Levensverhalen (pagina 1235)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Does it ever get any better?

Ik ben echt helemaal kapot. Zie het niet meer zitten, wil dit niet meer. Waarom moet ik elke dag maar weer in die klote spiegel kijken en mezelf afvragen waarom ik hier überhaupt nog rond loop? Het is gewoonweg triest. Misschien komt het omdat ik 15 ben, dat dat gewoon een onzekere leeftijd is, maar ik kan het me niet anders meer voorstellen. En niemand ziet het.

Ik durf het niet.
Datum:
25-11-2007
Naam:
Mary
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Doe geen ZM voor de trein AUb

Ik weet hoe klote het leven soms is en dat je een uit weg zoekt maar als je de stap zet om het te doen doe het dan niet dmv de trein.
als jij als persoon dat doet dan heeft het op die manier heel veel gevolgen voor de mensen daar omheen en je familie en je vrienden kunnen niet meer op een normale manier afscheid nemen.
je bzadelt de politie,machinist,codicteur en peron staanders, en mensen die je bij elkaar kunnen rapen. en ook de mensen in de desbetreffende trein. een trauma je bezorgt de NS met een hele hoge rekening en nog meer kwade mensen.
Ik weet hoe het is om dood te willen, dat heb ik ook. maar ik zal het nooit op die manier doen ik wil dat mijn familie goed afscheid van mij kan nemen.
als je ZM wil doen doe het dan met een overdossis en blijf in je bed dat is minder ingrijpent en je hebt niet heel veel mensen een trauma bezorgt.
sorry maar moest dit eff kwijt.
Datum:
25-11-2007
Naam:
Inge
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

weerhouding van zelfmoord door band

Ik ben een meisje van 13 jaar en zie het nut van het leven dr niet meer in.
als ik de band waar ik nu fan van ben niet had ontmoed was ik er nu niet meer. die band heeft nml een lied gemaakt dat over zelfmoord gaat en dat je nooit moet opgeven. ik ben zo depri omdat ik mezelf haat en lelijk vind. als je dat liedje ook wil horen, hij is er in het duits en engels omdat de band duits is. (Tokio Hotel - spring nicht of don't jump) het liedje gaat over iemand op het dak van een parkeergarage en daar van af wil springen. er zijn 2 personen; iemand die de vertwijfelde wil redden en de vertwijfelde. er zijn 2 eindenen. in het 1e einde word de vertwijfelde gered en in het 2e einde spring de vertwijfelde de dood in. nog steeds vind ik het 2e einde meer bij mij passen.

Ik wil dood,
maar niet stoppen met leven.

een anoniem meisje van 13
Datum:
25-11-2007
Naam:
13 jaar
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

zryy

ik ben van 14-09-2002 samen met een meisje ikben nu 23 en ik zie haar dood graag en ik zou alles voor haar doen. het laatste jaar hebben we problemen met onze relatie we zien elkaar dood graag maar mijn vriendin heeft geen behoefte meer aan seks en aan intiem zijn (knuffelen zoenen aanraken) we hebben meermaals met elkaar gepraat en ze probeert wel maar het lukt gewoon niet. we stonden vandaag op het punt om uit elkaar te gaan maar dit willen we eigenlijk niet maar ze heeft enkele dingen gezegd waar ik het heel moeilijk mee heb ik zou normaal niet hier iets heen sturen maar ik zat net op google te surfen en te zoeken hoe de beste manier was om uit het leven te stapen en toen kwam ik hier bij deze site uit ik heb echt alles geprobeerd om het terug op te lossen maar dit lukt niet ik heb nu al heel lang de tijd gehad om er over na te denken om uit het leven te stappen maar het enige wat mij opt moment tegen houdt is mijn grootmoeder als zij er niet meer zou zijn zou ik deze mail nu niet meer sturen en zou ik al lang uit mijn lijden verlost zijn ik zie gewoon geen andere oplossing je zou zeggen andere en betere maar ik heb al enkele relaties achter de rug en echt dit is gewoon de ware ik zal nooit mer zoveel van iemand kunnen houden dan van haar ik heb zelf mijn beste maat verloren aan zelfmoord toen ik 19 was hij heeft zichzelf neergeschoten door het hoofd hij had zelf thuis heel veel problemen en als ik daar aan denk den jim is wel van zijn problemen vanaf en ja ik ken de pijn voor de nabestaanden en vrienden ik ben zelf heel lang slecht geweest omdat ik nooit heb geweten van zijn zelfmoordneigingen en ook dat ik dit niet heb kunnen voorkomen maar ik blijf bij mijn standpunt hij is er wel vanaf hebben jullie enige goede raad voor mij of weten jullie een oplossing ik ben ten einde raad
Datum:
25-11-2007
Naam:
hdjyt
Leeftijd:
23
Provincie:
België

