Levensverhalen (pagina 971)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

alles gaat fout.

Ik ben een meisje van 16 jaar, en zover ik me kan herrineren heb ik nooit lekker in mijn vel gezeten. ik wordt soms onnodig uitgescholden, voel mezelf lelijk en ik haal mezelf altijd naar beneden met stomme reacties. ik voel me een nietsnut, ik kan niets goed doen. op school gaat het ook niet goed, en ik heb geen famillie & weinig vrienden. ik sluit mezelf eigenlijk van binnen op. thuis gaat het ook heel slecht, mijn ouders staan op het punt te scheiden & mijn moeder is op een andere man verliefd geworden, maar blijft volhouden dat dit niet waar is. ik heb vaak ruzie met haar, en ik voel me daar heel slecht over. niemand begrijpt wat ik meemaak of voel, en daarom praat ik er ook nooit over met mensen. ik heb al een paar keer een mes uit de keukenla getrokken, maar ik kon het gewoon niet omdat ik mijn vader niet in de steek wil laten omdat hij ook in het midden van alle narigheid zit. er is niemand die mij begrijpt, alleen mezelf. ik wou dat ik iemand kon vinden die hetzelfde meemaakt, zodat ik eindelijk eens begrepen wordt. ik heb gewoon zoveel verdriet, dat ik gewoon geen zin meer heb in het leven, omdat het toch allemaal geen nut meer heeft ..
Datum:
22-01-2009
Naam:
Meisje.
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Ik weet het allemaal niet meer

Ik weet gewwon niks meer. Weet niet wat ik vind van dingen of van mensen. Ik voel me een robot, beinvloed door de meest uiteenlopende indrukken. Dag in dag uit. Mijn motivatie om dingen te ondernemen is weg. Het kan me niks schelen als ik nu dood zou zijn. Zelf zal ik dat niet doen. Maar het hiernamaals en wat ik me daarbij voorstel lijkt zoveel beter, zoveel makkelijker dan hier.

Ik moet zoveel, op een of andere gekke manier. En het vervelende is dat mijn hoop om 'gered' te worden, tot een alles veranderd inzicht te komen steeds kleiner wordt. Ik ben maar zo'n miniskuul wezentje, dit is relatief, maar wat is het balang van mijn leven? Rotterdam werkt niet inspirerend op me. Waar is mijn vlam? Waar is mijn energie, mijn lach?

Bah, vind ik mezelf ook nog zielig. Zwak. Terwijl ik zoveel mee heb. Zie er volgens veel leuk uit. Heb een goede diploma behaald, heb vrienden.. Maar ja, wat moet je ermee als je er niet mee om weet te gaan.

Help!

Redt me alsjeblieft...
Datum:
22-01-2009
Naam:
Annabel
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

hopeloos

Ik ben ten einde mijn vrouw is 7maanden geleden overleden.
Nu wordt ik vals beschuldigd van het mishandelen van mn zoon en die willen ze nu uithuisplaatsen
Mijn kinderen heb ik nog nooit geslagen maar jeugdzorh rotterdam heeft mij nu voor de rechter gedaagd
Ik zweer dat als hij bij me weg gehaakd wordt day ik een einde aan mijn leven maak
Ik heb nu spijt dat het 5jr geleden mislukt is dan had ik nu niets meer geweten van alle ellende die jeugdzorg mij aan doet.
Datum:
22-01-2009
Naam:
pieter
Leeftijd:
58
Provincie:
Zuid-holland

