Levensverhalen (pagina 1125)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn harteje op mijn beste vriendin

mijn vriendin zij dat de jongen waar ik van houd is op mijn beste vriendin!!!!
Maar ik weet nog niet eens zeker of het maar een grapje was, dit is echt leivdes verdriet!!!!
Datum:
15-04-2008
Naam:
water
Leeftijd:
11
Provincie:
Limburg

IK WEET HET NIET MEER

Mijn broer dreigt me te slaan, laatst heeft hij me bijna gewurgt, en mijn ouders geloven me niet. Mijn ouders haten me volgens mij, ze negeren me, ze haten me. Op school heb ik geen vrienden. Ik zit altijd alleen. Mijn beste vriendin woont aan de andere kant van het land, en een andere vriendin zit op een andere school. Ik moet elke avond snel thuis zijn, ik rook sinds kort en begin na te denken over drugs. Wat moet ik? Ik weet niet meer hoe mijn leven verder moet, alles en iedereen haat me ofzo?

x
Datum:
15-04-2008
Naam:
Meisje
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

To late ...

Als kin was ik altijd vrolijk en iets verlegen. dat veranderde...
het begon allemaal toen ik 11-12 jaar was, ik had erg veel ruzie met m'n ouders omdat ik begon te puberen. We hadden vaak hele erge ruzie om nix. ik dacht toen wel eens aan zelfmoord. Toen ik 12 was heb ik op het punt gestaan om uit het raam te gaan springen maar ik durfte niet... in die tijd hadden mijn ouders ook veel ruzie .. ze hadden huwelijks problemen. ik voelde me toen vaak rot en was bang dat ze gingen scheiden. als ze dan ruzie hadden en ik lag op bed , nam ik altijd mijn broertje en zusje bij me .. ik hield me altijd stek voor hun .. maar het deed me veel pijn. dat is 1 wond die ik heb opgelopen. met die wond bedoel ik dat je in je leven dingen meemaakt die je pijn doet maar je verwerkt ze niet. ik plakte er een grote plijster op en ging verder. maar mijn ideaal beeld van een huwelijk is toen wel kapot gegaan.

Mijn 2e wond heb ik opgelopen door een goeie vriendin van toen .. ik kende haar van de basisschool vanaf groep 3. we waren beste vriendinnen maar als ik terug kijk was dat eigenlijk helemaal niet zo. van groep 3 tot groep 8 waren we vriendinnen maar in al die jaren dan liet ze me steeds vallen .. en na een paar dagen was ze ineens weer m'n vriendin. Ik liet over me heen lopen. In groep 8 knapte er iets in me en ik liet haar vallen. Door haar heb ik nu een wond omdat ik door haar mensen niet vertrouw en ik bang ben dat als ik ze iets vertel ofzo dat ze me laten vallen..

Toen ik 13 was en ik een keer hele erge ruzie had met mijn ouders heb ik me voor het eerste gesneden. het was met mijn passer.. het deed verschikkelijk veel zeer .. ik zwoor dat ik het nooit meer zou doen ..ik heb geen idee hoe ik erbij kwam om het te doen .. maar dan komt tog die 2e keer dat je het weer gaat proberen. zo ben ik gaan snijden ...
Ondanks dit alles bleef ik altijd vrolijk, maar dat was/is gwn een masker.
in die jaren sneed ik niet veel .. soms hooguit 2-3 sneeen. en niet diep .. als ik maar een beetje bloed zag , dan werd ik rustiger. I sneed alleen als ik weer eens ruzie had gehad met m'n ouders of boos of verdrietig was...

