Levensverhalen (pagina 1229)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Dood of toch weer niet

ik ben een meisje ik ben nog jong alleen zie het leven niet meer zitten. Ik heb het gevoel dat me moeder me niet meer wilt dit komt omdat ze mischien genoeg heeft aan haar andere kinderen en ik een beetje buiten beentje ben ik speel nooit mee met me moeder en andere zusjes maa rik kan dit soort dingen gewoon niet ik ben ook anders geen girli girl en denk dat ze dat niet leuk vind. Ik studeer hoger ik heb tot nu toe altijd gedaan wat me moeder van me verwachte ik heb zo veel me best gedaan maar nooit heeft me moeder een echte dankbaarheid vertoont nooit heb een een kus gekregen vol liefde van me moeder ik kan er niks mee ik voel me zo aleen in de wereld want mij vrienden zijn ook niet te vertrouwen ik kan er niet meer tegen weet niet meer tegen wie ik kan praten en wie ik kan vertrouwen ik ben zo hopeloos en de weg kwijt dat ik een weg wil vinden maar niemand die me helpt... please please
Datum:
30-11-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

zelfmoord

Heb je dat ook wel eens?
Dat je gewoon echt geen zin meer hebt?
Nou ik heb het echt elke dag!
Ik snij mezelf, ik heb altijd ruzie met mijn ouders en het gaat gewoon super slecht op school.
Ik heb echt altijd die gedachte van : shit weer een dag elende!
Ik kan het gewoon echt niet meer aan.
Ik heb nu 4 keer geporbeerd zelfmoord te plegen maar telkens op het verkeerde moment, want er kwam steeds weer iemand aan.
Eén keer heb ik mijn slaap kamer raam wagenwijd open gezet en had ik m'n benen al uit het raam, maar iets zei dat ik het niet moest doen.
Maar zo wil ik gewoon echt niet meer verder!
Datum:
30-11-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

Falen of de Zee

Ik denk soms aan zelfmoord, de grijze zee op een grijze dag, in het grijze leven. Ik verwacht te veel en ben daarom vaak teleurgesteld. Ik verwacht van mezelf dat ik wat bereik in mijn leven doormiddel van de talenten die ik bezit, ik bezit er best wat... en dat is waar mijn geluk en tevens ook de grote pijn zit. Ik verwaarloos bijvoorbeeld mijn muzikale talent en verwijt mezelf dat ik laks en lui ben. Ik wil er graag hard voor werken maar voel me vaak gevangen door andere bezigheden. het is een circel die ik probeer te doorbreken, maar er zijn veel momenten dat ik naar de toekomst kijk en er geen vertrouwen heb dat mijn dromen uitkomen. Dan word het zo leeg. Je kunt op zoveel manieren gelukkig zijn, maar spijt hebben, daar ben ik bang voor. En door die spijt niet gelukkig kunnen zijn. Ik heb een lieve familie, een lieve vriend van wie ik hou, en die van mij houdt, ik heb vrienden, een eigen band, en we maken mooie muziek. Maar mijn eisen zijn hoog. Aan mezelf, aan anderen. De angst om als "niet geslaagd" te worden gezien legt zo'n grote druk op me dat 'ie me verlamt.
Verlamt denk ik dan aan de gijze zee, op een grijze dag.
Geloven in god doe ik niet. Wel in positieve en negatieve energie. Het is moeilijk om positief in het leven te staan, als je jezelf vanalles kwalijk neemt. De eindeloosheid van die strijd en de matige vooruitgang van mijn "positieve"karakter.
Het falen in zachtheid en vriendelijkheid naar mijn dierbare en omgeving, door de koppige houding die ik aan kan nemen.
Ik weet wel dat het maakt wie ik ben, maar hoe kan ik in mijn gedrag zo los staan van waar ik in geloof.
Ik ga niet op een grijze winterdag naar de grijze zee omdat ik wil weten wat de toekomst brengt, ookal ben ik bang om te falen...maar toch is het wel een hele geruststellende gedachte.
Datum:
30-11-2007
Naam:
annelies
Leeftijd:
28
Provincie:
Utrecht

verdriet en pijn

ik heb het gevoel niets meer goed te kunnen doen. alles mislukt. roddels die over me rond gaan. kut verleden. ik kan er allemaal niet mee omgaan..
triest noem ik mezelf... vroeger altijd zo vrolijk en nu bij het kleinste begin ik te huilen of raak ik helemaal van de kaart. Krassen in mezelf door deuren heen slaan enz enz... ten einde raad :'(
Datum:
30-11-2007
Naam:
jeffrey
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

