Levensverhalen (pagina 1242)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ikwil het niet meer

Gewoon, mijn hart wil niet meer hier zijn. Voel me heel erg eenzaam.Ikvraag me telkens af, waarom moet ikgeboren zijn. Er is geen reden voor mij om hier te zijn. Ik ben een gezond, mooi persoon en heb een goede baan, maar toch ben ik zo ongelukkig. Ik zou heel graag willen, dat ik kon lachen en pret maken, maar het gaat nu niet meer. Als ik weg ben, zullen misschien mijn ouders om mij huilen, maar niemand zal mij missen.
Datum:
18-11-2007
Naam:
renu
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

het leven is een hel

ik zie het gewoon niet meer zitten!! altijd dat gezeik van iedereen... een nichtje van je die je alleen maar gebruikt... een jongen die vreemd gaat met je en dat wijf boos op je wordt!!! via sms maar niet recht in je gezicht zegt... geen echte vrienden heb... je werk gewoon een graf bedrijf is waar je NOOIT iets goed doet!! waar ze altijd op je lopen te zeiken!! ik heb het gewoon helemaal gehad ik kan het leven niet meer aan ik ben gewoon LEEG van binnen ik kan gewoon niets meer ik ben te moe heb er gewoon geen kracht meer voor.. ben het leven zo zat dat ik gewoon DOOD wil... MAAR IK KAN HET NIET!! ik kan het me moeder niet aan doen ze is al zwaar depressief en als ik dat doe daar zou ze nooit meer over heen komen ik wou dat ik het kon want ik wil egt NIET meer LEVEN ik wil DOOD maar ik kan het gewoon NIET ik kan het niet :S.................
Datum:
17-11-2007
Naam:
nobody
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Ouders die geen begrip tonen

Ik ben een 16-jarig meisje, ik heb een zus van 18 waar ik zielsveel van hou. Wij samen hebben héél vaak problemen met onze ouders die met een andere cultuur zijn opgegroeid. Zij willen ons maar niet begrijpen, ze willen de waarheid maar niet onder ogen zien en stellen belachelijke regels op! Een half jaar geleden probeerden wij daar verandering in te brengen door van huis weg te lopen. Ik herriner me dat nog als de dag van vandaag. Huilend zat ik in de bus op weg naar een goede vriendin van me. Die dag vierde ik mijn 16e verjaardag, nooit zal ik die dag vergeten. Een paar weken later na uren gepraat te hebben en duidelijke afspraken gemaakt te hebben, besloten wij terug naar 'huis' te gaan. Tevergeefs. Een half jaar later denk ik er weer precies hetzelfde over. Het heeft geen zin. Ik kan nergens naartoe, niemand die zich daarin interesseert. Op school doen de leraren ook niks. Ik heb het geprobeerd, vaak genoeg, maar ik heb het gewoon geaccepteerd dat ik niet geliefd ben, niet bij mijn ouders en nog bij anderen. Ook heb ik veel problemen gehad met jongens, keer op keer ben ik bedrogen door een paar jongens waar ik zielsveel om gaf. Er zijn alleen maar negatieve punten in mijn leven, nog meer die ik niet opnoem. Waarom zou ik nog doorgaan? Ik heb het geprobeerd en het is mislukt, het leven zoals het hoort, het goede leven is mij niet gegunt, en dat heb ik na jaren de moeite doen geaccepteerd. Ik geef het op....
Datum:
17-11-2007
Naam:
anoniempje16
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

ik heb er geen zin meer in

Mijn leven is een hel
ik heb geen zin meer om te leven
vaak zat denk ik : wat doe ik hier nog
me beesten zijn 't enigste wat me tegen houdt
papa haat me.. mama is dood..
t leven heeft geen zin meer voor myn
Datum:
17-11-2007
Naam:
melssa
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

jarig en alleen

Jarig en alleen, dat is wat ik nu ben. ik heb best wel een rot leven achter de rug, en ik stort vandaag helemaal in. ik kan alleen maar huilen en denken aan andere zelfmoordpogingen. Ik ben heel erg gelovig en ik weet dat ik er niet aan zou moeten denken, maar het blijft in mijn hoofd spoken. Ik ben altijd zo iemand die zoveel moeite vor anderen doet.. bv als e jarig zijn en dan organiseer ik verassingsfeestjes of maak het extra leuk. en toevallig gisteravond laten all my socalled friends me opeens schieten. Vandaag de dag dat ik echt jarig ben, is niemand thuis. mijn moeder zit in een orkest dus die is weg. mijn zus is naar een conferentie en mijn vader die is werken. Net de dag waarop ik iedereen nodig heb.. is iedereen er niet.
de tranen stoppen maar niet
Datum:
17-11-2007
Naam:
bdaygirl
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

ongeluk?

