Levensverhalen (pagina 970)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

teveel mee gemaakt

ik ben een man van 32 jaar ik heb al van alles mee gemaakt en dan ook alles wat er maar is je kan er een boek over schijven maar een boek is te wijning want ik denk dat ik wel 10 boeken kan schrijven wand zo veel is het ik zie het ook niet meer zitten er is teveel gebuurt ik hoop dat het gouw achter de rug is dat laatste bedtje waar ik nu nog mee bezich bend als ik niet veder er mee komt dan is het gebuurd wand dan hoef het van mij niet meer wand het word te veel wand de hulp verleding weet ook niet waar ze met me aan moeten wand het is te veel dat hebben ze gezecht dus wat moet je dan nog hier doen als je toch maar alenden heb ik weet wel dat naar regen zoneschijn komt maar voor mij niet meer dat weet ik wand ik heb het gehad met dit land en dan bedoel ik ook goed gehad jullie willen zeker weten wat er speelt dat ga ik maar niet schrijven wand dan denken jullie die is gek maar dad is niet zo ik probeer me nog staan te houwden maar het is moeilk om dat te doen maar ik weet dat de dag er aan komt dat het ge buurd dat ik er een eind aan maakt wand wat ik heb wil je niet hebben mee gemaakt
Datum:
25-01-2009
Naam:
csl
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Ouders hebben het toch zo goed met je voor?!

Ik loop al jaren met de gedachten: zelfmoord. Al minstens 3 jaar. En sinds bijna 2 maanden ben ik zwanger. Ik heb het eerst aan mijn vriend verteld, toen ik het nog slechts dacht, en later met een vriendin getest. Positief! Ik baalde. Maar had wel weer hoop. Mijn leven ging niet meer alleen maar draaien om het pesterige wereldje waar ik in leefde, maar er kwam iemand bij die op mij rekende. Waar ik steun aan kon geven en dat mijn leven weer een beetje hoop kon geven. Ik wordt al jaren lang gepest en getreiterd. Op school al acht jaar. Buiten school minstens vijf. Zelfs waar mijn ouders bijstaan worden er woorden naar mijn hoofd geslingerd waar onbekenden om mij heen van omkijken. Mijn vrienden roddelen over mij, gebruiken mij en dumpen me weer wanneer ze me zat zijn. Ja, echte vrienden kun je het niet noemen. Ik ben gaan leren anderen ook zo te behandelen. Iedereen kan stikken van mij, behalve mijn vriend. Hij is de enige die mij voor eeuwig en altijd zal steunen en voor mij een schuilplaats is voor de buitenwereld. Maar sinds hij in mijn leven is gaat het slechter thuis. Ik gedraag me raar en ga in opstand, zo beweren mijn ouders. Als ik niet een keer iets fout doe in een oplaaiende ruzie dan heeft hij het wel weer gedaan. Natuurlijk pik ik dat niet. Ik heb vaak gedacht aan weglopen, heb meerdere zelfmoordpogingen gedaan( vanaf groep 5 basisschool!!!!) en heb me afgesloten van iedereen om me heen. Nu ik zwanger ben leek alles weer een beetje goed te komen. Natuurlijk zullen er veel mensen zijn die me raar aankijken met een dikke buik of buggy, maar er kwam opnieuw iemand in mijn leven waar ik om gaf. Nu heb ik het aan mijn moeder verteld en die heeft me heel duidelijk gemaakt dat het kindje weg moet. Hoe dan ook kan ik het niet houden. Ik ben niet verantwoordelijk genoeg en zal het ook nooit worden... Ik baalde die avond. Heb goed nagedacht. En bedacht me dat ik inderdaad geen ideale moeder kon zijn. Een vijftienjarig meisje dat nog naar school moet en nooit thuis wil zijn vanwege de ruzies. Ja, ideaal. Ik had alles al overlegt met mijn vriend, geen abortus of adoptie. Maar mijn moeder dacht daar blijkbaar anders over... Zelfs nu er een klein lichtpuntje iets op lijkt te gloeien in mijn leven willen mijn ouders het duidelijk weer doven.... Ouders zeggen het beste met je voor te hebben... Die van mij kunnen dat niet eens over hun lippen krijgen....
Datum:
24-01-2009
Naam:
BabyGirl
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

einde raad

ik ben in mn jeugd z vaak mishandeld,vader gescheiden ik woonde bij hem en heeft me op 12 jarige leeftijd hier achter gelaten om weer terug te gaan naar internaten.

ik heb nooit iemand van mn familie gezie die kennen mij dus niet en mn vader is terug naar marokko geagaan en heeft een nieuw kind gemaakt.hij is namelijk getrouwt en heeft nu 4 kinderen.ik heb wat schulden en het is zo veel en ik weet wat te doen ben zo depri kan niet meer slapen....
Datum:
24-01-2009
Naam:
mustafa
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

...

