker in vergelijking met bepaalde verhalen die ik hier lees.

Dit neemt niet weg dat ik nog steeds begerig uitkijk naar de dood, passief of actief. (Actief heeft toch de minste voorkeur, omdat dat mij ongelooflijk veel moeite schijnt te kosten.)

Na het lezen van verschillende verhalen, vroeg ik mezelf af waar mijn eigen drang naar zelfdoding vandaan komt.

Vroeger dacht ik dat het voornamelijk kwam door het ontwijken van vervelende gevoelens als 'schuld', 'schaamte' of 'verdriet'. Maar het idee om zelfmoord te plegen komt regelmatig bij me op wanneer ik juist helemaal geen last heb van zulke emoties. Het is een neutrale gedachte van me geworden.

Zoiets als: "Ik moet nog enkele opdrachten voor wiskunde maken voor morgen. Niet vergeten gitaar te spelen! Misschien een goede vriendin nog bellen vanavond. Ohja, en ik wil ook graag dood."

Die gedachte op zich maakt me het leven nog niet zo moeilijk. Waar ik wél moeite mee heb is het feit dat ik er vervelend genoeg ontzettend van bewust ben dat ik helemaal niet in staat ben om zelfmoord te plegen. Ik zal nooit voor een trein springen, aderen doorsnijden of mezelf van een hoge hoogte storten. Ook lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat ik op een willekeurige dag toevallig een geladen pistool op straat vind. Mezelf ophangen of verdrinken baart me zorgen en na wat re-search ben ik er ook achtergekomen dat het vrijwel onmogelijk is jezelf te doden met een overdosis aspirine. Na een gesprek met de dokter over het automutileren (ook een middel om mezelf ervan te overtuigen dat het een fluitje van een cent is jezelf te doden) zal hij me ook niet vrijwillig de mogelijkheid aanbieden grote potten slaappillen aan te schaffen.

Het feit dat ik mezelf dus helemaal niet kan doden is zo'n verstikking dat ik daar juist vervelende gevoelens aan over houd.

Ik ben dus eigenlijk heel gelukkig, als ik niet constant van plan was dood te gaan.
Datum:
30-10-2007
Naam:
I.
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord

Hoi ik ben een meisje van 12
en ik heb wel eens gedacht aan zelfmoord.
ik voelde me altijd aleen had haast geen vrienden ik voelde me dik ik vond mezelf lelijk ik wist niet wat voor nut het nog had om te leven, Ouders die niet naar me luisteren.
Dus ik had een brief achtergelaten in mijn kamer. ik leunde tegen een paal aan vlakbij de treinspoor ik dacht dat de pijn snel voorbij zou gaan.
toen kreeg ik me iets tebinnen ik weet niet wat het was maar het was sterk genoeg om weer naar huis te lopen.

Ik heb nogsteeds gevoelens om me zelf te vermoorden
Datum:
30-10-2007
Naam:
Samantha
Leeftijd:
12
Provincie:
Friesland

leven en dood

Wat is het leven toch mooi als je weet dat je snel dood gaat
Datum:
30-10-2007
Naam:
TJ
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

en ben het zat

ik voel me helemaal klote ik weet niks meer aan me leven ik wil gewoon dood ik weet niks waar ik meer voormoet leven aleen maar voor me hond niet voor me familie leden hele maal niet voor me zus
!@#? ik wil het gewoon doe en ik wil het ook vandaag doen want me leven is niets meer waar
Datum:
30-10-2007
Naam:
julian
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

Nothing left to live for

Hallo, ik ben Sara en ik ben 15 jaar, ik denk heel vaak aan zelfmoord en heb het ook 1 keer geprobeerd. de reden is dat school mijn leven verpest, het begon allemaal in de brugklas waar ik gepest werd om mijn gewicht en omdat ik vaak ziek thuis was. nu zit ik in de 4e en het gepest is nog steeds niet opgehouden.. ook heb ik geen vriendinnen. ik heb er 1 maar die woont in belgie, en die zie ik helemaal niet vaak maximaal 1x in de vakanties. dat doet mij heel erg pijn. Ook ben ik heel erg verliefd op iemand die ik nooit zal krijgen, en dat doet heel erg pijn.. Soms is het leven gewoon te veel voor mij, dan kan ik het niet aan en dan sta ik weer voor de medicijnkast te denken. Ook snij ik mijzelf, om de emotionele pijn te verzachten. Het klinkt freaky en ik schrok ook heel erg van mezelf toen ik het voor t eerst deed, maar ik kan er niet mee ophouden. Gelukkig merken mn ouders niks. Ook slik ik veel pilletjes voor de zenuwen omdat ik heel erg lijd onder stress, maar die zijn wel op plantenbasis dus veel kwaad kan het niet.
Ik wil graag weten of er nog meer mensen zijn die zo'n grote hekel aan school hebben net als ik want ik voel me soms de enige met dit probleem, al weet ik dat dat niet zo is.. Ik weet dat ik psychische hulp nodig heb vanwege het snijden maar ik durf het niet aan mijn ouders te vertellen, dat kan ik gewoon niet, ze zullen me heel raar vinden, ik vind mezelf ook vreemd. ik haat mezelf om wie ik ben en om hoe ik eruit zie.
Nou dit was mijn verhaal, hopelijk zijn er mensen met t zelfde gevoel als mij, dan ben ik toch niet de enige. maar aan de andere kant hoop ik ook dat er niet te veel mensen met zo'n gevoel als die van mij zijn, want ik wens niemand zo'n leven.
Groetjes.
Datum:
30-10-2007
Naam:
Sara
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.