Levensverhalen (pagina 1123)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

wat nu

het ging weer een hele tijd goed met me, al 10 jaar zelfs, maar t is weer mis.
door stom gedoe zit ik stevig in de schulden, ik woon thuis, heb gelukkig wel werk. mijn ouders zijn helemaal stuk en ik ook ik weet niet meer hoe ik eruit moet komen. ik heb het idee dat iedereen kan zien dat ik schulden heb. ik zie de laatste tijd geen uitweg meer, ik doe zoveel mensen verdriet, ik kan maar beter hier niet meer zijn, dan hebben ze ook geen last meer van mij. dan is alles opgelost.
maar dan ........ aan de andere kant denk ik er zijn zoveel mensen waar ik van hou, wat doe ik die dan aan?? dat is op het moment het enige wat mij nog tegenhoud. er hoeft nog maar 1 klein ding te gebeuren en dan kies ik voor mezelf, voor de eeuwige rust, klinkt misschien egoistisch maar dan hebben de anderen maar even verdriet, of niet, mij zullen ze niet missen, en ik ben van alles af.
Datum:
19-04-2008
Naam:
mr
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

Nooit goed genoeg.

Ik herken veel van de verhalen op deze website. Mensen die het niet 'voelen' komen hier, lezen het, en denken "tjonge die mensen moeten gewoon die tijdelijke problemen oplossen". Het zijn geen tijdelijke problemen. Het zit in je. Ik heb van mijn 18e tot mijn 23e Zoloft geslikt, ben er mee gestopt. Het maakte me compleet lusteloos. Was niet meer echt depressief, maar ook nooit gelukkig. Dan maar liever zo nu en dan heel down, maar ook eens gelukkig.

Ik heb een lieve vriend. Tien jaar ouder en ik sinds kort het gevoel niet goed genoeg te zijn. Ben volwassen voor mijn leeftijd, heb veel gezien/gedaan, en toch ben ik niet op mijn gemak. Alsof ik niet mooi, sexy, wat dan ook ben. Combineer dit met een depressiviteit die ik al van jongs af aan heb (mijn moeder zegt altijd dat ik op mijn 7e al vroeg waarom ik leefde en wat voor zin het had) en je hebt een kut-situatie. Het liefst blijf ik mijn hele leven alleen, zodat ik me nooit minder zal voelen. Zodat ik nooit jaloers hoef te zijn, en onzeker.

Ik denk veel aan zelfmoord. Ik heb er de ballen niet voor. Letterlijk en figuurlijk. Als ik op het balkon sta denk ik "Zal ik?", maar doe het nooit. Je leeft echt voor anderen. Omdat je anderen geen pijn wilt doen. Niet wilt zien lijden. Het leven voor mij zelf...is niks waard.
Datum:
19-04-2008
Naam:
Valearia
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

IK SCHRIJF DIT BERICHT VOOR JOU

Doe het niet, zelfmoord plegen. Alsjeblieft, in plaat van iets onomkeerbaars doen, PRAAT EROVER.....

in loving memory,
mijn vriendinnen...
overleden door zelfmoord"
CHIARA EN ANNELIES
love you so,
miss you so....
Datum:
18-04-2008
Naam:
Paula
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Doe maar zo

Veel plezier, maak jezelf maar af, laat de mensen die je lief hebben maar in de steek, en kom niet aan met het smoesje dat er niemand is die om je geeft, want die zijn er wel degelijk.

Ik heb zelf mijn vriendin verloren door zelfmoord, en ik kan daar echt niet tegen, de gedachte spookte ook rond bij mij, en toen ik eenmaal 'hing' kwamen ze me toch lossnijden nadat ze 2 deuren hebben ingebeukt.

Maak jezelf niet af, je bereikt er niks dan NOG MEER ellende mee.
Datum:
18-04-2008
Naam:
Henkie
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

IK haat Dit leven!!!!

Ik haat het leven al sinds ik leef , ik haat iedereen ik haat alles.. Ik kan niet meer genieten van iets.. Ik denk vaak aan zelfmoord maar ben voor wat er komen gaat!! ik ga naar de hel dat weet ik cker en daar moet ik ook pijn lijden.. IK lijd hier al pijn... IK haat dit leven.. Ik wil echt dood wat heb ik hier nog te zoeken.. ik verwacht niets meer van het leven...

