Lieve, Lieve medemensen,
Jullie zullen niet voor niets op deze site terecht zijn gekomen. Misschien zijn jullie informatie aan het zoeken, misschien nieuwsgierig, en misschien willen jullie wel een einde aan je leven maken. Ik ken dat gevoel. Het is een vreselijk rotgevoel, het knaagt aan je ziel, het vreet aan je. Voor jullie allemaal, wil ik dit stukje schrijven.
Vorig jaar rond deze tijd, leefde een van mijn beste maatjes nog. Inmiddels is ze dus alweer bijna een jaar overleden. Een maand of 7 voor haar, in mei 2007, overleed een van mijn dierbaarste vriendinnen. Deze twee prachtige meiden, allebei pas 21 jaar jong, hebben zelfmoord gepleegd. Ik wil in verband met privacy geen namen noemen. Ik denk ook niet dat namen er toe doen.
Wat ik wil zeggen: zelfmoord is verschrikkelijk ingrijpend. Bij allebei mijn vriendinnen, was sprake van fikse psychische problemen. Ze waren vechters, dat wel. Maar tot op zekere hoogte.
In jullie verhalen hier op deze site, herken ik mezelf. Ook ik ben zo wanhopig geweest dat ik mezelf heb geprobeerd van het leven te beroven. Achteraf gezien ben ik blij dat ik nog leef, het heeft een aantal malen niet veel gescheeld. Natuurlijk, heb ook ik dagen dat ik het liefste zou sterven. Toch heb ik zoveel levenskracht, en een enorme drang om te overleven. Er zijn steeds meer dagen dat ik geniet, van hele kleine dingetjes. Een bloempje, een schattig hondje, de lach van een kindje, een wilde galop met mijn paard over de velden, etc.
Ik hoop, dat iedereen hier, de keuze wil maken voor het leven. Zelfmoord is geen oplossing. Ik geloof erin, dat iedereen zijn taak op aarde heeft. Ik denk niet dat je overal vanaf bent als je jezelf dood maakt.
Ook omdat ik het als nabestaande heb meegemaakt -helaas wel-, weet ik hoe verschrikkelijk het is voor de achterblijvers na een zelfmoord. Je hebt een hulpeloos gevoel, je hoofd loopt over van de vragen.
Ik geloof niet dat er iemand op deze aardbol is, waar niemand om geeft. Denk maar eens aan iedereen die je op een dag tegen komt: op straat, achter de kassa in de winkel, op de fiets, in de file, in de trein, waar dan ook. Geen enkel mens wil dat jij jezelf dood maakt. Er is goede hulp, als je met zelfmoord gedachten rond loopt. Geloof mij, I have been there, ik weet hoe je je voelt.
Blijf alsjeblieft vechten, je kunt het. Je moet er alleen zelf wel in geloven.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.