Levensverhalen (pagina 114)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

De laatste druppel

Hoi allemaal.

De laatste keer dat ik hier iets gepost heb is 10 jaar geleden. Ik was toen 19 en ben nu dus 29. Ik stond toen op het punt om er een einde aan te maken. Er was in die tijd al een hoop gebeurt in mijn leven: een thuis situatie met veel geweld, allerlei ziektes en overlijden in mijn familie, blijven zitten op school, en toen uiteindelijk ook de liefde van mijn leven me de rug toekeerde, degene die voor mij alles betekende en mij door alles heen sleepte, stortte mijn wereld in. Dit alles zorgde ervoor dat ik me nooit nergens echt thuis voelde. Ik heb mijn problemen altijd voor me gehouden. Altijd geprobeerd om alles zelf op te lossen. Dit leidde tot een heel ander leven met veel alcohol en drugs gebruik (om alles te vergeten) en uiteindelijk mezelf snijden (om me goed te voelen). Ik had heel veel moeite om alles wat me overkwam te verwerken. Misschien had ik om hulp moeten vragen... maarja, dat zit niet in me.

In de jaren die volgde heb ik me helemaal teruggetrokken. Ik woon nu alleen, zie niemand meer, ben elke dag alleen en voel me elke dag verdrietig. De gebeurtenissen van toen zitten nog iedere dag in mijn gedachten. Iedere... dag... Het lukt me maar niet om verder te komen in het leven. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Is dit nu mijn leven? Moet ik dit vol houden tot het einde?

Als ik iets tegen mijn 19-jarige “ik” zou kunnen zeggen is het: “Doe het. Maak er een einde aan. Het is het niet waard om door te leven. Echt niet!” Mocht ik weer 10 jaar verder zijn, zal ik dan weer hier iets posten? Of heb ik dan eindelijk de moed gevonden om er uit te stappen? Ik hoop het laatste. Ik hoop echt écht het laatste... :(
Datum:
16-11-2016
Naam:
Nes
Leeftijd:
29
Provincie:
Zeeland

Ik wil niet meer

Fijn om op deze site even een en ander van me af te kunnen schrijven.

Ik heb een moeilijk leven achter de rug. Gepest en uitgescholden vanwege mijn uiterlijk van mijn 10e tot mijn 25e. Toen ik 17 was, verongelukten mijn moeder en zus.

Sindsdien voel ik een groot gat en gemis van binnen. Eenzaamheid is zo gewoon voor me geworden dat ik niet eens meer aandacht besteed aan die voortdurende zeurende pijn.

Kort geleden is de diagnose Asperger bij me gesteld. Dat verklaart wel waarom het me zo veel moeite kost om contacten te leggen en dichtbij mensen te komen. Ik ervaar altijd zoveel afstand en onbegrip. Vrienden heb ik niet.

Ik heb altijd bij mijn vader gewoond. Vorig jaar is hij hertrouwd met een vrouw die mij absoluut niet moet, en dat ook voortdurend laat blijken.

Nu heb ik noodgedwongen een woning voor mezelf gezocht, maar als ik denk aan alleen wonen, zinkt de moed me volledig in de schoenen. Eenzaam ben ik al, maar als ik niet meer bij mijn vader woon, zal ik compleet sociaal geïsoleerd raken. Ik heb al alles geprobeerd om minder eenzaam te worden, maar welke hobby's ik ook onderneem en bij welke clubjes ik me ook aansluit, ik voel me eenzamer dan ooit.

Ik overweeg steeds meer om er een eind aan te maken. Zijn al die jaren van eenzaamheid niet genoeg?

Ik loop bij een psycholoog om deze overgang in mijn leven gemakkelijker te maken, maar ik kan haar niet duidelijk maken hoe kapot ik me voel en dat ze het mis heeft als ze zegt 'ja maar je hebt toch zoveel wél'. Het is niet genoeg en ik wil gewoon niet meer!!

Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik op alle gebieden in mijn leven heb gefaald. Als het nu ergens goed voor was, dat ik zo lijd. Maar dat is het niet.