Snif

Ik ben slechts 21, populair en iedereen wil mij leren kennen. Toch ervaar ik een zekere pijn in mijn hart. Hoe ik mij vertoon ben ik niet. In mensen hun ogen lijk ik voor sommige hun held, bij de meisjes heb ik succes en mijn welzijn is maar een schijn. Hoe dit komt kan ik perfect verklaren in een zekere mate, ik kan iedere individu klaseren tot een bepaalde type persoon. Ikzelf ben geen bepaalde type. Ik heb de eigenschappen van een chameleon, ik pas me aan ieder persoon individueel aan, waardoor ik ook iedereen op zijn gemak kan laten voelen en mensen me telkens keer op keer willen terug zien. Voor mij zijn mensen ook van glas, ik kan emoties, leugens en ongemakheden veel vroeger en efficienter herkennen. En daar speel ik ook op in als ik met iemand praat. Ik kan me perfect in elke situatie en omgeving aanpassen, zonder eens het woord aanpassen te moeten gebruiken. Ik doe alsof en speel in. De reactie die ik gewoon ben is meestal, ik wist niet dat jij ook zo dacht. Niemand kent mij, maar mensen denken mij te kennen. Ik heb problemen met mijn logica en fylosofische ontwikkeling. Ik merk alles op, wat mij zo erg stoort. Ik wou dat ik gwn kon leven, zoals de meeste. Zonder bij alles me spontaan te gaan verdiepen. Mijn intelligentie is matig, maar mijn manier van denken blaast iedereen van de kaart. Dit alles heeft zelfs tol op mijn lichaam gebracht, ik ben sinds jong al aan het kalen, oogleden zijn verzwaard, ik heb rimpels en mijn fysiek is er erg op achteruit gegaan. Toch kan ik me nog steeds vertonen als de populaire jongen, een kunst van camouflage. Zoals nu ben ik ook erg bezig met mijn uiterlijk, ik probeer de tol die mn lichaam heeft moeten verdragen te beperken en te behandelen, door ingrepen. Die zijn voor mij belangrijk, om mij verder niet te hoeven opsluiten en me verder te verdiepen in het vragen stellen over het leven. Zelfmoord zou ik niet aan kunnen op dit moment, ik ben te zwak en ben bang. Maar kon ik het wensen deed ik het meteen. M'n stappen in het leven worden daarom ook met de dag risicovoller, ik ga grote leningen aan, ik verhuis om het even, ik doe deals met zware kerels en daag zelfs mensen uit om me te doden. Mijn leven bestond vroeger uit huisje tuintje, en alles veilig spelen. Nu heb ik geen interesse. Ik heb onveilig seks en trek me van niks aan. Dit is een handeling van mijzelf die ik niet tolereer, ik krijg altijd spijt nadien. Zoals nu de kans dat ik besmet met ziektes ben is reel en ik ben er kapot van. Maar als ik me dan weer verdiep en wat spontaan gebeurd lach ik erom. Ik ben slechts 21 en voel me alsof ik de laatste jaren van mn leven ben aan het benutten. Ik zie me over vijf jaar ook niet levend. Niet door zelfmoord, maar doordat de dood mij komt opzoeken. Ik wil alles, een vrouw die me trouw is, kinderen, huis, mooie wagen en een goed inkomen. Maar die gewone gang van zaken is voor mij een droom. Ik heb altijd pech gehad. Wat gaat er van mij komen? Zijn er nog mensen die zo verdiept zijn in hun logica en fylosofie? Geloof mij, niemand merkt het aan mij. Dus ik weet ook dat ik geen psychopaat ben of geestgestoord. Het is gewoon iets wat mij enorm stoort. Ik kan er niet meer mee leven het verpest mijn hele leven, een kant van mij zegt sterf en maak een einde aan die verdieping in het leven. En de andere kant zegt geniet ervan zorg dat je niet in de problemen raakt, zoek geen problemen en leef je leven uit. Makkelijk raad geven is nu optie twee. Maar zo denken mij hersennen niet eens. Een kant wil me echt precies dood, bv. ik heb seks gehad met een dertig tal meisjes, opeens na een dertig tal meisjes krijg ik bang, en wil ik me testen op allerlei ziektes omdat ik nooit een condoom heb gebruikt. De test zegt, dat ik safe ben, een opluchting. Een maand erna heb ik terug seks zonder condoom, met een meisje die met allerlei jongens seks heeft, drugs neemt etc. en dan later zit ik weer met die vraag en zorgen in mijn hoofd. Waarom wil ik dood zijn? En waarom wil ik gelukkig zijn met mijn vrouw, kinderen... is mijn leven te zwaar? Blijkbaar.. help mij.
Datum:
30-11-2007
Naam:
Dickens
Leeftijd:
21
Provincie:
Limburg

Als je ooit alles had......

