Levensverhalen (pagina 1203)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Een meisje waar ik zo verliefd op werd onbewust

Ik was net klaar met de pw week op vmbo willem 2 college in
Tilburg. Ik had Dinke een meisje dat ik al zo lang zag op school. Nog nooit in mijn hard geplaatst. Ik ben er zo verliefd op geworden dat ik er niet meer raad mee wist. Ik blowde in die tijd heel veel. Ik had op een begeven momet zoiets van ik rij met met mijn scooter voor de vrachtwagen. Maar als ik nu ove nadenk. Een goede vriend van mij is afgelopen jaar verongelukt met de scooter. En ik heb de pijn gezien in de ogen van zijn vader. Dit wil ik mijn ouder niet aandoen en iedereen maar ik kan haar maar niet vergeten. Het blijft moeilijk maar ik blijf doorgaan. Omdat het leven mooi is zolang je er zelf voor wilt gaan. Maar het is een lange weg met veele moeilijke zij straten.
Datum:
04-01-2008
Naam:
roel flipsen
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Shitzooi!!

Ik heb het gevoel dat ik alles fout doe, mijn pa kan me absoluut niet uitstaan en mijn broer is nog erger, mijn ouders zijn gescheiden, mijn moeder kwam erachter dat ik rook en drink en heeft me toen het huis uit gezet, mijn zus zit in de bak en ik weet niet wat in kan doen!! Mijn hele leven in één grote hoop afval, ik kan er niks meer van maken! Ik voel me zo hopeloos... Met gym ben ik bang dat mensen zullen zien hoe ik er uit zie, niet alleen qua uiterlijk maar ook hoe ik aan die verwondingen kom e.d. ik ben het helemaal zat op deze planeet!!
Datum:
03-01-2008
Naam:
julia
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

stupid life

ik voel me zo slecht, ik weet niet hoe het komt...
ik heb een leuke vrindin en toffe vrinden mar toch ontbreekt er iets of stoorts iets mij..
mijn ouders darentegen verpesten heel mijn leven...
zij 'pesten' mij en ik ben naar ene psycholoog geweest omdat ik mij kraste maar niets helpt..
dus als iem iets weet om te stoppen met krassen/snijden
Datum:
03-01-2008
Naam:
milan
Leeftijd:
15
Provincie:
België

hoi

hoi ik ben een meisje van 14 jaar.. ik kan nergens meer tegen,, ik heb geen een vriendin woor is met mijn problemen terecht kan.. ik woor overal waar ik ben woor ik gepest en geslagen..:( mijn ouders die zijn ook niet meer de liefste..!
ik ken wel een iemand waar ik mee kan praten maar die verteld het meteen weer aan haar ouders en ik vind dat niet leuk..
ik heb ook wel een meisje in je klas maar die vertelt het dan door de helle klas..!
het klikt dat ik me aan stel maar dat is dus echt niet
Datum:
03-01-2008
Naam:
meisjee
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

...

ik denk niet dat er altijd wat aan zelfmoord gedaan kan worden.
soms zit de pijn te diep, en kan de wond niet meer genezen worden.
Ik ben al een vriendin verloren aan zelfmoord die op haar 6e al brieven schreef dat ze hier niet thuishoorde en dat ze weer weg wou naar waar ze thuis hoorde.

je kan wel zeggen je moet aan familie en vrienden denken, maar denk ook eens aan de persoon zelf, hoe diegene zich voelt.

En mensen zeggen ook wel dat mensen die zelfmoord plegen niet aan de vrienden en familie denken op dat moment, maar die vriendin van mij heeft op de duikplank (waar ze zelfmoord heeft gepleegd) allemaal dingen voor ons neergekrast.

Ik ben verdreitig dat ze er niet meer is, maar ben blij dat ze uit haar lijden is verlost
Datum:
03-01-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Uitzichtloos

Er is voor mij niet meer uit te komen. Ben gescheiden en heb 2 verschrikkelijk lieve kinderen waar ik 50% van de tijd de zorg voor heb. Ben redelijk succesvol in mijn werk als zelfstandig ondernemer. Mijn ex ontvangt 600,- euro per maand van me. Dit is eigenlijk veel te veel. Ik werk 60 uur per week en kan niet aan andere financiele verplichtingen voldoen. Mijn ex haalt in alle opzichten het vel over mijn neus. Pleegt emotioneel chantage, verdraait feiten. Ze heeft aardig wat mensen in haar omgeving die haar op haar "rechten" wijzen. Zelf ben ik meer iemand van het er in alle rdelijkheid uit zien te komen. Een grote misvatting van mijn zijde.Ik ben door al het gemanipuleer en onredelijkheid eigenlijk niet meer in staat om mijn werk te doen en verlies klanten omdat ik bijvoorbeeld afspraken niet nakom. Laat staan dat ik nieuwe klanten werf. Als mijn kinderen bij me zijn, dan is er niets aan de hand. Ze hebben me ten slotte nodig. Als ze bij hun moeder zijn, zit ik voor me uit te staren en wens ik mezelf dood. Ik kom tot niets. Het is een paradox. Het is vanwege mijn kinderen dat ik aan mijn ex verbonden blijf en ik me zo ellendig voel. Het is ook vanwege mijn kinderen dat ik een schuldgevoel heb door alleen al aan de dood te denken. Het is uitzichtloos. Ik kan ze dit niet aandoen maar ik hou het ook niet vol en zie geen uitweg.
Datum:
03-01-2008
Naam:
Jan
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

