Levensverhalen (pagina 1120)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

znls

i drug myself with music
that's my life-fuel
i don't have a drive anymore
i'm stuck in this rut
why not end it
i don't see the purpose
i drug myself with music
my body is numb
Datum:
23-04-2008
Naam:
yeros
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

tsjah...

hallo mensen, ik heb op de 18e maart van dit jaar ook al wat op deze site neergezet. ik heb zoon 5 weken geleden geprobeerd een einde aan mijn leven te maken. tot 2 keer toe is dit mislukt. ik heb een aantal dagen in het ziekenhuis moeten verblijven vanwege de schade die de overdosis pijnstillers in mijn lichaam veroorzaakte. ik heb in de tijd daarna op gesloten afdelingen van psychiatrische instellingen gezeten. ik heb er zelfs mijn 18e verjaardag moeten vieren.

de reden waarom ik dit alles heb gedaan is NIET omdat ik verlang naar de dood, maar ik wil rust. ik snap opzich wel dat je dat niet oplost met zelfmoord maar ik zie niet zoveel andere uitwegen. ik heb zoveel dingen waar ik niet tevreden over ben maar ik heb geen idee hoe ik die kan veranderen.

Ik ben TE dik, Te verlegen, ik kan niks, mn zusje is in alles beter, school, sport, vrienden, vriendjes! AALLLLEESSSS!!!!!

anyway, ik krijg na die weken in die instelling GEEN hulp, ze vinden me te goed. ik heb namelijk nogal de gewoonte om te blijven lachen en alles waar ik moeite mee heb goed te camoufleren met een lach en spontaan gedrag.

nu zit ik dus thuis, af en toe een beetje school om weer te wennen maar ik trek het niet!!! als ik straks weer voor 100% naar school moet en mn oude leventje weer oppak ben ik binnen een week DOOD!!!

XX
Coco
Datum:
23-04-2008
Naam:
CC
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

waarom vecht ik nog

mijn kinderen zijn vanwege problemen mijnerzijds (borderliner) weg genomen door jz nou ben ik al een heel eind op weg de psych zegt nog 4 mnd en dan ben ik er waarschijnlijk weer klaar voor
maar vandaag deelde jz mij mede dat de kids bij mijn ex gaan wonen en of ik ze ooit nog terug krijg is de vraag terwijl dit wel de insteek was en dan moeten jullie wetwn de oudste is 12 en mijn ex heeft hem4 x gezien
Datum:
23-04-2008
Naam:
daphne draak
Leeftijd:
38
Provincie:
Limburg

ZAT

ik ben het gewoon zat.
alles
ik was verloofd en het ik heb het uitgemaakt om redenen dat ik en ik alleen kan begrijpen
ik heb zijn hart gebroken en mezelf net zo erg pijngedaan

voel mij te alleen
geisoleerd van de hele wereld, snap mezelf niet..word gek op een niet uit te leggen manier
ik zou iedereen hier zn pijn willen overnemen lichamelijk en geestelijk.
zag mijn leven vanaf mijn 7ste niet meer zitten
achja
Datum:
22-04-2008
Naam:
Charmander
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

te lelijk om nog te leven

het is al heel lang, ik weet niet precies meer hoe lang maar dat doet er ook niet toe, dat mensen zeggen dat ik lelijk ben. ik hoor het wildvreemde mensen op straat zeggen, achter mijn rug, of sommige hebben nog genoeg lef en komen gewoon in mijn gezicht zeggen: weet je, je bent echt lelijk, zou je niet beter eens meedoen aan een programma als extreme makeover ofzo? en ook familie van mij (waaronder ook mijn vader) hebben al een paar keer gezegd dat ik lelijk ben.
en ik heb ook een klein jaartje geleden een operatie ondergaan in mijn gezicht, waardoor ik er al veel beter uitzie.... of dat dacht ik toch, want de mensen blijven maar zeggen hoe lelijk ik ben. ik heb ook nog nooit een vriendje gehad, gewoon omdat ik altijd denk dat ik veel te lelijk ben om een vriendje te hebben...

het is nu dus ook al een paar jaar dat ik zelfmoord wil plegen, maar ik heb gewoon het lef er niet voor, en dat vind ik dan terug heel zwak...
Datum:
22-04-2008
Naam:
katrijn
Leeftijd:
17
Provincie:
België

gedicht over mijn emoties

waarom ik leef......

ik leef,
maar ik heb niet het gevoel dat ik leef
waarom leef ik dan?
waarom leef ik dan mijn leven?
zeg me nog eens 1 keer voor wie ik leef
waarvoor ik leef
ik leef mijn leven zonder te leven
want wat is er zo speciaal aan leven
voor wie ik leef?
ik leef voor mijn leven
maar wat heb ik aan leven?
want wat is leven zonder te leven?

zo voelde ik me toen ik het moeilijk had maar ik moest doorgaan ookal isd het soms moeilijk!!!!!
Datum:
22-04-2008
Naam:
chaja
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Een leven vol teleurstelling

In mijn korte leven, heb ik na mijn gevoel al veel te veel dingen meegemaakt. Ik heb regelmatig zo diep in de put gezeten dat ik alleen maar aan zelfmoord kon denken. Ik weet dat het de 'makkelijkste' uitweg lijkt, maar soms lijkt het net alsof er niets anders mogelijk is.

