Levensverhalen (pagina 1207)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ondraaglijk

Ik ben een vrouw van 27. Vanaf mijn derde niets dan ellende. Door mijn moeder en stiefvader verwaarloosd, mishandeld, opgesloten, psychisch gekweld, seksueel geintimideerd, poging tot vergiftiging, over-eten, slaapmiddelen toegediend krijgen zodat zij rust hadden. (ik was negen!) Mijn zus idem dito. Toen naar een pleeggezin, daar gebeurde precies hetzelfde, alleen de heer des huizes ging nog een stap verder. Mijn hele jeugd is afgepakt. Ben veel te vroeg oud geworden. Niet lekker spelen, nee schoonmaken en gekweld worden. Ik heb een hekel aan kerst en Oud en Nieuw. Zit nu ook in mijn eentje thuis. Wil niemand zien. Mijn hart huilt. De jongen waarmee ik ging, heeft mij ook min of meer geslagen, gespuugd naar me. Was ziekelijk jaloers. Kon mijn hoofd niet draaien of ik had alweer ruzie. Meneertje ging ook vreemd. Smste, belde en sprak met zeven meiden af, in twee dagen tijd. Achter mijn rug om, en maar mauwen tegen mij. Terwijl ik hem niets aandeed. Op de zelfde avond dat het uit ging tussen ons, kreeg hij alweer een nieuwe vriendin... Daar gaat hij nu nog steeds mee. Meneertje kwam net wel even langs om mij een gelukkig nieuwjaar te wensen... De lafaard. Zegt dat hij van mij houdt... Mijn hart huilt. Maar voor de buitenwereld ben ik het vrolijke meisje.
Niemand weet mijn innerlijke gedachten. Ik beloof een ieder wel, dat ik het netjes doe. Ik probeer zo min mogelijk rommel achter te laten. Mijn begrafenispolis leg ik op de kast. Die zullen ze meteen vinden. Ik ruim mijn huisje netjes op. Zorg dat mijn huisdiertje genoeg te eten en te drinken heeft. Waardevolle spullen geef ik van te voren weg.

Niemand zal mij begrijpen. Voor de buitenwereld is mijn leven perfect. Ik schijn mooi te zijn, voldoe aan het ideaal beeld van vele vrouwen en mannen... Heb een mooi huis, een baan, een auto, ben niet dom, zeker niet. Durf van alles, heb lef. Veel vrienden en vriendinnen. Geen vijanden..
En toch is mijn leven ondraaglijk. Ik mis zoveel. Mijn jeugd is weg, ik leef in angst en onzekerheid. Bang dat ik het niet goed doe.
Ik zou willen dat ik geen gevoel had. Ik voel teveel. Verdriet, ongeloof en innerlijke pijn.
Mijn hart huilt.
Datum:
31-12-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
27
Provincie:
Flevoland

verdriet

ik kwam er achter dat mn vrouw een verhouding had
ik was verdrietig en reed me zelf tegen een boom op
nu ben ik verlamd en zit in een rolstoel
Datum:
31-12-2007
Naam:
TON
Leeftijd:
50
Provincie:
Limburg

IK KEN MEZELF NIET EENS MEER!

Ik denk al lang na over zelfmoord; maar ik weet nog niet waarom ik niet doorzet! Ik heb alles geregeld en brieven geschreven. Ik ga mezelf vermoorden met een overdosis medicijnen! Het leven is mij NIETS meer waard! Niemand uit mijn vriendenkringen weet dat ik dit wil doen. Ze weten ook niet waarom ik wil doen; ik ben toen ik 9 jaar was seksueel misbruikt!...
Vanaf die vrijdag, was ik mezelf niet meer! Ik was bang voor alles en iedereen. Ik kreeg nachtmerries die ik nog steeds heb! Ik ben de laatste tijd heel veel aan het denken over die vrijdag... Omdat: IK KEN MEZELF NIET MEER!
Ik ben gaan roken, en ben verslaafd geraakt. Ik heb veel ruzie met mn ouders.. En nu we bommetjes hebben wil ik soms zo graag zo'n ding in mn hand laten kapot gaan! Ik wil dood. Ik wil mezelf weer zijn, maar dat kan niet omdat niemand weet over die vrijdag, over de ruzies met mn ouders, over het roken.
IK KEN MEZELF NIET MEER!...
xx Kenai
Datum:
31-12-2007
Naam:
Kenai
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

opeens was het gedaan..

