Levensverhalen (pagina 984)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom nog leven?

Ofdat ik leef of dood ben, het maakt toch niet uit.
niemand houd van me.

ook mijn familie niet,mijn zus (16)krijgt alle aandacht en ik... mij zien ze niet staan

ik HAAt MIJ LEVEN
Datum:
30-12-2008
Naam:
linde
Leeftijd:
12
Provincie:
België

My life

Nou daar zit je dan op site´s als zelfmoord.nl of ik-wil-dood.nl. Ik weet het niet meer, wat ik niet meer weet is waarom ik er nog ben. Op deze aarde verlangend naar boven en weg te zijn van deze aarde. Toch kan ik het niet voor me ouders, alsnog wordt het gevoel alsmaar sterker en ik weet niet goed wat ik ermee aanmoet. Moet ik toch voor de eerste beste trein springen, of hulp zoeken. Ik weet het niet. Dan bedenkend dat je mensen met een schuldgevoel achterlaat omdat ze het niet hebben zien aankomen. Een masker die ik altijd op heb niemand weet wat er precies in me omgaat, mijn ouders denken dat het goed gaat. Maar dat is allemaal schijn , want het gaat helemaal niet goed. Toch verberg ik alles voor mijn ouders en iedereen ik wil ze niet pijn doen. Als ze erachter komen dan verklaren ze me voor gek. Ja, maar dat ben ik natuurlijk ook. Hoe noem je anders iemand met dit soort gedachten? Erg gaat geen dag overheen zonder dat ik eraan gedacht heb. Soms dan pak ik een schaar, soms gebeurt er niks en andere keren kras ik op mijn buik. Hoe kan je dat nou weer aan iemand vertellen. Ik denk dat ik gewoon een einde er aan moet maken, dan hoef ik ze het nooit te vertellen. Als je op zo site zit dan, begin ik toch een beetje te twijfelen, alle nadelen worden achter elkaar opgesomd. Terwijl er ook voordelen zijn, Maarja dat zien de mensen nooit.
Datum:
30-12-2008
Naam:
m.
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Bi-culturaliteit

Ik ben 15 jaar geleden naar Belgie gekomen uit één van de Oost-Blok landen. Ik had een kind van 1 jaar oud en ben gaan samenwonen met een wat ouder man van wie ik dacht te houden. Veel miserie heeft mij dat gekost toen hij met zijn exvrouw vandoor ging. Ik heb het uiteindelijk gemaakt: mooi diploma gehaald, goed job, veel lieve vrienden, en enkele relaties na relatie. Eerst was ik 7 jaar met een goede jongen die ik heb laten zitten voor iemand anders. Zo makkelijk ging het mij nu ook weer niet omdat ik nu nog die jongen heel veel mis. Het is bizar en raar. Ik ben nu enkele jaren met iemand anders en ik kan mijzelf maar niet vinden in die relatie. Ik heb echter geen uitweg: ik kan niet alleen gaan wonen omdat het te veel kost en ik kwijl weg bij hem. Ik heb dan ook laag zelfwaardegevoel omdat ik niet eerlijk bezig ben en de enige wat ik wil is alleen zijn. Ik wil geen vrienden meer of afspraken, ik heb geen nood aan plezier. Ik zou het liefst alleen zitten of rondlopen ergens in een grote stad, ik zou in stilte gedichten willen lezen en mij in hun romantiek laten gaan.
Mijn kind is geen kind meer. Geen puber meer maar een adolescent, hij is mij niet, hij voelt als Belg aan, niet als familie. Ik denk dat het moeilijk te zeggen of te uitleggen is hoe ik het aanvoel. Ik voel mij als vogel in 2 stukken verscheurd: twee culturen en 2 identiteiten. Ik vind geen rust. Ik ben moe gestreden. Ik ben maatschappelijk assistente en ik weet hoe ik denk, waarom en in welke staduim van de suicide ik zit. Ik weet dat ik volgens de psychopathologie een probleem heb. Ja, ik kan mijzelf een diagnose schrijven.
Ik ben bicultureel en ik kan mijzelf niet meer vinden. Ik heb geen rust en ik zou het liefst er niet meer zijn. Soms vraag ik mij af of er nog mensen zijn die zich zo voelen: ergens bijhoren en nergens zijn...
het zal niet lang meer duren...
Datum:
30-12-2008
Naam:
Maite
Leeftijd:
30
Provincie:
België