elke dag rij ik met de fiets naar school,ik zet nooit mn lichten op als het donker is ofzo
naar trainingen pronber ik veel met de fiets te rijden
met duurlopen loop ik zonder fluo vest
gewoon in de hoop overreden te worden
telkens ik een auto op me af zie komen zie ik alles voor mn ogen flitsen en den/hoop dat het zover is
telkens hoop ik dat maar ze stoppen altijd op tijd
zo lijkt het tenminste niet op zelfmoord
thui sis het elke dag ruzie alsk ik thuis kom begint mn moeder tegen me te roepen enzo
en op school kunne ze ni hebbe allle leerkrachten hebbe een pik op mij en buize mij voor de minste fout
kheb echt een prahtlief (bijna 6maan samen) kwil hr niet kwetsen daarom dat ik het o een ongeluk wil laten lijken.
maar soms geeft ze me een superslecht gevoel ik zie da meiske echt doodgraag kzou alles over hebben voor haar
maar soms kan ze zo onverschillig doen ik doe en laat veel voor haar dat ze niet nel jaloers moet zijn
maar zij doe dat nooit ze houd zo amper rekening met mij
overtlaatst was ze constant me een gast aant sms en chatte enzo en dan moest ik wachte omdat ze eerst met hem moest antwoorden
en dat kwetste enrm en heb haar da gezegt en dan zei ze dat ze hem niet mee ging spreke en smse
maar een halfve maand later ben ik er achter gekomen dat ze gewoon verder deed
ze heeft mij toen alles voorgelogen:(
sindsdien ben ik beginnen krassen
ik heb veel vrienden en vele die me willen helpen en ik appricieerda enorm maar ze kunne niet helpen :s ze begrijpen niet wat ik voel
ik doe atletiek en loop aan de belgische top en doe echt aan intensieve topsport
ik train 6keer op een week tijdens schoolweek en in vakanties dikwijls 14keer op een week
mn lichaam is kapot aan het gaan
niemand let daarop
iedereen zegt dat ik moet doorgaan
ik voel al weinig pijn meer
als ik kwetsures loop ofzo geven ze me spuiten en tapen ze me in en geven ze me pillen dak tochkan lopen
elke dag moet ik 4 verschillende pillen nemen
en voor een wedstrijd moet ik pillen en druppels nemen +mn gewone pillen om mij kunnen recht te houden na de wedstrijd anders zak ik ineen mijn knieen zijn zo goed al kapot ik loop tijden die normaal gezien pas mensen van 2-3jaar ouder lopen
volgens de dokter zit ik binnen 29jaar in een rolstoel of heeft mijn hart het begeven
elke week moet ik tot mijn grens van kunnen lopen
mn maximale hartslag is 216 en op wedstrijden kan ik soms gaan tegen 220 das is sterven als ik dat lang houd ben ik er geweest
ik ben het gewoon moe om elke dag afgebroken te worden door leraren en mn ouders en zo en gekwetst te worden door mn vriendin:s
elke week tot u uiterste gaan is niet zomaar iets:s ik heb al verscheidende keren in het ziekehuis gelegen omdat ik gwn te veel heb kapot gelopen,soms valt het voor dat ze mij na aankomst moeten oprapen en zuurstof geven een naar het ziekehuis brengen, ik ben intussen in staa mij dood telopen. door alle kwetsures en grenzen voel ik heel weinig pijn,ik kan blijven doorgaan kilometer na kilometer op 1maand loop ik 385 km gemiddeld. ik wil gwn omvergeren worden of een ongelk hebben zodat ik sterf dat ik die last niet meer heb,
er sterven elke dag zoveel mense maar waarom ben ik daar nooit bij?!!!!
Datum:
17-11-2007
Naam:
dirk
Leeftijd:
15
Provincie:
België

ik haat mijn leven

iedereen haat mij niemand gefet om mij elkedag zit ik weer te huile ik wil niet meer leven ik wil niet meer gepest worden ik haat hett ik ben eenzaam op de wereld ik wil doodddd
Datum:
17-11-2007
Naam:
kubra
Leeftijd:
11
Provincie:
Overijssel

Me leven gaat kapot, ik kan het niet meer aan

Ik kan het echt even niet meer aan.
Ik zat gisteravond op mijn kamer. Ik was heel erg depressief. Me vriendje had het uitgemaakt, ik had ruzie met mijn ouders en ik mocht niet naar mijn vrienden toe.
Ik heb best veel meegemaakt en op dat moment viel alles tegelijk over me heen.
Ik raakte in paniek en begon met allemaal spullen te smijten en te krijsen.
Ik ben huilend in slaap gevallen.