Toen ik naar de 4e ging , raakte ik totaal van slag, ik ging naar mijn examen jaar .. zat ineens in een totaal andere klas bij een meisje die ik niet mocht . Ik kan niet tegen veranderingen , dus ik was een beetje van slag. maar toen kreeg ik mijn 3e wond. Ik ontmoette Alex. Hij was .. wouw! ik was meteen verkocht.. Ik sprak hem op msn omdat hij in canada woonde.. hij vertelde wel eens over zichzelf. Hij had het ook niet echt makkelijk. Ik vertelde hem alles ... ik gaf me zeg maar helemaal .. maar hij deed soms heel bod , dat deed me altijd veel pijn. Hij kon mijn emoties sturen , als we een leuk gesprek hadden gehad dan was ik blij .. was het geen leuk gesprek dan voelde ik me verdiretig en ik begreep dan niet wrm.. Ik gaf mezelf de schuld. M'n moeder werd toen vaak boos en zei dat ik de sfeer in huis bepaalde en als ze voreg wat er was en ik zei nix dan moest ik maar normaal doen.. maar ik was gebroken. M'n vader heb ik toen wel eens dinegn verteld.. in die tijd begon ik steeds meer te snijden. door hem durf ik me niet meer te geven , hij was ook mijn laatste hoop omdat nooit een jongen mij leuk vond en ik echt heel graag iets met hem wou.. Ik begon een murr om me heen te bouwen en dacht veel aan zelfmoord .. ik was aardig depresief,, soms voelde ik nix , soms 10.000 gevoelens door elkaar
Toen werd ik verlieft op een vriend van mij.. door hem vergat ik Alex .. Ik was eindelijk gelukkig .. en het mooie was hij vond mij ook leuk..! maar ineens was het gevoel weg.. ik wist het niet meer .. vond ik hem nou wel of niet leuk? aan het begin van dit jaar wou ik zelfmoord plegen, ik had alles geplant .. maar toen die dag .. begreep ik niet wrm ik het wou doen .. en de mensen die ik achter ging late..
ik sneed in die tijd elke week ...

het ging een tijdje goed.. ik had last van slaapproblemen , al sinds september vorig jaar .. toen al het drama begon..
ik ging naar de dokter en werd ingeschreven bij maatschappelijkwerk alleen daar vertelde ik van het snijden en zelfmoord en werd doorverwezen naar iets anders ...
waar m'n zusje ook heen moest want zij sneed zichzelf ook .. maar is gestopt.
het gaat nu slechter dan ooit en alle wonden gaan weer open.. mijn snij limmit is hoger als eerst . eerst was het 4 , toen 6 , toen 10 en nu geen idee .. maar het is te veel.
in al die jaren ben ik steeds dieper gaan snijden , zoals gister avond . ik schrok heel erg want ik doe het nu met een scheermesje en het ging per ongeluk heel diep. iets te diep... ik heb nu echt heel veel last van m'n pols , maar dat is mein eigen schuld..
doordit alles heb ik weer een zelfmoord poging geplant .. ik ga het doen , deze keer echt . ik weet dat ik iedereen vel verdriet ga doen maar ik kan niet meer , ik ben kapot.
ik ga het doen met pillen van m'n vader .. hij is namelijk depresief of overspannen ofzo en heeft van die pillen ..
alles heb ik al geregeld .. dan ben ik er niet meer ...
Datum:
15-04-2008
Naam:
Shiny from the outside , Broken from the inside
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Ik weet het niet meer

Hoi.
Ik zal mijn verhaal vertellen.

M'n ouders zijn op jonge leeftijd gescheiden, omdat mijn vader mijn moeder mishandelde en mij ook. me moeder ging elke x naar hem terug omdat ze van hem hield, tot op het moment dat mijn vader me moeders sleutelbeen had gebroken en zei de volgende x is het je nek zodat je dood bent, ik woonde ondertussen alleen met mijn moeder, mijn moeder is ondanks alles overleden in 2001 en mis haar heel erg. mijn vader verteld alleen maar leugens over de relatie met mijn moeder.
mijn moeder en ik deden alles fout volgends hem
mijn vader heeft mij na het overlijden van mijn moeder ook mishandeld, k ben bij hem weg gelopen en uiteindelijk toch weer met me domme kop naar hem terug gegaan, heb in 2006 me zoontje verloren in een zwangerschap van 30 weken (placenta was neit goed gevormd)
en krijg net een brief binnen dat ik voor moet komen door een schuld die mijn vader heeft gemaakt het gaat om een bedrag van 2 duizend euro..!! hoe kan ik dat ooit betalen ik heb een eigen huis en dan komt er zo een rekening binnen omdat hij me zorg verzekeraar niet betaald heeft. elke x flikt hij me zulke dingen het word me gewoon teveel elke x zulkde grapjes. ik heb al vaker in mezelf gesneden om een einde aan mijn leven te maken. ik wil het gewoon om van al het gezeik af te zijn maar mijn nabestaanden doe ik daar zo'n pijn mee ik weet het allemaal niet meer wat ik moet doen
HELP..!!
Datum:
15-04-2008
Naam:
Joy
Leeftijd:
19
Provincie:
Flevoland

