Levensverhalen (pagina 1232)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

no love

ik heb een zwaar leven achter de rug en naar mijn idee gebrek liefde en heb daarbij ook nog nooit een vriendin gehad en heb ook niet echt t idee dat ik er 1 zal krijgen als k daar soms over na denk draai ik soms compleet door en verwond mijzelf en word levensmoe dus ik wil dr gewoon eigenlijk een eind aan maken
Datum:
28-11-2007
Naam:
Dennis
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

leven is een hel

ik ben een gewone jongen van 16 jaar
waarom zien anderen dat niet
ik wordt al 5 jaar lang gepest
dit laatste jaar ben ik van school veranderd
maar nu is het nog erger geworden
soms droom ik dat ik hem vermoord en dan zelfmoord pleeg
het enige dat MEESTAL helpt is dat ik denk aan mijn beste vriend
Datum:
28-11-2007
Naam:
Bram
Leeftijd:
16
Provincie:
België

nimmernodig

ik ben nu in de situatie dat ik er wil over praten en ook uit het leven wil stappen met het volgende dat er gebeurd rond mij.ik was zo gellukkig mijne oudste zoon is vorig jaar getrouwd alles gaat heel goed dat dacht ik toch mijn anderde zoon gaat in 2008 trouwendat vinden wij een goed beslisingwant ze zijn voor elkaar gemaakt ook de oudste erzit alleen een leeftijd verschil op van 15 jaardat mijn zoon ouder is nu ik was heel gelukkig.tot verleden vrijdag ik naar het volwassen onderwijs ga en waarschijnlijk al niet goed geweest ben ikzit op de naai les wij zijn daar maar met een klas bezig in heel het gebouw het was juist de dag dat er veel stof moest geknipt worden dus ik zeg tegen de juf ik ga boven maar ik moest tussen door toch iets gaan vragen en ik kom beneden terwijl ik daar sta te wachten laat ik diepe zucht en daar geeft iemand een reactie op van wij staan hier allemaal te wachten gij ook daar hoef je geen gezucht voor te laten ik leg uit dat ik zucht omdat ik het warm heb nog gene munuut later terug een ander leerling zeg gij komt ons juf toch niet weg halen nu dat gij boven zit ik zeg tegen haar dat ze er mee moet stoppen want dat ik er niet tegen kan vandaag nog een beetje over en weer gepraat en ze liet mij met rust na dat ik gezegd had dat ik er echt niet tegen kon na de juf mij komen helpen was en ik terug klaar was naeen tijdje ga ik terug naar beneden en zeg tegen de juf als je tijd hebt wilt u dan eens komen kijken maar ik wacht mijn beurt wel af een ander leeling zegt zo heel gemeen neen ons juf heeft geen tijd voor u want die is met ons bezig ik bekijk die eens en wil terug naar boven gaan draai mij omen ik hoor ons juf zeggen twee keer na elkaar oeij ze is mij dan komen helpen ik heb de stof geknipt ben dan naar beneden gegaan alles ingepakt mijn man gebeld tegen de juf gezegd dat ik weg ben ben thuis gekomen en ziek geworden heel zwaar griep de dag erop komt mijn outste zoon thuis aan ge moet dan weten dat hij in de limburg woont en ik woon in antwerpen ik was samen met het toekomstig koppel naar een bruid schow geweest en wij hadden hun gevraagd want zij woonden er maar 5 min er vandaan dat is goed zegt zij maar dan vraag ik mijn zusters ook mee ja zegt mijn toekomstige dochter zou je dan zelf geen kaarten bestellen opeens was het niet meer nodig want ze hadden iets aan de hand dus wij gaan die dag naar de schow wel te verstaan bruidsschouw de vrindin van mijn schoondochter komt ons halen want die wilt ook gaan trouwen maar die hadt een kleintje bij van twee weken dus die hadt voor ze vertrok borstvoeing gegeven en na dat de schow gedaan was waren wij snel terug gereden want dan moest dat kind terug eten hebben dus mijn zoon staat bij mij ik heb wel 40gr koorts ikzeg dat ik ziek ben en hij zegt gewoon ik heb met u een eitje te pellen hij zegd zijt gij verlegen voor mij ik zeg hoe komt gij daar bij omdat ge niet langs geweest zijt ik leg dat uuit dat ik mee reed met een ander en ik leg hem alles uit hoe dat kom hij vind dat geen reden en danzegt hij dat hij daar een paar nachten niet van geslapen heeft en dan vind hij dat ik voortaan van zijn broer entoekomstige moet zwijgen want hij wilt daar niks nimmer over horen want daar kan ik wel naar toe en naar hem nieten dat hij verlangd dat wij nog langs moeten komen voor het einde van het jaar want zijn vader is al een heel jaar niet daar geweest ik kan geen auto rijden terloops maar mijn man doet al voetbal van voor zijn geboortealle weekends en nu verdiend hij er nog een centje mee bij ik telf: elke week eens en zij deden hun best om de veertien dagen te komen door de week zijn ze nooit thuis als ik hun opbel zitten ze altijd bij de moeder van haar het word mij allemaal wat te veel want mijne man gaat disdag biljarten maar terwijl doe ik de toog waar ik een centje mee bij verdien maar hij heeft nooit genoeg van het drinken want als iedereen daar weg is drinkt hij nog wortegemse nu wij hebben daar bijna altijd ruzie over nu vandaag heeft hij zijne spiegel terwijl dat ik daar bijzit kopot gereden met achteruit terijden ik heb het eens goed gezegd en gehuild terwijl want zij gelief woorden zij wat dat gij u allemaal aan trekt en dan zegd hij de woorden nog erbij jai mon fou i k ben het zo moe aan het worden wij hebben ook niet veel geld want ik stond in het rood op de bank voor €2000 ik kan niet naar de kapper of niets ik ben mij leven echt moe ik doe niets meer goed mijn man spreekt niet meer hij is aan het ezelen dan denk ik dikwijls wat doe ik hier nog ik ben 57 jaar wordt er 58 in febr; moet ik zo de rest van mijn leven blijven leven graag zou ik wat goed raad kunnen gebruiken
Datum:
28-11-2007
Naam:
anne-marie
Leeftijd:
57
Provincie:
België