Toen ik 19 jaar was kreeg ik een vriendin,ze was heel lief maar ook heel naief wat erop neer kwam dat ik altijd alles op mijn schouders had.financieel maar ook alle andere dingen die centraal staan in het leven zoals alle andere dingen die nu eenmaal geregeld moeten worden.al die tijd heb ik me in het zweet moeten werken omdat we allebei van luxe houden.mooi huis,auto's vakantie ect.We hadden alles totdat ze mij vertelde toen ze 7 maanden zwanger was dat ze een relatie van een jaar heeft gehad met mijn zwager.Dan stort je wereld in en was de liefde eigenlijk wel een eind over.elke dag heb ik mezelf ertoe moeten dwingen om op te staan.Totdat ik 3 maanden later een hele leuke meid tegen kwam en ik gewoon verliefd werd..dit was natuurlijk voor mij een hele rare gewaarwording.we hebben een tijdje rustig aan gedaan,ik was ondertussen van mijn vriendin af.na 1 jaar ben ik met het meisje gaan samenwonen en gebeurde het rare,ik begon ineens alles te beseffen en klapte in.Dit heeft met up's en down's 2 jaar geduurt totdat ik op een gegeven moment huis kwam en heel het huis leeg was.Het enige wat op de grond lag was een briefje met sorry.Ben naar mijn ouders gereden en mijn moeder zei,jonge je bent al jaren zo ect ect kan haar goed begrijpen ect.Toen zei ze ik hou ook niet meer van je als je zo bent.Op dat moment heb je dus NIEMAND meer,alles wat je ooit vanaf je 19de hebt opgebouwd is weg,je zit aan de grond.
Mijn kind die op dat moment 2,5 jaar was zag ik gelukkig nog wel elke week.
Hij vroeg aan mij waar "C" was omdat ik hem nog niks had gezegt.
Op dat moment barste ik in tranen uit en zei hem dat ze weg was.
Hij pakte me om mijn nek en zei maar IK hou toch van jou papa?
IEDEREEN maar dan ook IEDEREEN had me verlaten en mijn zoontje van 2 moet me troosten.
Die avond stond ik met mijn sleutels in mijn handen om met mijn auto met draaiende motor in de garage te gaan staan.
Ik had het serieus gehad,ik ben altijd een vechter geweest maar ik KON niet meer.
En toen zag ik mijn kleine zijn koppie voor me en wat hij had gezegt tegen me.
Nog steeds heb ik het er moeilijk mee wat er is gebeurd,heb het nooit kunnen afsluiten.
Vaak denk ik dat als hij er niet was geweest ik het echt had gedaan.
Heb momenteel een nieuwe vriendin en dat gaat gelukkig goed,maar vaak ben ik onzeker en bang om belazert of verlaten te worden.
Dan krijg ik soms weer neigingen om er aan te denken,maar doen???ik weet het niet,je moet echt HEEL ver heen zijn als je het echt doet.
Eraan denken doet iedereen wel eens,maar toen was ik zover.
Datum:
29-11-2007
Naam:
R.
Leeftijd:
34
Provincie:
Groningen

;; mijn verhaal

Het Begon bij mijn geboorten al.
Mijn 0uders kregen zorgen over het geld en eten voor me .
0p mijn 5de ben ik verkracht door mijn oom en ben toen heel druk geworden.
en toen zijn ze met mij naar 100 dockters geweest ADHD, alergische,stress....
alles werdt der van gemaakt ...
op mijn 6de overlijden mijn oma & 2 weken daarna mijn oom .. een moeilijke week dus ... je ouders als klein kindje zien huilen d0et zoveel met je..
t0en ging het tot mijn 11 allemaal redelijk g0ed was alleen heel druk ..
11 jaar mijn tante kwijt geraakt ,, alles was zo moeilijk om alles op een rijtje te zetten weer .. 12 jaar mijn m0eder kon het niet meer aan en ging 12 weken naar een rust huis moeilijk 12 weken zonder je lieve m0eder die voor je zorgt...
in de tijd is mijn vader vreemtgegaan en gingen mijn 0uders dus schijden ..
13 ging roken en begon me zelf in mijn polse te snijden .. steeds dieper en meer ..
kreeg verkeerde vrienden naja vrienden h0e je het ook wil n0emen.. ik ging aan de drugs kreeg een vriend 2 maande ging het zo g0ed met hem ik was zo gelukkig..!!
t0en begon hij dingen te d0en die ik niet wou ( verkrachten .. slaan.. nog meer aan de drugs zetten en moest met anderre sex hebben .. voor zijn geld moest ik alles d0en.. ik was bang en durfde niks niet te doen wat hij vroeg .. alles werdt z0 anders wert van school gekickt en thuis m0est ik weg .. t0en 5de maand werdt ik zwanger en m0est het hem ook zeggen ..!
ik zij het en heeft me heel hard in me bik geslagen en van de trap gegooit een 2 weken later kreeg ik ter horen dat ik met een dood kindje in mijn buik liep alles dee zo pijn en storten in ..
was al mijn vrienden kwijt mijn broertje alles waar k zon g0ede band mee had...
maar ik had elly een vr0uw die er altijd voor me was met haar kon ik wat ik nooit met iemand heb gekunne ..
ze kreeg kanker en was niet meer te stoppen .. elke dag was ik bij der en zag ik der huilen de pijn in haar ogen .. maar niks off niemand die der kon helpen..
24-11-07 is der een einde gek0men aan haar vechten en strijden ..
vandaag is de begravenis .. this heel zwaar om der heen te gaan ..
heb een gedichtje voor der gemaakt en die moek voorlezen ..

