Het leven is net als een boom, de wortels staan in het duister, en de prachtige toppen in de licht, die daar in al hun glorie staan, maar men zit niet wat er onder de grond gebeurt. Wanneer de wortels slecht worden zal de boom vallen, en zal men geen omkijk meer naar je hebben.
Zo is het ook in mijn leven gebeurt, en ik heb er spijt van dat ik leef, ik heb spijt van elke dag die ik nog door het leven ga.
Mijn leven heeft vele problemen gekent, en toch liet ik merken alsof alles goed ging. Maar mensen zagen niet hoe het van binnen met mij ging, omdat ze het niet konden zien of wanneer ik schreeuwde om hulp niet wilde horen. Ik voel me verlaten en van binnen leeg. Deze wereld is als een kamer zonder deur, er is geen uitweg, want als je dood gaat waar zal je dan belanden?
Een van de redenen waarom ik (niet meer) probeer zelfmoord te plegen is, omdat mijn moeder nooit een kind kon krijgen, en ik was eigenlijk een wonder. Mijn moeder werd ernstig ziek toen ik de leeftijd van 6 jaar was. Ze zou eigenlijk niet meer kunnen leven maar ook zij genees door een wonder, en leeft nu nog steeds. Ze is God dankbaar voor het leven. Jammer genoeg kan ik dat niet zijn. Ik heb drie jaar geleden een vervelende periode achter de rug, waar ik nog herstellende van ben, en waar de gevolgen nog goed zichtbaar van zijn. Ik heb door deze tijd altijd steun gehad van mijn beste vriend, waarmee nu de problemen weer mee zijn begonnen...
Om een beetje inzicht te krijgen in mijn situatie zal ik even kort moeten samenvatten wat er is gebeurt: Ik ben 3 jaar lang gepest, afgetuigd als homo en had geen poot om op te staan. Op een dag ben ik voor me zelf opgekomen met als gevolg iedereen tegen mij, wat ik nu de dag van vandaag nog steeds moet ervaren. Mijn beste vriend koos ervoor om voor de grote groep te kiezen en laat me stikken. Hij noemt het: “beter zichzelf worden”. Terwijl ik het noem, iemand laten stikken en arrogant worden. Mijn probleem is dat ik nu geen vrienden heb, word nergens voor uitgenodigd en word genegeerd. Op school gaat het met mijn punten slecht, en elke keer komt de drang naar zelfmoord in me op.
Ik heb een jaar bij psychische hulp gehad, en slik verschillende medicijnen, maar niks mocht baten.
Ik knap er van op dat ik even dit van me af heb kunnen schrijven, alhoewel dit maar een kleine samenvatting is en uitleg, terwijl dat mijn zwarte gedeelte van mijn leven een boek zou kunnen omvatten.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.