Levensverhalen (pagina 1038)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Machteloos...

Ik vergat erbij te vertellen dat mijn vader nu zelfs een advocaat in handen heeft genomen om alle dieren & spullen die van ons zijn en die bij hem staan weg te krijgen.
Dus ik voel me hierdoor enorm verraden en als alles weg is wil ik ook zeker niets meer met m'n ouders te maken hebben, NOOIT meer...

Groet, mij.
Datum:
16-09-2008
Naam:
Simone
Leeftijd:
25
Provincie:
Drenthe

Gedicht

wie weet de weg die ik moet gaan
wie kan mij vertellen welke kant ik op moet
hoe kan ik nog op mn benen blijven staan?
Ik vraag mezelf af.. doe ik het allemaal wel goed?

ik word gek van de gedachten
dat dit nog zo lang doorgaat
het geluk dat op zich laat wachten
tot mijn pijn het doorlaat.

Wanneer vind ik mijn leven?
want dit is er geen
hoe lang moet ik nog streven?
want ik wil er een.

ik ben op zoek naar mijn gevoel
ik raap de gevoelens bij elkaar
niemand snapt wat ik bedoel
ik wil alleen mn leven maar.
Datum:
16-09-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

Machteloos...

Ik voel me machteloos, weet niet wat ik moet doen.

Mijn ouders hebben nooit "echt"van elkaar gehouden en hoe moet je dat dan overbrengen op je kind als je zelf niet weet wat het is?

Op de basisschool schreeuwde ik leterlijk om aandacht.
Niet was gek genoeg op maar op te vallen voor de rest.
Ik misdroeg me zo dusdanig dat andere ouders hun kinderen verboden met mij om te gaan.
Iedereen lachte om mij, vond mij geweldig maar echt vrienden ben ik nooit met iemand geweest.
Toen ik naar de middelbare school zou gaan ben ik gewaarschuwd dat als ik me op dezelfde manier zou gedragen als op de basisschool ik zeker geen vrienden zou maken.
Met deze woorden goed in mijn achterhoofd begon ik aan de middelbare school maar juist precies het tegenovergestelde als op de basisschool, ik trok me terug, hield me rustig en werd daardoor vanaf dag 1 zo'n beetje gepest.
4 jaar lang nooit ergens bij gehoord en alleen een paar verzorgpaarden die mij op de been hielden.
Als ik me slecht voelde ging ik naar hun.
Daar kwam ik tot rust en dan ging het weer wat beter.
Dan was in elk geval "de gedachte" even uit mijn hoofd.

Daarna volgde het MBO, ook hier ging het al niet veel beter als op de middelbare school.
Ik werd niet geaccepteerd en ik denk ook dat dit komt omdat ik nooit GELEERD heb om met mensen om te gaan, hoe je contact moet maken.

Op mijn 19e ontmoette ik mijn huidige vriend.
Iemand die veel ouder is dan ik en ik denk dat ik een soort van vaderfiguur zocht die ik nooit had gehad. (daarvoor ook enkel geïnterresseerd in oudere mannen die een vaderrol konden invullen).
Ik had vanaf het begin twijfels want hoe kon het nou dat iemand mij ECHT leuk en aardig vond...?
En wat was dat eigenlijk? verliefd zijn? Wat voel je dan...?

Maargoed, al die tijd probeerde ik zo min mogelijk thuis te zijn en steeds vaker naar hem toe te trekken en dat was meer om maar niet thuis te hoeven zijn.
Al met al heel wat opgebouwd (voor zover dat kon want zat ik de schuldensanering dus van opbouwen is niet veel sprake) maar op een of andere manier wilde ik dat niet zien en geloofde steeds in zijn verhalen dat het allemaal wel goed kwam enzo.
Nu een x aantal jaren verder heb ik het al verschillende keren uit proberen te maken maar op een of andere manier laat hij mij niet los.
Ik KAN niet terug naar mijn ouders, ze willen me zelfs niet eens meer hebben want ben toen ik nog officieël bij hun woonde eruit gezet.
Mijn ouders hebben alleen kinderen voor hulp in de huishouding.

Ik weet dus niet waar ik heen moet, door die schulden komt de ene deurwaarder naar de andere en ik wordt er helemaal gek van.
En hij steeds maar zeggen dat het allemaal wel goed komt, hij is er ook wel mee bezig maar dat gaat niet in een keer en er zitten meerdere schuldeisers op geld te wachten en op grote bedragen.