Het komt er steeds niet van

Ik ben een jongen, rond mijn 14e 15e verkracht. Nooit een vaste relatie gehad. Ik heb wel veel vrienden en ga veel uit en naar feestjes. Vaak wordt ik ladderzat. De volgende dagen zit ik altijd met kwellingen. Verder ben ik sexveslaafd waar ik alleen met mijn psycholoog over praat. Ik ga best vaak naar de hoeren en heb daar nu naar schatting in de afgelopen 6 jaar zo'n 10000 euro aan uitgegeven. Ik heb eigenlijk maar een paar keer gewoon sex gehad met een vrouw/meisje. Ik wil heel veel leuke dingen doen zoals reizen, een auto, een leuk appartementje, maar ik kan er geen geld voor opbrengen omdat ik alles uitgeef aan mijn verslaving. Soms stop ik er een tijdje mee dan lijkt alles goed te gaan maar op een gegeven moment denk ik nu kan het wel weer een keer, en dan ga ik weer helemaal de fout in. Ik kan ook niet stoppen met blowen waardoor ik vaak suf overkom en dat hoeven de meeste meisjes niet. Ik heb al eens voor de trein gestaan maar niet gelukt. Ik leef alleen nog voor mijn moeder van wie ik heel veel hou maar op een of andere manier geen liefde kan geven. Ik heb verschillende keren liefdesverdriet gehad om een bezet meisje en een meisje wiens type ik niet was. Vandaag wilde ik van een ziekenhuis afspringen maar de ramen waren nergens open te krijgen. Ik heb het hele gebouw rondgesnuffeld totdat ik door security uit het gebouw gezet werd omdat ik er verdacht bijliep. Verder denk ik dagelijks aan suicide maar het komt er steeds niet van. Ik heb verder eigenlijk best wel veel gelukkige momenten. Ik ben ook wel blij dat ik leef, maar ik wil gewoon van mijn sexverslaving af want daar zit geen toekomst in. Ik durf er verder niet met vrienden over te praten. Ik zou het wel graag willen en het zou fantastisch zijn als ze me daarin respecteren.
Datum:
15-04-2008
Naam:
anno niem
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

LUISTER ALLEMAAL!

Hallo mensen die op deze site zijn,

Je bent hier online. Op een site over zelfmoord. Je hebt misschien interresse in het onderwerp, en misschien denk je er zelf over na om zelfmoord te plegen. Lees dat alsjeblieft dit stukje.

Ik ben zelf ook heel suicidaal geweest, ik wilde zelfmoord plegen. Ik heb meerdere pogingen gedaan, maar ik ben nog in leven. En gelukkig maar. Ik heb echt een aantal keer geluk gehad dat ik gevonden ben. Ik kan achteraf zeggen dat het geluk is. Het voelde toen als dwarsbomen van iets wat niet meer uit te sluiten was: ik ging dood.

Ik ben niet iemand die hier nu een pleidooi gaat houden voor het leven. Ik ga je ook niet vertellen wat je moet doen, ik weet geen oplossingen voor je problemen. Toch wil ik je iets meegeven:

Ik ben in de afgelopen jaren 2 hele goede vriendinnen kwijt geraakt. Ik heb als jong meisje iemand voor de trein zien springen. Tijdens mijn opname in een psychiatrische kliniek pleegde er een man zelfmoord in de kamer tegenovermij.

Ik vind zelf dat ik recht van spreken heb om dit te zeggen: zelfmoord is egoistisch.

De laatste jaren ben ik bij twee van mijn vriendinnen getuige geweest van "de aanloop naar een zelfmoordpoging". Zo kan ik het het beste omschrijven.

Ik ben een getuige, van een zelfmoord bij het spoor.

De impact van zelfdoding is verschrikkelijk voor nabestaanden, omstanders, familie, etc. Er is altijd iemand die je vindt, vroeg of laat.
Ik heb na 10 jaar nogsteeds nachtmerries over de zelfmoord van de vrouw bij het spoor. Ik kende haar niet, kan je nagaan wat de mensen die haar wel kenden doormaken!

Ik wil jullie zeggen: ik wil schreeuwen, het iedereen vertellen: ZOEK HULP. PRAAT MET IEMAND. ZELFMOORD IS GEEN OPLOSSING. NOOIT!

