Levensverhalen (pagina 1050)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Vastgelopen

Hallo allemaal,

Ik ben een mied van 28 jaar en heb al ongeveer 6 jaar last van depressies e.d. Ik heb al verschillende therapieeen gevolgd, 3 soorten anti-depressivas geslikt. Maar ik lijk de depressies niet teboven te komen.

Ik heb nu een moment bereikt in mijn leven dat ik echt niet meer verder wil en kan. Ik ben inmiddels van de medicijnen af omdat dit voor mij gewoon geen optie meer is.... Ik weet dat uiterlijk niet alles is, maar werd er dikker van en extreem moe.. En dat hielp bij mij ook niet echt mee om me beter te voelen. Klote medicijnen.....

Ik weet al heel lang niet wat ik wil. Heb heel veel verschillende banen gehad, maar belandde elke keer weer op het punt van:"Is dit het...?" Ik vind het leven vaak niks aan. .... Werken en thuiskomen en af en toe leuke dingen doen. Als dat het leven is, dan vind ik er weinig aan.....

Ik weet momenteel niet hoe ik weer zin in het leven kan krijgen. Ik huil elke dag en ben helemaal op... Ben steeds vaker ziek op mijn werk en kruip helemaal in mijn schulp. Ik kruip in mijn schulp en lijk er niet uit te kunnen komen. Ik zie geen doel, geen nut.....

Het enige wat me nu gelukkig zou kunnen maken is veel geld... Ik weet het, het klinkt misschien oppervlakkig. Maar dan kan ik pas de dingen doen die ik ECHT zou willen. Reizen.. Vrijwilligerswerk doen... Vrij zijn....

Ik heb een hekel aan al die verplichtingen. 40 uur werken om vervolgens 1 of 2 dagen vrij te zijn... Om wat te doen? Slapen en bij iemand op bezoek. Ik vind daar gewoon niks aan... Haal nergens meer voldoening uit en heb nergens meer zin in... Ik heb geen geld... Ik sta al moe op ben chagerijnig op mijn werk....

Soms denk ik weleens... Zal ik me op laten nemen?? Fulltime therapie... Maar dan krijg je als het goed is een uitkering en dat trek ik financieel niet, want heb schulden.....

Ik heb het gevoel geen kant op te kunnen. Ik heb het niet naar mijn zin op het werk, maar voel me tegelijkertijd zo klote en moe dat ik de energie niet heb om een andere baan te zoeken.......

Pfff, hoe ga ik hier ooit uitkomen?? Ik kan het mijn familie en vrienden niet aandoen, maar ik denk vaak aan zelfmoord....

xxx Erg depressief meisje.
Datum:
25-08-2008
Naam:
Marieke
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

ouders

mùijn mama is een soort hoer zal ik het zo noemen op 1 maan heeft ze 3mannen en ik word elka dag afgemaakt van stom kind verdwein uit mijn leven enzo van die dingen ik weet echt niet wat doenn!!!!!!!!!
Datum:
25-08-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Ik kan niet meer

Iedere dag een innerlijke strijd met mijn eigen gedachten en emoties. Ik heb borderline, slik te veel medicijnen en ben ex-poly-drug-verslaafd. Afgelopen weekend weer 'ns op de Intensive Care gelegen doordat ik een terugval had in mijn grote liefde: drugs (GHB). Men moeder vond me. Nu weet ik dat er een uitweg is, dat geeft al geruststelling; maar ik zit de laatste dagen steeds meer te denken of het het allemaal waard is om overnieuw te beginnen.

Ik ben bang om mezelf en anderen veel pijn te doen in de toekomst. Zucht!
Datum:
25-08-2008
Naam:
wdk
Leeftijd:
20
Provincie:
Zeeland

Geen uitweg

Ik heb nu al zo'n 2 jaar zelfmoordgedachtes,maar ik heb het nog nooit geprobeerd,omdat ik het gewoon niet kan,omdat ik mijn familie geen pijn wil doen.

Sinds mijn geboorte is mijn vader alocoholist,en mijn ouders zijn gescheiden,ik heb daar vroeger bijna geen last van gehad,maar op mijn 16e begon het me op te breken en kwam ik erachter dat ik homo was. Ik ben nu al 2 jaar een fulltime vakkenvuller zonder opleiding,omdat ik het gewoon niet weet en ook niet kan.
Alles mislukt in m'n leven,ik kijk op tegen m'n vrienden die wel gelukkig zijn,alles wat ze doen lukt,ze zijn geen homo,hebben een opleiding,een goede baan,ouders die nog bij elkaar zijn,geen problemen,niets.Ik voel me vaak zo eenzaam,ik durf het ook bijna nooit tegen mijn moeder te zeggen als ik ergens mee zit.M'n moeder waar ik zoveel van hou.Als zij er niet was,was ik nu allang dood geweest.
Ik ben ook al naar een psycholoog geweest maar niets helpt!Wanneer zal het nou eens beter met me gaan,want als het zo doorgaat,zie ik echt maar 1 uitweg...
Datum:
25-08-2008
Naam:
Rick
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