Ik heb gewoon geen zin meer in het leven, op school gaat het fout..thuis praat ik met niemand meer. Ik zit haast alleen maar achter de pc thuis, kom zelden buiten. M'n vader mishandelt me, ik mag als Marokkaans meisje niet even veel als de gewone Nederlandse meid bijv. Ben heel erg depressief, ik ben haast al m'n vriendinnen kwijt geraakt..heb niet hele erge goede contact meer met ze. Behalve met 1, maar dat is nu ook aan 't minderen merk ik...
Ik wil vaak dingen doen die ik niet kan doen, ik zou het liefst van thuis weglopen. Ik heb serieus haat gekregen tegenover mijn vader en de rest hier thuis, alleen m'n moeder niet....
Ik ben niet meer blij..niet meer vrolijk, ik mis 't gevoel van geluk gewoon..en blij zijn. Ik ben nog zo jong en voel me gewoon niet goed, ik word gewoon depressief van mijn thuissituatie ik probeer hier iedereen thuis zo vaak mogelijk te mijden, ik zit nooit bij ze. Ik doe gewoon niets leuks meer...ik voel me echt heel erg depri, ik wil niet meer thuis wonen. De enige wie me ervan afhoudt om echt zelfmoord te plegen is m'n vriend... ik heb nu al bijna een jaar lang een hele lieve vriend, ik ken hem al wel veel langer... we waren eerst goede vrienden. En ik sneed in me zelf vroeger...en viel vaak flauw, doordat ik maandenlang niet goed at of dronk..ik wou namelijk afvallen, ik vond dat ik er niet uitzag. Hij heeft me echt zo goed geholpen om daar van af te komen....hij is de enige die ik nooit kwijt wil raken, hij is de enige reden dat ik wil blijven leven. Hij betekent namelijk echt heel veel voor me, en als ik hem niet had zou ik het opgeven. Ik ben totaal geen doorzetter, mijn doorzettingsvermogen is echt klein... ik zie al snel het negatieve in iets, 't maakt me al snel verdrietig. Soms huil ik zomaar op m'n kamer...in het donker, helemaal alleen...om m'n leven. De hele avond/nacht door....ik voel me zo leeg van binnen.
Datum:
24-01-2009
Naam:
N.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Houdt moet

Lieve schatten

Ik lees jullie verhalen en dan komen er allerlei herinneringen naar boven. Ik weet het, het is moeilijk en je voelt je echt heel k#t. Geef het niet op. Bij mij is het overgegaan dat gevoel en de twijfel die wordt ook minder, hoewel ik nog geregeld aan zelfmoord denk. Maar soms kan ik ook zeggen dat ik gelukkig ben en die momenten zijn er steeds vaker. Ik wens jullie heel veel sterkte. Ik leef met jullie mee.
Datum:
23-01-2009
Naam:
Franciska
Leeftijd:
26
Provincie:
Groningen

leven of zelfmoord?

M'n leven is echt doelloos. het liefst ga ik gewoon dood. Ik heb ruzie gehad met vrienden en vriendinnen, en thuis ook veel ruzie. ik heb een depressie en zit in therapie. maar het helpt allemaal niet. ik kan me snijden en/of pillen slikken, maar daar komen ze in de klas achter, en gaan ze me daar mee kutte. ik weet al tijden niet meer waar het naartoe moet met mij. M'n ouders irriteren zich ook alleen maar aan m'n gedrag en willen niet gestoord worden door mijn problemen. M'n opa is dood en m'n oma ook bijna. M'n zusje heeft ook al zelfmoord gepleegd toen ze 15 was. Ze was eigenlijk de oudste. ik ben nu ook 15. Hoe moet ik zm plegen? M'n polsen doorsnijden? Mezelf ophangen? Voor een trein springen? Het lijkt allemaal zo eng.. het is allemaal zo moeilijk. Het liefst wou ik nu gelijjk door naar de hemel. ik haal op school ook alleen nog maar 1en en verder niks. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, ik voel me lelijk, en opmaken heeft geen zin, want ik kan me 's ochtends niet uit bed krijgen, hoewel ik 's avonds niet kan slapen. M'n kleren zijn lelijk, omdat m'n ouders te arm zijn om fatsoenlijke kleding te betalen. Ik mag ook maar 1x perweek in de douche, anders kost het te veel.. wat moet ik nu doen, zm, of iets anders?
Datum:
23-01-2009
Naam:
S.
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

zb.

