Levensverhalen (pagina 1041)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Geen leven

Het enige waarvoor je leeft is om je zelf gelukkig te houden en daarna nog iemand maken.
Het inige wat je moet doe is je zelf gelukkig houden.
Ik heb zoveel downs dat ik daar echt heel erg depri van word.
Steeds als er iets misgaat of geen zin in heb denk ik aan zelfmoord.
Nu vind je mij wel een aansteller maar kan er niks aan doen.
In het begin van je leven houd geluk niet op.
Maar naar mate je ouder word begint het geluk te verdwijnen en het ongeluk te komen.
En als je pech hebt is het geluk allang verdwenen.
Ik heb geen zin om alleen voor me geluk te leven ik heb er geen zin meer in.

Ik denk dat ik zelfmoord ga plegen.

Maar weet niet waar ik zelfmoord moet plegen.
Wil niet pijnelijk doodgaan.
En ik ben bang dat als ik van een gebouw spring het blijf overleven met zwaar letsel.
:( :( :( :(
Datum:
08-09-2008
Naam:
Zielig
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

opgesloten in deze wereld

Wat is de zin van het leven? De vraag der vragen.

Ik heb mijn leven lang een bord voor m'n kop gehad. Ik bedenk vanaf m'n veertiende iedere dag smoesjes waardoor ik de volgende dag haal. IK leef van dag tot dag. Lenen? geen probleem, dat betaal ik later wel terug van het geld dat ik verdien met mijn hoogbetaalde baan. Een vriendin? dat komt vanzelf wel. Leren? Ik ken die stof toch wel. Maar uiteindelijk waren alle uitkomsten hetzelfde. Ik faal overal in. Ik heb een schuld waarvan ik de hoogte niet eens van op durf te zoeken. Ik heb me al aangemeld op meer dan vijf opleidingen en ik doe er niets aan om een vriendin te zoeken.

Ik analyseer mezelf constant, maar ga nooit over op daden. Ik zag mezelf altijd als suprieur, beter dan iedereen. Ik wist het altijd beter, alhoewel ik dat niet uitten. Ik heb een aantal hele goede vrienden en een lieve familie, maar hun wil ik niet de waarheid vertellen. Ik doe me als iemand anders voor, want ik wil niet die persoon worden waar iedereen medelijden mee heeft. Ik schoof de schuld altijd van me af. het lag altijd aan iets anders, dat zei ik tegen mezelf. Zo kon ik het op dat moment tenminste vergeten. Ik ben niets tekort gekomen in mijn jeugd. Het ligt gewoon aan de persoon die ik ben geworden. Mijn moeder overleedt toen ik acht was. Ik heb mezelf lang wijs gemaakt dat dit de oorzaak was van mijn klote leven. Ik heb twee jaar wiet gerookt en ben nu gestopt. Ik vraag mezelf af waarom ik ben gestopt. Ik ben toch een nobody. Ik loop over straat en zie hoe gelukkig iedereen is. Ze kunnen zijn wie ze willen zijn. Aan zelfmoord denk ik veel, maar ik ben te pussy om het te doen. Ik haat mezelf om wie ik ben en hoe ik denk. Ik voel geen passie meer voor het leven. Het liefst zou ik in een vliegtuig stappen en vervolgens naar een ver onbekend land afreizen. Japan lijkt mij het paradijs, maar jah dan heb je geld nodig. Ik zit opgesloten in dit vervloekte land en aangezien ik geen zelfmoord kan plegen wordt ik soms helemaal krankzinnig in mijn hoofd en stort ik compleet in. Ik laat de buitenwereld hier echter niets van merken. Alle leugens en alles dat ik niet vertel loopt als een gif door me heen en zal me uiteindelijk het leven kosten. Ik wacht met smart op die mooie dag. Maar hoelang moet ik nog lijden?
Datum:
08-09-2008
Naam:
who cares?
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

het mislukt niet twee keer

vorige keer heb ik gepoogd om het te doen en is het mislukt. vandaag lukt het wel.............. tegen alle lieve mensen, bedankt dat jullie er waren, ik hou van jullie maar kan dit niet opbrengen. ligt aan niemand, behalve aan mezelf. geen schuldgevoel voor wie dan ook ok?


tot(n)ooit

joost
Datum:
08-09-2008
Naam:
joost
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-holland

mee eens

Hallo allen,

Ik kan me helemaal in jou verhaal inleven Marieke uit brabant...ik voel me precies hetzelfde als jou en weet me ook geen raad meer en iedeeen uit mijn omgeving zegt dat ik meer kan dan dat ik denk maar ik zie het gewoon niet..
ik weet ook niet meer waar ik moet beginnen of eindigen...ook met relatie gaat het slecht ben al een hele tijd alleen omdat ik ook steeds in mijn schulp terug kruip... ooit zal dit alles voorbij zijn ....
Datum:
08-09-2008
Naam:
rob
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

Pijn

Hallo ik ben een jongen van 19 en heb zelfmoord gedachtes. dit komt omdat mijn relatie van 2 jaar geëindigt is op een zeer dubieuze manier. Ik ben laten vallen als een blok beton en zit nu in een zwart gat waar ik al maanden niet uit kan komen. Het doet me ook veel pijn omdat ik veel voor haar had opgegeven. Ik had mijn toekomst al gepland en alles ging volgens plan. Tot we een kleine ruzie kregen waarna ze zei dat ze niet meer verder wilde. En ze was toen ook nog op vakantie. dus ik kon niks doen om haar op andere gedachten te brengen. Nu wil ze me niet meer spreken of zien en wil ze geen duidelijke uitleg geven over waarom het nou zo moest. Het doet me zoveel pijn dat ik niet verder wil leven. Elke dag is een hel voor me waardoor ik me doorheen moet slaan maar ik ben het zat om elke dag te vechten terwijl ik geen doel meer heb om voor te leven. Misschien dat ik meer geluk zou hebben in het hiernamaals. wie weet..
Datum:
07-09-2008
Naam:
Eren
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

einde?

Waarom nog verder?
alleen nog maar pijn..........
ik voel me als een voetballer die weet dat hij gewisseld gaat worden, ook ik weet dat het einde nabij is.
ik zit mensen in de weg, ik houd mensen op, mensen die verplichtigingen jegens mij voelen omdat ik depressief ben.
Ook zij moeten verder kunnen, dit kan pas als die ene barriere uit de weg is: ik.
Ik weet dat het moet gebeuren, maar ben bang, hoe moet ik het doen?
Datum:
06-09-2008
Naam:
hans
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

Kus

Iemand in mijn familie heeft pas geleden
zelfmoord gepleegd. Ik zeg niet hoe hij heette, niet wat hij deed en wie hij was. Ik wil alleen maar zeggen: de wond die iemand achterlaat door zelfmoord te plegen, is te vergelijken met het nemen van iemand anders zijn of haar leven, want wij staan machteloos en uit ons leven is een groot stuk weggeslagen en dat kan nooit meer helen. Ik heb zelf jaren geleden een acute depressie gehad, dat duurde maanden en daarna nog een nasleep van een lange sombere tijd waarin ik terugviel. Als ik aan zelfmoord dacht besefte ik met mijn verstand dat het door mijn toestand kwam en dat mijn geest helemaal uit evenwicht was, en dus besloot ik mezelf te beschermen door altijd onder mensen te zijn zodat ik niet kon toegeven aan gevaarlijke dingen. Ik voelde niets anders dan een lege kille leegte zonder licht of hoop.
Ik dacht: 'Als je blijft ademhalen, gaat je depressie over, ook al geloof je dat nu niet. Je gelooft het niet omdat je gevoel je bedriegt.'

Uiteindelijk verbleekte mijn depressie, het ging steeds een stukje beter. Langzaam druppelde weer licht door de kieren van leven binnen. Toen wist ik dat ik beterw roden kon en berustte in het proces en dacht: het kost tijd, maar die tijd heb ik.

Als je somber bent, kom in beweging. Ga in het gras liggen en staar naar de hemel. Voel je angst op momenten dat je het zelf niet verwacht? Ben je dan bewust van die angst en probeer het bewust te voelen, accepteer het, dan zal je ermee om leren gaan en op den duur zal je het de baas worden.

Vraag of iemand je omhelsen wil. Zoek liefde, geen dood.

Hier: een kus voor jou!
Datum:
06-09-2008
Naam:
Kus
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

iedereen blij

heb zelf zelfmoord gepleegd en op allerlaatste moment ben ik gevonden en met ambulance personeel en polietie gevochten want ik hab duidelijk gezecht ik wil niet geholpen worden. daarna werd ik overmeestert en in de boeien geslagen en heb een paar dagen op intansive care gelegen. daarna werd ik gelijk opgesloten in een kliniek en krijg uiteraard familie en vrienden op bezoek waar de een na de ander zei: we zijn zo blij dat we je gered hebben. maar er is er nog nooit eentje geweest die vroeg: ben jij wel blij dat je gered bent !!!!! dus mijn inzage in dit is mensen zien je liever ongelukkig leven als tevreden de dood in gaan.
Datum:
06-09-2008
Naam:
rm
Leeftijd:
39
Provincie:
Zuid-holland

De druppel die de emmer doet overslaan

Ik heb altijd al een kutleven gehad, ik ben nu 16 jaar en als ik terug kijk naar toen ik bijv 12 was is het altijd zo geweest,, ben bijna klaar met het voortgezet onderwijs,, maar al die jaren op de basisschool waren een hel, en nu nog steeds, het hoeft nu niet eens zo heftig meer te zijn als vroeger maar er hoeft maar 1 klein dingetje te gebeuren of gezegd te worden en ik ben al helemaal verdrietig, en duurt wel ff voordat ik weer gewoon normaal kan zijn.. Ik heb ook last van paniekaanvallen en zware depressies. Lange dagen op school kan ik echt niet meer aan, Mn ouder zijn waren al gescheiden bij mijn geboorte, en ik heb echt geen idee meer wat de moeite waard is om nu nog voor verder te leven,,, Je gaat naar school komt weer thuis,, Gaat naar het werk komt weer thuis,, En dat gaat zo voor het grootste deel van je leven verder, ik heb ook het gevoel alsof niemand van mij houdt, heb nooit een vriendje gehad enzo.. Terwijl de meeste vriendinnen al 5 vriendjes ofzo hebben gehad, Ik wil gewoon een normaal leven !!!,, Ik zie het nu echt ff niet meer zitten.. wat is mijn leven nu nog waard?? ik weet dat ik het niet zou moeten doen, natuurlijk zijn er wel mensen die het wel wat kan schelen als ik het doe.. maar ik ben het leven en alles eromheen gewoon zat ! 1 ding kan ik je verzekeren als er niet snel wat moois gebeurt, Dan doe ik het !! byebye World !
Datum:
06-09-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

geen kindertijd

ik ben een meisje van 17
zolang ik me al kan herrinneren doe ik alles al fout bij mijn moeder.
Ze is altijd chagi waardoor ik de zorg van mn broertjes op me moet nemen ik ben zo'n beetje hun 2de moeder
mijn echte vader heb ik nooit gekent
dat mocht nooit van mijn moeder
mn moeder was vroeger de slet van ons dorp ze had elke week wel weer een ander en ze deed het voor geld
ik zat vaak bij mijn oma en anders zat ik in de frietzaak
mn echte vader mocht eerst geen contact van zn ouders met mn moeder omdat ze zwanger is geraakt voor zn geld
mn vader heeft vaak contact gezocht maar dat mocht uiteindelijk ni meer van mn moeder
op mn 5de is mn mam getrouwd met een man ze kregen al snel 3 kinderen
ik had altijd ruzie in mn puberteit met hun beide ze keerde beide tegen me
ik deed altijd goed mn best op school
mn mam kwam altijd laat het bed uit waardoor ik ze vaak klaar moest maken
ondertussen zocht ik aandacht bij de jongens ik ben altijd heel spontaan geweest en slank met toch de vrouwelijke vormen ik heb een paar vriendjes gehad maar was niet gelukkig met ze ik wou ook geen seks met ze dus gingen ze vreemd ik ben daar erg onzeker van geworden
Vanaf mn 12de zag ik mn opa niet meer hij vond dat we niet goed werden opgevoed mn mam kan geen kritiek aan dus de familierelatie is een beetje verbroken
ze is ook altijd jaloers geweest op mn tante mn mam probeerde altijd haar vriendjes te versieren Sinds mn 14de kampte ik met eetproblemen ik heb ze geloof ik allemaal al gehad
Sinds mn 12de heb ik een aantal x geprobeerd zelfmoord te plegen
ik kon nooit goed doorzetten
Tot hemelvaartsdag 2007 toen heb ik pillen te veel genomen
's ochtends werd ik gwn wkkr maar ik moest wel veel overgeven
ik had afscheidsbrief geschreven en die hadden me ouders gevonden meteen naar het ziekenhuis er was niks aan de hand maar ik kwam wel in aanraking met jeugdzorg
in de zomer ben ik een geweldige jongen tegen gekomen ik hou zoveel van hem
ondertussen is het thuis niet zo lkkr gegaan mn moeder wou scheidden van mn stiefvader terwijl ze ondertussen al een ander had een gozer even oud als mij
mn stiefvader had ook al snel een ander een vrouw van zn leeftijd met kinderen
door de scheiding zijn we heel erg in de schulden gekomen
mn mam had geen baan
ik moest ook hard werken voor mn geld en was vaak oververmoeid
mn broertjes zn ook veranderd door de scheiding 2 zn brutaal geworden en 1 nog stiller
ik ben paar x bijna uit huis geplaatst
Ondertussen heb ik sinds een half jaar weer zelfmoordneigingen dan probeer ik mn polsen door te snijden jmmr genoeg lukt dit nooit
vandaag probeerde ik me nog op te hangen maar draad knapte
ik kan dit leven echt niet meer aan en weet ook geen oplossing ik blijf steeds terugvallen en kan niet meer genieten van het leven
Datum:
06-09-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.