stronger

heb hier me verhaal geschreven over me ex, en nu denk ik ik ben wel gek!
ik wil helemal niet dood, ben net een goede vriend verloren 36 was ie hersenbloeding. nou dan besef je wel hoe kort het leven is.
ondanks de pijn en het verdriet gaa ik door met het leven.
ik heb nu gewoon vriendschap, en nee het is en blijft moeilijk maar soms moet je gewoon de dingen nemen en acepteren zoals het is.
ik heb nog zoveel mensen die om me geven en van me houden en daar heb ik heeel veel steun van.
kim is mijn beste vriendin staat altijd voor me klaar schat je bent een lieverd!
ik gaa er voor!!
en er komt een tijd dat voor mij ook weer de zon zal schijnen!
en voor alle mensen die een doodwens hebben doe het ajb niet! ik weet ik heb makkelijk praten vooral als je je zwaar kut voelt. ik wou dat ik jullie kon steunen en helpen want zou dat zoo doen om jullie huit deze shit te halen zoo ben ik een helpster.
lieverds van me geef de strijd niet op!
alle liefs van mij.
Datum:
30-12-2008
Naam:
caroline
Leeftijd:
33
Provincie:
Limburg

alleen

waarom is er niemand die om mij geeft, iemand die mij tegenhoudt, iemand die echt van me houdt , iemand die niet wil dat ik wegga, waarom wilt niemand van mij weten
Datum:
30-12-2008
Naam:
d
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

te veel te lang

hallo,
ik heb al een keer eerder een poging gedaan en deze is mislukt omdat mijn vriend me op tijd heeft gevonden helaas
ik wil gewoon niet meer ik ben op kan niet meer ik kom uit een relatie waar ik 6 jaar lang alle hoeken van de kamer gezien heb eindelijk rust dacht ik toen die relatie voorbij was nou helaas mijn ex maakt mijn leven tot een hel hij heeft ervoor gezorgd dat ik mijn kids kwijt ben nu en deze zitten nu in een pleeggezin ik kan het gemis het vrdrit en de pijn nit meer aan ik heb het gevoel datniemand me begrijpt niemand van me houd zelfs mijn eigen vriend niet hoe goed ik ook weet dat hij dat wel doet de pijn en het verdriet duren nu al 8 jaar en het stopt gewoon niet dus mischien dat als ik weg ben ik wel eens een keer in mijn leven gelukkig mag zijn en de rust kan vinden die ik zo graag wil het enige waar ik nog voor zou willen leven zijn mijn engeltjes maar ja die hebben ze me toch afgenomen dus wat maakt het dan nog uit ik wil gewoon geen pijn en verdriet meer en dat kan alleen als ik van hier weg ga
Datum:
30-12-2008
Naam:
kan niet meer
Leeftijd:
27
Provincie:
Limburg

smeken om rust

In m´n leven heb ik in prencipe alles.
Een groot huis, een mooie vrouw, een
prachtige zoon en een leuke baan.
Enkel ontbreekt het mij ontzettend aan geluk. Ik wil het leven niet, al zo lang als ik mij kan herinneren heb ik die gevoelens al. Hierdoor sta ik anders op m´n benen dan anderen. Ik loop bij een zorginstelling, krijg 4 uur therapie per dag. Maar het gaat alleen maar slechter, en ik ben bezig de hele wereld om mij heen te vernietigen. Ik maak elke dag ruzie met m´n vrouw, die er zo langzamerhand onderdoor gaat, m´n zoon is vaak bang van me. M´n familie laat me koud, net als het hele leven, dat als een waas aan me voorbij gaat. Ik wil er zo graag mee stoppen maar ze laten me niet gaan, ze vragen me te wachten, te vechten, maar ik zie de reden niet. Hierdoor voel ik me opgesloten. Ik wil zo graag dood, maar ik wil niemand pijn doen. M´n hoofd loopt over met gedachten en spinsels over de dood, m´n somberheid, schuldgevoel en angsten. Ik wil rust, zo graag. ik verlang naar het duister, naar het niets, de eeuwige vergetelheid. Het nadert, het trekt en het roept, en ik wil me overgeven......
Datum:
30-12-2008
Naam:
Paul
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