Als zij het is?

Zonder dat anderen het zien of weten, zit ik diep in de put,
gevangen in mijzelf en hoe graag ik ook zouden willen leven
zoals de andere mensen, het lukt me niet. Leven is ook
samen leven. En toen ik de gelukkigste persoon was om haar
te vinden na een vrij ongelukkige samenloop van omstandigheden,
dan wil je haar niet meer kwijt. Dan vul je die tijd van je
leven in met prachtige momenten, herinneringen voor later
om op terug te kijken. Samen te genieten van al het moois
op deze wereld. Trots zijn op elkaars prestaties, elkaar
steunen, klaar staan voor elkaar, genieten van haar mooie
stralende ogen en glimlach. Als je liefde hebt, heb je alles.
Geschrokken van mijn verwijtbare laksheid, en dat is nog
zachtjes uitgedrukt, slaat de twijfel toe. Afstand en rust,
logisch, maar mijn wereld stort in. Hoe kan je in godsnaam
zoveel van iemand durven te houden als liefde zo kwetsbaar is?
Ik schilder het niet af als kleinigheden. Wel zijn ze
overbrugbaar, twee jaar hebben aangetoond dat het meer dan de
moeite waard is om die brug te bouwen.
De kracht komt terug, bevrijd van de laksheid en zoveel maal
sterker. De verloren spanning, passie en liefde, het is er
nu meer dan ooit, maar krijgt het een kans?
Ik hoop het over een paar maanden stiekum nog eens door te
kunnen lezen en haar weer aan me zijde te hebben en haar
gelukkig te zien. Want zij maakt mij ogen glinsteren, een buitenstaander zei het letterlijk! Balancerend op dat dunne draadje leef ik
door, bereid ik mij voor op het moois dat komen gaat. Ik moet
wel, want een andere weg wil ik niet meer bewandelen, die loopt
letterlijk dood.
Datum:
27-11-2007
Naam:
Suricatta
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

ik kan het gewoon niet meer aan de leugens, de verantwoordelijkheid alles gewoon weg, ik weet(hoop) wel dat mensen me zullen missen maar ik heb zo gefaald en ik kan niet terug ik heb mezelf een ultimatuim geven maar ik weet nog niet goed hoe en of ik het echt ga kunnen doen ik ben bang
Datum:
27-11-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
21
Provincie:
België

My Life Sucks

Nou, zal ik maar vanaf het begin beginnen.

Ik word thuis geslagen en mishandeld. Ook word er naar me geschreeuwd en word ik van binnen gek. Mensen roepen dat ik gek ben, hoewel ik zeker weet dat ik normaal ben: Normale school / vrienden. Er word naar me geroepen dat ik niks kan en ik word niet gesteund, en dat van mijn familie.