Waarom waarom waarom

IK haat Dit leven
Datum:
18-04-2008
Naam:
ceyda
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

dood willen

ik ben nu bijna 18 jaar, op de basischool werd ik erg gepest wat ook door liep, naar de middelbare school, me zus kreeg een vriendje, met bordelijner, ze raakte deppresief, ze sloeg met der hoofd tegen de muur, sloeg mijn oma, en maakte het hoofd van mijn moeder en vader helemaal op hol, in die tijd leerde ik me vorige vriend kennen, eerst was ie lief, en d8 ik dat ie alles voor me was. hij begon me te slaan, en had zonder mijn toestemming seks met mij. met veel moeite heb ik toen afscheid van hem genomen, mijn ouders kregen ruzie nadat mijn vader was vreemdgegaan , mijn opa overleed ook. ik probeerde toen een zelfmoord met 75 bloeddruk verlagende pillen, als ik het niet had uitgekosts was ik er nu niet meer, de roddels kwamen de wereld ik , ze d8ten dat ik gek was, ging naar een sphygoloog, en kwam uit eindelijk bij jeugdzorg terrecht., ik ben daar nu zogenaamd klaar en moet verder met mijn leven, ik kreeg een nieuwe vriend. waarvan ik d8 dat ik alles mee aan kon, maar dat was niet zo hij kreeg stemmingswisselingen en ik kreeg het opnieuw moelijk., tot ik ong 4 weken geleden ben verkracht van wat ik d8 een goede vriend van mij te wezen, ik ben ingestort en voel me hulpeloos alleen, ik heb snijwonden met een infectie op me arm, en 2 open wonden op me pols. ik wil weg., ik wil rust en vrede , op een manier, waar iedereen vrede mee kan hebben, jet heeft voor mij geen zin meer, ik ben me opa kwijt, me tante beland in een rolstoel, mijn vriend ben ik kwijt, vriendinnen heb ik bijna niet meer, school gaat slecht, niks helpt. en ik wil het ook niet meer. ik vind het allemaal wel goed zo. ik zeg alleen denk 2 keer na voor je wat doet., en of je zeker van je zaak bent, veel succes, en ik hoop dat voor jullie alles goed komt
Datum:
18-04-2008
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Ik Wil Het Gewoon !!

Ik Kan Me Niet Meer Beheersen Ik Sla Een Spiegel Stuk ,, Ik Sloeg Mijn LaveLamp Kapot Ik Sloeg ALLES kapot ,, ik moet nu naar een Zieknhuis voor onderzoek !!

nu ja als ze me niet normaal vinden , maar abnormaal nu ja .. Pech Dan
Datum:
18-04-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

gek in mijn kop

ik wil gewoon dood maar ik wil mijn familie en vrienden er niet mee belasten!!!!!!!!!!!!!
Datum:
18-04-2008
Naam:
ck
Leeftijd:
29
Provincie:
Gelderland

Geen oplossingen meer?

De laatste paar dagen kan ik maar aan 1 ding denken. Dat ik dood wil, het liefst zo snel mogelijk. Ik kan niet meer, ik ben op. Heb zo langzamerhand geen leven meer. Voel me niet alsof ik leef, eerder alsof ik wordt geleefd. Ik voel me niet alsof ik er ben, maar dat wordt wel van mij verwacht.

Nauwelijks slapen, me op school niet kunnen/willen concentreren. En dan bedeol ik niet 'Niet willen' Van geen zin hebben, maar niet willen van "Mijn gedachtes zijn met andere dingen bezig."

Mezelf in de wc opsluiten en daar een beetje huilen, mezelf snijden als ik thuis zit. Op een pro ana site zitten, om alles te verwerken (werkt niet ...) Kortom; Alles wat mis had kunnen gaan, gaat ook mis.

Bang zijn voor iedere toets, omdat je weet dat je gigantisch labiel bent en 1 misstap in je leven de dood kan betekenen.

Het leven gaat door en niemand lijkt mij te zien. Niemand lijkt te weten dat het slecht met mij gaat. Anderen in de klas zijn voor leerlingen en leraren veel zieliger, omdat ze misschien meer problemen hebben en er hun mond niet over dicht houden. Zoiets van: "kijk mij, ik heb een probleem en iedereen mag het weten en daarna ga ik heel zielig huilen!" Kom op! Krijg een leven! Daar kan ik zo boos om worden, niemand ziet dat het slecht met mij gaat. Dat ik door een hel ga. Ik heb misschien niet(s) (iets) heftigs meegemaakt, maar zo voelt het wel.

