Levensverhalen (pagina 1062)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

pfff weet het niet meer

ik heb er geen zin meer in..
mishandeld als kind ouders naar buitenland . huis verbrand beste vriend verloren en op werk te veel strezz en sinds kort hartpatient..
heeft geen zin meer .
kan het niet meer opbrengen.
help.. wat moet ik doen.. opbouwen lukt niet meer want ik ben daar al 8mnd mee bezig en tegenvaller na tegenvaller komt weer terug ..
ik wil mijn leven ruilen met de mensen die het harder nodig hebben dan ik .
heb jij een hart nier of long nodig .je mag het allemaal hebben 2 voor de prijs van een
Datum:
01-08-2008
Naam:
rrrrr
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

FUCKED UP

Ik weet niet eigenlijk hoe ik moet beginnen. Ik heb een prachtige vriendin, die alles voor me over heeft, ik heb een leuke familie die altijd voor me staan.
Maar ik ben zwaar verslaafd aan gokken.
Telkens zeg ik dat ik het niet meer ga doen maar alsnog luister ik de duivel en ga ik gokken. Ik ben helemaal verpest door het gokken, ik sta heel ver in de min en heb geen idee hoe ik het ga betalen. Ik krijgt het heel erg benauwd laatste dagen, ik begin te schelden, schreeuwen etc. terwijl ik een goed persoon ben.
Heb vaak gedacht aan zelfmoord maar dan denk ik weer aan me vriendin en familie en doe ik het niet. Ik sta nu precies op de rand van een berg. Ga ik vallen of is er nog steeds iemand die man hand gaat vasthouden???

IK HAAT DIE FUCKING CASINO'S
Ben maar 20 jaar oud.
Precies de tijd om te genieten van mijn leven maar ik kan niks door mijn schulden.

Tijd dringt...
Datum:
01-08-2008
Naam:
firo
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Commit Suicide

Hi,

Ik haat mijn leven. Dat zal dan wel momenteel zijn, want meestal heb ik daar geen last van. Ik vind het alleen erg vreemd dat ik zo nu en dan wel eens last krijg van een hele korte 'aanval' van een seconde of 10. Dan zie ik het leven echt niet zitten, dan haat ik alles en iedereen, en na 10 seconden is het weer over. Verder ben ik verslaafd aan het snijden. Vind ik echt té heerlijk. Roken doe ik dan weer niet. Nu ben ik pas mijn vriendin kwijt, omdat ze me niet meer zo leuk vond. Ik ben er echt kapot van. Echt enorm. Nu sta ik er weer alleen voor. Want vrienden bestaan bijna niet. Ik ken geen 1 persoon die zich een beetje fatsoenlijk gedraagt. Die zich maar ook een KLEIN beetje aanpast aan mij. Niemand accepteert me zoals ik ben. Ik wil Rock luisteren, en al die standaard typetjes luisteren allemaal Electronic... Ik wil in m'n waarde gelaten worden! Zelfmoord zit er bij mij niet in, dat durf ik niet. Fantaseren erover doe ik wel.
Datum:
01-08-2008
Naam:
Panic.MCR
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

zelf moord

hier mijn verhaal sorry als er schrijf fouten in zitten ik ben 44 jaar heb geen ouders en ben van baby afaan in een tehuis geweest en van pleeg gezin naar pleeg gezin in die periode ben ik misbruikt heb er 10 jaar mee gelopen en toe kwam het er bij me uit maar toen was het te laat nu ik 44 jaar ben en 20 jaar mij vrouw ken hebben we ook veel mee gemaakt haar vader is aan kanker overleden en iederekeer kwamen we in een diep dal terecht we wilde er wel uit komen maar steets was er weer iets dat ons vast hield ik heb twee kinderen 11 10 jaar drie jaar geleden is het me mislukt om zelfmoord te plegen en nu we gaan scheiden was het weer zo ver er is een ding in mijn hoofd dat mij zeft doe het niet dat zijn de kinderen als die er niet waren was ik er nu ook niet en kon ik dit ook niet schrijven in mijn hoofd zegt iemand doe het en de andere zegt niet doen ik weet hier niet mee om te gaan iemand die dit niet mee heeft gemaakt weet niet wat er in iemands hoofd om gaat ik hoop dat ik weer met de benen op de grond sta en dat ik toch een goede vader voor de kinderen kan zijn
Datum:
31-07-2008
Naam:
ger
Leeftijd:
44
Provincie:
Limburg