valt niet veel meer over te zeggen

mmm waar zal ik beginnen, al toen ik een jaar of 11/12 was kan ik me herinneren dat me vader me sloeg elke x vroeg ik me af wat ik had gedaan? maar daar was nooit een reden voor de reden was dat hij een alcoholist is en als hij gedronken heeft istie heel aggressief dan kan je liever niks tegen hem zeggen de keren dat hij em sloeg met een riem of ze vuist aan me haren trok over de bank of met een stok wat hij noemde (ze medicijn) vraag me ook niet hoe hij derop komt... Ik herriner me nog dat ik op kamp was geweest en foto's had gemaakt ik kwam thuis en me tante en oom waren er ook ik liet me foto's aan hun zien en hun daarna boven om te slapen want ik was moe voor ik het wist was me vader thuis en hoorde dus van me oom en tante dat ik foto's had gemaakt hij wou ze zien ik zei tege hem je ziet ze morge want ik ben nu moe hij bleef doorgaan en ik zei van ik ben echt moe ikweenie wat het is maar ik ben bang om met me vader te praten of dingen te laten zien je weet maar nooit hoe hij reageert ik denk dat het normaal is geworden voor me de bangheid en angst die ik nu heb af en toe... vaak en nu nog steeds dacht ik wat ik verkeerd deed op dat moment ik en me vader kunnen nergens over praten nooit als ik bijv vertel dat ik een goeie cijfer heb gehaald dan hoor je altijs ' oh of een opmerking van kon het niet beter nooit een x dat hij tegen me zei van ik ben trots op je! als je een x langs zou komen lijk het net alsof ik alles in me leven heb maar dat is maar schijn ook altijd als mensen er zijn familie of vrienden kenissen dan is hij zo lief maar hier in huis nou nee me moeder ik heb echt een engel!! als moeder ze betekend echt alles voor me en heeft altijd voor me klaargestaan ook al kwam zij daardoor in de probleme bij me vader me moeder werk elke dag bijna dus vandaar dat ik niet zoveel tijd heb der heb en ze doet zoveel dingen voor andere mensen dat ik der niet wil lastigvallen met mij problemen en ik heb er nog nooit over gepraat wel met me beste vriendin alleen ik durf soms toch neit alles te vertellen in dit leven moet je eingelijk alleen jezelf vertrouwen me zus is nooit geslagen door me vader misschien heel af en toe toen ze klein was maar verder niet meer hij durft ook bijna niks tege der te zeggn lijk net alsof hij naar haar opkijk ik zeg eerlijk ze heeft heel der studie afgerond en nog hoog ook en ze heeft een geweldige baan en auto alles was ze maar kan wensen soms vraag ik me af waarom ik in dit leven ben waarom wat ik mijn doel?? pijn en verdriet wat ik nu vertel is maaar eeen heeeeel klein beetje van me leven ik zal een ander deel vertellen waar ik nu erg mee zit ik was 12 jaar toen ik verkering had met een jonge in die tijd hebben we altijd contact met elkaar gehouden en vaker iets met elkaar gehad tot 1 jaar geleden werd het serieus tussen ons onze ouders kennismaken en we sliepen elke dag bij elkaar alles was opeens goed me vader deed net alsof hij de heiligste man was maaar ik ben neit dom ik herriner me alles nog goed sinds hji in me leven is gekomen heeft me vader mij niet meer geslagen wat ik wel raar vond ik was het al gewend dat ik om een paar maanden klappen kreeg maar nee alles ging goed we hielden zoveel van elkaar we deden alles samen alles was gewoon perfect ik kan er uren over doorschrijven maar het zijn alleen maar leuke en mooie tijden geweest tot 1 maand geleden dat hij het uitmaakte! ik ben er zo kapot van hij zei tege mij dat hij minder van me hield en niet meer verliefd op me is als eerst terwijl toen we hadden ik altijd een gevoel had dat hij meer van mij hield dan ik van hem hij zei bepaalde dingen tege me en hij deed zulke lieffe romantische dingen dat ieder meisje zo een vriend als die van mij wou hebben veel mensen zeiden tege me van iewll heb je met hem maar ik trok me er niks van aan en ik zei ook niks tegen hem en hield het voor mezelf want ik hou van hem sommige vrienden zelfs ook ze beste vriend lache me gewoon uit en zei dat ik beter verdiende en dat ik niet zo een sukkel als hem moet hebben en nog meer maar goed even verder hij heeft het dus uitgemaakt nu bellen er steeds verschillende meisjes naar hem we zien elkaar nog wel af en toe maar dat ik meer omdat het echt niet goed met me gaat want ik zie het verder echt niet meer zitten hij bracht de vreugde en liefde in me leven de blijschap alles en ik hou meer van hem dan van mezelf ik heb nu al zovaak verschillende dingen bed8 om dood te gaan maar ik wil iets wat snel en pijnloos is ik heb het verhaal nu best kort uitgelegd ik zal steeds meer stukjes bij schrijven zodat het meer te begrijpen is en misschien ik het allemaal mij schuld.!