Ik ben ooit mijn studie op de middelbare school begonnen op VWO-HAVO. Toen ik dat blijkbaar niet aan kon heb ik 4 jaar VMBO gestudeerd. Daar slaagde ik makkelijk van en ben toen doorgestroomd naar de HAVO. Inmiddels in mijn examenjaar van de HAVO realiseer ik me pas dat ik hier echt niet thuis hoor. Met mijn huidige cijfers is er totaal geen kans dat ik hier ooit nog zal slagen, en de leraren maken het me ook niet echt makkelijk. Ik blijf maar denken hoe mijn leven geweest zou zijn als ik na VMBO gewoon MBO was gaan studeren. Misschien was ik gelukkiger?

Ik heb het gevoel alsof mijn ouders ook niet meer teleurstellingen aankunnen. Niet dat ik als kind één grote mislukkeling ben, absoluut niet. Maar zo voelt het wel voor mij. Voor mijn ouders is school altijd al zo belangrijk geweest, en ik weet gewoon dat dit me niet gaat lukken.

Als klap op de vuurpijl ben ik ook nog eens homoseksueel. Dat is een probleem waar ik al mee heb leren omgaan, alleen het is wéér iets waar ik mijn ouders mee teleur zou stellen. Mijn zogenaamde beste vriend, is mijn geliefde. Ik heb verder geen vrouwelijke trekken of iets in die richting dus mijn ouders hebben niet echt iets door. Ze weten wel dat ik vaak een last op m'n schouders draag maar ze weten niet half hoe erg ik me erover voel.

Dagen zoals vandaag, waarop ik me helemaal suf heb geleerd voor mijn hertentamens, om ze vervolgens alsnog dik te verprutsen..kan ik niet langer bevatten. Ik voel me een dom jong, een typische niksnut. Ik snap niet hoe dit zo gelopen is omdat ik van binnen weet dat ik niet zo ben. Maar er zijn dingen in mijn leven die mij hebben gevormd tot wie ik ben.

De laatste tijd is zelfmoord het enige waar ik aan kan denken. Ik denk net zo makkelijk over 'hoe' als ik over het weer zou denken, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En zodra ik er echt serieus over ga nadenken, gaat mijn hart tekeer en schrik ik van mezelf hoe echt het idee gaat worden.

Ik heb het er wel eens met mijn vriend over gehad, maar volgens mij denkt ie dat het alleen pre-examen praat is. Ik kan geen kant meer uit, ik voel me opgesloten. Geïsoleerd eerder. Iedereen om mij heen lijkt vrolijk verder te gaan met hun leven en ik zit vast in de grond. Ik ben het beu om voor iedereen een masker op te zetten elke dag. Ik kan er wel over praten, maar dat verandert mijn situatie niet.

Ik heb er over nagedacht om m'n ouders om hulp te vragen, of in ieder geval mijn ouders iemand anders om hulp te laten vragen. Maar ik ben bang dat ze me niet serieus gaan nemen, of gaan afschilderen als een of andere psychopaat. Hoe echter de gedachte wordt, hoe banger ik ervan wordt. Van binnen hoop ik dat ik mijn gedachte nooit zal verwerkelijken, en dat ik er wel uitkom. Maar van binnen weet ik dat ik de werkelijk niet langer aan kan. Ik ben verdomme 18 jaar. Ik zou op de piek van mijn leven moeten zitten. Dat gaat gewoon niet op voor mij...
Datum:
22-04-2008
Naam:
J. van N
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

een jaar geleden

Vandaag precies een jaar geleden dat mijn oom zelfmoord pleegde en ik hem vond.... En nog steeds is de hele familie in shock, iedereen totaal verslagen. Je gaat weer verder want het moet..., je kunt niet allemaal zelfmoord plegen. Mensen denk goed na voordat je zoiets doet, het lijkt voor jou de oplossing, maar denk aan al die nabestaanden, voor jou is het over, maar voor hun eindigt het nooit die pijn, dat waarom, dat schuldgevoel.......
Datum:
22-04-2008
Naam:
anna
Leeftijd:
39
Provincie:
Friesland

wrm leef ik nog

wrm leef ik nog ik wil dood ma wqrm ik wiol heen gaan ma wrm kan iermand mij dit ooit zegge ik was 12 toen ik begon met in me polsen snijden medicijnen onder drukke mijn evoelens maar diep van binne wil ik zo graag dood maar wil ook bljkven leven ik denk dat ik pas weet wat ik wil wou als ik dood ben!!
Datum:
22-04-2008
Naam:
swimpie
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Moed, wilskracht, hulde.

