Levensverhalen (pagina 1258)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Hoi ik ben een meisje van 12
en ik heb wel eens gedacht aan zelfmoord.
ik voelde me altijd aleen had haast geen vrienden ik voelde me dik ik vond mezelf lelijk ik wist niet wat voor nut het nog had om te leven, Ouders die niet naar me luisteren.
Dus ik had een brief achtergelaten in mijn kamer. ik leunde tegen een paal aan vlakbij de treinspoor ik dacht dat de pijn snel voorbij zou gaan.
toen kreeg ik me iets tebinnen ik weet niet wat het was maar het was sterk genoeg om weer naar huis te lopen.

Ik heb nogsteeds gevoelens om me zelf te vermoorden
Datum:
30-10-2007
Naam:
Samantha
Leeftijd:
12
Provincie:
Friesland

leven en dood

Wat is het leven toch mooi als je weet dat je snel dood gaat
Datum:
30-10-2007
Naam:
TJ
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

en ben het zat

ik voel me helemaal klote ik weet niks meer aan me leven ik wil gewoon dood ik weet niks waar ik meer voormoet leven aleen maar voor me hond niet voor me familie leden hele maal niet voor me zus
!@#? ik wil het gewoon doe en ik wil het ook vandaag doen want me leven is niets meer waar
Datum:
30-10-2007
Naam:
julian
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

Nothing left to live for

Hallo, ik ben Sara en ik ben 15 jaar, ik denk heel vaak aan zelfmoord en heb het ook 1 keer geprobeerd. de reden is dat school mijn leven verpest, het begon allemaal in de brugklas waar ik gepest werd om mijn gewicht en omdat ik vaak ziek thuis was. nu zit ik in de 4e en het gepest is nog steeds niet opgehouden.. ook heb ik geen vriendinnen. ik heb er 1 maar die woont in belgie, en die zie ik helemaal niet vaak maximaal 1x in de vakanties. dat doet mij heel erg pijn. Ook ben ik heel erg verliefd op iemand die ik nooit zal krijgen, en dat doet heel erg pijn.. Soms is het leven gewoon te veel voor mij, dan kan ik het niet aan en dan sta ik weer voor de medicijnkast te denken. Ook snij ik mijzelf, om de emotionele pijn te verzachten. Het klinkt freaky en ik schrok ook heel erg van mezelf toen ik het voor t eerst deed, maar ik kan er niet mee ophouden. Gelukkig merken mn ouders niks. Ook slik ik veel pilletjes voor de zenuwen omdat ik heel erg lijd onder stress, maar die zijn wel op plantenbasis dus veel kwaad kan het niet.
Ik wil graag weten of er nog meer mensen zijn die zo'n grote hekel aan school hebben net als ik want ik voel me soms de enige met dit probleem, al weet ik dat dat niet zo is.. Ik weet dat ik psychische hulp nodig heb vanwege het snijden maar ik durf het niet aan mijn ouders te vertellen, dat kan ik gewoon niet, ze zullen me heel raar vinden, ik vind mezelf ook vreemd. ik haat mezelf om wie ik ben en om hoe ik eruit zie.
Nou dit was mijn verhaal, hopelijk zijn er mensen met t zelfde gevoel als mij, dan ben ik toch niet de enige. maar aan de andere kant hoop ik ook dat er niet te veel mensen met zo'n gevoel als die van mij zijn, want ik wens niemand zo'n leven.
Groetjes.
Datum:
30-10-2007
Naam:
Sara
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

zelfdoding en ons doel in het leven

Waar gaan we naartoe na de dood? Waar komen we vandaan? Wat waren we voor onze geboorte?
We zullen met onze ziel herverenigd worden tot één geheel, zonder de kunstmatige "ik-belevenis" hier op aarde, dat geloof ik.
Onze kennis is zo beperkt (we weten zelf niet WIE we zijn, WAT we doen en WAAROM we hier zijn) dat de dood enkel een opbaring kan zijn voor elke mens, een nieuwe geboorte, zoals sommigen het zouden noemen. Waarom zou er getreurd moeten worden bij de dood? Waarom kan de dood niet iets positief zijn? Is het niet zo dat de dood wordt gevierd in sommige culturen?

Waarom wachten als je het doel in het leven reeds meent bereikt te hebben?
Ik meen reeds meer bereikt te hebben dan vele bejaarden, hoger opgeleiden, ... want zijn (leef)tijd en materiële waarde écht het doel en de belangrijke waarden in ons leven? Wat precies het doel is in ons leven weet ik niet, misschien verschilt het wel van mens tot mens.