Ik kan zelf niet eens beschrijven waarop ik zo depressief ben. Waarom ik dood wil... Ik weet het niet. Vorig jaar ook al depressief, begin dit jaar opnieuw geprobeerd te leven, ging goed. Tot aan nu.

Hoe kan ik ooit geluk worden als mijn leven nu al een hel is? Als alles nu al verloren lijkt? School gaat goed, pro ana fout (ik eet gewoon:S) En ik ben nogal een perfectionist, dus niks is goed genoeg.

Doe gymnasium, en haal (meestal)voldoendes. Daar heb ik hard voor moeten vechten na vorig jaar om dat weer terug te krijgen, maar gelukt is gelukt. Nu ben ik onzeker, ben ik ontzettend gestresst voor een toets en alle cijfers (behalve wiskunde, want dat snap ik nooit) moeten boven de 7. Niet lager, dan ben ik boos, chagrijnig, teeurgesteld.
Ik weet. Ik ben veeleisend aan mezelf. Aan anderen daarentegen totaal niet. Als zij datgene wat ze doen goed vinden, is het mooi! Dan zal het wel god zijn ^^

Ik nu ook een persoon in de klas. Ze lopt de hele week al iedere keer jankend de klas uit. Krijgt van iedereen natuurlijk aandacht, want ze is ook zo zielig (niet) Ze zal ongetwijfeld problemen hebben, maar wat is voor iemand eenr eden om problemen te zeggen die er niet zijn. Zeggen dat je jezelf snijdt tegen iedereen die het maar horen wil en de rest.
Als je op die manier zegt dat je je snijdt, geloof ik er neit veel van. je hoeft het niet te doen als je het zegt want als je het zegt dan krijg je de aandacht er al voor.
En meestal ook andersom . Mensen die wel doen zouden niet snel zeggen..

Ik snijd me zo af en toe ook, maar als iemand uit mijn klas me zou vragen zou ik glashard ontkennen. Zo ben ik, en de meerderheid. Dat meisje is zo raar, zo moeilijk. Ik begrijp haar neit en ik erger me er dood aan?

Ik snap gewoon niet dat ik misschien ooit wel weer gelukkig kan worden. Hoe dan? En hoelang moet ik daar nog op wachten?

Vannacht 4 uur geslapen. Half 3 in slaap, half 7 er weer uit. ik kan u allen vertellen: Dat is neit prettig. Ik heb de hele week al slecht gesdlapen, maar dit breekt het echt! Jeetje.. Ik ben moe. Maar ik durf t wedden dat als ik vannacht (vanavond) in bed lig, ik weer neit kan slapen... Zucht, word al moe als ik aan denk.

Mijn ouders en gezin en familie en school weten van niks, ik doe/ben thuis heel vrolijk. Dat moet ook zo blijven. Als ze erachter komen dat ik mezelf snijd, dood wil en eetziekte heb ontwikkeld is het geen gezellig huishouden meer. Is het nu ook niet echt, maar dat is bijzaak...

Op school weet alleen de vertrouwenspersoon met wie ik laatst een gesprek aan heb gevraagd dat ik soms wel eens aan de dood denk. Maar toen was het ook nog soms. Nu is het dagelijks. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat ik hierna (na gesprek met vertrouwenspersoon) wel weer blijer zou worden, maar dat is dus niet gebeurd. Leraren (mentor en godsdienstleraar) spreken me aan. Dat is fijn, de aandacht die ikn zolang wilde, maar tegelijkertijd probeer ik me ervoor te verstoppen...
Ik voel me zo dom, leeg, waardeloos enzo..

Ik ~
Datum:
18-04-2008
Naam:
ik
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

weg van hier

wat moet ik nog hier gek ik heb alles opgeveven voor um meisje dat boven alles stond mun school mun vrienden mun werk alles is weg en dat alleen voor haar nu laat ze mij weer ziteen en ik wordt gek ik heb hier niks meer te zoeken zij is en blijft mun leven en zonder haar heb ik hier niks meer te zoeken... ik heb er helemaal genoeg van deze kutwereld hier en al zegt iedereen fuck haar ik msi haar en voor mij heeft het ;even geen zin zonder haar
Datum:
18-04-2008
Naam:
jim
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.