EEN LEVEN.
Een leven,
Zo onvolspelbaar,
Een leven,
Zo leefbaar,
Een leven,
Zo appart,
Een leven,
Met een hart,
Een leven,
Al moeilijk genoeg,
Een leven,
Laat of vroeg,
Een leven,
Dood of levend,
Een leven,
Soms zo strevend,
Een leven,
Levend of dood,
Een leven,
Leuk of verkloot,
Een leven,
Je bent er nou emaal,
Een leven,
Zo´n lang verhaal,
Een leven,
Om bij stil te staan,
Een leven,
Kan het niet meer aan,
Een leven,
Wil er van weg zijn,
Een leven,
Met zoveel pijn,
Een leven,
Soms zoveel geluk,
Een leven,
En dan weer stuk,
Een leven,
Omdat we leven,
Een leven,
Om om elkaar te geven,
Een leven,
Omdat we zijn geboren,
Een leven,
Om erbij te horen,
Een leven,
Om te leven,
Een leven,
Om te vergeven,
Een leven,
Om dingen mee te maken,
Een leven,
Om over dierbaren te waken,
Een leven,
Om ´t geluk te vinden,
Een leven,
Om elkaar te verbinden,
Een leven,
Om er te zijn,
Een leven,
Soms zo fijn,
Een leven,
Om jezelf te zijn,
Een leven,
Lijkt soms schijn,
Een leven,
Om jezelf te leren kennen,
Een leven,
Om jezelf te verwennen,
Een leven,
Soms zo waardeloos,
Een leven,
Waar je niet voor koos,
Een leven,
Dat jij mag leven,
Een leven,
Waar jij in bent gaan kleven,
Een leven,
Dat jij leeft,
Een leven,
Dat ik nu beschreef.
Mijn leven is verkloot,
Maarja van wie ook niet,
Sommige zoveel geluk,
Ik wil gewoon dood,
Want bij mij is er alleen verdriet,
Want alles is stuk,
Ouders gescheiden,
Aangerand door me neef,
Gepest door veel mensen,
Ik moet steeds maar leiden,
´t is dat ik nog leef,
Want ik wil alles anders wensen,
Helaas leef ik dit leven,
Wat ik heb gekregen,
Ik heb het niet uitgezocht,
Ik wil dat iedereen mij kon vergeven,
En niet alles voor me verzwegen,
Ik heb dit niet zo gekocht,
Soms even zoveel geluk,
En heb ik het erg naar me zin,
Maar dan inenen,
Valt alles weer stuk,
En zie ik van het leven het nut niet in,
En dan is het geluk verdwenen,
Mijn pijn,
Kunnen ze niet allemaal verzachten,
En het verdriet blijf komen,
Soms voel ik me fijn,
En heb ik niet zoveel klachten,
Maar dan gaan de tranen stromen,
Ik voel me soms zo eenzaam,
En zo alleen,
Dan wil ik er niet meer zijn,
Ik kijk dan uit me raam,
En denk waar zal ik heen gaan,
Want dit doet me teveel pijn,
Huilend om alles wat er gebeurt,
Pijnlijke en leuke gebeurtenissen,
Die dingen die doen me soms goed,
Pijnlijke dingen waar ik telkens om ben getreurt,
En leuke dingen die ik zo erg ben aan het missen,
En dan een snee met een mes vol met bloed,
Want dan word ik boos,
En dan zijn het me tranen die ik loos,
Van pijn en verdriet,
Is er nou niemand die dat ziet,
Gemene mensen maken jou kapot,
Je voelt je verloren en helemaal rot,
Je wilt niet verder meer,
Want ze doen je zoveel zeer,
Langzaam wil je het opgeven,
En wil je niet meer dit leven leven,
Je gaat er een eind aan maken,
Maar komt tot de conclusie dat je moet blijven waken,
Waken over alles wat je hebt in je leven,
En om mensen waar je om bent gaan geven,
Je moet niet denken over wat je zou kunnen hebben in deze wereld,
Alles wat je hebt is namelijk het enige dat telt!
Was ik er maar niet meer,, maar dat heeft geen zin, want ooit in je leven zie je het nut , van het leven in!
Ondanks alles moet je blijven strijden,, hoe erg je het ook hebt, probeer zo minmogelijk te lijden!
Denk niet aan wat je had kunnen hebben, maar denkt wat je nu allemaal hebt in je leven, en bedenk dat er zoveel mensen zijn die ontzetten veel om je geven!
Denk niet dat je waardeloos bent, want dat ben je absoluut niet, wat jij bent de enige die zichzelf het beste kent!
Als je hier aan denkt, hoop ik dat je ook meer moed krijgt, en dat ik je zo ook wat liefde schenkt.
