Levensverhalen (pagina 1119)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn verhaal


Ik ben een meisje van 20 jaar en heb zelf geen slechte jeugd gehad of iets dergelijks en toch zie ik het leven niet zitten. Ik ben laat gaan puberen en heb nooit een echte relatie gehad en ben alleen maar gekwetst door jongens.

Dit zijn één van de notities die ik in me telefoon heb geschreven. Ik beschouw het als een soort dagboek. Begin 2007 ben ik dit gaan schrijven.

Ik heb het gehad met het leven! Ik hoor hier niet. Ik laat mezelf te snel kennen aan mensen. Ik ben altijd maar een voldoende, maar nooit een goed. Waar kan ik mezelf plaatsen? Ik ben veel te zwak!! Te lief. Ik voel me in de steek gelaten. Waarom ben ik op deze aardbodem gebracht? Om een luisterend oor te zijn voor mensen of hun te adviseren? Waar kan ik hulp krijgen? Waar heb ik iets aan. Zo wil ik niet blijven leven. Ik ben pas 20 en ik heb nog veel verder te gaan. Ik kan niet verder. Ik kan niet kiezen tussen leven en dood. In de hemel zou het voor mij prettiger zijn. Ik moest toch egoistischer zijn! Nou bij deze dan is het opgelost en heeft niemand meer last van deze onnodige 20 jarig meisje.

Ik voel me niet begrepen. Ik voel me alleen. Wie is nou wie? Wat betekn ik voor hen? Wie gaat ooit mijn vragen beantwoorden? Waarom weet ik niet wat ik wil? Wanneer weet ik dat wel? Wat moet ik doorstaan? Ik kan en wil niet voor mezelf opkomen, want er komt alleen spanning daardoor. Als ik mijn mond houd, dan hebben zij er geen last van. Ik wil helemaal niet zo denken! Ik ben bang. Bang om iets te verliezen, wat er waarschijnlijk nooit was geweest. Help!

Waarom krijg ik altijd het gevoel dat mensen mooier of beter dan mij zijn? Het wordt ook nog eens bevestigd doordat mensen mij niet aanspreken of iets dergelijks. Met name jongens. Ik word er onzeker van. Ik hoor eerder dat ik grappig of een leuk tof meisje ben. Waarom heb ik dat? Wat straal ik uit? Ik ben het leven zat! En blijf het zeggen. Men zegt dat je moet genieten van je leven, want het leven is zo kort. Ik wil het juist beeindigen. Het wordt me allemaal te veel. Ik vind het ook lastig als men zegt: 'Je wordt pas gewaardeerd als je jezelf waardeert.'
Waarom word ik niet serieus genomen. Wat straal ik uit of wat zeg ik dat jongens/meisjes me zo behandelen? Waarom gaat het bij mij zo moeilijk?Wie moet er voor zorgen dat ik niet meer zo'n geveol krijg. Is dat echt aan mij?

Datum:
24-04-2008
Naam:
Liesbeth
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Treinsuïcide

Ik wilde alleen maar vertellen dat ruim een jaar geleden de oudste zoon van een bevriend gezin door op de rails te gaan liggen een eind aan zijn leven heeft gemaakt. Er was, voor zover we weten, niets met de jongen aan de hand. Hij heeft wel een afscheidsbrief geschreven, maar goed, voor een heel groot deel zal het altijd een raadsel blijven.
Het was werkelijk hartverscheurend het verdriet en de grote verslagenheid te aanschouwen bij zijn ouders, broer en zus. Tijdens de herdenkingsdienst is ook gebeden voor de machinist, voor de politie en overige betrokkenen. Dat vond ik heel indrukwekkend. En ook terecht.

En ik kan na al die tijd nog steeds niet met een "normale" blik naar rails kijken, zelfs niet die van de metro. In gedachten zie ik hem dan altijd liggen.

Ik vond het fijn dit te kunnen vertellen. Ik ben zelf ook met enige regelmaat in psychische nood geweest, maar heb een zelfmoord nooit serieus overwogen. Het geval met deze jongen is de eerste - en hopelijk de laatste - keer dat ik het van (redelijk) dichtbij meemaakte en ik vond het één van de ergste dingen die me tot nu toe in mijn leven zijn overkomen.
Datum:
24-04-2008
Naam:
Suzanne
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord is (g)een optie

Hallo, ik ben Mark en hier volgt mijn verhaal.
Ik heb veel domme dingen gedaan in mijn leven dat ontken ik niet en ik wilde dat ik dat kon rechtzetten.

Ik heb het idee dat iedereen mij haat, waarom?
Wat heb ik hun verkeerd gedaan...
Ik heb een enorm negatief zelfbeeld en heb veel Suicidale gedachten ik ben mijn eigen probleem, ik heb meerde zelfmoord opgingen ondernomen en ben een keer (bijna!) voor de trein gesprongen tot op het moment dat een goede vriendin van mij me heeft weten te overtuigen om het niet te doen, ik snap nog steeds niet waarom ik het niet heb gedaan.