alleen

Hooi iedereen , k weet niet echt hoe je zo iets nou zo levendig zou moeten vertellen, maar waar t op neer komt is dat k zo goed al een rampen leven heb. Ik zou me eerst even voor stellen. K ben een jongen van 16 jaar, en woon in Amsterdam, k ben er +- sinds een jaar achter dat k gevoelens heb voor jongens, en omdat daar de problemen al in mijn jeugd mee begonnen is mijn leven niet zo fijn. K heb niet echt veel vrienden, ongeveer 2 maar heb iets van 1000000 vrindinnen. Al mijn vrienden en vrindinnen denken dat ik homo ben.. waar ik zelf ook al achter ben, maar ik heb t lef nie om het te vertellen waardoor ik vaak depressief ben. Dat is dan ook de hoofdaanleiding van mijn zelfmoord neigingen. Het begon al vroeg in mijn jeugd rond de leeftijd van 6 jaar. Daar begonnen al de eerste pesterijen. Het begon bij bijnamen die bij mij dan uitkwamen tot wijf, stombo en sukkel. Nu zou ik denken wat doet dat mij nou, maar geloof me al de hele klas je een dombo of een sukkel noemt op DIE leeftijd is dat echt niet leuk. Vanaf daar ging het zo ongeveer bergafwaards, k kwam er achter in groep 7/8 dat MIJN beste vrienden (wat ik op dat moment dacht) achter mijn rug weddenschappen hadden gemaakt over dat ik homo zou zijn van waneer k dood zou gaan enz. In die groep 7/8 had k nog geen iedee of k homo zou zijn, ik wist wel dat k anders was, maar had nooit gedacht dat het zo zou uitlopen. Toen ging k naar de middelbare school. Dat was het eerste jaar een redelijke leuke tijd in mijn leven, maar in de 2e ging k naar een andere school toe, en daar begonnen echt alle problemen. Daar ben k vanaf de dag dat ik daar aankwam al het pispaaltje van iedereen. K heb op mijn 2e school waar k nu nog op zit letterlijk 0 vrienden of vrindinnen. Maar sinds de 3e hebben ze iets nieuws bedacht om bij mij te doen en dat is drijgen met wapens (denk dan aan messen, en vuurwapens en gewoon met de vuist. K ben in de laatste periode 13 keer inmekaar geramd door een groep jongens, en dat is z'n beetje waarom k t niet meer zie zitten. Veder gaan me ouders schijden, me zus gaat emigrenen naar het buitenland. K sneed me voor 7 maanden maar ben daar nu mee opgehouden, k ga namelijk naar een psygiater en ben daar nu al 1 keer geweest. K hoop dat dit me uit deze veel te lange depresie haalt wand anders weet k het niet meer.

k hoop dat k op de een of andere manier iemand heb geholpen of geinformeerd.

P.S
k heb nog een paar tips die uit ervaring komen, meschien heb je er niks aan maar meschien ook wel.
1). zorg er voor dat je het niet zo ver laat komen dat je je zelf zo erg beschadigd dat je voor altijd littekens hebt, wand ik heb er nu 42 op me armen en 16 op me benen en 3 op me buik die NOOIT meer weg zullen gaan. Door het snijden was k 2 keer opgenomen in het ziekenhuis, en het ergste is dat me ouders het niet weten!.
2). Weet wie je vrienden zij en hou genoeg contact met ze. En wie niet je echte vrienden zijn, gooi ze meteen weg.
3). Wat jullie keuze ook zal worden, IK hoop dat jullie sterk genoeg zijn om jullie hoofd boven water te houden en wens jullie hopelijk nog een lang en gelukkig leven toe.
groeten Mr.Gjr
Datum:
31-07-2008
Naam:
Mr.Gjr
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

kut

het leven is niet makkelijk ik ben 28 en woon samen met den vrouw met 3 kinderen van den ander. Ik voel me compleet gek geworden ik ben overspannen en depressief en voel mezelf in brand staan en heel me hoofd zit vol veel te vol kom ik hier nog ooit uit
Datum:
30-07-2008
Naam:
tom
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

mijn leven

ik heb een rot tijd gehad. Toen ik 14 was had ik een vriendje die wat ouder dan mij was(18). In het begin was alles leuk en aardig. Totdat hij meer wilde, en ik niet. Hij dwong me hem te pijpen verkrachtte me dikwijls. Wanneer ik het niet deed, dan lukte het wel met geweld. Zodoende met fysiek maar ook lichamelijk geweld. Dreigingen met mes en woorden kwamen dagenlijks voor. Na een jaar was ik van hem af.. alhoewel hij mij nog elke dag achterna zit. Wanneer ik alleen ben in de stad en hem toevallig tegen kom. Weet ik niet wat er kan gebeuren. De ene keer is het een klap, de andere keer dwingd die me weer tot iets. Ik weet zijn achtenaam niet en ook niet waar die woont. Bij de politie aangifte doen heeft dus geen zin, ik heb geen harde bewijzen tegen hem. En kan hem ook niet 1,2,3 aanwijzen.