kan iemand me misschien helpen? ik hoor het gauw voordat het te laat is...
Datum:
24-11-2007
Naam:
everything seems so pointless & lonely
Leeftijd:
18
Provincie:
Drenthe

Such a Fool I am

Alles was zo perfect. Ik en mijn lief. En dan had zij een beste vriend. Maar ik, ik
dacht dat ze mij bedroog. Ik denk altijd dat mense achter mijn rug plannetje make. Dus ik doe een beetje 'onderzoek'. En dan komt mijn lief da te wete en dan
Alles was zo perfect, maar ik ik moet het altijd verpeste
Datum:
24-11-2007
Naam:
X
Leeftijd:
14
Provincie:
België

veel pijn

ik heb egt altijd ruzie met mijn ouders en ziten nare dingen over me te denken en ze zdenken dat ik met verkeerde mensen omga:S ik kan niet eensnormaal erover praten wat ik erover vindt en ze zijn het er al niet mee eens ik kan gelijk een klap opvangen. maar dat is bij iedere ruzie zo, bij iedere ruzie krijg ik een klap maar als ik het zeg krijg ik gelijk nog een klap en zeggen ze dat ik lieg en dat ze me niet meer willen vertrouwen.. ik heb ook heel vaak gedagtes dat ik dood wil gaan en ik heb vaak geprobeerd in mn polsen te snijden. ik wil gelukkig zijn en niet met een kut gevoel thuis wonen
Datum:
24-11-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

tja nu verder

Tja nu verder
ikweethetneit
Datum:
24-11-2007
Naam:
rsd
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-holland