Ik weet dat ik veel mensen pijn zal gaan doen als ik ook daadwerkelijk binnenkort zelfmoord pleeg, mijn enige steun zijn mijn 3 beste vrienden die niet ver van mij vandaan wonen, ik zie ze erg veel en probeer ook zo veel mogelijk bij ze te zijn, maar dat lukt niet altijd en dan begin ik weer met denken, ik denk te veel na over de dingn die ik allemaal verkeerd heb gedaan en begin steeds meer te veranderen dat merkt mijn vader en mijn vriendinnen merken dat ook en wel meer, ik wil niemand pijn doen maar ik weet dat ik veel mensen pijn zal gaan doen als ik een einde aan mijn leven zal maken en dat wil ik neit vandaar mijn titel Zelfmoord is (g)een optie ik heb te weinig keuzes maar ook weer niet het is of ik maar er een einde aan en ik zal de gevolgen niet meer meermaken of ik probeer er mijn best tijd van maken maar dan komen de vragen weer en ga ik weer nadenken, weglopen mezelf snijden en alles wat me lief is van mezelf wegnemen.

School gaat helemaal verkeerd en dat heeft het alltijd al gedaan, ik ben 1 jaar en driekwart geleden bij mijn moeder het huis uit getrapt en nu gaat het bij mijn vader ook al niet goed een jongen van 15 jaar met Suicidale gedachten en gedachten om weg te lopen en nog veel meer dat hoort neit een jongen van 15 hoort een normaal leven te lijden, leuk om kunnen gaan met de juiste vrienden en neit voor dit lot te staan en via internet melden dat diegene het leven zat is en zelfmoord te plegen.

Ik ben niet zon jongen ik zit anders in elkaar ik ben precies het omgekeerde en doe de dingen verkeerd die ik juist hoor te doen, in mijn hoofd is het nooit rustig de gedachten die iedere keer weer opnieuw in mijn hoofd dwalen ik kan er gewoon niet meer tegen het is nu afgelopen, klaar gewoon!

Groeten, T.R.A.K (the run away kid)
M.A.R.K
Datum:
24-04-2008
Naam:
Mark de Ridder
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

niks en niemand meer.

Hallo, al 2 a 3 jaar zit ik erover na te denken om zelfmoord te plegen.

Toen ik 8 jaar was werd ik mishandeld door mijn vader. Hij probeerde me te laten stikken in de gootsteen vol met water, en met een kussen. Dat is hem bijna gelukt. Een jaar later toen we op vakantie waren moest ik als enige in een tent (niet mijn broertje). Toen ik in de tent op een dag een boek zat te lezen, kreeg ik weer ruzie met mijn vader. en hij sloeg me een hersenschudding.

Toen ik 16 jaar was kwam ik terug van een vriendin om 10 uur sávonds. ik was alleen thuis met mijn broertje en vader. Mijn vader ging weer ruzie zoeken en ik kon het gewoon niet laten om mee te doen. op een gegevenmoment vluchtte ik naar de badkamer om mezelf te beschermen. hij deed de deur open met de ruk, bij brak het slot en de deur viel zo op hem. nou werd het een bloedbad bij ons thuis en hij moest naar het ziekenhuis. Mijn broertje en ik moesten naar het opvangcentrum. in Arnhem.
mijn vader zat een week in de gevangenis.

Nu, kan ik alleen nog een klein beetje met mijn vader opschieten gek genoeg. maar met mijn moeder en broertje helemaal niet meer.

ik weet niet wat ik moet doen.

Gister ging het uit met mijn vriend. ik vertelde hem alles. egt alles. maar hij is vreemdgegaan. en het is een player, ik heb alles uitgevonden....

daarom weet ik het ff niet meer.... heb ik egt zo'n kutleven? waar heb ik dat aan verdiend?

x
Datum:
24-04-2008
Naam:
Phoebe
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

waarom?

Waarom toch al die deprimerende teksten van deze mensen?! Ik voel me zo gelukkig en heb kanker veel kapsones. Hierdoor lukt het me niet om in jullie situaties in te leven. HELP!
Datum:
24-04-2008
Naam:
De vliegende Holl-ander
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

waarom nog

Ik ben in het verleden al een paar keer onder behandeling geweest van psychiese hulp.
jammer maar zonder reseltaat.
Nu is het zover gekomen dat mijn dochter van net 16 jaar oud niks meer met mij te maken wil hebben. Het probleen is zij is alles wat ik nog heb.
Ik heb geen ouders meer en het enige waar ik nog van leven is de lach van mijn dochter.
Nu dat drijgt weg te vallen heb ik geen reden meer om door te gaan.
Ik zou echt niet meer weten hoe ik mijn verder leven in moet vullen of beter gezecht in wil vullen.
Geschreven door een vader
Datum:
23-04-2008
Naam:
gerry r
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-brabant

opoffering

Hij Wist het.....