Wat moet je toch met zoveel pijn en verdriet, ga je dan niet liever weg, net zoals je gekomen bent bij je geboorte?
Daarom rechtvaardig ik zelfdoding wél! Zou de wereld niet zoveel beter zijn zonder de angst voor de dood? Hoewel we het onderdrukken omdat we graag zoveel mogelijk beleven hier op aarde, moeten we ooit allemaal eens dood, dat maakt het leven juist soms zo mooi en pijnlijk, want het is eindig.

Dààrom ben ik niet bang om te sterven. Integendeel, ik kan soms haast niet wachten tot mijn tijd gekomen is, want ook ik heb het soms heel zwaar om deze levensweg af te leggen.

Waar het leven stopt weet niemand, maar daar waar het stopt voor de mens, daar is het nog niet eens begonnen.
Datum:
30-10-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
België

niks

er is niks voor mij om te leven dus ik heb besloten om er maar een eind aan te maken dit is waarschijnlijk het laatste dat ik typ dus de groeten
Datum:
29-10-2007
Naam:
idioot
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Wil ik nog

hoii mensen ik heb het gehad maar waarom eigenlijk? ik voel me eenzaam, depressief en ook boos. pas geleden is mijn vader vreemd gegaan met een vriendin van ons hele gezin we zien ze nooit meer en het waren zo'n goede vrienden . nu snij ik in mijn pols ik slik pillen, en ik drink soms 70% alchohol maar waarom?
Datum:
29-10-2007
Naam:
kelly
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

ik kan niet meer

Mijn hele leven heb ik ontkend dat ik homosexueel ben. Ben getrouwd en heb twee kinderen. Werd vorig jaar verliefd op een man. Ben vanaf toen zo depressief dat ik graag dood wil. heb het al eens geprobeerd maar durfde niet. De hulpverlening doet zijn best maar ik blijf suicidaal.
Datum:
29-10-2007
Naam:
leeuw
Leeftijd:
45
Provincie:
Groningen

zin.

Ik vraag mij vaak af of het leven wel zin heeft. Het loopt voor iedereen toch hetzelfde af. We sterven. En waarom dan aan carrière, geld en roem denken? Het heeft uiteindelijk toch geen zin. Leven is leven. Ik denk er toch vaak aan, aan zelfmoord. Maar vele pogingen zijn mislukt. Ik ben eens ver geraakt maar na 2 dagen afzien en afzien was het alweer voorbij. Wanneer ik mezelf wilde ophangen met de snoer van mijn stijltang, knakte de draad gewoon in twee. Ik werd wakker, al liggend op de grond. Weer mislukt dus. Mijn leven is een grote soep. Ik ben 18 en zit nog maar in het 4de middelbaar. Dit o.a. door de scheiding van mijn ouders die al 2 jaar bezig is. Mijn moeder, ze heeft mijn zusjes afgepakt en bezorgt mijn papa veel problemen. Elke keer opnieuw komt er wel eens iets bij. Normaal leven zal ik nooit kennen. Ik ben het echt echt echt zat.
Datum:
29-10-2007
Naam:
crycrycry
Leeftijd:
18
Provincie:
België

rustig dood

Daar ik ondanks al mijn slaappillen nu al zolang niet geslapen heb, dat moeten wel dagen en dagen en nachten en nachten lang zijn. Wil ik zo graag slapen, het liefst voor altijd.
Ik ben nu aan het halusuneren zie dingen die niet bestaan, ik zie beelden voor mijn ogen, waaruit ik nog amper kan zien. Ik schrijf dit dan ook maar uit gevoel. Ik heb in Jerusalem aan het graf van Jezus gestaan, daar had ik beter kunnen blijven.

Trouwens roken is niet dodelijk, ik rook mij gek, maar dood dat ga ik niet. Ik wou dat ik iemand had, die naar mij zou luisteren, of een stem hoorde die terugsprak
Dit is maar een heel klein stukje ik, eigenlijk maar een paar seconden ik.

En deze ik ben ik nu, je hebt mijn e-mail, als je reactie geeft krijg krijg je mijn tel.nr.

Dan gaat ik nu stoppen,misschien wel met mijn leven.

IK
Datum:
29-10-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
54
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.