Enige wat me nog tegenhoudt, is dat ik mijn overgebleven familie geen verdriet wil doen. Maar dit is ook geen leven ...
Datum:
14-11-2016
Naam:
Wil
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord

Hoi ik wil zelfmoord plegen omdat ik heel veel mensen kwijt ben en ik word gepest daarom wil ik het ook heel veel kinderen ook ga maar zelfmoord plegen dus ik dacht er over na ik ga nu met een mes naar school want ik snij me. Zelf in de pauze dus dit was het verhaal
Datum:
14-11-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Friesland

mijn allesie

ik ben gisteren gedumpt door mijn meisje. het is mijn eigen schuld en ik trapte de deur van de swlaapkamer kapot,en ze is ook nog 16 weken zwanger ik ben echt niet geobsedeerd van haar maar zij is zo speciaal voor mijn.
maar ik wil gewoon echt niet meer leven en dit is echt niet even door bijten nee ik ga er een eind aan maken maar ik wou vragen als jullie mijn kunnen helpen via een weg waar ik levens eidigingstabletten kan kopen. ik wil geen aandacht maar ik ben te poesie om voor de trein te springen. maar ik kan niet meer zij is mijn alles zij had altijd heel veel respect voor mijn door haar haqd ik weer zelf vertrouwen gekregen.ik hoop dat iemand mijn kan helpen ik zoek me suf op het internet maar ik kom er niet uit.
mvg onbend.
Datum:
08-11-2016
Naam:
jimmy hultink
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

alleen

Ik was ongeveer 11 jaar alles ging heel goed ik ben een tweeling alles verliep goed tot een moment dat we naar het middelbaar gingen mijn zus doet alles perfect alsof ik niks goeds kon doen ik heb nog een jongere zus een broertje en mijn jongere zus krijgt bij wijze van spreken alles ik moet zelf betalen het is hier bijna altijd ruzzie soms is het te erg dat ik mezelf pijn doe ik heb paar littekens ervan en verzorgde het nooit ik zie het gewoon niet zitten niet meer omdat ik me alleen voel ik ben nu bijna 20 en mijn tweeling zus wordt door iedereen geliefd ik bijna niet ik hoor altijd stemmen en ik hoopte dat het wegging maar nee soms geef ik de moed op en moet ik altijd huilen en ik heb een vriend ik heb een geheim en de meeste die het weten kwetsen me ermee en mijn vriend wilt er bijna niet over praten en dat kwetst mij heel hard ik dank dat ik mijn vergallen mocht doen
Datum:
08-11-2016
Naam:
verdrietig
Leeftijd:
19
Provincie:
België

geen zin meer in het leven

Ik ben een moeder van zeven kids waar dol op ben.
Maar ik ben ze allemaal kwijt. Ze zijn allemaal uithuis geplaatst.
Ik mis ze elke dag.ieder uur.ieder minuut.
Mijn hart huilt.
Ik huil om de gekste dingen ik ben emotioneel op.
Voor mij mag het afgelopen zijn.
Mijn vriend weet van niks. Maar ik ga elke dag een klein beetje dood van binnen omdat ik mijn kinderen zo verschrikkelijk mis. Ik heb geen plezier meer in het leven. Ik ben echt op. Ik wou echt dat het afgelopen was zodat ik deze gevoelens niet meer voel. Ik leef dag voor dag en het hoeft voor mij niet meer. Ik wou dat ik dood was. Als er een god bestond dan zou hij me uit mijn lijden verlossen. Maar helaas ben ik er nog steeds.
Datum:
08-11-2016
Naam:
mariska
Leeftijd:
38
Provincie:
Utrecht

Heeft het leven nog zin?

Hallo,

Sinds de dood van mijn vader ben ik nog alleen met moeder, verder geen broer(s)of zus(sen) en loop sindsdien met de gedachte;"als zij nu zou overlijden, weet ik niet wat ik zou doen(lees"verder leven?). Zij is ondertussen 77 en haar geestelijke toestand gaat hard achteruit. Mijn persoonlijke situatie is ook alles behalve goed te noemen...kan maar geen leuke meid aan de haak slaan, continu pech met werk dus ook geen goed inkomen...en voel me steeds eenzamer ondanks dat ik vrienden heb en geregeld ga stappen of iets met hun onderneem. Ben/voel ik me gelukkig? Verre van! Dit alles zorgt ervoor dat ik steeds vaker over de dood nadenk...welke meerwaarde heeft het leven nog voor mij? Op dit moment zijn er 2 belangrijke mensen in mijn leven: mijn moeder en m`n nicht(je)(23jaar) zij is als een zus voor mij en mijn supermaatje! Ik kan altijd bij haar terecht en ze weet van dit probleem, maar ik kan haar niet continu belasten met dit beladen onderwerp en zij weet hier verder ook geen raad mee. Ik ben (nog) niet suïcidaal, maar mocht mijn moeder komen te overlijden.... Ik wil niet dood, maar de eenzaamheid en het stille verdriet en alles... iets met de druppel en emmer.... Wat te doen???
Datum:
06-11-2016
Naam:
B
Leeftijd:
39
Provincie:
Limburg