waarom ik

hoi ik ben een meid van nog maar jong 21 jaar niets mis mee zou je zeggen maar dus wel al vanaf dat ik mijn ogen heb geopend gaat het alleen maar mis ruzie met me moeder zussen en broer had altijd het gevoel als of er niemand van mij houd en zelfs nu heb ik dat nog ik heb gewoon te veel mee gemaakt in mijn leven kindertehuisen pleeggezinnen en nu zou je toch eindelijk eens denken dat alles een keertje ophoud maar niet dus ik zie het als er weer eens wat gebeurd is dat het mijn schuld is en dat ik me zelf moet straffen daar door zitten mijn armen onder de littekens en denk ik er vaak aan om zelfmoord te plegen ik ben opgegroeid met mannen om me heen die dol graag bier drinken en of sterke drank omdat die mannen steeds mijn stiefvaders werden ben ik niets anders gewend je zou dan gaan denken dat je het later zelf niet zo zou willen maar ja ben niets anders gewend ik ga nu 6 jaar met een jongen die ik heb leren kennen toen ik 15 was hij was 22 en dronk dus ook bier leerde hem kennen bij mijn moeder in de kroeg en omdat ik vaak verliefd was en nog nooit een echt vriendje had gehad werd ik dus ook smoor verliefd op hem en hij op mij een week later kregen we dus ook daadwerkelijk een relatie die dus nu al 6 jaar duurt maar niet met plezier zijn drank gebruik is erger geworden en ik kan er niets over zeggen niet dat hij mij slaat ofzo hoor maar omdat ik al zo veel heb mee gemaakt door al die mannen die bij mijn moeder over de vloer kwamen en ook altijd dronken waren doet het me wel pijn en elke keer als hij thuis komt en dronken is dan loopt het uit op ruzie mensen zeggen dat ik bij hem weg moet gaan maar kan het niet ook al is hij zo ik hou wel van hem want de dagen dat hij niet dronken is ook al is dat wijnig laat hij wel merken dat hij ook van mij houd ik heb al in het ziekenhuis gelegen omdat ik geprobeerd had om zelfmoord te plegen en zo vaak heb ik al geprobeerd om mijn polsen door te snijden ik zit onder de littekens en altijd denk ik wie zou mij nou missen niemand van me school ze zien me toch alleen maar als het dikkertje van de klas me vriend zou wel een ander meisje zoeken en me moeder en zussen daar hoor ik toch nooit wat van en vrienden heb ik ook niet soms weet ik me echt geen raad meer dat ik me opsluit in de douche met een stuk glas probeer het altijd te verbergen wat een paar dagen goed gaat dan komt me vriend er achter en loopt dan boos weg waardoor ik weer het ik ben niet gewenst gevoel krijg en het weer doe kan gewoon niet met hem praten over hoe ik me voel ben echt blij dat ik deze site heb gevonden want nu kan ik eindelijk eens mijn ding kwijt
Datum:
21-01-2009
Naam:
deesje
Leeftijd:
20
Provincie:
Groningen

-

Het is niet zo zeer dat ik zelfmoord wil plegen, ik heb gewoon geen zin meer in niks niet.
Ik wil gewoon niks meer moeten, helemaal niks, gewoon kunnen blijven liggen met mijn ogen dicht voor altijd en nergens meer aan denken, niks meer voelen, niks meer moeten.
Dat moet haast wel de hemel zijn
Datum:
21-01-2009
Naam:
----
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-brabant

slecht rapport

ik heb een slecht rapport aantal onvoldoendes...
en ik ben bang dat me ouders boos op me zullen zijn. natuurlijk zijn ze boos dat zijn iedere ouders als je kind heel what onvoldoendes hebben...
maar ze zullen zo kwaard zijn. ze doen me niet pijn ofzo maar... ik ben verschrillend bang. je kunt niet zeggen misschien valt het mee...
ik heb zelfs het lef om zelfmoord te plegen.
ik woon namelijk naast een spoor.

willem
Datum:
21-01-2009
Naam:
willem
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

waarom nog blijven vechten

Vorig jaar in juni heb ik al mijn slechte tanden onder narcose late trekken geen pretje 2 weken afgezien maar ik was nog in goede gezondheid, dan 2 weken later klaplong gehad ok 4 dagen afgezien was nog in goede gezondheis dan nog 2x sinusitis gehad aan men gehemelte na veel neus spray en spoelen kreeg ik een druk in men neus die maar niet weg gaat ben op het punt dat ik mijn eigen lichaam niet meer voel moeilijk kan ademen tv kijken lukt niet meer en slape evenmin heb het gevoel er totaal iets ner de kloten is vanbinne maar hey volgens de dokters is er niks aan het handje maar waarom voel ik mij dan zo lusteloos geen leven meer in mij en functioneer ik nog de balle en voel ik niks nog aan elke dag wil ik er een einde aan maken en moet ik iets bedenken om het niet te doen maar zit er dan wel constant mee en niemand die me begrijpt tis een kwestie van aftelllen voor ik het doe want blijf ier maar creperen en me de dag voorbij te moeten sleuren.
Datum:
21-01-2009
Naam:
ben het beu, moe, levensloos
Leeftijd:
26
Provincie:
België