Een Jongen en een meisje.
ze zaten op de moter het meisje achterop..
ze gingen wel 120Km p/h
Het meisje werd bang en vroeg of hij wat langzaamer wou rijden.. De jongen zij nee..
Het meisje begon te huilen en smeekte hem De jongen zij : Zeg dat je van me houd !
Het meisje zij het
Omhels me !
Het meisje deed het.
Hier pak mijn helm en zet hem op ik vind het niet zo stoer.

4 dagen later stond in de krant : Meisje en jongen MoterOngeluk. 1 mens heeft het niet gehaald...

Wat is er nu echt gebeurd.

De jongen had de Moter opgevoerd en hij merkte dat zijn remmen het niet meer deden. Hij kon niet langzamer. Hij wist dat ze het niet zouden overleven.
De jongen wou het meisje zo graag nog een keer horen zeggen dat ze van hem houd.
Nog 1 laatste omhelzing,,

Daarna offerde hij zijn leven op voor het meisje om zijn helm aan het meisje te geven..

De Jongen omgekomen Op 12 Maart 2001
Datum:
23-04-2008
Naam:
opoffering
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

'k raak soms alleen maar gefrustreerder en verdrietiger door on

'k heb hier al een keer eerder mijn verhaal geplaatst...
'k raak eigenlijk alleen maar des te gefrustreerder en vooral verdrietiger als ik dingen lees als; je bent egoistisch wanneer je aan zelfmoord denkt. Dan denk ik bij mezelf: ben ik echt egoistisch ? is mijn leven niet voor een groot deel gevormd door toedracht van anderen ? Is dat niet de reden waarom ik me nu vaak zo eenzaam, alleen en gewoon elke dag weer somber voel. en soms mezelf weer uit een diep dal moet zien te halen ?
HET IS EEN CONSTANTE TWEESTRIJD IN MIJN HOOFD op het moment dat er suicidale gedachten door m'n hoofd spoken. JUIST OMDAT IK EEN ANDER GEEN VERDRIET WIL DOEN DOOR MIJN ACTIES !!!
Natuurlijk weet ik dat je er zelf ook vaak een aandeel in hebt voor bepaalde situaties. Maar men vergeet geloof ik nog weleens dat men ook kan opgroeien in situaties waarbij je verwaarloosd wordt. en je nooit echt dat gene hebt kunnen leren en ervaren als "normale" mensen. (wat is eigenlijk nog normaal...) Van mij wordt gezegd dat ik heb geleden onder o.a emotionele verwaarlozing. waardoor ik mezelf geheel wegcijferde. (dit is een overlevingsstrategie). En dat is heus niet het enigste probleem(pje). Men zegt soms te snel dat er wel weer een oplossing komt en dat alles weer goed komt... MAAR AAN SOMMIGE DINGEN KOMT HELAAS GEEN EINDE!!! alleen al ik in mijn eigen omgeving kijk... familieleden die "psychisch ziek zijn" b.v. schizofrenie. Dingen die soms verrekte moeilijk zijn om mee te leren leven. Ik probeer ondanks alle tegenslagen die ik heb meegemaakt nog door te ploeteren. Maar voor mij geldt niet uitspraken als verkoop alles en begin een nieuw leven. 'k wou dat het zo simpel was... MAAR DAT IS NIET IN ALLE GEVALLEN ZO EENVOUDIG !.
In de meeste gevallen is het niet zo dat je even een dipje hebt... Ik ben nu al bijna twee jaar zwaar depressief. en heb perioden dat ik jankend de dag door kom omdat ik gewoon op dat moment geen uitweg meer zie. Op momenten dat ik me iets beter voel, lukt het me nog een beetje om mezelf weer vooruit te pushen.
Zet alsjeblieft geen reacties op een site als deze: zoals het is egoistisch, of er is altijd een oplossing. Het is vaak al moeilijk genoeg, ook zonder zulk soort commentaar. voor iedereen die het niet meer ziet zitten: 'k hoop dat jullie gauw weer een lichpuntje zien, zodat je tenminste niet zo gauw de neiging hebt om het op te geven.
'k hoop dat mijn reactie geplaatst wordt, zodat het vanuit een ander oogpunt inzicht geeft
Datum:
23-04-2008
Naam:
meisje van 26
Leeftijd:
26
Provincie:
Overijssel

hoe nu verder

hoi ik heb te veel mee gemaakt dat ik niet meer weet hoe ik heb mijn broer verloren hij was 19 hij heeft zelfmoord gepleegt mijn vader kon er niet tegen maar mijn ex heeft nooit geweten wat er almaal speelden ik ben ook verkracht door mijn broer en de opppas maar ik kan er niet meet tegen wat moet ik doen
Datum:
23-04-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
38
Provincie:
Overijssel

Waarom

Waarom voel ik me zo rot, net of ik niets in het leven heb bereikt.
Ik had zoveel dromen maar niets is uitgekomen.
Datum:
23-04-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.