Zelf moord

Ik wil zelfmoord gaan plegen want ik zie het niet meer zitten vanwege een jongen die bij mij woonde die terroriseert de hele boel en scheld iedereen verloren ook doet hij het bij zijn pa die er ook onder Door gaat want die verlaat de hele dag het huis dus wat moet ik nu doen ben ten einde raad
Datum:
06-11-2016
Naam:
Onbekend
Leeftijd:
59
Provincie:
Zuid-holland

pijn...

Het begon allemaal 7 à 8 jaar geleden. toen mijn beste vriendin me liet vallen voor haar lief. Ik kende haar al van kleuters af aan. We waren handen op buik. Ze begon tegen iedereen te zeggen dat ik een slecht persoon was en dat ik alleen maar mensen pijn doe. Na een tijdje ben ik dit zelf beginnen te geloven. Na 1 jaar alleen te zijn had ik een nieuwe beste vriend. Hier ging alles goed mee tot dat mijn zus naar de zelfde school ging sinds dien was het zij en 'mijn' beste vriend. Ik werd weer in de steek gelaten door mijn beste vriend deze keer was het voor mijn eigen zus. Ik heb dan 3 jaar niet meer gesproken tegen 'mijn' beste vriend. NU zijn mijn zus en hem al meer dan 3 jaar samen. Nu spreek ik weer tegen hem maar voel nog steeds de pijn,eenzaamheid,derde wiel als ik bij hun ben. Na dat ze een koppel werden ben ik verander van school ik kon het niet meer aan om hen heel de tijd gelukkig te zien. het maakte me nog depressiever. In mijn andere school liep het allemaal niet van een leie dakje doordat ik depressief was heb ik veel thuis gezeten of me opgesloten in de toiletten op school. Ik pak als sinds mijn de antidepressiva's. 6 maanden geleden heb ik een jongen leren kennen. We waren goede vrienden en zijn 2 maanden geleden soort van relatie begonnen alles ging goed tot vorige week maandag. We waren weg geweest samen met andere mensen om Halloween te vieren. Maar sinds dien laat hij niks meer van hem horen en negeert hij mij. Terwijl hij wel kan antwoorden op mijn vriendin. Ik zit hier al dagen mij zelf op te sluiten in me kamer. Denken om zelfmoord te plegen. Mijn punten op school gaan enkel maar naar beneden en contact met de buitenwereld is aan het verwateren. Ik heb al een paar keer geprobeerd om zelfmoord te plegen. Proberen voor onder een trein te springen, ophangen, stinken enz. Maar heb nooit de lef om het te doen. Voor het laatst heb ik nog geprobeerd om een overdosis van mijn antidepressiva te nemen, ook deze poging is mislukt. Ik heb niemand om hier over te spreken en weet ik echt niet wat ik moet doen met mijn leven... Ik zie iedereen rond mij gelukkig zijn. Ik kan dit aan niemand kwijt, ik wil niemand teleurstellen en zeker mijn mama niet. Ze zegt steeds tegen iedereen dat ze super trots is op mij, dat ik een sterk persoon ben en niet zomaar mijn kop laat hangen. Hierdoor is het nog moeilijk om het haar te laten te weten dat ik er helemaal door zit en heel de dagen aan zelfmoord denk. Ik wil haar niet teleur stellen en de mensen rondom mij ook niet...
Datum:
06-11-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
België

story

Ik word heel erg gepest op school, heelveel via internet. het ergste was nog dat het me eige beste vriendinnen waren ze deden voor als beste vriendinnen 😭 ik heb zoveel spijt ik voel me zo alleen ik twijfel al heel lang om zelfmoord te plegen 😫
Datum:
05-11-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.