Levensverhalen (pagina 111)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

hoge verwachtingen die ik niet kan volbrengen

Hallo ik wil al 3jaar dood ik denk er elke dag aan op de fiets enz. elke dag word ik wakker dan denk ik heb er niet voor gekozen om te leven o nee weer een dag denk ik. ik wou dat ik universiteit had gestudeerd uitvinder was net als einstein ik heb geen diploma ik wil het zelf en me familie verwacht het ook van me en dan maar steeds liegen aan de mobiel dat ik het wel heb gedaan mijn vader heeft in de peshmerga gestreden hij is grootste ooit heel iran irak turkije syrie kent hem ik wou dat ik ook zo was ik voel me zo waardeloos vergeleken met me vader ik woors letterlijk bang voor iedereen die op me afkomt ik tril ik haat mezelf ik ben verslaafd aan seksuele fantasieeen het is zo erg geworden dat het tot porno ging ik ben walgelijk ik ben ook niet sterk niet slim ik moet dood ik heb ook nog nooit eecht een vriendin gehad die zageres dua lipa is zo leuk haar kan ik tog noit krijgenmeisjes vonden me altijd lelijk bij discotheeks gingen ze allemaal bij me weg zelfs als ik me met geloof wil bezig houden lukt dat niet het lukt me niet meer om er in te geloven ongeveer 4 weken geleden was er iets heel ergs gebeurd een jongen die me vriend was zijn moeder had discussie met mijn moeder zijn moeder maakte mij moeder voor hoer uit en toen begonnen ze ruzie te krijgen ik schreeuwde terug tegen zijn moeder die jongen wou mij en mijn moeder aanvallen hij had de fiets van me moeder op de grond gegooit bezemsteel gegooit hij schoold met kanker hij heeft al eerder mijn voorband en achterband lekgestoken ik werd niet eens heel klein beetje boos hij had respect voor mij en me moeder moeten hebben mij moeder gaf hem altijd eten hij ik hou veel van mijn moeder mam pap het spijt me dat ik zo rot zoon ben en ik ben heel moeilijk lerend vergeten te zeggen de familie van me vaders kant wil al ook niks met me te maken hebben heb ik gehoord ik ben koerdisch van afkomst ik heb ook problemen die ik niet kan betalen met psycholoog en nog iets anders en ik ben van s 'ochtends vroeg tot s'vonds laat elke dag depressief en verveeld ik heb steeds weer niks te doen. Ik wil heel graag mezelf met vuurwerk knallen maar dat kan ik mij ouders zusje niet aandoen ik wil dat de dood mij pakt en grijpt en ik heb ook geen werk ik hou van jullie mensen op deze site ik wens jullie het beste
Datum:
01-12-2016
Naam:
rachid
Leeftijd:
20
Provincie:
Flevoland

Hele leven

Nauw hoe zal ik beginnen, mijn hele leven ben ik aan het strijden vanaf klein af aan ben ik mishandeld en verwaardloos toen ik 16 was kreeg ik een erngstig probleem met mijn moeder dat bleek een miscominicaatie te zijn zij viel mij aan mat een hak mes en ik kon het niet meer aan en was vanaf dat moment ben ik weg gelopen.. ik heb nooit liefde gehad van mijn moeder mijn vader was niet inbeeld omdat mijn moeder een 15 was toen zei mij kreeg en net geemigreedt was met mijn oma. Ik was eindelijk van huis eindelijk had ik voor het eerst in mijn leven vrijheid. Ik heb mijn middelbare school afgerond maar ondanks mij vrijheid was ik vaak eenzaam en wist me wegen niet die ik moest lopen om mijn doel te bereiden. De pijn die ik in me draag dat ik veel niet kan begrijpen overheest mijn leven. Op mijn 22 st dacht ik de persoon te hebben gevonde die mij liefde zou kunnen geven en iemaand waar op ik kon rekkenen maar dat was niet het geval in de loop van mijn zwangerschap beggonen de problemen en nu heb ik een kind met nogsteeds problemen ik heb niemaand waar ik heen kan gaan. Mijn moeder zecht dat ze trots is op me maar doet er niks mee ik heb vanaf 16 geen vaste woon plek ben net een nomaad ik kan het niet meer aan erger is nu ben ik dakloos met een kind wat voor een moeder ben ik ik voel me zo schuldig omdat ik mijn leven niet op een rijtje heb en nu besef mijn kind onze situatie niet maar hoe zal dat vedder moetten ik ga liever dood daan mijn kind in meer shit te moetten zetten heb in de verleden pogingen gedan maar zie waren mislukt ik probeer door te vechten maar waar kan ik beginne ik doe een studie maar door omstandigheden weet ik ook noet of ik het afzou kunnen kringen ik baal enorm tegenslag na tegenslag ik vredien niet om te leven het leven is mij niet gegund.


