Levensverhalen (pagina 1229)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik had niet geboren moeten worden

Voel me alleen... heel mijn leven al... niemand die echt om me geeft... niemand die eens uit zichzelf eens een arm om me heen legt... niemand die me écht ziet... niemand die me neemt zoals ik ben en daarvan geniet. Ik voel me teveel voor iedereeen en alles. Telkens weer die hoop dat er misschien toch ooit iemand is .. iemand... die mij laat voelen dat ik er wel mag zijn. Elke inademing van zuurstof is teveel..das zuurstof dat iemand anders goed had kunnen gebruiken. Al van kinds af aan worstel ik hier mee... en laatste tijd probeer ik concreet te kijken hoe ik zelfmoord kan plegen. Ik wil daarbij niemand tot last zijn dus flat afspringen of voor trein is uitgesloten. Ook polsen doorsnijden geeft zo'n zooi. Dus meds innemen is dé oplossing in mijn ogen maar ik wil kost wat kost voorkomen dat dat misgaat. Anders gaan nog mensen uit schuldgevoel naar mij komen als ik als kasplantje leef en dat is nu net wat ik niet meer wil. Niemand meer die uit schuldgevoel of medelijden met me omgaat. Maar nu is het probleem hoeveel meds moet ik innemen? Ik kan het niet vinden op google. Ik heb ritalin concerta alprazolam melatonine en efexor in huis. Maar weet niet of dat voldoende is. Ik kan wachten totdat ik nieuw voorschrift voor mijn zoontje heb van ritalin dan heb ik weer meer in huis... beter wachten en goeddoen dan ook daarin nog falen. Weet iemand hoeveel ik in moet nemen?
Datum:
03-12-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

leeg en op

Herinner me dat mijn moeder me lachend op de foto zette, nadat ze me huilend op een berg sneeuw had gezet.
En dat ze zei dat ze mijn moeder niet was.
Dus was ik een onzeker mannetje, toen ik klein was.
Deed wel gymnasium, ondanks dat ik 1 keer was blijven zitten op de lagere school.
Daarna ook nog doctorandus geworden.
Maar na een heks van een ex en dat domme bedrijfsleven? Heb ik er helemaal genoeg van.
Katharen hadden gelijk; het is de hel hier.
Kat heeft plaveiselcelkanker en ging binnen drie weken naar de kloten.
En nog komt ze bij me omdat ze denkt dat ik wat kan doen. Ja, kan haar metacam geven, wat ze geven aan paarden met reuma. KUTWERELD

Wat hoop ik 2008 niet meer te zien!
Datum:
03-12-2007
Naam:
michael
Leeftijd:
38
Provincie:
Drenthe

Ik zie het niet meer

Ik heb alles wat een gewone mens heeft om gelukkig te zijn. Maar toch voel ik me dagelijks zo rot. En heb ik telkens weer die gedacht en vecht ik er tegen maar dan wordt ik emotioneel. Ik ben nu al iets van een 4 maanden uit een pyschoterapeutisch centrum maar kvoel me niet goed. Kheb ook moord ged8en maar de kr8 niet om het te doen. Bang om familie te ongoochelen. Alles is zo dubbelzijdig. Ik ben nu in Australie gegaan om mijn gd8en te verzetten maar tis nog steeds niet beter. iemand wat tips voor mij??
Datum:
03-12-2007
Naam:
ph
Leeftijd:
21
Provincie:
België