als je op bent , ben je gewoon op...wat iedereen ook zegt

nou ik heb hier veel zitten lezen en bij sommige snap ik niet waarom ze er een eind aan willen maken.mijn gevoel is gewoon : als je op bent ben je op. dan mag je nog zoveel proberen om er bovenop te raken , het lukt je toch niet.
al vanaf dat ik baby was ben ik verwaarloosd en ook door mijn adoptieouders ben ik verwaarloosd... ik ben in mijn jonge leeftijs meerdere keren verkracht door mijn stiefvader en vocht telkens toch weer om niet toe te geven aan mijn duistere gedachten. ik heb in de psychiatrie gezeten van mijn 12 tot mijn 16 omdat ik niet kon verwerken wat ik toen allemaal al niet had meegemaakt, nou in die tijd heb ik veel littekens op mijn polsen opgelopen.nu ben ik ondertussen 25 jaar en hoe ouder ik word hoe minder ik de kracht heb om door te gaan, ik heb 4 kinderen , 3 ongelukjes en 1 gewenst.ik verwijd ze dit niet dat ze er zo plots waren en toch wou ik er het beste van proberen te maken, nou nu 2 weken geleden heb ik een inzinking gehad waardoor ik vrijwillig ben binnen gegaan op de crisisopvang van de psychiatrie. daar mijn eigen opgehangen maar gdvd die witte mannetjes die er lopen weten alles veel te snel.je kan niet geloven hoe razend ik nu nog ben dat ze me niet gewoon hebben laten hangen, ik herinner me er niet veel van , alleen dat ik sprong met de koord rond me nek en de volgende moment staan al die verplegers naast je met al die machines en je beseft dat ze je tegen je wil in hebben geholpen (zoals zij dat noemen) ik ben 4 dagen later vrijwillig terug naar huis gegaan , mijn kindjes zijn ondertussen geplaats en daar zitten ze goed, en wat ik ook doe die gedachten gaan iet uit men kop
ik ben mijn hele rotte leven zo kotsbeu en ben het zo beu dat iedereen je wilt ompraten.als je op bent ben je op
ik heb in ieder geval geleerd dat ik nu alles tot op de puntje uit zal uit dokteren
ik zal er deze keer voor zorgen dat niemand iets door heeft, en iedereen zal wel weten hoe simpel het is om de mensen te misleiden, het is niet moeilijk om een glimlach te geven terwijl je in je binnenste wel wat anders denkt, soms kunnen mensen zo dom zijn
eerst en vooral goed plannen en zorgen dat alles geregeld is,bij mij zitten mijn kindjes al goed , mijn werk ligt even in ziekteverlof en mijn man gaan werken
ideaal he, nu alleen de juiste planning
Datum:
03-01-2008
Naam:
tamara
Leeftijd:
25
Provincie:
België

raport

ik wil dood ik denk dat ik het nie red op school ik blijf al zitte maar als ik goed mijn best doe mag ik mesrien over gaan
ik wil later sportopleidng doen heel veel zegge dat dan me nie lukt iedereen zie me als dom ik heb het gevoel dat ik ook de domste ben uit me klas help!!
Datum:
03-01-2008
Naam:
prive
Leeftijd:
1
Provincie:
Overijssel

ik wil dood

het begon toen me ouders gingens scheiden.
ik werd door mijn moeder zwaar mishandelt .van de trap geduwd en geslagen en geschopt en me vader was psychisch niet helemaal in orde..
toen ik 14 was ben ik het huis uit gezet ik wilde dood..
maar alles was goed en leuk bij me vader tot ik naar school ging ineens alles was anders .. ik heb meerdere malen op het station gestaan heb meerdere malen een riem op me hals en ik heb meerdere malen een mes op me eigen keel gezet,
maar ik kan het niet want ik heb zo'n lieve vriendin..
ik wil haar alles vertellen maar kan het niet bang dat ze me niet meer wil bang dat ze me niet wil helpen.. ik weet het niet.
nu ik had ontzettende ruzie met me vader en stiefmoeder ik mag morgen niet naar me vriendin ik vertelde haar het en ze vond het niet leuk ik zei dat ik wel gewoon kwam ze zei nee.. dat doe je niet kom je alleen maar dieper in de put met al dat gezeik.. ik heb nu knallende ruzie met haar.. ik wil dood maar ik kan het huis niet meer uit anders was ik nu naar me vriendin geweest om afscheid te nemen..
Datum:
02-01-2008
Naam:
chris
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Het gaat gewoon niet

Heej allemaal... Ik had een superlieve vriend die het totaal onverwacht uitmaakte na een maand al. Ik was voor het eerst echt verliefd, het is nu al best lang geleden maar ik ben er nog steeds niet overheen. Sindsdien doe ik heel afstandelijk tegen iedereen (zeggen mensen tegen me) en daarom zijn heel veel mensen boos op me. Mijn vader is een alcoholist die veel te veel rookt en mijn moeder is overspannen, met allebei heb ik niet echt een goede band. Mijn beste vriendin is de laatste tijd heel erg veranderd en ik heb niet het gevoel dat ik nog alles aan haar kan vertellen... Ik heb het al eens geprobeerd maar het is niet gelukt, zoals je ziet
Datum:
02-01-2008
Naam:
S.
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.