Ik hoop dat ik hier iemand, al is het maar een heel klein beetje, kan helpen. Weerhouden van wat je denkt. Het komt goed. Makkelijk, dat word het niet. Maar het komt goed.

Paula



Datum:
14-04-2008
Naam:
Paula
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Malka Heilbron

Ik ben opgegroeid zonder familie, omdat mijn familie is uitgemoord in concentratiekampen voor mijn geboorte.
Ik had alleen mijn moeder, en die was gek geworden door de oorlog en mishandelde mij.
Vroeger wist ik niet wat ik miste, al zag ik wel dat andere kinderen wel ooms en tantes en dergelijke hadden.
Ik was wel heel eenzaam, en getraumatiseerd, maar troostte mij met mijn boeken en denkbeeldige werelden.
Pas de laatste tijd is de volle omvang van mijn gemis tot me doorgedrongen.
Ik ben al heel lang heel eenzaam, depressief en de laatste tijd ook weer suicidaal.
Ik heb heel lang geaarzeld om dit bericht hier te zetten.
Maar wat heb ik te verliezen?
Mijn oma's naam was Hannah Heilbron. Ze is met mijn moeder eind 1938 uit Wiesbaden gevlucht.
Haar broer Emil heeft ook de holocaust overleefd en is daarna naar Amerika vertrokken.
Hij is te vinden in het bestand van Yad Vashem.
Ik hoop dat jij dit leest, Malka, en misschien contact met mij opneemt.

Hannah (Lethe)
Datum:
14-04-2008
Naam:
Lethe
Leeftijd:
49
Provincie:
Gelderland

reactie op sjaak 20 Noord-Holland.

Sjaak 20 schrijft: Mensen
Jullie denken dat zelfmoord of zelfdoding een oplossing is voor je tijdelijke probleem.
Doe het gewoon niet, neem al je geld en bouw ergens anders een nieuw leven op.
Of doe nog wat met alles wat je heb.
Ik heb niet het recht jullie Te zeggen wat je moet doen, als je denk jezelf te kunnen doden , denk dan even harder na en bedenk iets beters, bedenkt eerst eens hoe jij je zou voelen als jou kinderen het deden, stelletje egoisten.

"Beste Sjaak, ten 1ste vraag ik mijzelf af wat jij op deze site zoekt?. ten 2e vraag ik mij af of jij wel degelijk de verhalen "goed" hebt doorgelezen en of jij wel realistisch in de huidige maatschappij staat. Gezien je leeftijd en hiermede "weinig" levens ervaring, zou het in het vervolg wat socialer en verstandiger zijn om genuanceerder met dit soort uitlatingen om te gaan. Oa je uitspraak Jullie denken dat zelfmoord of zelfdoding een oplossing is voor je "tijdelijke probleem". Had je de site nu echt doorgelezen dan had je gelezen dat er veel problemen langlopend zijn en geen uitzicht meer hebben. ook je uitspraak mbt "egoïsten" is typisch een antwoord van iemand die niet verder leest dan zijn neus lang is en ook absoluut niet weet waar hij het over heeft. Kortom typisch een antwoord die op dit forum totaal geen bijdrage levert!
Datum:
14-04-2008
Naam:
Man
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

Help jezelf!

