als baby ben ik bij mijn oma gedumpt omdat ik veel huilde en mijn vader werkte onregelmatige uren, mijn moeder is nooit een moederfiguur geweest. Zag en ziet er prima uit lange nagels mooie kapsel en kleren aan.
Ik groeide op bij mijn lieve lieve oma en opa, mijn tante woonde ook nog daar. Dus ik had 2 moeders ipv 1. Na de scheiding van mijn ouders kwam mijn oudere zus ook bij mijn oma wonen.
Als kleuter had ik veel last van huidinfecties dus werd ik vaak gemeden door andere kinderen.
Als kind leidde ik een eenzaam bestaan, altijd alleen op mijn kamer, boeken lezen.
Ook als puber was er niks veranderd, ik was dik had wel wat vriendinnen maar ik had altijd het gevoel dat ik er niet echt bij hoorde. Mijn tante kreeg een vriend en was sindsdien ontzettend veranderd en ik kon niks meer goed doen, was pijnlijk.
In deze periode begonnen de zelfmoord gedachten, het hoefde voor mij toen al niet meer, ik voelde me weer gedumpd. Dit gevoel achtervolgd me tot de dag van vandaag. Er is veel gebeurd in mijn leven maar als ik het allemaal vertel ben ik nog jaren bezig.
Het is alsof er een vloek over me heerst, zodra ik alleen al durf te denken dat ik melekker voel, gaat er weer iets mis.
1999 heb ik een poging tot zelfmoord gedaan. Sindsdien was ik op een spirituele-tour. Nu achteraf gezien hield ik mezelf voor de gek; de realiteit is nog steeds hetzelfde alles gaat mis.
Sinds april jl ben ik gestopt met roken na meer dan 30 jaar, en alles schijnt nog erger te zijn. Ik heb mijn emoties niet meer goed in de hand (ik heb veel hier in huis kapot geslagen en gegooid).
Ik heb me ziek gemeld van het werk omdat ik zo'n woede aanval had bij een client thuis.
Ik "had" een begriptonende psychiater maar sind ik me ziek heb gemeld schijnt zij zich heel anders te gedragen, en ik kreeg laatst een brief dat ik op geen van hun voorgestelde behandelingen in wou gaan en daardoor binnen 2 weken niet meer bij hun ingeschreven sta.
Bij overmate van ramp heb ik de bovenburen aangesproken over de geluidsoverlast die ze veroorzaken, en nu is het nog erger geworden. Zelfs 'snachts laten ze van alles op de grond vallen, ik slaap (weer) op de bank. Ik heb een paar keer 'snachts tegen het plafond gebonkt maar ik voelde me niet goed hierbij.
Ik ben het zat, ik gebruik valdispert om kalm te blijven en drink wat vaker wijn en jonge jenever.
Ik heb kontakt met niemand want op het een of andere manier gaat het mis. Vandaag heb ik een heel slechte dag en ik kan zo van het balkon afspringen. Maar het is dat 1% die me tegen houdt, die nog hoop heeft dat het goedkomt.........
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.