Ik ben kapot, ik ga kapot van binnen.
Ik weet echt niet hoe lang ik het hier nog volhoud..
Datum:
17-11-2007
Naam:
Mirjam
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

waarom is het leven zo moeilijk

ik zit huilend achter de computer ik heb het lef niet heb mijn geloof,
maar hoeveel kan een mens aan tot hoever kunnen mensen je kapot maken,
seksueel misbruik van mijn 6 tot elf jaar,
emotioneel verwaarloosd door mijn moeder.
op mijn 16de kwam ik in de pschyatrie terecht en veel in de isoleercel veel platgespoten worden en dan lachen de verpleging je gewoon uit.naakt in je eigen uitwerpselen.5 jaar geleden ben ik in de prostitutie terecht gekomen en door mijn pooier verkracht.op mijn 23ste ben ik dagenlang vastgehouden en kreeg van alles toegedient vastgebonden worden en meerdere malen verkracht worden en geestelijk mishandeld worden,sinds 3 jaar hewb ik weer opnames in de psychiatrie veel in de isoleer veel weglopen veel in politiecel veel op spoor wandelen baldadig gedrag vertoon ik .maar helemaal niemand begrijpt mij ik snap mensen niet ik hou het gedrag van andere mensen niet vol niemand snapt dat ik gewoon naar wat liefde intresse begrip snak ik heb echt het gevoel zet mij maar bij de vuilnis terecht ze doen maar met mij wat ze willen m ik heb geen plek om te wonen ja in de pshyiatrie daar hoor ik bij de meubilair ze zeggen dat ik uitbehandeld ben oke dat is goed maar ik wil niet het leven is te zwaar om je altijd maar moeten verdedigen als ik opkom voor mijzelf word er toch niet geluisterd dan ben ik vervelend snap jij de wereld en de mensen ik niet geef mij maar rust
Datum:
17-11-2007
Naam:
lielfje
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

Doe het niet Alsjeblieft!

O mijn God, het breekt me hard om dat allemaal te lezen. Ik heb al meerdere traantjes moeten wegpinken. Ik begrijp jullie wel aan een kant, al die problemen thuis, buiten. En het is altijd zo dat als je een probleem hebt dan wordt het altijd erger, maar ik heb zoiets van geef de moed niet op hoe zwaar het ook is. Ik ken jullie niet eens en het doet me echt zoveel pijn om dit te lezen. Laatstaan je ouders die gaan er helemaal kapot van. Echt waar, doe het alsjeblieft niet! Je doet je naasten er alleen mee pijn! Schrijf je ergens in waar je weet dat ze je kunnen helpen. Zoek steun waar je weet dat je het kan krijgen. Alsjeblieft! Zoek iemand op met het zelfde probleem als jij, met wie je kan praten en weet dat die gene weet wat je voelt en ook zelfmoord wou plegen en het niet heeft gedaan en nu weer op het rechte pad zit zonder problemen(nou die zullen er eigelijk altijd zijn) en jou kan motiveren om door te blijven gaan! Want Niemand is beter dan jou! Geloof in jezelf! Denk positief; Als zij het kan, kan ik het ook! Dus als zij door al die zware tijden overeind is gebleven kan ik het ook. En als je denk dat je het niet kan probeer het en je zult zien dat het goed uitpakt! Echt waar. Oef, ik heb gezegt wat ik wou zeggen! Dus doe het niet! Pleeg ALSJEBLIEFT geen zelfmoord! Echt waar! Echt dankjewel dat jullie dit hebben gelezen, ik hoop dat het help en doe hier alsjeblieft iets mee. Niet denken ; oh ze is 14 die weet niet wat ze praat ofzo. Dit hele verhaal komt echt uit me hart ik ken jullie niet en ik vind het alsnog zo erg. Ik zeg dit echt met al mijn hart ; Geloof in jezelf en geef de moed nooit op!

Love You People! xx Macy!(L)
Datum:
17-11-2007
Naam:
Macy
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.