Ik kan me inschrijven bij een woningstichting maar daar gaat zeker een x aantal jaar aan voorbij voordat ik aanspraak maak op een woning.
Vrienden had ik al niet, familie is dus ook geen optie en op straat leven IS geen leven...

Ik weet dus gewoon niet wat ik moet doen en zie het niet meer zitten.
Ik heb wel vaak gedacht ALS ik het zou doen, hoe zou ik het dan willen doen?
Ik zou in elk geval geen andere mensen erbij willen betrekken.
Mij lijkt het me het beste om een dosis pillen (wat dan ook ) te nemen nadat je gegeten hebt, dan op bed gaan liggen en wachten tot je in slaap valt om vervolgens nooit meer wakker te worden...
Als je dan ´s ochtends gevonden wordt is het in elk geval al te laat voor hun om er nog wat aan te doen.
Maar ik moet wel zeker weten of dit lukt want ik wil niet wakker worden de volgende morgen.
En wat voor pillen zou je kunnen gebruiken?
Je komt ook niet zo makkelijk aan slaappillen.
Je kan een van een half jaar anticonceptie pil in een keer naar binnen werken maar denk niet dat het het gewenste resultaat opleverd.
Zolang ik dus niet zeker weet of de pillen "helpen" zeg maar durf ik het nog niet aan...

Groet, mij.
Datum:
16-09-2008
Naam:
Simone
Leeftijd:
25
Provincie:
Drenthe

SNELL HULP NODIGG!!

Ik ben 15 jaar ..
ik ben marokkaaans.
ik heb een piep leven .
mensen pesten me al 10 jaar.
me ouders worden vaak boos op mij.
het begon allemaal toen ik in groep 4 zat mensen schelde me uit en noemen me lelijk kind en dikkie dik zo ging het elk jaar me leven werd een hel toen ging ik van school af ben naar eeen ander basisschool gegaan ik dacht dat het beter werdt maar niet dus het werd ergen ze verzonnen zelf dat ik poep at en dat ik vlooien had maar 1 ding begrijp ik niet ik had hun nooit wat aan gedaan . ik ging naar elke docent op school maar die zeiden alleen van niet meer doen . het werd als maar erger toen . ik ging elk jaar naar me oma en opa ik kon gewoon niet zonder hun maar ja ik had nooit gedacht dat ze dood gingen in iedere geval als ik getrouwd ben en dat hun mijn kinderen konden zien maar in die tijd dacht ik van wie wilt mij dan.me oma overleed op 06-03-07 me opa op 03-06-07 het was gewoon een piep jaar voor mij . ik ging naar de middelbare school en ik verbeterde me zelf ik deed stoer ik schold iedereen uit . me overgrootmoeder over leed 1 week na me opa en de zus van me oma 1 dag na me overgroot oma . het was een stress jaar voor me. me opa was hertrouwd dus ik heb nu een stiefoma maar ik mag haar helemaal niet. me moeder vindt haar gewoon geweldig en daar ben ik zo boos om me echte oma gaf ze geen aandacht en nu er een andere vrouw is in plaats me oma vindt ze haar zo lief en geweldig ik kan me moeder gewoon haten omdat . ik ging naar middelbare school ging roken enzo. ik had een tijd dat ik me pols open sneed . maar jaah het werd iets beter met me mensen respecteerde me maar niet iedereen mensen lachte mij nog steeds uit hoe ik er uit zag maar ik liep gewoon met de mode mee .vandaag was het een rot dag voor mij. ik vindt een jonge zo geweldig maar hij gaat met me neef om. maar ik vindt hem zo geweldig . hij kwam vandaag naar me toe en zei eet je echt poep was het lekker en heb je je tanden daarna gepoetst was het wel mensen poep of honden poep hij lachte regt in mijn gezicht en nu ben ik in me kamer aan het huilen ik heb gewoon hulp nodig en ik wil een geweldig leven lijden zonder pijn . ik heb al te veek meegemaakt ik vraag me altijd af waarom ik dit verdient heb . ik heb niks verkeerds gedaan duss ben ik nu op deze site beland KUNNEN JULLIE ME PLIES HELPEN !!!!!!!!!
Datum:
16-09-2008
Naam:
Anoniempjee
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

k voel me zo kut!