verkrachting en zelfmoord

ik wil alleen mijn verhaal vertellen.
ik heb pas mijn biologische vader lere kennen en hij schijnd een gevoel van verliefdheid te hebben bij mij en heeft dat ook geuit. ik wilde hem niet meer zien en de rechter die zegt nu ook dat het het beste is om niet naar de rechtzaak te komen maar dat wil ik juist wel want ik ben een goede vol houder en ik zat goed in het leven maar toen ik de laatste keer bij hem was was het helemaal erg ik weet niet of mensen het willen horen maar ik zit er mee en het zou voor mij helpen om het te vertellen. het begon dat ik naar hem toe wou om te zien wat het voor een man was ik had natuurlijk al wel verhalen gehoord over hoe hij vroeger was en hij dreigte dus ook vaak met messen voor iedereen maar of hij het echt ooit gedaan heeft dat weet ik niet hij zat de heletijd aan me en ik zat te rillen op de bank ik wilde het niet maar ik was bang om het tegen iemand te zeggen en heb mijn mond gehouden tegen iedereen. hij zat aan me op plekken waar hij nooit had mogen komen en dat wist ik wel maar ik had niemand om het tegen te zeggen en de laatste keer dat ik hem zag was op 4 augustus 2008 toen lag ik in bed en hij was boos. waarom weet ik nietr meer en hij zij allerlij lelijke dingen tegen mij en daarna kwam hij bij mij in bed liggen en later trok hij zijn onderbroek tot over zijn knién en dat deed hij ook bij mij ik gilde en zei dat ik naar huis wilde gaan en dat hij me los moest laten maar dat deed hij niet en hij kwam tot net aan niet in mij maar had het er wel tegen aan geduwt ik weet niet of hij zig heeft afgetrokken in zijn eige kamer maar ik weet wel dat ik die zelfde nacht naar de politie ben gegaan en dat ik nu ontzettend bang ben voor iedere man. ik schaam me dood en wil eigelijk niet meer leven maar dan heeft hij zijn zin en dat wil ik al helemaal niet dus de dood is geen oplossing voor mijn probleem
Datum:
30-12-2008
Naam:
ikke
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Waarom zelfmoord?

Hee! Ik las een stukje op een site dat zelfmoord.nl weg moest. Ik ging juist daarom kijken wat het is. En ik zie alleen maar depresieve berichten. Natuurlijk snap ik dat iedereen het moelijk heeft. Maar het is toch de bedoeling dat je gelukkig wordt. Schrijf eens een droom op die je waar wil maken. Denk is na over de tijd die je geweldig vond. Denk eens na over de mensen die zo veel van je houden. Vecht voor de mensen die om je geven. Vecht voor je dromen. En vecht voor je zelf. Ik heb ontieglijk veel mee gemaakt. Al mijn dierbare mensen zijn verloren. Maar ik gun mij zelf de dood niet. Ik moet er van maken wat ik kan. En dat heb ik geleerd! Het is natuurlijk moeilijk dingen te verwerken. Maar je kan er tegen strijden.. Doe de dingen die je leuk vind en pak stap voor stap je problemen aan. Koop leuke dingen voor je hobby, wee ik veel wat. Maak je zelf gelukkig door je te verwennen! Iedereen heeft daar geld voor over!

Ik ken jullie niet. Maar niemand gun ik de dood. Omdat iedereen mens is. En ieder mens heeft recht op een leven. En ik had liever dat mijn vader & moeder nog leefden.. Want hun maakten er geen eind aan. Hun konden niet meer na 6 jaar vechten.. Jullie steken een mes in je keel en klaar en gooien je leven weg dat is niet echt dank baar. Dat vind ik jammer. Misschien had die engergie dan naar m'n ouders gekunt. Of niet?
Datum:
30-12-2008
Naam:
Klaproos (Jongen)
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

IK ben moe van het vechten

Ik ben heel moe en na 5 pogingen om zelfmoord te plegen en die dus mislukt zijn wil ik nu een raad. Ik wil al 3 jaar geen zelfmoord plegen maar nu ben ik zover dat ik het weleens zal doen zonder dat iemand er vanaf weet,
Ik heb mijn begrafenispolis zo ingevuld dat ik alleen begraven zal worden zonder dat anderen dat weten zo eenzaam ben ik nu.
Niemand zal weten dat ik er niet meer ben misschien wat later maar dat is hun probleem. Ik wil mijn verhaal vertellen waardoor ik zover kom. Ik ben 26 jaar getrouwd geweest waarvan heel wat jaren door ziekte van mijn man zijn ingevuld (hij is 26 sept 2000) overleden Hij was toen 49 en ik 46. We hadden 2 kinderen waarvan de een al gauw zei ik ga mijn eigen leven leiden daar hoor jij noch wel bij maar op mijn momenten. Die zijn er bijna nooit. Nu na 8 jaar zegt ook mijn oudste dochter ik denk noch alleen maar aan mijzelf maar je hoort er noch wel bij. Ik hoor niets meer van deze twee dus ik denk nu maar moeder had beter dood kunnen zijn en niet de vader.
ik voel mij zo nutteloos ongeveer 25 jaar heb ik voor man kinderen en werk klaargestaan maar nu is er niemand meer voor mij.
Kan iemand mij hier overheen helpen want ik weet dat het van God niet mag maar voor mij hoef het niet meer. Ik ben ten einde raad en zer dicht bij een definitive beslissing misschien vandaag noch wel want het leven heeft voor mij totaal geen zin meer. Help me aub.


IK WIL NAAR MIJN MAN


Een wanhopige vrouw van noch maar 54
Datum:
29-12-2008
Naam:
coby
Leeftijd:
54
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.