Ik ben ziek
Ik ben een waardelose moeder

Ik verdrink steeds meer ik zoek hulp maar hoor altijd dat ik zo me best doe en daarom niet in aanmerking kom voor de hulp die ze aan bieden ....

Ik zie vaak mijn enige weg als de dood

Maar nu 27 jaar en ik heb het nogsteeds niet ondetnomen maar de nijgingen worden steedsgrote..... ik zoek nu weer hulp ik wil niet dood maar mijn situatie en omstandigheden zullen me wel mijn dood in jagen😢
Datum:
30-11-2016
Naam:
Llola
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

dood

het liefst ga ik gewoon dood meer kan ik niet zeggen begrijp het zelf niet eens dus andere kunnen mij niet helpen maar voel me al ongelukkig zins de middelbare en dat gevoel wordt niet beter ik ben van binnen al een tijdje dood nou de rest nog ik heb geen toekomst meer
Datum:
30-11-2016
Naam:
nina
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

Dag

Ik ben al een tijd heel erg oververmoeid. Mijn man had/heeft longkanker en is een long kwijt, kk heb en moet alles regelen. Familie verwijt mij in de moeilijkste tijden van alles en laten ons nu stikken. Mijn zoon heeft Hernia en is daar inmiddels aan geopereerd. Hij heeft een hele moeilijk basisschool achter de T
Rug en nu een rot middelbare schooltijd. Hij verwijt mij van alles. Degene waar je het mees om geeft die kwetsen kinderen het meest. Maar ik kan niet meer. Jeugdzorg zit ons enorm dwars en luisteren niet. Ik heb de huisarts gebeld gezegd dat ik er doorheen zit waarbij hij direct Vroeg hoe het met mijn man was. Ook hij helpt dus niet. Zoon gaat nu niet meer naar school en thuis is het alleen ruzie. Ik kan dit echt niet meer aan. Ik wil slapen en nooit meer wakker worden, alleen bij mijn ouders in de hemel. Op aarde is het een hel
Datum:
29-11-2016
Naam:
C
Leeftijd:
57
Provincie:
Zuid-holland

van verdriet tot zelfmoordneigingen-/pogingen

Het begon een aantal jaar geleden. Vroeger voor het allemaal gebeurde voelde ik me al vaak verdrietig. Ik huilde veel op de lagere school. Later (rond groep 7 of 8) begon ik met knippen in mijn huid vlak bij mijn pols, hier heb ik nu een litteken door. Mijn moeder betrapte me hierop. Ze werd erg boos op me uit bezorgdheid, ze wilde dat ik hiermee stopte. Ik vond het niet leuk dat ze zo boos deed. Ik stopte daardoor een tijdje met knippen. Een paar maanden later begon ik met snijden. Niet veel mensen wisten dat ik dit deed, slechts een paar vrienden en waar ik hulp kreeg. De meeste vrienden van me deden dit ook namelijk. Ik vond het niet leuk dat ze dat deden, daarom maakte ik met 1 van hun een afspraak. We zouden beiden niet gaan snijden. Hier hielden we ons regelmatig aan (nu niet meer omdat ik bijna geen contact meer met hem heb). Ook vertelde ik eerder dat ik ook hulp kreeg. Hulp om me beter te voelen. Maar door de vele ruzies thuis en een aantal pesterijen op mijn oude school en de school waar ik nu op zit voelde ik me juist steeds slechter. Dit zorgde ervoor dat ik mijn leven begon te haten. Ik vroeg me af waarom ik nog leef. Ik begon met enkele zelfmoord pogingen zoals: proberen te stikken, snijden bij mijn slagader in de hoop deze open te snijden. Maar ook plannen om op een bepaalde tijd voor de trein te springen. Of te vluchten van huis en dan ergens sterven. Tot nu toe is nog niks gelukt, ik gaf meestal snel op. Meestal door een van de volgende redenen: Ik dacht aan mijn vrienden/familie en werd dan erg verdrietig want wil hun niet verdrietig maken of de pijn was te groot (meestal het eerste). Zo zit ik al een paar jaar met zelfmoordneigingen-/pogingen. Ik voel me vaak alleen. Ik heb op dit moment een vriendje waar ik erg blij mee ben. Hij weet niet dat ik deze gedachtes heb, en dit wil ik hem ook niet vertellen. Maar als ik bij hem ben.. dicht bij hem als ik hem een knuffel geef of als hij mij een knuffel geeft.. voel ik me altijd iets beter. Maar zo niet voel ik me al gauw alleen en verdrietig. De laatste tijd lijkt het erger te worden. Soms ben ik blij maar dat is steeds minder. Nu denken veel mensen dat ik een erg vrolijk kind ben omdat ik nu vaak lach. Maar diep van binnen heb ik al jaren veel pijn (lichaamspijn en geestelijke pijn) en wil ik dood en voel ik me dus vreselijk en erg verdrietig.