sweet death

ik zie het leven niet meer zitten, al vanaf kleins af aan snap k niet waarom k leef, k werd vroeger altijd gepest en ben nog steeds niet de populaire jongen met de looks, geld en populariteit,
en k had voor juni dit jaar nog nooit een vriendin gehad, wel gezoend maar ook daarna niet egt contact gehouden met diegene, maarja k had nu een relatie , van mijn kant leek het allemaal prima te gaan , k hield egt en hou egt van haar, en toen zij haar amandelen liet knippen een paar weken geleden , wilde k haar dan ook maar al te graag bijstaan in het ziekenhuis etc., maarja , na 1 keer op bezoek te zijn geweest , mocht k niet eens meer komen van haar, en toen ze thuis kwam werd het alleen maar erger, ze begon opeens over dat ik veranderd was, en ze wilde een tijdje elkaar niet zien, en toen k om uitleg vroeg maakte ze het uit, k heb me dus de hele dag kapot zitten janken en me werk afgebeld, zegt ze s'avonds dat ze het eigenlijk niet zo wilde, dus het was nog aan opeens, toen ging k haar de week erna ofzo opzoeken , en alles leek weer goed te komen , k heb met haar gezoend en fijn samen film gekeken, en toen k s'avonds met fijne gevoelens wegging kon k dus niet voorspellen dat ze het 2 dagen erna weer uit ging maken :S, dus ze had me geblokt of iets dergelijks, maar doordat ze me niet wilde spreken kon k s'nachts geen oog dicht doen en tijdens mijn stage alleen de hele dag aan haar denken, maarja ze smste tog maar weer hoeveel pijn ze had en dat ze me terug wilde als k haar de tijd gaf, dus ok k gaf haar tijd , maakt ze het weer uit, ik weet niet hoeveel een normaal mens aan kan , maar dit was voor mij zowat de druppel, maja k wilde wel vrienden blijven, dus nu moet k steeds aanhoren hoe dolverliefd zij op een andere jongen is en dat ze met hem naar de bioscoop gaat en alles, dit doet zo'n erge pijn in mijn hart, k ga kapot van verdriet en zij lijkt dat niet te begrijpen als k vraag of ze het niet tegen mij over die jongen wil hebben, want dan is het weer dat k haar niks gun en dat ik een zielepiet ben, naja k voel me dus egt superklote en zie het niet meer zitte , mijn vrienden hebben allemaal zelf een vriendin en dus geen tijd meer voor mij , dus k denkt tog egt dat k er een eindje aan ge breien
Datum:
03-12-2007
Naam:
emar
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

Geef me tijd..

Mmm, heb een paar verhalen gelezen. En ik heb ook veel problemen, ik probeer er nu een paar te vertellen. Ik ben (bijna) 15 jaar en ik heb ‘2 persoonlijkheden’,mijn pa denkt dat ik geen emotie ken.. hij verstop het allemaal, op mijn 8ste ben ik mijn moeder verloren, ik heb 2 jaar de zelfde droom over haar gehad ‘best eng dus’.. In die dromen verwerkte ik mijn verdriet over haar ik heb nooit over haar gepraat met niemand zelfs niet met mijn pa, daardoor miste ik haar erg op latere leeftijd, ik had er nodig ik wilde met iemand praten over mijn vriendjes over meiden dingen dat kon niet. Mijn pa en ik groeide meer en meer uit elkaar hij had ondertussen ook vriendinnen en dat was moeilijk want hij zat op één dag wel is 5 uur met ze aan de phone, Op een avond voelde ik me down en ik was bij een vrienden feestje.. ik kwam thuis en ik zag ze het doen, ik negeerde ze allebei wel 2 weken.. Het gaat nu redelijk tussen ons.. alleen het is niet meer het oude (kan ook niet dingen veranderen maar toch). Dat komt door een paar dingen, me pa vind dat ik foute vrienden heb (blowe blabla), maar als ik hun los laat dan heb ik helemaal niemand.
Als me vader boos is, scheld hij niet zomaar van kút maar van spring van een rots en val dood, en ik zit er daarvoor al meestal mee in me hoofd.. tja dan word ik wel onzeker. Ik raakte langzaam mezelf meer en meer kwijt, ik ben elke avond mezelf weer kwijt.. ik maak mezelf van kant omdat ik denk dat het beter is, en misschien voelt het even goed, maar al snel heb ik weer de pijn die ik eerst had. Ik word gek van die mensen die mij proberen in die donkere put te houden. Ik heb al vaak genoeg aan gedacht aan dingen, wat als ik er niet meer ben.. Ik zit er altijd wel in me hoofd mee. Liefde in het begin heb je er wat moois voor, maar daarna is het één en al donkerheid.. dus dat vermijd ik verlopig. Ik heb vrienden van 16/17 ze begrijpen mij.. ze vinden dat ik hun héél goed help dat maakt me dan blij, maar als ik dan weer thuis kom en ik duik dan meteen me kamer weer in en ga weer muziek luisteren, op forums hangen, gedichten schrijven, tekenen.. dan raak ik weer mezelf kwijt ik voel me dan alleen en dat breekt mij zo erg dat ik naar de douche loop en dat ik weer mezelf van kant maak. Ik probeer het altijd zo lang mogelijk uit te stellen. Tuurlijk heb ik ook mooiere tijden bijvoorbeeld dagje naar vrienden of winkelen, maar ik zie die vaak niet meer omdat het duistere mij ook een duister persoon maak en dan heb ik vaak niet meer zin in de leuke dingen ik ben niet zo'n type die vaak in de huiskamer zit, eigenlijk nooit.. Ik zit liever achter de computer of in mijn tekeningen verdiept. Ik heb vaak genoeg brieven geschreven naar mezelf, ik praat soms ook tegen mezelf omdat ik me alleen voel, me pa heeft me brieven gelezen ik was er best boos om, hij zei datie het snapte maar al snel was het weer het oude. Mijn familie zou er zijn in de tijden dat ik me down voelde, ik heb ze maar 1x in de 2 jaar gezien.. Mijn familie haat mijn oma was laatst overleden en ik moest naar voren komen om een kaars aan te steken maar ik heb het niet gedaan.. ik voelde me in de steek gelaten door mijn familie, mijn pa kan ik ook zo haten die opmerkingen, maar als ik ergens anders naartoe ga beland ik al snel op straat..
Ik vertrouw geen jongens meer, ze hebben me te vaak pijn gedaan. En dit allemaal op zo'n jonge leeftijd. Mijn beste vriendin is mijn beste vriendin niet meer, ze laat me zitten voor een jongen, ik heb nog maar 1 goeie vriendin maar ik zie haar als een big mama, En dit is niet eens alles, misschien kunnen jullie een peptalk geven en meepraten..
Datum:
02-12-2007
Naam:
Laura
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