Ik heb ook echt een kut leven, het liefste wil ik dood. Ik heb hier toch niks meer aan,
Ik word gepest op school, en via internet, cyberpesten dus. Ik heb ruzie met iedereen, ze vinden me dom. Dat komt omdat ik mezelf snijd, tegen de pijn.. Ik weet niet meer wat ik moet doen, Mijn ouders zijn nooit thuis en mijn broer kan ik me niet meer herinneren hij is overleden op mijn 3e. Niemand geeft iets om me, ze pesten me altijd. Ik zit op school overal alleen en als ik door het dorp fiets kijkt zelfs iedereen me aan! Ik heb niks meer aan dit leven, het liefste zou ik dood zijn. Ik denk dat dat ook beter is want niemand heeft wat aan mij. Er is 1 iemand die mij in heel mn leven van iedereen kan boeien! een jongen, maar hij haat me ook. Iedereen.. IEDEREEN! Ik weet het niet meer. Ik voel me lelijk als ik voor de spiegel sta en iedereen noemt me lelijk. Ik denk dat ik er gewoon maar een einde aan moet maken. Ik heb hier toch niks meer te zoeken!
Datum:
23-01-2009
Naam:
N.
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord (ik weet het niet meer)

Hoi ik ben jongen van 14 jaar. En ik zie het gewoon niet meer zitten. Mijn vader drinkt dus. Mijn moeder brult altijd en kan niet meer voor mijn broer en zus zorgen, dus ik doe dat dan. Ik kan dan niet leren en dan heb ik kei slechte punten voor school. Mijn vrienden verlaten mij constant. En ik vind mijzelf kei lelijk. Ik snij mij al 3 maand enzo.
Datum:
23-01-2009
Naam:
Tsjebbe
Leeftijd:
14
Provincie:
België

geen kracht meer.

ik weet niet hoe ik het moet uitleggen maar ik heb geen kracht meer .
ik ben een jonge moeder van 26 jaar heb een dochter van 8 en een zoon van 2 dus men zou denken he gaat top niet dus... vanaf geboorte geen vader gehad me vader was de verkrachter van me moeder , me moeder heeft me toch op de wereld gezet maar dat heb ik moeten boeten de eerste jaren ken ik niet zeggen maar wat ik nog weet en dat gaat tot 15jaar!! is slaag geweld beledigen dag in dag uit niemand die het zag ( wilde zien ) ik ging het verkeerde pad op drugs leerde een jongen kennen he toffe gozeralles ging prima we kregen een dochter en gingen trouwen dacht top heb iemand die van mij houd niet dus hij ging me ook slaan bedriegen kleineren ik weet niet wat me bezielde maar ik liet me dochter toen bij hem en vluchte helemaal blauw geslagen en kwam in verkeerde handen alweer 2 jaar geen huis gehad alleen maar moeten werken voor de verkeerde handen !!! 3jaar later leerde ik me huidige partner kennen en kreeg een pracht zoon heb op zich een goed leven van hem maar kleineerd beledigd zijn ouders drijgen steeds ik kan het niet meer aan geen krachten meer ik ben nooit geliefd geweest heb nooit warmte mogen en kunnen voelen me vader wilde me niet me moeder sloeg me me partners sloegen me heb me lichaam moeten verkopen . zal niet meer lang duren draai door me dochter ben ik kwijt me exman heeft gek genoeg bedankt NL wetten me dochter gekregen ik heb wel me zoontje hij is me alles net me dochter is mis haar zo erg ik heb geen kracht meer . ik wil dood zijn zodat me niemand meer pijn kan doen ik zal me zoon dan in een pleeggezin laten gaan dat zal ik proberen te regelen zodat hij goed terecht komt ik wil niet dat me zoon net zoveel pijn moet lijden als ik ik ben een jonge moeder die niet meer kan ik ben op kapot gebroken . niemand die me begrijpt niemand die me steunt ik heb geen vertrouwen meer me kracht is op
Datum:
22-01-2009
Naam:
een jonge moeder
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

?

Ze zeggen allemaal dat ik een knap, superlief& vrolijk meisje ben maar.. van binnen ben ik helemaal gebroken:(
Ik ben helemaal niet tevreden met mezelf terwijl er veel mensen zijn die in mijn schoenen willen staan.. Zelf begrijp ik het niet.. Ik heb steeds een eetstoornis, snij in mezelf& heb een brand &een oorlog meegemaakt.. ik ga niet overdrijven&vragen om medelijden want .. er zijn hier genoeg mensen met ergere problemen
Datum:
22-01-2009
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.