Groetjes Een anoniem meisje
Datum:
28-11-2016
Naam:
Een anoniem meisje
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ik weet het niet meer

ik weet het niet meer..
ik heb teveel fouten gemaakt en teveel
mensen pijn gedaan.
mijn leven is in mijn ogen mislukt en ik
zie geen weg meer om het ooit nog
goed te maken.
ik hoor mensen denken ze is 17?! je denkt
niet aan zelfmoord als je 17 bent? kom op
17!? je stelt je aan!
ik weet dat ik 17 ben maar ik zie geen leven meer in dit altijd vrolijke meisje.
het laatste half jaar was ik mezelf niet ik kon om niks meer lachen en vertelde dingen die niet waar waren en ik heb daar spijt van! ongelofelijk veel spijt!
ik weet nog niet hoe maar dit meisje is er over 1 jaar niet meer.

ik hield van jullie!

x
Datum:
28-11-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

Kutleven

Ik heb niks meer ik heb ouders die me haten me oma is overleden en ik zie geen andere uitweg meer dan gewoon van een flat aftespringen dan is het namelijk gewoon voorbij
Datum:
27-11-2016
Naam:
Floris
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

Ik wil dood, klaar

Hallo iedereen
Ik ben vanaf m'n 11 al depressief ik ben nu 16 en heb weinig zelfvertrouwen, ik heb wel veel vrienden maar het voelen niet als vrienden. Ik heb het gevoel dat niemand me mag en dat ik nutteloos ben en niks ga berijken. Ik ga r gewoon een einde aan maken
Datum:
27-11-2016
Naam:
Joep
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Het is mooi geweest zo

Het leven is zo leuk als je kijkt naar de natuur , de natuur is zo eerlijk zo echt en zo wonderschoon . Daarintegen zijn mensen zo oneerlijk zo hard en zo verschrikkeljk , de ellende die ik meegemaakt heb en hoe ik de toekomst zie , zo hoeft het voor mij niet meer . Geld Macht en Ikke Ikke Ikke zo leeft men tegenwoordig . Als er niks positiefs komt dan is het bye bye binnenkort en is het met touw snel gedaan ( nu het lef nog vinden ) .
Datum:
26-11-2016
Naam:
Arjan39
Leeftijd:
39
Provincie:
Friesland

ik ben op

Ik wil niet meer me hele leven zit me al tegen ik ben geboren 27 mei 2002 vanaf die tijd tot me 10e ben ik verkracht zwaarmishandeld en geslagen k ben altijd gepest op scjool niemand accepteerd mij k vak alleen maar mensen lastig ik wil niet meer me verdriwt maakt me kapot mijn beste vriendin wil me nie meer me pleegouders vinden me een kk jong niets waard en idioot en op school gaat het ook kut k heb niemand meer k voel me zo alleen zo veel verdriet ik wil gwn niet meer het is het beste als ik ga voor mij voor me pleegouders voor iedereen
Datum:
26-11-2016
Naam:
annoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.