Daarnaast heb ik vandaag te horen gekregen via de moeder van een ex van mij. Dat alles wat die zei gelogen is. Hij beweerde dat die wegens ernstige bloedingen al 3 dagen in het ziekenhuis lag. Wat dus niet het geval was. Ik geloofde dit, en raakte in paniek. Ik mis hem nog steeds maar blijkbaar heeft die me ontiegelijk gebruikt. Hij heeft ook een neiuwe vriendin, waarbij die vermeldde nog steeds van mij te houden. Maar ik weet niet of ik zijn woorden nog wel moet geloven. Heb hem gebeld maar hij klikte mij gelijk weg.

Dat van vroeger zit me nog elke dag tegen. Soms heb ik terug aanvallen(zelfpeiniging etc). Vandaag weer een terug val. k zie het allemaal niet zo zonnig meer in. En verdwijn steeds meer in het diepe. Niet meer leven klinkt in mijn oren als een bevrijding.
Datum:
30-07-2008
Naam:
Flower
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

GELEEFD,maar zonder natuurlijke inhoud

lieve menssen boven is het donker hier schijnt altijd EEN zon?maar die zie komen en gaan?.het leven is een geschenk?ook jij bent uniek zoels een ieder,uniek is want van ieder persoon is er maar een ??DONT FORGET THAT??.sterkte en de aanhouder WINT!!.GR.EDWIN
Datum:
30-07-2008
Naam:
Edwin
Leeftijd:
37
Provincie:
Anders

GELEEFD,zonder natuurlijke inhoud

iedereen kan zijn verhaal en boek wel schrijven??maar zelfs daar heb ik de kracht niet meer voor?iedere dag is een dag van uitstel van executie!!!.ik ben inmiddels 37 jaar alleen zonder ooit mijn biologische ouders gekend te hebben??.mijn moeder hebben ze in 1993,gevonden,voor de trein!ik zou haar 2 weken daarvoor ontmoeten,naar ruim 32 jaar wachten,we hebben elkaar gekruist!zij wist niets van mijn zoektocht en anders-om ook niet?triester kon het voor mij niet uitpaakken een honden jeugd gegad op internaten van o.a. misbruikl en mishandelingen,inmiddels zijn alle daders,vrijuit gesproken i.v.m verjaren van strafrecht,(ongeloofelijk).ben inmiddels,sinds 2 jaar gescheiden,i.v.m hefftige jeugd verleden,waar ik inmiddels totaal niet meer en wil mee leven!!.het ergste is dat ik nog niet eens een foto heb van mij n echte moeder/familie,en daarbij mijn eigen identiteit mis,niet eens ken!dit is onbeschrijfelijk om in een leegte te leven??.mijn leven heeft totaal geen inhoud meer!!danwel ooit gehad??.iedere dag als ik weer wakker word,zijn de eerste 2 seconden,shit alweer verder,lijden/aanklote!!.ik ben echt emty!!.ik heb de laaste 19 jaar,in spanje gewoont en gewerkt,was net bezig met,een eigen beveiligingsbedrijf!wat maar niet van de grond af wil komen i.v.m slechte conectie,s ect ect.WAT VERDER NOG?????blijven streven,naar her verlossende wonder?.toch weet ik diep,in mijn hart dat ik nog veel meer capeciteit heb en veel meer kan gaan bereiken gezien mijn levenservaringen en leeftijd??.iniedergeval wens ik een ieder veel sterkte en vooral niet opgeven,want in een ieder schuilt zijn speciale unieke,kracht/capeciteit. CIAU,EDWIN
Datum:
30-07-2008
Naam:
Edwin van s
Leeftijd:
37
Provincie:
Limburg