. . .

ik heb vaak gedachten dat ik zelfmoord zou plegen. . . zelf vandaag nog .
ik krijg altijd van alles de schuld
als ik dit wil mag ik dat niet echt stom!!

Datum:
02-12-2007
Naam:
kealan
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Mijn vriendin

Hey, mijn vriendin waar ik nu bijna 6 weken mee heb, snijd zichzelf en heeft neigingen om van hoge dingen af te springen en voor auto's te blijven staan...
Ik wil haar alleen niet kwijt en als ik met haar erover praat zegt ze dat als er iets is ze naar me toe komt, maar dat doet ze niet en ik weet dat iedere keer als ze dat zegt ze het niet meent en ik vraag nu ook heel vaak of er iets is alleen daar word ze juist alleen maar boos om....

wat moet ik nu doen...??
Datum:
02-12-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Dit is myn verhaal

Hoi ik ben een meisje van 13.
dit is myn verhaal ;

thuis ging ht al slecht en telkens as ik in de spiegel keek Begon ik te janke.
Toen liep ik eens overstraat er zat ene groepje jonges op een bankje ik keek naar ze een van hen riep ; heey Lekkerding.
Ik wist neit wat ik moest done ik wist ook niet of het geloge was of niet toen ik terug kwam gelope zate ze er nog.
ik liep langs maartoen riepe ze iets heel anders Ze riepe ; IEW JY BENT LELYK.
Ik vroeg toen waaromz e eerst zyde Wrm ik mooi was en nu Lelyk ze zyde dat ht maar ene grapje was het eerste en toen da ik echt heel lelyk was en dak hier niet hoorde want hier leefde allemaal mooie mense en ik was Dus te Lelyk.
ik Rende huilend naar huis myn moeder vroeg wat er was maar ik gaf geen antwoord ik was het echt zat en rende na de badkamor ik had op de spiegel geschreve ; te Lelyk vor deze wereld!
Ik had het bad vol late Lope.
En had myn hoofd er in geduuwd.
Maar tone kwam myn moeder net aan en heeft me er uit gehaald .
Sins dien zit ik op een Terapie.
Maar ik verlang nog altd om hier weg te gaan.
Datum:
02-12-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Ik Wil gewoon dood!

Ik zie het leven echt niet meer zitten!!
HEt liefst maak ik er nu een einde aan! ik heb al wel eens een poging gedaan met pillen maar dat is niet gelukt!
MAar ik heb geen idee hoe ik weer gelukkig kan worden! Thuis voel ik me vreselijk op school voel ik me vreselijk Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader en ik hebben vreselijke ruzie! Mijn moeder slaat me en op school vinden ze me niet meer aardig nou ja wel aardig maar ze doen wel kut tegen me
Datum:
02-12-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

alleen zijn

je vader verliezen je moeder verliezen je familie die je niet meer aankijkt omdat je in een opvang zit.vrienden die je laten stikken en iemand waar je heel veel van houd.raak je kwijt.door iets doms.en dan vinde ze gek dat ik niet meer verder wil.
Datum:
02-12-2007
Naam:
helmut claessens
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.