ik heb heel vaak dat ik niet weet wat ik doe,ik voel me dan verdrietig en boos tegelijk.
Daarom snijd ik mezelf, en wil een einde aan mn leven maken.
Maar dan zie ik mn vriendje weer sgrijven van: doe het niet!
Nja ik weet het gewoon echt even niet meer,ik word hier gek! kan iemand me please helpen?
Datum:
15-09-2008
Naam:
Vroni
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

mijn verhaal

het begon toen ik een jaar of 5 was.
me echte vader sloeg mijn broer' mijn moeder en mij. toen hij eindelijk uit ons leven was verdwenen. ging alles wel weer wat beter tot me broer verkeerde kant op ging door verkeerde vrienden me moeder wilde niks van hem hebben en op den duur behandelde ze mij ook zo.
ik leerde een meisje kennen leuke tijd tot ze zelfmoord pleegde het mislukte en ze kwam in het ziekenhuis terrecht ze liet mij zitten voor een ander en ik kwam in de zelfde situatie ik kwam er met een wonder bovenop sinds toen mogt ik niet meer thuis wonen en woon ik bij me nicht en is me moeder zwaar verslaafd en haar vriend ook aan alcohol.
Datum:
15-09-2008
Naam:
.....
Leeftijd:
16
Provincie:
Zeeland

hoe nu verder?

daar zit je dan in je mooie kamer, net een diploma gehaald, een goede baan, leuke familie, gezellige kenissen en toch.. niet gelukkig, helemaal niet gelukkig.
het is zo moeilijk uit te leggen wat ik voel, ik probeer het ook niet meer, want het wordt niet begrepen, zelfs mn eigen moeder verklaart me voor gek.
ik werk in de zorg, dan zou je denken... mensen die verstand hebben van hoe ze met anderen om moeten gaan, mensen met een verleden, mensen met veel liefde, maar niets is minder waar. ze zijn achterbaks, lief doen als je erbij staat, maar je hoeft maar om te draaien en er wordt alweer over je gepraat, en niet in positieve zin. ik heb zoveel meegemaakt en zit nu aan mn tax, zou zo graag willen dat iemand me begrijpt, maar hoe kan ik begrepen worden als ik niks vertel? ik heb me een hele tijd geleden al afgesloten voor anderen om niet langer gekwetst te worden. het werkt echter anders uit dan verwacht, ben heel stil geworden, probeer niemand in de weg te lopen, gewoon voor mezelf te leven, maar het werkt niet.
ik ben een heel sociaal persoon, ik hou van mensen om me heen, mensen om voor te zijn, die er ook voor mij zijn. maar dat gaat zo niet, ik merk meer en meer dat ik in een isolement kom, daar word ik nog ongelukkiger van, word ik nog stiller van kaats mensen af, terwijl ik ze juist zo graag bij me heb. het is een cirkel en ik kom er niet meer uit. ik heb er ook geen kracht meer voor, wil gewoon niet meer.
hopende met dit van me afgeschreven te hebben een beetje lucht te krijgen om nog even door te kunnen.
Datum:
14-09-2008
Naam:
claudia
Leeftijd:
21
Provincie:
Utrecht

Dan weer wel, dan weer niet.