Bleeeh

Ongeveer 15 weken geleden is het uit gegaan met m'n vriendin. Waar ik overigens maar een maand echt mee heb gehad, maar ik kende d'r al een flink tijd langer. Ze was m'n eerste vriendin, omdat het vroeger altijd op een complete crisis uitbrak als ik een meisje interresant vond, dit liep dan uit op nog zwaarder gepest worden dan al gedaan werd etc. etc. Ik geef mezelf ook gedeeltelijk de schuld dat het uit is gegaan, omdat ik verdomde bang ben voor intimieit. Zelfs een intieme blik of een knuffel laat m'n hersenen schreeuwen om te vluchten. Vooral als het van mijn kant moet komen, ik denk dat dit is omdat ik bang ben dat een meisje me smerig en walgelijk vind. Ik weet dat ik nogal een apart karakter heb en dat mensen vaak niet weten wat ze met me aan moeten, waarschijnlijk ben ik daarom ook gepest vroeger. De meeste mensen begrijpen mij gewoon niet en vinden mij vreemd en misschien zelfs eng of eerder walgelijk.
Waarom zou een meisje in t algemeen het dan prettig vinden om bijvoorbeeld een knuffel van mij te krijgen? Juist, dat vinden ze niet, net zoals dat het niet prettig is om een drol op te pakken.
M'n ex-vriendin is ook de zangeres in m'n bandje. Inmiddels heb ik geleerd om met het verleden om te gaan, met de herrineringen enzo. die vind ik niet vervelend meer. Maar ik heb d'r ook niets meer te vertellen, ik wil d'r niet meer in m'n buurt, maar ben bang dat ik d'r zal kwetsen als ik dat tegen d'r zeg en het zou ook betekenen dat het bandje stopt, terwijl ik net zoveel moeite heb gedaan om het op te zetten.
Op het moment moet ik 30 weken stage lopen en daarna naar een andere school. Daardoor zie ik mijn beste vrienden nog amper, zei zijn voor mij het meest waardevolle in m'n leven en ik wil ze niet kwijt. M'n stage is heel saai, net zoals de opleiding. Ben eigenlijk alleen maar op deze opleiding gebleven vanwege m'n vrienden daar en omdat ik die jaren dat ik hier heb gezet niet wil hebben verspild, dat ik weer met niets moet beginnen zonder diploma. Als ik thuis kom voel ik me altijd heel eenzaam. Breng uren door achter msn, vaak zit ik gewoon te wachten tot 1 van m'n vrienden online komt en als ze dan online zijn weet ik niets te vertellen, maar als ze niet online komen voel ik nog somberder. Doordat ik nu 40 uur per week stage moet lopen heb ik weinig vrije tijd meer, dus ik kan ook niet zo snel meer naar m'n vrienden toe, ik kan maar 1 activiteit doen per weekend en als daar andere mensen bij zouden moeten zijn dan moet dat ook weer in hun planning passen. Maar ik wil niet meer alleen zijn. Dat ben ik vroeger geweest, tot ik op deze school kwam en m'n vrienden kreeg, ik wil ze niet kwijt en ik wil ze bij me in de buurt om met ze te praten of gewoon bijmelkaar te zijn. Ik wil niet weer alleen zijn zoals vroeger.
Als ik later full-time zou gaan werken en dus ook 40 uur per week, zou het dan ook zo zijn? Dag in, dag uit? Steeds hetzelfde. Op je werk focus je je op je werk en vergeet de rest ook al verveel je je. Dan kom je thuis en probeert hopeloos contact te zoeken totdat je gaat slapen en de volgende dag en de dag daarop enz. doe je precies t zelfde. Je blijft in circkeltjes rondlopen en ik heb geen zin meer om nog een keer en nog een keer die cirkels te lopen, ik wil d'r mee stoppen.
Soms zit ik heel lang met dit mes dat ik ooit in zweden op een vakantie heb gekocht in m'n handen en dan denk ik na over hoe het zou zijn als ik mezelf echt van kant zou maken. Welke mensen zullen op m'n begrafenis zijn? Welke mensen zullen rouwen om mij en welke mensen zullen rouwen om zichzelf? Hoe zou het zijn om dood te zijn? Enzovoorts.
Datum:
24-11-2007
Naam:
Annoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

-

ik haat het leven.
alles gaat fout.
ik gebruik drugs om het te verdoven maar dat is tijdig.
en ik vind een jongen zo leuk.
en ik heb zowat alles met hem gedaan op een paar dingen na en ik had het uiteindelijk mijn ouders verteld wat ik dus nooit meer ga doen.
nou die jongen wil niks meer met mij te maken hebben.
maar ik kan niet niet aan hem denken.
ik doe alles fout en ik ben gewoon bang om verder te gaan met mijn leven.
maar ik heb ook het lef niet om zelfmoord te plegen.
nouja eigenlijk wel.
en ik denk dat het binnen de kortste keren wel zal gebeuren.
want mijn leven kan niemand verdragen.
Datum:
24-11-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.