vervolg k0mtt .. gr anOniem
Datum:
29-11-2007
Naam:
...
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

het leven is een grote last op mijn schouders

ewa,

ik ben eeen meisje van 16, kom uit een rijk gezin. ik heb geen vrienden althans ik koop mijn vrienden altijd. ze zitten altijd bij mij thuis tv te kijken en zichzelf vol te eten. ik denk dat ze mij gewoon voor de gek houden. ze profiteren alleen van mij. afgelopen jaar ben ik begonnen met roken en sindsdien heb ik ongeveer 24/7 een sigaret in me mond. mijn moeder weet het en geeft er weinig om, en me vader al helemaal niet die groet me sochtend nog niet eens is alleen maar met zijn werk bezig in zijn eigen wereldje. omdat ik er meer bij wou horen heb ik afgelopen zomer een tattoo laten zetten. ben ik gaan blowen en heb ik het met een marokkaan genomen. dit alles is een beetje uit de hand gelopen. ik blow nu zowat iedere dag en val mijn vrienden er ook mee lastig omdat ik ze zovaak bel om wiet voor mij te halen omdat ik zelf niet weet waar ik het kan halen. deze worden hier ook een ebetje gek van en hebben me stuk voor stuk laten vallen.

Ik ben nu van plan om er een einde aan te maken. IK weet niet wat ik moet doen HELP ME
Datum:
29-11-2007
Naam:
danielle
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Wat is er nog te halen voor me?

Werd vanaf jonge leeftijd al enigzins gepest. Op de middelbare school werd dat steeds erger, begon met oninteressante naampjes, maar word steeds erger. Het gaat slecht op school, ik spijbel veel, haal slechte cijfers, ik verwaarloos mijzelf, mijn leven, en alles wat er mee te maken heeft. Ik ben een uiterst sociale jongen, ik help iedereen, maar ik krijg er weinig voor terug. Ik ben te dik, en niets lijkt er tegen te werken. Er is niemand die ik echt vertrouw, ik wou dat ik dit aan iemand kon vertellen maar ik kan de reacties nu al raden.

Mensen noemen me tegenwoordig "emo" op school, doen net alsof ze hun polsen doorsnijden als ze mij zien. Geen idee waarom ze dat doen, aangezien ik op school juist altijd de vrolijke hannes ben die nooit een spoor van depressie laat zien. In feite ben ik alles behalve gelukkig.. Ik durf niet meer te lachen, iemand aan te kijken, of te praten..

Ik denk erover om zelfmoord te plegen. Voor een trein springen lijkt me de beste optie, hoe kan dat nu fout gaan?

Bedankt voor het lezen..
Datum:
29-11-2007
Naam:
Pat
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

voor goed weggaan

waarom gaat alles mis op school heb ik een mentor die mij niet mag ik heb gewoon moeite met alles ze begrijpt het niet mijn stage begeleidster zegt dat ik toch wel zal falen .

nu wil ik school op zeggen maar dan moet ik stage ook op zeggen maar dat doet zo'n pijn want ik werk met mensen die erg veel van mij houden en ik ook van hun .

en dan degene van wie je dacht te houden wil niks met je en die adviseerd me zelf om niet te blijven wachten .
echt werkelijk alles zit tegen ik heb nu niks meer om op terug te vallen alle steun pilaren zijn weg .

heeft het nog wel zin om verder te gaan ik ben een teleurstelling van mijn ouders .
mijn lieve zusje mist mij niet meer als ik weg ben zei ze laast

misschien kan ik dan beter voor goed weg gaan
Datum:
29-11-2007
Naam:
lisa
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.