Ik heb nooit liefde gehad, zoals ouders die je horen te geven, mijn pa en ma zijn gescheiden, ik ken me pa niet eens / nooit contact mee gehad, die zit ook lekker ergens in het buitenland en het gebeurd gewoon bij mijn ma.
Ik ben opgegroeid met ‘’veel’’ geld, ik krijg gewoon alles wat ik wil, en ik denk niet dat ik zoveel geld moest krijgen. In plaats van liefde gaf ze me geld. Ook probeerde me ma mijn leven te lijden, ze zei letterlijk wat ik moest doen en ja je weet als kind niet beter dus je volgt het.

Nou in de 1ste ging het slecht want ik kreeg ruzie met mijn (toen) hartsvriendin. Ze was jaloers en stookte me op. Ook jatte en roddelde ze. Ik kreeg een andere vriendin, want ja de meeste dumpten me als een hond die je dumpt in een kartonnen doos. Vriendjes boeiden me niet dus dat was het niet. Ik had allen nog mensen om me heen die me ‘’steunden.’’

In die periode kreeg ik ook problemen op school, met mijn gezondheid, vrienden en thuis. Ik wou niet meer voor anderen leven, maar voor mezelf en doen wat ik ZELF wou. Nou, mijn ma dacht daar heel anders over en als die je al niet steunt en de hele familie opstookt en je zelfs je vrienden niet mag zien, terwijl je het al zo slecht hebt, gaat het veel en veel slechter. Dus ja dat ging niet zo makkelijk. De andere problemen waren net zo erg en zelfs erger.

In de 2de dacht ik opnieuw te beginnen en er vanaf te zijn, maar nee hoor. Weer dezelfde problemen, alleen waren ze dit keer erger.

In de 3de, waar ik nu in zit, gaat het nog steeds slecht. Ik word bijna van school getrapt, nou eigenlijk word ik dat waarschijnlijk en ben ik het al als je dit verhaal leest, Maarja niet belangrijk. De reden is te vaak te laat, nou ik ga met de bus naar school, dus als de bus te laat komt dan ben je al de lul, ik heb meegedaan aan de landelijke staking voor scholen, ik heb wel eens gespijbeld om onder een rep uit te komen, Maarja dat was maar 1x.

Mijn ma wilt niet dat ik mijn dromen volg, want ja ze wilt dat ik die van haar volg. Maargoed je denkt nu waarschijnlijk puberteit, dat is normaal maar nee dat is niet zo! Ik bedoel mijn ma wilt niet dat ik gitaar ga bespelen omdat mensen van onze zogenaamde gemeenschap dat niet hebben. Ik bedoel als ze nou zegt :‘’ niet genoeg geld’’ of weet ik veel wat, dan is het wat anders, maar dit?! Ik heb al piercings,/tattoos, ben een punker/harajuku/scene - gastje,dat wilt ze ook niet. eigenlijk Ze wilt dat ik me aan haar regels houd, en ik wil dat ze zich bemoeid met haar zaken, ik bedoel ik stress ‘em zwaar door haar. Kijk, als ik nou aan de drugs zat dan was het een ander verhaal, ik ben al begonnen met roken, ik rook alleen als ik stress, dat is dus elke dag. Mensen die aan de drugs zitten zijn geen slechte mensen, die zijn eraan begonnen door problemen. Mijn probleem is dat mijn ma me niet steunt. Wat ik in mijn leven mis is liefde, zoals ouders je die horen te geven.

Mijn beste vrienden steunen me nog, ik heb dingen gelezen over het boeddhisme, dat helpt je wel wat te ontspannen, mar je bent niet van je problemen af.

Ik heb verteld over mijn leefomstandigheden thuis en mijn problemen op school en met wat ik wil. 1 ding wat ik kwijt wil: ‘’LAAT NIEMAND JE LEVEN BEPALEN.’’

Peace,
Lola
Datum:
27-11-2007
Naam:
Lola
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Waarom??

waarom is deze weereld zo hard als het om liefde gaat?? ik wil jullie graag mijn verhaal duidelijk maken omdat ik na 38 jaar eindelijk wakker bent geworden uit me leven wat nu echt liefde is?? heb sinds januari een heele lieve vriendin die ik heel veel pijn hebt gedaan om het fiet dat ik eerst samen leefde met een ander die mijn liefde niet meer wilde voelen. nu op dit moment met me huidige vriendin waar ik zo eenorm veel van hou. heb haar eenorm veel pijn aangedaan dat weet ik en voel ik ook in mijn hart. maar die wil het niet inzien dat ik me leven met haar verder wil deelen. na zoveel gepraat te hebben en me liefde te geven echt alles wat ik in me had me nog niet willen geloven dat zij de waare was voor mij waar ik me leven mee wilde deelen. daarom mijn vraag. WAAROM!!!!! ik wil niet meer verder kan niet meer verder en heb dan ook niet het gevoel nog nodig te zijn hier op deze weereld. het eenige wat ik wilde is in mijn leven gelukkig zijn. dat is me niet gelukt dus waarom nog verder???
Datum:
27-11-2007
Naam:
erik
Leeftijd:
38
Provincie:
Zuid-holland

Mijn verhaal

Jullie zullen vast denken weer zo'n meisje met een tienerverhaal waar haar vriendje het uitgemaakt heeft. Maar zo zit het niet. Mijn vader is, 2 jaar geleden, de dag na mijn verjaardag vertrokken. Ik had een goede band met hem,
veel herrineringen. Ik kan de dag nog goed voor de geest halen, mijn moeder die als een zombie voor zich uit keek, mijn vader die het goed probeerde te praten en later weg ging, mijn broer van 17 die nooit huilde en nu oppeens een klein jongetje leek. Vanaf die dag is er veel veranderd, mijn moeder depressief, maar moest wel voor 2 kinderen zorgen en het net nieuwe huis betalen. Ik weet niet hoe het allemaal zit met die geldzaken, maar ik weet wel dat mijn vader er een klote zooi van heeft gemaakt en vanaf het begin alleen maar schuldes had en alleen aan zichzelf dacht, mijn moeder geen enkele hulp gaf, al ging het om de kleinste dingen zoals zijn oude spullen ophalen. Ik ben snel volwassen geworden, dacht (te) veel na, deed behoorlijk veel in het huishouden (vergeleken met andere kinderen van mijn leeftijd) en daarboven op kreeg ik nog mijn eigen verdriet en de gewone druk van school. Natuurlijk brak mijn hart steeds meer als ik mijn moeder zag huilen. Onze band was best goed, maar de laatste tijd gaat het slecht. Ik ben erg boos, en soms ken ik mezelf niet meer terug. Ik probeer mijn moeder te helpen maar het gaat steeds mis. Ik weet niet meer wat ik moet doen, mijn broer wordt gek van mij, mijn moeder weet niet wat ze met me aanmoet en mijn huis is mijn huis niet meer. Ik heb zelfmoord altijd een vraag om aandacht gevonden, maar nu weet ik niks meer. Ik heb het gevoel dat NIEMAND me kan helpen. Niemand zal het snappen of het is een te lang verhaal. Dit zijn de hoofdlijnen. Iedereen die mij kent weet bijna niks, ze kennen me als een vrolijk/gek meisje, maar mijn hart is in stukken gescheurd sinds 2,5 jaar. Ik weet niet wat ik moet doen, ik ben een mislukkeling en een egoist.
Datum:
27-11-2007
Naam:
Een meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

OOIT

ooit pleeg ik zelfmoord
ooit spring ik ergens af
misschien niet vandaag misschien niet morgen ,maar ooit...
en dan,...
dan zal ik EINDELIJK VRIJ zijn !!!
Datum:
27-11-2007
Naam:
klaverke
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Waarom gebeurt het weer?

Ik had hiervoor altijd zelfmoordneigingen. Ik ging in mijn polsen snijden. Maar het was afgelopen. Ik deed het niet meer voor een half jaar. Ik heb twee goede vriendinnen. Maar met eentje ga ik beter om dan met de andere. Maar als we met z'n drieën zijn, dan sluiten ze me helemaal buiten. Ze doen dan alsof ze mij niet meer in hun vriendengroep willen. Ik vind het niet erg, maar dan moeten ze het wel zeggen. De zelfmoordneigingen van vorig jaar, waren ook grotendeels door hun gekomen. Ik kan hun nooit wat vertellen en ze hebben altijd commentaar op mij. Ik ben altijd anders. Ze vertellen mij nooit wat. Ik word weer door iedereen buitengesloten. Ook op school willen mensen niet met mij omgaan. Ik kan niemand mijn verhaal vertellen en mijn mentor aan wie ik het vorig jaar vertelde die doet nu ook heel raar. Maar ik wil hem er niet mee lastigvallen. Want zo'n gevoel krijg ik. Ik wil niet meer leven. Ik kan het niet meer aan op deze wereld. Iedereen haat mij. Eerst geloofde ik nog de mensen die mij in leven wilde houden, maar nee. Nu niet meer. Ik zie nu dat ze mij haten en dat ik deze wereld misschien vandaag nog ga verlaten. De wereld kan heus wel met een mens minder hoor.
Datum:
27-11-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.