Zelfmoord, wat is dat eigenlijk? 'Zorgen dat je lichaam ermee ophoudt, door een bepaalde handeling te volbrengen'.
Schijnt dat 11% van de Nederlandse bevolking hier weleens mee rondloopt. Vind ik best veel!
Zelf behoor ik helaas ook tot die 11%.
Ik ben Richard (internet naam) en ik denk op depri momenten snel aan de optie van zelfmoord.
Waarom ik hier aan denk? Alle details ga ik hier niet formuleren, maar het komt erop neer dat ik vaak het gevoel heb dat ik geen kant op kan. Klemzittend in een liefdeloos huis, in een asociale omgeving, waar de strijd over geld en macht lijkt te domineren. Zoekend, dat ben ik mijn hele leven al. Als domineeskind weet ik wat geloven is, en wat ze ermee bedoelen.
Mooie gedachtes hoor. Maar ze redden mij niet.
Telkens wanneer ik weer opgekrabbeld ben, na veel wegen bewandeld te hebben, word mij weer genadeloos duidelijk gemaakt hoe lelijk het leven kan zijn. En hoe het ook allemaal NIET te moeite hoeft te zijn.
Doelen: waar doe ik het voor in het leven?
Het lijkt wel alsof ik de enige ben in mijn omgeving met mijn gestelde doelen.
Iedereen doet mee aan het spel waarin macht en geld de boventoon spelen, ikzelf helaas soms ook. Ik kan niet anders wil ik overleven. Maar de prijs die ik er soms voor moet betalen vind ik onredelijk.
Tja, dan hoor ik de optimisten (waaronder ikzelf) zeggen: Maar zo is het leven.
Zo heeft God het bedoeld, en zo zal het zijn.
Zolang we onszelf maar ontwikkelen, niet?
Zijn mensen echt van die mooie wezens?
We zijn niet anders dan ieder ander levend wezen op deze wereld. Maar is deze wereld wel zo mooi als het erom gaat dat de brutalen het hoogste woord hebben?
Macht komt over de rug van de ander.
Moge de beste winnen.
Alles is competatief.
Als hemel en hel op aarde bestaan, dan herken ik in veel gevallen de hel het meest.
Zelfmoord nogmaals. Is doodgaan terwijl je leeft ook niet iets als zelfmoord?
Uiteindelijk gaan we allemaal dood.
Ik ga liever snel dood, dan dat ik moet lijden. En dan bedoel ik echt lijden!
Jezelf vanbinnen weg voelen rotten.
Omdat de wereld voor je ogen er zo lelijk uit begint te zien, dat je niet eens meer de moeite wil doen om er iets mooiers van te maken.
Ik ben een sociaal mens, en geef om het leven. Maar ik ga kapot door de oneerlijkheid en de onrechtvaardigheid.
Ik heb het idee dat de enige manier van overleven is door zelf ook de brutale kant te kiezen, en te regeren over de rug van anderen.
Maar dat is de weg die ik verloochen.
De weg die ik wil gaan wordt niet begrepen, en ondersteunt. Ik ken niemand met dezelfde wensen en gedachten.
Het lijkt wel alsof ik geen kant op kan. Moet ik mijn doel opgeven wanneer het toch niet ondersteund wordt?
Wanneer liefde en respect alleen maar valse woorden lijken te zijn.

Ik kan zo nog uren doorgaan. Zal ik niet doen. Anders slaapt straks iedereen.
Ik voel me nu wel beter, nu ik dit geschreven heb. Maar ik weet zeker dat ik de bril waardoor ik zicht heb op al het onheil snel weer op heb.
Ik houd van jullie allen. En wens jullie een betere/eerlijkere wereld toe.
Bedankt voor het lezen.
Richard
Datum:
14-09-2008
Naam:
Richard 23
Leeftijd:
23
Provincie:
Utrecht

wrm zou ik nog leven

mijn leven is al verkloot toen ik net geboren was. ik heb ouders die nix om mij geven, en ook nog zo'n eri zusje die altijd gelijk krijgt. als zij zit te klieren dan wort ik soms zo kwaat dat ik haar sla puur uit gezicht behoud. want ze doet het daar waar me vrienden bij zijn! als mijn ouders het dan hooren dan geven ze mij op de kop het is zelf zo erg dat mijn vader nix meer tegen mij zegt tot dat IK IK ben verandert in dat kind dat iedereen wil hebben (dat doe je niet zo maar:S) mijn moeder is dan zo'n mens dat daar dan achter gaat staan dat iedeen van mijn vader.
als ik dat al gehad heb word ik ook nog gepest en mijn cijvers zijn te erg heb alleen voor wis. al een 1 dat voor 20 % geld en mag niet over doen:S. ik wil er gewoon niet meer zijn want wrm de problemen oplossen als je het probleem zelf weg kan halen(ik dus). IK WIL GEWOON DOOD MEER NIET DAT IS HET WAAR VOOR IK LEEF.je snapt mijn problemen pas als je het zelf megemaakt heb. ik moet lijden voor andere,voel me net jezus:S.



(sorry voor de schrijf fouten heb ook dat klote dislexie)

®óñåééµéø
Datum:
14-09-2008
Naam:
/
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

HELP!

hey iedereen, ik ben 15 jaar en ik zie niks nog zitten, ik ben het thuis beu(mijn ouders en autistische broer), school (ik heb slechts 2 vrienden en nooit een vriendin gehad) ik zit al 3 jaar in deze put, maar elke dag lach ik nog om niemand iets te laten merken, desondanks heb ik al 4 keer geprobeerd zelfmoord te plegen, 2 keer met medicamenten, en 2 keer door ophanging : de medicamenten deden niet wat ze moesten doen, en voor de ophanging had ik de moed niet, vroeger ben ik geslagen thuis door mijn moeder, wat ik maar niet verwerkt krijg, maar alsjeblieft help mij elke dag wordt mijn leven bepaald door de zelfmoord ideeen ik begin echt te flippen dus alsjeblieft help mij!!!
Datum:
13-09-2008
Naam:
Ano Niem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.