Dunno

Ik weet niet of ik dit nog lang volhoudt. Ik heb nou 16 jaar van m'n leven verneukt aan school en dergelijke, 'omdat de wet dat wil'. Als ik door die wet veel trauma's heb overgehouden aan school, aan pesterijen van leerlingen en zelfs leraren, dan weet ik niet wat een regel nog waard is. Zoals de regel dat je geen zelfmoord mag plegen. Wat is die nou helemaal waard? Wat nou, krijg je dan de doodstraf ofzo?
Jammer dat dat niet telt voor pogingen, dan was me een hoop zooi bespaart gebleven. Zoals die 16 jaar aan pesterij. Een oma die 5 jaar lang op sterven ligt. 16 jaar rondlopen met iets waarvan je niet wist dat je het had, maar wat de leerlingen en leraren ook aanzetten om te gaan pesten (PDD-NOS). 2 jaar lang, elke week, 3 a 4 zelfmoordgesprekken. Proberen iemand ervan af te houden, op een gegeven moment geloof je gewoon niet meer in het redden van iemand. Later wordt eerder, maar dan de rollen omgedraaid; iemand moet jou ervan zien te behoeden. Daarvoor bedank ik m'n vrienden, ze hebben me zo veel mogelijk en zo goed mogelijk geholpen. Jammer dat het verspilde moeite was.
Ik blijf denk ik nog wel even hier, wil die vriendin geen pijn doen.
Groet.
Datum:
21-01-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Er even tussen uit.......

O wat zou ik er graag even tussen uit willen knijpen of het liefst voor altijd. Jeetje maar ik durf niet. Kan het niet. Heb sinds kort ook een hondje die ik niet alleen kan laten, of ze zou met me mee moeten gaan maar ja dan moet je helemaal rare fratsen uithalen. Ik word elke dag met deze gedachte wakker. Het eerste waar ik aan denk. En waarom? Ja omdat ik niet heb kunnen worden in het leven wat ik wilde. Een goede baan. Het lijkt wel of je tegenwoordig niet meer meetelt als je niet gestudeert hebt of zo en ik had het ook zo graag gewilt een hoge functie. Me uit kunnen sloven. En ergens verstand van hebben. Een mooi huis, een mooie auto. Gewoon alles perfect en dat het lekker loopt. Nee ik kan achter de fucking lopende band gaan staan. Ik zie er redelijk goed uit. Ben lang en slank en heb een goed figuur. En dan zie je die wijven van het uitzendburo die geven natuurlijk graag zo'n baantje weg tewijl ze zelf HBO hebben gestudeert. O gadverdamme!!Als ik ergens niet tegen kan dan is dat het wel. Je zo laag voelen. een deurmat. Ja ik ben een stier qua sterrenbeeld. Maar volgens mij houde stieren van aanzien. Ik had het ook zo graag goed voor mekaar gehad...............
met vriendelijke groet,
Datum:
20-01-2009
Naam:
Amy
Leeftijd:
28
Provincie:
Utrecht

Alleen maar tegenslag

Hoi ik ben B ik ben 14 jaar oud. Ik heb een hele zware tijd achter de rug gehad vroeger werd ik elke dag gepest en had een slechte relatie met mijn ouders en oudere broer. Ik wil trouwens niet zeggen dat het pesten voorbij is. Nou ja het is het wel een beetje maar ik voel mij nog steeds onzeker. Ik heb nog steeds het gevoel om zelfmoord te plegen. Want ik heb het gevoel dat ik geen doel meer heb in mijn leven. Ik heb de gedachten dat ik niet meer wil wakker worden omdat ik toch niks met mijn leven kan gaan doen. Ik zit hier echt mee en ik krijg steeds meer zin om zelfmoord te plegen. Ik voel mij onzeker in mijn eigen dorp bang dat ze me zulle uitschelde bang op school om gepest te worden. ik ben alleen niet bang in mijn kamer omdat ik weet dat daar niemand komt. Ik voel mij gewoon zo kut.
B
Datum:
20-01-2009
Naam:
B
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.