ziet het neit meer zitten

ik heb sinds kort alleen maar ruzie met mensen en doe nooit wat goed ik vind mezelf een dom weif en zie het neit meer zitten ik ben kort geleden beginnen emt snijden maar verberg het voor men vrienden omdat ik bang ben dat ze me daarom nog meer weg duwen en ik nog meer in de put raak wie kan me helpen want weet het allemaal neit meer
Datum:
24-08-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

ik wilde dood.

Ik ben een meisje van 13 jaar. Je zult al denken 'erg jong' maar nee, ik wilde dood. Eigenlijk nog. Wat is het nut om te leven? Als je alleen maar in de put zit. Toch zijn er zoveel mensen die me willen helpen, maar ik heb geen hulp nodig. Alleen de dood is mijn redding. Je wordt in groep 7 tot groep 8 gepest. Het eerste jaar op je middelbare school is een ramp, ruzie. Thuis ruzie, thuissituatie is slecht. Je broer heeft autisme en je hebt het er moeilijk mee. Je ouders dreigen vaak te scheiden maar blijven toch bij elkaar. En hoe verwarrend is dat? 'we gaan uit elkaar' - 'we blijven bij elkaar' - 'we gaan scheiden, sorry.' - 'we houden te veel van elkaar'. Mijn problemen kennen ze niet. Als ze wisten hoe erg ik in de put zat zou het allemaal een stuk makkelijker zijn. En school dan.. Jezus, wat een gedoe. Vroeg in de ochtend, om 8 uur aanrijden naar je middelbare school. Vroeg les, je slaapt nog half of je klasgenoten beginnen al te praten over hoe fout je wel niet bent. Je loopt weg van de les en je bent nergens meer te bekennen. De leraar zoekt je maar je zit gewoon bij de directeur. Hoevaak heb je daar al niet gezeten? Ach joh, al zo vaak dat ik het niet meer bij kan houden. En elke keer hield het even op, en dan kwamen al je problemen weer terug. Net of het allemaal niet erg genoeg was. Eindelijk, het gaat goed. Ik hoef me niet meer te snijden, ik kan het wel. 'Bam!' Daar heb je ze weer. Wat ben je toch ó zo fout. Jij doet nooit wat goeds!
OP EEN DAG WORDT HET TEVEEL JA !
het is genoeg, ik stop ermee. ik kan dit niet meer aan. Mij zie je niet lang meer.
Paar dagen nadat er weer iets is gebeurd sta je in de badkamer. Je kijkt naar jezelf boos aan. "WAT BEN JIJ TOCH FOCKING DOM!" Maar het meisje in de spiegel praat niet terug, ze doet je alleen maar na. Je pakt weer een mes tevoorschijn en je wilt jezelf snijden. Je hoort iemand praten. 'Mijke, wat ben je aan het doen?' zou mijn moeder dan roepen. Vlug moet ik dan een smoes verzinnen, en ze gelooft het ook nog. Mijn moeder blijft maar praten, ik leg het mes weer weg. Ik spoel de wc door, zo leek het alsof ik naar het toilet was geweest. m'n moeder loopt weer weg, even later kom ik de badkamer uit.
Soms voel je jezelf zo ongemakkelijk. Wat heeft het leven eigenlijk voor nut? Geloof me maar, als ik ooit ontdek hoe spiegels praten zal ik haar helpen.
Datum:
24-08-2008
Naam:
Mijke
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

ook geen zin, net las bij jullie.

Daag iedereen, ik heb de meeste voorgaande verhalen gelezen. Hierbij doe ik ook mijn verhaal.

Om alles van vroeger even op te sommen, ik ben een ongewenst kind,heb 1 zusje die veel belangrijker is. Beide ouders zijn zwaar overspannen langere tijd thuisgeweest na elkaar. Ben toen we erg jong waren opgevoed door grootouders. Dus geen band met ouders. Daarnaast ben ik voor 9 maanden lang steeds verkracht door een buitenlandse jongen die ik niet kon begrijpen vanwege t feit dat we alletwee een andere taal spraken, die is het land uitgezet vanwege t feit dat hij hier illegaal was. maar zijn famillie is hier nog en boos op mij. Heb pas na de middelbare school vrienden gekregen. Heb een flink aantal kortstondige relaties gehad en one-night-stands, maar nooit iets sirieus, (ben ook nooit echt zelf op iemand afgestapt om die redenen.) Daar ben ik gewoon niet goed genoeg voor bij degenen waar ik wel van hield/houd. daarnaast heb ik op mn 17de een vorm van jeugd-reuma gehad, waar ik nu gelukkig weinig last van heb.
4 jaar geleden ben ik part-time begonnen bij de stichting waar ik nu werk. alle functies kon ik draaien, van t vuilnis tot sjieke dinees maken. Alleen om de diensten op te vangen waar anders geen mens zin in heeft, nu ben ik overgeplaatst naar een totaal ander verpleegtehuis vorig jaar waar ik t in t begin wel goed had, maar daarna weer ben overgeplaatst naar natuurlijk weer een afdeling waar niemand wil werken.
Mn moeder bleek kanker te hebben, dat wist eerst iedereen al, en mij vertelde ze t niet. Dat heb ik per ongeluk overhoord. Ik word nergens meer in betrokken bij hun, en dat was al zo voor ik t huis uit ging 4 jaar geleden.
Afegelopen donderdag kwam een van mn oudste beste vriendinnen en achteraf haar zusje ook bij me logeren, toen die avond kreeg ik slecht nieuws en heb me ingehouden omdat ik haar bijna nooit zie, en omdat haar zusje 15 is en zulke dingen niet hoeft te horen. De volgende morgen zijn ze alle2 weggegaan. Terwijl mijn vriendin wist dat ik verdriet had, ze was er nota-bene bij toen ik dat slechte nieuws kreeg. En toch liet ze me in de steek.
dusja , wat ik allemaal verkeerd heb gedaan met mn werk, vrienden , famillie en relaties weet ik niet. maar t moet allemaal aan mij liggen en dus kan ik beter verdwijnen.
Op 17 oktober is het een half jaar geleden dat ik per ongeluk in een besmet voorwerp heb gepakt op mn werk. Dan kan ik me laten testen op hiv en aids, daarna kijk ik verder. Maar wil gewoon de uitslag weten. Voor ik mn rust vind.
Datum:
24-08-2008
Naam:
Kim
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

the perfect live, of niet.

Het kan allemaal zo perfect zijn; genoeg vrienden, genoeg vriendinnen.. goede familie, altijd iets om op terug te vallen.. Altijd druk; altijd sociaal bezig, iedereen kent je, maar niemand die je Echt begrijpt.. niemand die aanvoelt wat je denkt.. niemand! alleen dat ene vriendinnetje.. dat ene vriendinnetje wat je weer op de rails heeft gekregen en je er vervolgens net zo hard weer afduwd, de afgrond in........
komt er een nieuw vriendinnetje? want zonder red ik het niet,hoe perfect mn leventje ook is.
Datum:
24-08-2008
Naam:
Marit
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

Geen liefde

Ik ben 28 jaar woon thuis bij mijn moeder, stiefvader en broertje. EN op dit moment zie ik het leven niet meer zitten, eigenlijk al een hele poos niet en nu is het gevoel alleen maar sterker geworden. Mijn ouders hadden nooit aan kinderen moeten beginnen, ze weten niet eens hoe je liefde moet geven. Ik zit al sinds 5 jaar tussen een ruzie van mijn moeder en stiefvader in, en iedere keer ben ik daar na afloop de lul bij, dan heb ik het ineens allemaal gedaan. Door omstandigheden kan ik helaas niet op mezelf wonen voorlopig dus ben ik verbannen tot die 2. Ik voel me zo alleen op deze wereld, waarom ben ik hier vraag ik me dan af. Had er gewoon nooit op moeten komen, zoveel problemen waar ik geen raad mee weet. Ik kan gewoon niet meer..........ben zo moe.
Datum:
24-08-2008
Naam:
Anoniema
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

scheepjes vewelken, bloemen vergaan, het is tijd om hier vandaan

Ik ben een parjaar geleden uit het chaotische nederland vertrokken... n de hoop op een beter leven en een stukje acceptatie ven me ouders zoals ik ben. Maar helaas tot de dag van vandaag heeft dat nooit mogen baten... Er komt weer een nieuw levensjaar aan maar ik wil dat niet meer. Het enigste feestje wat ik wil is stoppen met leven. En van bovenaf toekijken hoe het er aan toe gaat. Nooit meer last van eenzaamheid, heel diep zittend verdriet, onzekerheid, bedriegende mensen. Veliefd worden op de verkeerde personen. Het mag gewoon allemaal nit baten, ik heb blijkbaar een levenhier niet verdient. Alles maar dn ook alleszit me tegen. Ik heb al verschillende keren proberen uit te stappen, maar elke morgen werd ik helaas weer wakker.... Snelal ht me lukken, 31 worden wil k niet meer!!!!

Adieu vaarwel
Datum:
24-08-2008
Naam:
J
Leeftijd:
30
Provincie:
Anders
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.