Dit is aan iedereen die geen uitweg meer ziet.
Iedereen op deze wereld heeft het wel eens moeilijk. Helaas hebben sommige mensen het vaker moeilijk dan anderen. Dat is niet eerlijk. Het leven ís ook niet eerlijk. Maar dat zegt nog niets over hoe jou leven zou kunnen zijn. Iedereen zal bijvoorbeeld te maken krijgen met liefde. Als je eenmaal verliefd bent, kan je wereld niet meer kapot, en voel je je continu fijn. Helaas gaan veel liefdes ook weer over. Maak je het uit, is dat erg vervelend. Word je gedumpt is het nog 10 keer zo erg. Ook het overlijden van een vriend, kennis of familielid is erg pijnlijk. Dit zijn twee voorbeelden waar ongeveer iedereen wel mee te maken krijgt in zijn leven. Natuurlijk zijn er nog duizenden andere problemen. Een veelgestelde vraag aan jezelf is: "Waarom ik?". "Waarom hebben andere mensen het altijd beter?". Nu moet je weten dat mensen altijd het liefst aan andere mensen laten zien hoe gelukkig ze zijn, en dat er onder die "neppe" lach ook een hoop verdriet kan zitten. Je staat er dus niet alleen voor.
Wat kun je er nou aan doen?
Wat heel goed kan helpen is sport. Ga hardlopen, fietsen, fitnessen, een vechtsport noem maar op. Hoe moeilijk het ook is om de discipline op te brengen, houd vol. Ga ervoor, laat niets in je weg staan. Ook al heb je niet de mogelijkheid om naar een dure sportschool te gaan, je kunt altijd gaan rennen in een bos of een park. In het begin zal je het heel vervelend vinden om telkens zo uitgeput te raken, maar naar verloop van tijd ga je je ongetwijfeld lekkerder voelen. Door intensief sporten maken je hersenen stoffen aan waardoor je je vrolijk en lekker gaat voelen (onder andere Endorfine) GA VOOR GOUD!!!
Een andere manier om je ook beter te gaan voelen is door goed op je voeding te letten. Eet elke dag minstens twee stuks vers fruit. Vitaminepilletjes helpen voor dit probleem niet. Neem ook geen vruchtensap met extra vitaminen uit de supermarkt. Eet genoeg groente. Vermijd vet zo veel mogelijk, en neem ook niet teveel suiker. Suiker geeft snel veel energie, maar nadat de stof verteerd is, word je er alleen maar moeier en slapper van. Eet regelmatig. Let ook op je slaapritme. Als je aan zelfmoord denkt, kun je vaak niet goed slapen. Het werkt niet om te denken dat je persé op een bepaald tijdstip moet slapen, maar wel om een regelmatig ritme vast te houden.
Verder... Zoek contact, hou contact. Het is ontzettend belangrijk om te blijven communiceren met je omgeving. Ook als er niemand in je omgeving voor je is kun je vertrouwenspersonen spreken. Of dat nou op internet is of aan de telefoon, (bv. de Kindertelefoon) Alles helpt al. De vaste wet ongeveer is: Communicatie = Vooruitgang.
Ook heeft voor mij persoonlijk een Homeopaat geholpen. Veel mensen geloven er niet in, maar het is voor mij het énige geweest wat me kon helpen. Een homeopaat wordt vergoed door de verzekering.
Dus alsjeblieft... hou je sterk, sport, eet gezond, slaap goed, en blijf communiceren.
Denk eraan dat dit moment over gaat en dat betere tijden komen. Later zul je terugkijken op je overwinning van deze nare tijden, en zul je veel sterker in je schoenen staan. Het gaat om geloven, geloven in jezelf.
Sterkte en onderneem actie!
Mick
Datum:
14-04-2008
Naam:
mick
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

het leven is niet zo mooi als wat de meeste mensen denken

Hallo,

zolang ik me kan herinneren heb ik vaak aan zelfdoding gedacht. In eerste instantie kwam dit door pesterijen op school en mijn homosexualiteit wat toen nog niemand wist. Na mijn coming out heeft het een stuk beter gegaan, maar na verbreking eerste relatie kwamen de gedachten weer naar boven. Jarenlang heeft het gesluimerd maar de gedachten zijn altijd gebleven.
Nu ik ouder wordt en daar ook angst voor heb loop ik dagelijks met de gedachten. Ik woon nu na 15 jaar relatie weer alleen en heb het erg moeilijk. HEb veel klachten en op het werk gaat het ook niet goed. BEn onder behandeling van de psychiater maar dat vlot ook niet. Ik zie het leven echt niet zitten en ben ook bang om oud te worden. Nu baal ik al dat mijn lichaam ouder wordt en nog alleen ben en het leven zie ik niet als iets moois.
Op mijn werk sta ik wel eens voor de kast met medicijnen en denk dan ik neem wat mee, maar dat durf ik niet. Ben best wel bang voor de dood maar ben er ook weer nieuwsgierig naar. Ben ook bang voor het hiernamaals want ik wil ook nooit meer terug en het leven weer een keer overdoen. Ze zeggen als je zelfmoord hebt gepleegd het leven niet af is en dat je terugkomt om het af te maken. Ik moet er niet aan denken om weer een keer in het leven te stappen. Ik zou graag dood willen maar weet niet hoe. Ook wil ik mijn familie dit niet aandoen maar ik ben gewoon op. Ik wil niet meer. Ik wil rust rust en nog eens rust. Ik hoop dat die snel komt.
Datum:
14-04-2008
Naam:
hulpeloos
Leeftijd:
48
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.