Vanaf kleins af aan,sinds ik me kan herinneren,is mijn leven veel verdriet geweest.Mijn leven was niet als de andere kinderen waarmee ik speelde,nee zij hadden een vader,moeder,broers en zussen die van ze hielden,waarmee ze konden praten en leuke dingen mee deden.Ik voelde me vaak anders als mn vriendinnetjes dan zijden,ik ga dit en dit doen met mn ouders,wij gaan dit jaar naar spanje op vakantie.en ik? ik deed nooit wat,ik zat thuis,waar het altijd elende was,ruzie,schelden,geweld.
Ik heb mn hele leven een zieke vader gehad,die de deur NOOIT uit kwam,dus voor mij zat er geen vakantie in,of een leuk dagje uit.Ik stond overal alleen voor,moest vanaf kleins af aan alles zelf doen.Als er iets op school was waren alle ouders er, behalve de mijne.Mn moeder heeft 8 kinderen,ik ben de jongste.Ze probeerde wel eens wat met me te doen,of me te steunen maar te weinig,ik had het gevoel dat ik geen vader en geen moeder had.Ik sprak nooit met ze,het was niet open bij ons thuis,voornamelijk door het geweld van mijn broer dat ons hele gezin heeft verpest.Als er hem iets niet aanstaat is het mis,mn ouders hebben er niks over te zeggen,ze zijn machteloos.Hij slaat me regelmatig,hij gooit dingen kapot,begreigt ons,comandeert,schreeuwt,scheld noem maar op.Ik vind hem eng,en als die in de buurt is durf ik niks te zeggen,geen boe of bah.Soms hij me onterecht behaldelt of mij comandeert,schreeuw of scheld ik terug,dan is het telaat en krijg ik een paar flinke klappen.Niemand die het weet,niemand die er wat aan doet,mn ouders durfen niks te doen, ze zijn slap..
ik ben vaak depresief hierdoor,ik heb alles opgekropt en jaren gedaan of er niks aan de hand was.Ik heb ook een vriend sinds een jaartje,ik hou veel van hem,maar soms gaat het moeilijk tussen ons dan voel ik me helemaal verlaten,omdat hij misschien wel de enige is die van me houd.Ik heb niet veel liefde gekent,en ben dan ook heel opstandig,vaak agressief,maar ik heb ook tijden dat er niks aan de hand is,dat ik me vrolijk voel,alsof alles goed is.En soms komt alles eruit,zoals nu.Vandaak lijkt alles kapot,vandaag lijkt het leven niks waard te zijn,terwijl ik weeeet dat het leven mooi kan zijn, mooi IS.maar waarom lijkt dat nu zo ver weg? waarom lijkt het alsof het niet voor mij is weggelegt?mijn leven is gewoon erg ingewikkelt.Het typen heeft mij zeker opgelucht,maar voor ik aan dit bericht begon wou ik het liefst dood.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.