Maar 1 ding is echt dat iedereen hier moet weten, is dat als jullie gaan ik van jullie zou houden, en ookal ken ik jullie niet nooit zal vergeten.
xxx Laura.
Datum:
06-05-2008
Naam:
Laura D.
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht
Degenen die dit lezen, kunnen zelf een titel verzinnen.
Iedereen denkt wel eens aan zelfmoord als het even niet mee zit, denk ik.
Ik denk er vaak aan en dit omdat ik echt ontevreden ben om mezelf. Ik ben een wat dikker, verlegen meisje, waardoor ik wel eens raar ben in mijn handelen. Hoe ik praat, hoe ik loop, wat ik zeg(als ik iets zeg), juist omdat ik zo bezig ben met hoe ik overkom, kom ik onzeker en raar over. Mijn sociale en communicatieve vaardigheden hebben een deuk opgelopen denk ik, want als kind was ik heel anders. Juist op de buitenwereld gericht en met iedereen praten. Ik vraag me af of het gekomen is nadat ik 2 jaar prednison heb geslikt en op 12jarige leeftijd met een vollemaans gezicht rondliep en door iedereen, zelfs volwassenen, aangekeken en uitgelachen werd. Op school was het helemaal een hel. Ik baal er van, hoe ik ben, denk er elke dag aan wat ik aan mezelf moet veranderen, ik zou echt niet weten hoe ik dit zou moeten aanpakken. Ik ben ervan overtuigd dat mensen mij doordat ik onzeker, en zelfs wat sloom overkom niet aardig vinden en mij op een afstand bewaren. Ik heb dan ook weinig vrienden. Dit is iets wat in mijn hoofd elke dag een rol speelt. Daarnaast zijn mijn ouders gescheiden, en zitten in een koude oorlog. Je kunt het raden, ik ben het gordijn en ik zit er midden in. Mijn vader interesseert zich niet in mij en mijn broertje, financieel laat hij ons ook nog eens in de steek. Op school gaat het ook nog eens niet goed. Mijn moeder is weer een ander apart geval, ze communiceert niet met mij. Ik heb altijd het gevoel alsof ze niet luisterd. Zelf verteld of zegt zij bijna nooit wat, en als ze ergens het niet mee eens is dan zegt brengt zij het als een verwijt naar mij toe. Mijn moeder is een heel passief persoon en ik wordt hier moe van, ook al is ze heel rustig en zegt ze niet veel. Begrijp me niet verkeerd, mama bedoeld het wel goed, ze heeft geen kwaad in zich en qua materie komt en zo me niets tekort, wat dat betreft is ze een top mama, want ze werkt en zorgt voor ons in haar eentje, maar toch, ze is niet zoals ik haar graag zou zien. Ik zou graag bij mijn moeder terecht willen voor advies als ik ergens mee zit. Die mij stuurt, bij staat in dit leven, zij heeft me immers deze gegeven. Heb het gevoel dat ik er alleen voor sta, ook al is ze bij me. Ik wil het liefst uit huis, om mijn leven ''opnieuw'' op te bouwen, of gewoon op te bouwen zoals ik zou willen. Want ik heb het gevoel dat ik alles verkeerd gedaan heb, ook al kan ik hier geen concrete voorbeelden van noemen. Ik heb het gevoel dat niemand zich intereseert in mij, ik heb bijvoorbeeld ook nog nooit een vriendje gehad terwijl ik al bijna 19 ben ! :O
Misschien dat dit komt door hoe ik ben. Ik ben wel een beetje zoals mijn moeder, passieve houding, verlegen, rustig. En als ik zie hoe zij is en overkomt, ben ik hier helemaal niet blij mee. Ik wil dit niet. Ik ben heel ontervreden over mezelf. Om mijn uiterlijk...alles..
Maarja, om terug te komen op het uit huis gaan, ik wordt ontmoedigd door mijn moeder om op mezelf te gaan wonen.. waardoor ik een rotgevoel zou krijgen als ik het toch zou doen.
Ik weet het allemaal niet meer, ik denk veel te veel na over alles wat dit leven me heeft gebracht. Vaak denk ik dat zelfmoord een goede oplossing is, maar ik zou niet van een gebouw af willen springen of voor de sneltrein gaan staan. Zou ik misschien dan niet zo graag dood willen? Jawel, want ik heb er geen zin meer in, ben er moe van. Ben nu nog alleen op zoek naar een manier hoe ik dit leven kan verlaten. Hoe erg het ook klinkt, maar als ik te horen zou krijgen dat ik een ziekte heb en terminaal ben, zou ik het niet erg vinden en zelfs wel blij zijn.
Datum:
06-05-2008
Naam:
Datgaikhiernietzeggen
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland
