Levensverhalen (pagina 1008)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

the story so far..

Ik vind het zelfs al eng om mijn verhaal hier neer te zetten, hoe moet dat zijn als ik mezelf om het leven wil brengen. Soms heb je verdriet, dan huil je, of blijf je een dag in bed liggen, en daarna voel je opluchting, het fijne gevoel dat je weer energie geeft door te gaan. Bij mij ontbreekt die opluchting de laatste tijd. Ik ben een hele tijd onder behandeling geweest van een psychotherapeut, en het heeft zeker geholpen, maar niet genoeg. ik ervaar rust en geluk als ik denk dat ik er morgen niet meer ben. Ik wil niet meer vanalles moeten. Ik kan hier wel ellenlange verhalen op gaan schrijven wat er allemaal is gebeurd, maar doet dat er toe? Doet er uberhaupt nog iets aan toe? Ik voel me klote met hoofdletters en wel een miljoen uitroeptekens en dat al anderhalf jaar. Ik ben er klaar mee, klaar mee om altijd maar te investeren, sterk te zijn, en vanalles te doen voor anderen. Ik wil dat er eens iemand in mij investeert, iemand die vanalles voor mij doet en ik wil voor een keertje eens niet sterk zijn. Hoe zou het zijn daarboven? Is er een god, een hemel, een hiernamaals? Of kom ik misschien wel in de hel? Ga je opnieuw dood daarboven, of ben je dan in een keer onsterfelijk? Is er wel iets na de dood, of weet je dan helemaal niks meer. Vragen zoveel vragen, allemaal zonder antwoord. Problemen zoveel problemen, en allemaal zonder oplossing.
Ik dacht dat ik altijd de sterkste was,
helaas, ik ben de zwakste schakel
tot ziens
Datum:
18-11-2008
Naam:
jessica
Leeftijd:
19
Provincie:
Anders

wat is het nut

sinds de 4 de klas van de lager school wordt ik al gepest ik heb nog nooit iets gekregen zonder er voor te moeten vechten. mijn moeder is zwaar invalide en mijn vader overspannen , niemand neemt mij zoals ik ben zoals ik wil zijn.
mijn hele leven moet ik zijn wie andere willen dat ik ben, elke dag spoken r dingen door mijn hoofd van wat het nut nog is om te blijven leven ze zouden me toch neit missen , maar toch heb ik mijn ongeboren kindje en mijn vriend die wel alles voor me zijn . maar toch ben ik bang dat het me op een dag weer te veel wordt en zelfs dit me niet zou weer houden, ik vindt het moeilyk mijn gevoelens te uiten en zeg daarom nooit wat ik denk of me dwars sit iedereen denkt altijd ah kijk daar heb je haar weer altijd blij terwijl van binne er niet veel meer van over is ,
Datum:
18-11-2008
Naam:
Geheimpje
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

Hoe lang nog?

Hoe lang kan ik nog doorgaan met mijn zielige leventje?

Het begon 26 jaar geleden. Ik ben mishandelt vanaf dag 1 door mijn moeder. Mijn vader was er nooit en heb ik inmiddels al 8 jaar ofzo niet meer gezien. Ik heb geen zin in het leven. Het liefst zit ik elke dag in mijn kamertje alleen. Ik heb slaap stoornis. Ik zou slaappillen kunnen innemen maar dan weet ik dat ik zeker een overdosis ga innemen. Ik ben mijn hele leven lang geestelijk en lichamelijk mishandelt door mijn moeder. Mijn moeder heeft mij wel eens op sexuele gebied gekleineerd. Al deze jaren heb ik met een masker op geleefd. Maar nu lijkt het dat ik aan het eind van mijn latijn ben. Ik wil zo graag niet leven. Mijn moeder heeft mij altijd gezegd dat zij mij had moeten aborteren. Ze heeft gelijk. Ik heb slapenloze nachten waarin ik nachtmerries krijg over mijn verleden. Ik kan niet eens fatsoenlijk funtioneren in mijn dagelijks leven. Lachen kan ik bijna niet meer. Ik vermijd mensen zodat het niet opvalt. Ik heb mijzelf al een belofte gemaakt: 'jij wordt geen 30'. Deze gedachte maakt mij blij. Ik heb geen partner en heb nooit echt een vriendje gehad. Ik zie er goed uit. Modellen werk zou ik kunnen doen maar ik voel mij zo afschuwelijk lelijk. Ik kan niemand vinden. Ik ben zo'm mislukkeling in het leven. Ik zit op school maar dat doet mij niks meer. Ik ga naar school voor de studiefinanciering. Ik weet toch dat ik voor die tijd in de wolken zweef. Het toen mij alleen een beetje pijn om te denken aan de mensen die misschien een echt traantje zullen laten.
Soms vraag ik mij af..was ik echt zo slecht in mijn vorige leven ofzo dat ik nu moet boeten?? Ik weet dat in de Bijbel staat dat mensen die zelfmoord geen opstanding krijgen, maar wat moet ik met een nieuwe eeuwig leventje als mijn huidige een regelrechte nachtmerrie geweest is??
2009 is om de hoek maar zal ik 2010 mee maken?? Dacht het niet!
Datum:
18-11-2008
Naam:
Mss Hoelangnog
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

gewoon

hallo ik heb hier al eens eerder iets geschreven, mijn moeder is overleden toen ik 12 was en ik ben nu 16 ik heb er nog steeds heel veel moeite mee, ik wilde gewoon even mijn verhaal kwijt omdat ik mijn gevoelens niet kan uiten en heel gesloten ben, mijn stiefvader is aan de drank en ik woon bij hem, verder gaat alles wel goed op school en stage, ik wilde soms wel dat ik dood was maar eigenlijk is dat laf ik begrijp jullie wel heel goed, ik heb ook nog eens overgewicht en ben onzeker, nouja soms wildeik gewoon dat ik anders was of dat alles weer net zo was als toen mijn mama er nog was. ik moest dit gewoon even lezen en probeer alleemaal een lichtpuntje te vinden en kijk er positief tegenaan!! probeer het maar, groetjes skippy
Datum:
18-11-2008
Naam:
skippytje
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Misschien toch wel?

De laatste tijd vallen er steeds meer dingen weg om me heen. Ik merk dat ik eigenlijk nergens meer voor hoef te leven. maar ik heb ook nog geen reden om echt te sterven.

Maar ik sleep een hele hoop zooi met me mee, herinneringen en gewoontes die er niet meer toe doen, en die ervoor zorgen dat ik niet overal voor inzetbaar ben. Ik kan niet zomaar veranderen. Wel een beetje, maar niet algeheel.

Ik heb nog een paar doelen, en die zijn haalbaar, omdat ze bij me passen. Onbewust ben ik bezig om die doelen te bereiken, en dan ben ik klaar. Daarna heb ik geen doel meer, dus kan ik mezelf weggooien. Ik ga al mijn spullen verkopen, ik zorg ervoor dat iedereen goed is achter gelaten. Ik koop een ticket, en ga naar een afgelegen gebied. Op een berg met een mooi uitzicht zal ik een pistool naar mijn hoofd richten en de zaak afronden... pang...

maar zal ik de lef hebben om dat te doen? Ik weet het niet. Aan de ene kant voelt het goed om een leven zo af te ronden, want ik heb geen motivatie om echt iets verder te betekenen... een beetje de rest van mijn leven wegslijten als belastingbetaler, of in een bejaardentehuis lijkt me echt niks... Maar aan de andere kant ben ik altijd zo verdomde positief en ga ik vaak in dingen mee, terwijl ik achteraf er eigenlijk geen zin in had. Ik ben niet ontevreden met mezelf, ik ben best rustig en vaak vrolijk... ik ben er gewoon klaar mee. Net als een nummer, soms moet het op een bepaalde moment stoppen, anders draaft het te lang door...

moeilijk... wat zijn mensen toch raar...
Datum:
18-11-2008
Naam:
David
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-holland

waarom nog

sinds 2 jaar zit ik nogal in de knoop. Dit is gekomen na een veroordeling voor zware mishandeling. Deze veroordeling kan ik maar niet verwerken en blijft me dagelijks bezig houden. Ik heb nu een lieve vriendin maar ik kan mijn gevoelens niet goed uiten. Soms word ik van niets heel kwaad en reageer ik dit op van alles uit. (op mijzelf, materieel of de huisdieren) dit bestaat dan uit het mezelf pijn willen doen. Ik heb al een paar keer met een mes dingen willen doen en mezelf al eens met de auto willen doodrijden. Uit angst of wat dan ook. Ik heb echt geen idee. Soms ben ik heel emotioneel. Vooral als ik de huisdieren voor practisch niets, hard aanpak/afstraf. Vooral deze momenten zie ik het niet zitten. Ik voel me dan niet mijzelf en ben vaak bang dat ik anderen pijn zal doen, waarna ik weer bedenk hoeveel beter iedereen er vanaf zou zijn als ik er niet meer zou zijn. Dan kijk ik rond en bedenk een manier, maar ik durf het niet. Ik ben een watje...
Datum:
17-11-2008
Naam:
man
Leeftijd:
25
Provincie:
Anders

het einde

nou ik heb al tevaak gezegd dit is het einde heb het uit eindelijk ook geprobeerd door dat wat er allemaal gebeurt is in mijn leven eerst verlies je je dochtertje en nog geen maand later je vriendin en je beste vriend.

op dat moment zakte mijn wereld in elkaar heb het toen ook geprobeerd om er einde aan temaken en is toen mislukt ben ik nu een slappeling omdat ik het leven niet aankon opdat moment nu zit ik weer in zo'n fase dacht ik dat ik mijn leven weer op orde had met een nieuwe baan een nieuwe vriendin dumpt ze mij en had ze plotseling geen zin meer in mij we waren altiujd bij elkaar dus ja begrijp nu ook niet waarom je dan een ander heb in 1x en om deze redenen zie ik mijn leven dus niet echt meer zitten en ben ik ook in financiele shit terecht gekomen maar ja is denken aan zelfmoord beter dan het ook weer tedoen heb het zelf mee gemaakt hoelanger je eraan denkt des te eerder ga je het ook weer doen dus hoelang zou het nu duren voordat ik mijn woorden weer omzet in daden
Datum:
17-11-2008
Naam:
Een niemand
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord.

Wij denken al een tijdje eraan om zelfmoord te plegen.
het begon door onze ouders,schoo,vrienden.
alles ging van goed naar slecht van slecht naar beter van beter naar slechtst.
Het begon met kleine ruzies,en soms preken.
cijfers begonnen met paar onvoldoendes,
onze vrienden waren niet te vertrouwen en begonnen we te haten.
nu is het allemaal tot 1 groot ding opgelopen.
cijfers zijn allemaal slecht.
alles word van ons afgenomen en we mogen niks meer.
onze vrienden doen alsof ze ons begrijpen maar eigenlijk begrijpen alleen wij elkaar.
want wij hebben hetzelfde en weten wat we voelen.
we zijn er klaar mee,
hebben emmers volgehuild.
willen weg
een plek hier ver vandaan.
en nooooit meer terug komen.
we willen dood.
hoe we dat gaan doen weten we niet,
maar we willen het.
toch ook weer niet.
wat er allemaal in ons hoofd omgaat is moeilijk te beschrijven.
we weten niet wat we hiermee aanmoeten.
praten lukt niet,negeren lukt niet niks!
alleen;
zelfmoord.
dat zien we nu aan als de beste oplossing.
Datum:
17-11-2008
Naam:
Anoniempjes.
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Haat , pijn , verdriet

die verlangen om er niet meer te zijn die verlangen om van dat gezeur aftezijn .
die verlangen omgewoon gelukkig tezijn .
waaarom kan dat niet ?
waarom kan niet iemand 1 keer zeggen oo lekker schat dat eten oo leuk schat je haren nee hmm het is wel erg pittig he nee schat zo ben je toch niet na je werk gegaan ? haha lijkt wel grappig dit zo typen maar als het moment zover is wil ik weg heeeeeel ver weg !!!!! wat heeft het voor 1 doel om nog verder te gaan ? alleen maar gezeik
Datum:
17-11-2008
Naam:
snoetje
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

het wordt te veel

soms dat weet ik het niet meer,
ik heb te veel problemen
en dan niet alleen bij mezelf.
veel mensen komen naar mij als ze problemen hebben
en natuurlijk wil ik ze helpen
maar omdat ik altijd maar help,
vergeet ik soms aan mezelf te denken.
ik ben al eerder deprezzief geweest,
toen kwam ik er overheen
al lijkt dat nu niet te lukken :(
soms dan denk ik dat ik maar voor 1 persoon leef
en dan wil ik mezelf het liefst van kant maken.
ik wil anderen niet kwetsen
en toch ben ik bang dat het gaat gebeuren...
ik kan alles niet meer aan...
het wordt te veel
Datum:
17-11-2008
Naam:
just-me
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.