Ik was een gelukkig kind, speelde in de bossen, maakte plezier met vrienden, genoot van het leven, maar opeens wat het gedaan met de pret. Op m'n 11 jarige leeftijd sloot ik me af van de buitenwereld, vond mijn verslaving achter de computer, stopte met al m'n hobby's. Het alsof iemand de klik in m'n hoofd gaf en al m'n plezier en sociale contacten wegnam.. Het ging maar niet over.. M'n ouders hebben we naar een psycholoog gestuurd maar na 2 jaar kwam er nog steeds geen vooruitgang dus raadpleegde ze een psychiater.. Met wat medicatie en een goeie babbel kon ik weer wat vooruit! Maar het bleef niet duren.. Ik wou niet meer naar school en toch gebeurde iets wat ik altijd al raar vond.. automutilatie.. Ik snee mezelf met een schaar en ik wist niet waarom, ik deed het gewoon. Ik heb het mezelf altijd verweten. Mijn ouders zagen de sneeën in mijn armen en toen was het teveel. Ze stopten me in een psychiatrie voor 6 weken! De dagen gingen toen traag vooruit.. Met vallen en opstaan.. 6 weken later ging het toch wat beter! Ik voelde me goed! Maar nu voel ik me weer verslagen.. Het gaat weer wat minder goed met mezelf. Al een paar dagen eigenlijk.. Achja, ik heb al vaak aan zelfmoord gedacht en geprobeerd maar ik denk dat ik nog te jong ben om er nu al een eind van te maken.. Ik heb al veel meegemaakt maar er zijn mensen die het veel erger hebben dan ons en toch gaan zij door in het leven! Voor die mensen heb ik respect! Het leven is wat je er van maakt en ik bak er niks van.. Nu voel 'k me slecht en ongelukkig maar er zullen zeker nog betere tijden komen ben 'k heel zeker van! Mijn depressie duurt nu al 3 jaar maar ik weet dat er licht is op 't einde van de tunnel :D Ik denk dat mensen er gewoon moeten blijven in geloven dat het niet altijd slecht zal gaan maar ik denk dat het voor veel mensen moeilijk te geloven is.. Ik denk dat ik genoeg verteld heb maar voor de mensen die dit lezen wil 'k effe zeggen "IEDEREEN IS DE MOEITE WAARD"! Don't forget that ;)
Datum:
31-12-2007
Naam:
Gertjan "de zwartkijker"
Leeftijd:
14
Provincie:
België

niets doen maar je krijgt wel straf

Hey
vandaag op 31/12/2007 heb ik zin om dood te gaan mijn broer was iets aan het doen en ik zij dat het niet mocht
dan begon hij te wenen en zij dat ik hem had geslaan hij zei dat tegen mijn mama
en zij heeft mij een slag in mijn gezicht gehoven en mijn broer lachte mij uit en mijn zus ook
..ik wil dood help mij!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
31-12-2007
Naam:
yasmin
Leeftijd:
11
Provincie:
België

Contra vim mortis non est medicamen in hortis....

Iedereen kent het wel denk ik, dingen die zich ophopen.. verleden, heden en blik op de toekomst.. Maar als je veel verloren bent, vrienden e.d en je leven een sleur is, er niemand is tegen wie je het kwijt kan en je wel goede voornemens hebt, maar altijd weer terug valt in het zelfde cirkeltje.. wat moet je dan? Eenzaamheid is een grote kwelling die samengaat met depressie's.. elk jaar een nieuw idee met een nieuwe start, en het nieuwe jaar steeds beroerder beëindigen. En als je nou niet zo goed bent in kontakten maken? en je werk niet kwijt wil, maar weet dat het in de weg zit vanwege tijden? zij die het niet begrijpen oordelen het makkelijkst....
Datum:
31-12-2007
Naam:
E
Leeftijd:
25
Provincie:
Drenthe

Ik heb spijt van mijn leven...

Het leven is net als een boom, de wortels staan in het duister, en de prachtige toppen in de licht, die daar in al hun glorie staan, maar men zit niet wat er onder de grond gebeurt. Wanneer de wortels slecht worden zal de boom vallen, en zal men geen omkijk meer naar je hebben.

Zo is het ook in mijn leven gebeurt, en ik heb er spijt van dat ik leef, ik heb spijt van elke dag die ik nog door het leven ga.

Mijn leven heeft vele problemen gekent, en toch liet ik merken alsof alles goed ging. Maar mensen zagen niet hoe het van binnen met mij ging, omdat ze het niet konden zien of wanneer ik schreeuwde om hulp niet wilde horen. Ik voel me verlaten en van binnen leeg. Deze wereld is als een kamer zonder deur, er is geen uitweg, want als je dood gaat waar zal je dan belanden?