De Drang wordt erger

Ik ben een meisje dat teveel nadenkt over alles maar helaas neem ik dus gauw andermans problemen over om ze te helpen hoe erg de problemen zijn, en de laatste tijd en vooral momenteel ben ik heel erg aan het bedenken of het leven voor mij wel zin heeft met zoveel onrust om me heen, zoveel problemen.
Het begon zo:
Mijn moeder kreeg 2 jaar geleden een nieuwe vriend, in de eerste jaar leek alles goed leuk en aardig...oke hij gebruikte cocaine, en betrok verder niemand hierbij, en hier was ook geen problemen bij opgekomen tot een jaar geleden....
Hij sloeg meerdere malen mijn moeder, zo erg dat alles onder het bloed zat, elke avond moest ik wel van me zolderkamer naar beneden rennen om mijn familie( Moeder en broer) te beschermen.
Elke keer weer, elke avond in het ziekenhuis, elke avond politie voor de deur, maar elke dag nam ze die zak ook gewoon weer terug in huis, mijn moeder was al alcohol verslaafde door deze toestand maar die zak zorgde ervoor dat mijn moeder ook steeds vaak cocaine ging gebruiken en dus afhankelijk van hem zou gaan worden.
Dat was precies wat die man wilden, mijn broer heeft een verstandelijke handicap waardoor hij makkelijk te manupileren is (net zoals mijn moeder). Ook hij wordt hierin gezogen, hij gebruikt dan niet maar ze jatten geld van hem net zoals hun van mij ruim 10.000 euro gestolen hebben.
Ik heb altijd klaar gestaan, ik probeerde mijn moeder en broer op de rails te krijgen want zij vroegen mij altijd om m'n hulp....maar dit ging in maart zo mis, mijn moeder kwam op een dag thuis (na drie weken met die man weg te zijn geweest en mij niets te laten weten hiervan), het eerste wat ze tegen mij en me vriend deed was schreeuwen, schelden en letterlijk een mes tegen onze keel aanzetten en ons bedreigen met de dood, ook vertelde ze 1000,- euro betaald te hebben aan een vriend van haar om mij en me vriend te laten neerschieten, ze gaf toe van mij gestolen te hebben en het ergste vond ik wel wat ze toen zei: ''je bent mijn dochter niet, je bent een bastard kind je deugt helemaal nergens voor ik heb je liever kapot'', politie deed hier niks tegen, ik moest dus vluchten uit me omgeving, en kon gelukkig samen met m'n vriend bij een stel terecht in hellevoetsluis.
Ver weg van wat ooit me vertrouwde omgeving was, vanaf dat moment heb ik nooit meer met me moeder of me broer gesproken.
Ze probeert te stoken tussen m'n vriend en mij, door mij op te zoeken op een website waar ik een profiel heb en nare dingen te zeggen over m'n vriend.
Ze blijft zeggen dat ze me mis, en dat ik altijd haar '' baby meisje'' blijf (dit zijn de nuchtere momenten die ze heeft).
Dit doet zoveel pijn, ik kan voor mijn gevoel gewoon geen contact meer opzoeken, want de situatie wordt er gewoon nooit beter op, ze blijft verslaafd, ze blijf diezelfde vriend houden en ze blijft haar driftbuien houden.
Ik heb ook meerdere angstaanvallen hierdoor gekregen, en s'nachts huil ik soms.
Ik heb ook vaak nachtmerries en alles bij elkaar sloopt mij echt, ik ben ook zo vaak verdrietig....en het ergste wat ik op mijn dag tegenwoordig kan tegenkomen is wanneer ik een moeder en een dochter opstraat ziet knuffelen of gezellig samen praten.....het doet me zoveel pijn en er is geen dag voorbij gegaan wanneer ik niet aan hun en zelfmoord plegen denk....
Ik heb het gevoel dat ik dan me rust vind, dan van alle problemen af ben en dat ik ze dan nooit meer hoeft optelossen....
Ik woon momenteel met me vriend in d.h. samen, erg gezellig, en we voelen ons weer eens veilig.
Maar de verdriet in me wordt telkens erger, ik praat hier vaak met me vriend over maar ook hij weet het gewoon niet meer.

Ik zie eigenlijk ook gewoon geen andere opties meer voor mezelf, ik raak steeds meer verdwaald in mezelf, ik weet niet hoe ik dit moet verwerken..........................

Het doet me ook zoveel pijn, ik mis het ouderliefde die elk mens hoort te krijgen van zijn/haar ouders.....

Ik probeer elke dag een manier te vinden om dit donkere gevoel te verwerken, maar dat gaat gewoon niet.....
Ik ben ten einde raad...ik wil graag mijn verhaal kwijt, want misschien dat ik hiermee een stukje ken verwerken.

Tot nu toe ben ik sterk gebleven, en hoop dit ook bij de volgende donkere tijden te blijven!

Dit was mijn lange verhaal wel, ik hoop dat dit voor mijn gevoel gaat helpen door het te vertellen hier.
Groetjes
S.H.
Datum:
30-07-2008
Naam:
sh
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.