Ik ben een jongenman, 27 inmiddels en mijn naam is echt geen opgegeven nepnaam omdat ik me niet hoef te verbergen. Dat heb ik jarenlang gedaan en de vele verhalen die ik nu hier gelezen heb motiveren me dit stukje teschrijven. Allereerst wil ik diegene die hier hun verhaal geven aan de mensen. Bijzonder een hart onder de riem steken en een applaus geven omdat het ronduit bijzonder is wat jullie doen.

Het vereist moed, gevoel, en puur wilskracht dit tedoen. Je verhaal opschrijven is niet iets wat je zomaar doet. Mijn verhaal, is telang voor deze site zoals het voor vele zal zijn. Ik heb ook jaren rondgelopen met zelfmoordgedachtes. Ik heb ook geleefd in mijn eigen wereldje. Ik zag het ook geheel niet meer zitten om ook nog maar een seconden op deze aardkloot rondtebanjeren met geen doel voor ogen.

Ik denk dat 90% (puur subjectief niet feitelijk ) van de mensen op deze aardbol ooit weleens het gevoel hebben gehad. Wat doe ik hier? Waarom heb IK al die ellende door moeten staan :C Waarom zou IK nog doorgaan met leven. Ook al heeft leven geen specifiek doel. Immers we ademen, leven, werken, schijten, en gaan naar bed om vervolgens de volgende dag hetzelfde tekunnen doen.

Ik ga mijn verhaal niet uit de doeken doen, ik heb veel verloren, een beste vriend in het leven die ze doorijden. En mij neigen vriendin die ze onder een auto vandaan konden schrapen. En een drugsverslaafde broer. Geloof mij maar ik ken echt wel ellende en dan nog zo jong. Een ding heb ik nooit gedaan.

Zelfmedelijden, waarom ik...waarom moet mij dit overkomen. Zielig in een hoekje gekropen met een alchol lucht waar smirnoff zelf nog jaloers op zou zijn. Jezelf de vernieling indrinken. Zitten huilen, een volwassen kerel op de grond, op zijn knieen smekend voor een verlichting van de pijn in zijn hart.

Todat ik met een mes op mij polsen zette, en mezelf eens bekeek in de spiegel. Bezweet...angst...adreline giert door je lichaam heen. Vragend, is dit juist? Is dit wat ik wil? Is dit wat de wereld wilt? Wat wil ik eigelijk? Wat is mijn doel..einde aan maken. Of...toch niet.

Ik had het lef niet. Ik zeg jullie eerlijk, ik had de ballen niet mezelf van kant temaken. Ik verlaat deze aarde vroeg of laat. Daar is geen ontkomen aan, maar die dag besefte ik een ding.

De waarom ik!! werd Waarom IK NIET!!
Ik voelde me opgelaten en ik had de oplossing gevonden voor mezelf. Nu is mijn leven stuk anders. Ik heb een geweldige vrouw die me veel bijgestaan heeft. Een goed leven, tuurlijk ben nog jong, heb nog veel voor me tedoen.

Enige wat ik kwijt wilde hier is..mensen denk er goed over na. Leven eindigd vanzelf een keer. Leef erop los, zelfmoord kan het oplossen voor jezelf. Maar bedenk wel wat je achterlaat de pijn en verdreit van de mensen die om je geven. Als iemand overweegt het tedoen na het lezen van dit verhaal.

Ben niet egoist, en doe het op een plek en manier zonder andere mensen meetrekken. Ik had een vriend die gooide zich voor de trein. Dat vind ik vreselijk egoistisch heb ik hem nog niet vergeven. :C Iemand anders zijn leven is verpest omdat hij zo graag een einde eraan wilde maken.

Hulde voor de mensen hier, en voor hun verhalen. Hopelijk mag dit erop staan..ik reageer niet op iemand zijn bericht. Puur algemeen en een stuk van mijn eigen leven staat erin in de hoop sommige zich bedenken. En inzien dat er meer is in het leven dan alleen ons schuldgevoel.
Datum:
22-04-2008
Naam:
Michel
Leeftijd:
27
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.