Een van de redenen waarom ik (niet meer) probeer zelfmoord te plegen is, omdat mijn moeder nooit een kind kon krijgen, en ik was eigenlijk een wonder. Mijn moeder werd ernstig ziek toen ik de leeftijd van 6 jaar was. Ze zou eigenlijk niet meer kunnen leven maar ook zij genees door een wonder, en leeft nu nog steeds. Ze is God dankbaar voor het leven. Jammer genoeg kan ik dat niet zijn. Ik heb drie jaar geleden een vervelende periode achter de rug, waar ik nog herstellende van ben, en waar de gevolgen nog goed zichtbaar van zijn. Ik heb door deze tijd altijd steun gehad van mijn beste vriend, waarmee nu de problemen weer mee zijn begonnen...

Om een beetje inzicht te krijgen in mijn situatie zal ik even kort moeten samenvatten wat er is gebeurt: Ik ben 3 jaar lang gepest, afgetuigd als homo en had geen poot om op te staan. Op een dag ben ik voor me zelf opgekomen met als gevolg iedereen tegen mij, wat ik nu de dag van vandaag nog steeds moet ervaren. Mijn beste vriend koos ervoor om voor de grote groep te kiezen en laat me stikken. Hij noemt het: “beter zichzelf worden”. Terwijl ik het noem, iemand laten stikken en arrogant worden. Mijn probleem is dat ik nu geen vrienden heb, word nergens voor uitgenodigd en word genegeerd. Op school gaat het met mijn punten slecht, en elke keer komt de drang naar zelfmoord in me op.

Ik heb een jaar bij psychische hulp gehad, en slik verschillende medicijnen, maar niks mocht baten.

Ik knap er van op dat ik even dit van me af heb kunnen schrijven, alhoewel dit maar een kleine samenvatting is en uitleg, terwijl dat mijn zwarte gedeelte van mijn leven een boek zou kunnen omvatten.
Datum:
30-12-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

kut

Hallo,
Ik ben 16 jaar. Ik wil zelfmoord plegen omdat ik me lelijk voel, daardoor smeer ik me hele hoofd onder met make up om mooier te zijn, maar daar door lijk ik zo'n arrogant wijf terwijl ik dat juist niet ben ik wil wat betekenen in de wereld. Maar voel me opdeze manier niet goed. Ik heb soms het gevoel dat me vrienden altijd mensen zoeken die beter zijn dan ik, ik voel e hier Erg ongelukkig door.
Datum:
30-12-2007
Naam:
jasmine
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

...

Kheb hier al eens een me verhaal gedaan, maar heb tog nog iets te zeggen.

Ik heb al veel verhalen gelezen, en ik ben er nog altijd ni van overtuigd dat ik overdrijf. Al die andere mense hebbe ECHTE probleme, en by my is 't precies nix. Ik zit dan op myn kamer, ik ween, ik denk na over alles wa er die dag is gebeurt, en bedenk dan hoe ik mezelf ga vermoorden.. Ik heb een schrift me vanalles in staan. StukJes uit liedJes met een betekenis, tekeningetJes, gedichtJes enzo....

NietLang Geleden,
was ik vrij normaal.
Zonder boe- of ba naar huis gereden,
mijn vertrekpunt is nu mijn rivaal.

Zwart, zwart, zwart,
niets anders, of toch wel?
Verkopen ze niets anders op mijn mart,
of zijn het gewoon dingen die ik niet meetel?

Anders, andere tijd,
groter op mijn eigen troon0
Nee, ik heb geen spijt,
Ik haat mijn persoon.
Datum:
30-12-2007
Naam:
Julie
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Als je echt hoort en kijkt dan begrijp je het

Als je echt hoort en kijkt en ook werkelijk ziet, dan kan je enigszins je inleven waarom iemand kies voor de dood.
Elke dag opstaan, met de gedachten shit ik leef nog.
elke dag 't niet meer kunnen genieten van bv. een simpele boom,
geen gevoel meer heb van, het houden van. Of voordurend stemmen horen in je hoofd.
Een drukkend gevoel hebben, om je borstkas. Het niet om kunnen gaan met je boosheid en het verdriet wat binnen in je vast zit.
Veel mensen vinden het een laffe daad en reageren negatief, en wat mij nog het meest verontruste, de negatieve reactie van mede cursiste van een opleiding in nota bene de gezondheidszorg.
Een mens doet niet zomaar aan zelfdoding, daar gaat een groot gevecht aan vooraf.
Daarbij moet een mens in nood het geluk hebben om de juiste hulpverlener te treffen, er moet een samenwerking tussen ontstaan, waar vertrouwen en veiligheid is.

Ik leef nog, vecht al jaren om te leven. De ene opname na de andere de ene pil na de andere. ik ben inmiddels moe doodmoe en weet niet hoe lang ik het nog vol hou.
Datum:
30-12-2007
Naam:
Christina
Leeftijd:
49
Provincie:
Noord-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.